Γ. Δραγασάκης: Nα κηρυχθεί ο ΣΥΡΙΖΑ σε «κατάσταση έκτακτης ανάγκης»

Με το ρήγμα στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να μεγαλώνει ο Γιάννης Δραγασάκης προχωρά σε δεύτερη παρέμβαση μέσα σε λίγες ημέρες και ζητά την «αποκατάσταση ενός κλίματος εμπιστοσύνης» με έξι προτάσεις.

Με επιστολή απευθύνεται στον πρόεδρο Στέφανο Κασσελάκη, στη Γραμματέα του κόμματος Ράνια Σβίγγου και τον Αναπληρωτή Γραμματέα Γιώργο Βασιλειάδη, στα μέλη της Πολιτικής Γραμματείας, στους υποψήφιους για τη θέση του προέδρου  Έφη Αχτσιόγλου, Νίκο Παππά, Ευκλείδη Τσακαλώτο και Στέφανο Τζουμάκα. Την κοινοποιεί επίσης στον Αλέξη Τσίπρα και στα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής, λίγο πριν την κρίσιμη συνεδρίαση του Σαββατοκύριακου.

Τα έξι σημεία της πρότασης του Γ. Δραγασάκη

Το ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς ζητά να κηρυχθεί το κόμμα σε «κατάσταση έκτακτης ανάγκης» και επιχειρεί να σβήσει τη «φωτιά» που σιγοκαίει επί ημέρες στην Κουμουνδούρου ζητώντας να αποσυρθούν οι προτάσεις για διαγραφή των Φίλη, Σκουρλέτη, Τζουμάκα και Βίτσα αλλά και να σταματήσουν οι ανεπίσημες διαρροές από όλες τις πλευρές και ο κόσμος να ενημερώνεται με επίσημες γραπτές ανακοινώσεις, επισημαίνοντας ότι «τα κομματικά όργανα αποτελούν το μοναδικό κέντρο λήψης αποφάσεων και διαμόρφωσης πολιτικής».

Με την ενότητα να κρέμεται από μια κλωστή και την «Ομπρέλα» να ανοίγει την πόρτα της εξόδου τα έξι σημεία της πρότασης του Γ. Δραγασάκη εστιάζουν σε μέτρα οικοδόμησης αμοιβαίας εμπιστοσύνης συμφωνημένα από κοινού, σεβαστά από όλους.

Συγκεκριμένα: 

1. Το κόμμα κηρύσσεται σε «κατάσταση έκτακτης ανάγκης». Τα εκλεγμένα όργανά του αποτελούν το μοναδικό κέντρο λήψης αποφάσεων και διαμόρφωσης πολιτικής. Σταματούν οι ανεπίσημες διαρροές από όλες τις πλευρές. Τα μέλη του κόμματος και ευρύτερα η κοινωνία, ενημερώνονται υπεύθυνα με επίσημες γραπτές ανακοινώσεις. Παράλληλα συγκροτείται από τον Πρόεδρο του κόμματος ολιγομελές, άτυπο κέντρο ευθύνης-αντιπροσωπευτικό της σύνθεσης του κόμματος- που εποπτεύει την αυστηρή τήρηση των όποιων μέτρων συμφωνηθούν.
2. Ο  ΣΥΡΙΖΑ έχει Προέδρο ο οποίος έχει εκλεγεί με βάση τις διαδικασίες που ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είχε αποφασίσει. Αν οι διαδικασίες δεν ήταν σωστές- και κατά τη γνώμη μου δεν ήταν- ευθύνονται όσοι τις αποφάσισαν ή τις ανέχθηκαν. Αυτό δεν αποκλείει την τροποποίησή τους στο μέλλον, στο μεταξύ όμως το αποτέλεσμα των διαδικασιών δεν μπορεί να αμφισβητείται.
3. Ο Προέδρος λειτουργεί ως πρόεδρος όλου του κόμματος, υπόκειται στον έλεγχο της ΚΕ όπως προβλέπει το καταστατικό, οι θέσεις του κινούνται στο πλαίσιο των ψηφισμένων θέσεων του κόμματος ή σε νέες θέσεις που διαμορφώνονται δημοκρατικά, συλλογικά.  Στο κόμμα δεν υπάρχουν «προεδρικοί» και «αντιπροεδρικοί»  ούτε «υπονομευτές» και «Ηρακλείς» του Προέδρου. Υπάρχουν λειτουργίες, διαδικασίες και ρόλοι που ορίζονται από το καταστατικό και είναι σεβαστοί από όλους και όλες.
4. Ο Πρόεδρος εγγυάται την εύρυθμη, δημοκρατική λειτουργία του κόμματος με βάση το ισχύον καταστατικό καθώς και την αξιοπρέπεια όλων των μελών του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
5. Οι διαγραφές που έχουν ανακοινωθεί αποσύρονται και τα όποια θέματα τίθενται και συζητούνται εντός των οργάνων με πολιτικούς όρους.
6. Ο Πρόεδρος του κόμματος εκπροσωπείται θεσμικά από πρόσωπα που ίδιος ορίζει και για συγκεκριμένο σκοπό. Ουδείς εκπροσωπεί τον Πρόεδρο ή ενεργεί στο όνομά του ερήμην του. Ο «προεδρισμός» και ο «αρχηγισμός» δεν συνάδουν με τις δημοκρατικές αρχές συγκρότησης και λειτουργίας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

Η πρώτη απόπειρα να πέσουν οι τόνοι

Στην πρώτη του παρέμβαση, πριν δύο εβδομάδες, σημειώνε πως «ο ΣΥΡΙΖΑ -ΠΣ χρειάζεται επειγόντως αλλαγή κλίματος και δημόσιας εικόνας» εκτιμώντας πως το κόμμα «μπορεί να υπερβεί και τη σημερινή κρίση του, προχωρώντας στις αλλαγές και τους μετασχηματισμούς που οι συνθήκες της εποχής μας απαιτούν, αν μείνει πιστό στις αρχές του, σταματήσει η στοχοποίηση εσωτερικών εχθρών και αξιοποιήσει τη συσσωρευμένη γνώση και πείρα του».

Θυμίζουμε πως και την πρώτη φορά  προτείνει στις… αντιμαχόμενες πλευρές ως «πρώτο βήμα», αφενός την απόσυρση «όλων των αιτημάτων και των απειλών για διαγραφές στελεχών» από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αντίστοιχα και «τη μεταφορά του διαλόγου και της αντιπαράθεσης πολιτικών απόψεων από τα ΜΜΕ στα όργανα του κόμματος» από τους διαφωνούντες.