Στις 18 Δεκεμβρίου του 1938 εάν κάποιος ήθελε να βρει ταξί στο όμορφο Παρίσι, θα δυσκολευόταν πάρα πολύ. Δημοσιεύματα της εποχής ανέφεραν τον λόγο: Οι ταξιτζήδες είχαν φροντίσει να αφήσουν τη δουλειά για να πάνε σε μια ιδιαίτερη και σίγουρα ασυνήθιστη εκδήλωση για το επάγγελμά τους.

Λίγο χρόνια πριν, όταν ηττήθηκαν οι Λευκοί στον Ρωσικό Εμφύλιο, από τους Μπολσεβίκους, εκατοντάδες χιλιάδες Ρώσοι εγκατέλειψαν τις πατρογονικές τους εστίες για χώρες του εξωτερικού. Εκείνοι όμως, που δεν μπορούσαν να λείπουν από τα προσφυγικά αυτά κύματα, ήταν οι Ρώσοι αριστοκράτες που είχαν μπει στο στόχαστρο των «Κόκκινων», κυρίως, λόγω ταξικής προέλευσης.

O συγγραφέας της «Λολίτα» Βλαντίμιρ Ναμπόκοφ, ο συνθέτης Σεργκέι Ραχμάνινοφ και οι παππούδες του Ραλφ Λοράν, ήταν μεταξύ εκείνων των Ρώσων εμιγκρέδων που εγκατέλειψαν κακήν κακώς τη χώρα τους πριν 100 χρόνια.

Το να έπαινες σε ένα ταξί και να έλεγες τον προορισμό σου σε έναν οδηγό που κάποτε ήταν στρατηγός ή πρίγκιπας, δεν ήταν δυνατόν να περάσει απαρατήρητο.

Βασικός προορισμός για εκείνους τους εμιγκρέδες θα ήταν το Παρίσι, εκεί που πριν τον πόλεμο λάτρευαν να πηγαίνουν για διασκέδαση και ψώνια. Μετά τον πόλεμο όμως οι περισσότεροι είχαν μείνει στον άσσο, παίρνοντας μαζί τους για την εξορία ότι μπορούσαν να κουβαλήσουν.

Πλέον θα έφταναν στο Παρίσι, αναζητώντας οποιαδήποτε εργασία για να επιβιώσουν.

Το επάγγελμα του ταξί, ωστόσο, ήταν αυτό που προτιμούσαν οι περισσότεροι άνδρες δεδομένης της αυτονομίας και της ανεξαρτησίας που τους παρείχε.

Ο αριθμός τους μεγάλωσε τόσο πολύ που δημιούργησαν τη δική τους ρωσόφωνη εφημερίδα, Russkii shofer (Ρώσος οδηγός).

Ένας από τους οδηγούς ταξί ήταν ο συγγραφέας Gaito Gazdanov, ο οποίος οδηγούσε όλη τη νύχτα για να μπορεί να δουλεύει πάνω στα μυθιστορήματα και τις ιστορίες του κατά τη διάρκεια της ημέρας. Ο πρίγκιπας Ντιμίτρι Αλεξάνδροβιτς Ομπολένσκι αναγκάστηκε να δουλέψει ως ταξιτζής έχοντας αφήσει πίσω την τεράστια περιουσία και τα κτήματά του.

Το να έπαινες σε ένα ταξί και να έλεγες τον προορισμό σου σε έναν οδηγό που κάποτε ήταν στρατηγός ή πρίγκιπας ή συνεργάτης του Τσάρου Νικόλαου, δεν ήταν δυνατόν να περάσει απαρατήρητο.

Δημοσίευμα της εποχής των New York Times, ανέφερε πως σε μια εκδήλωση Ρώσων στο Παρίσι τον Δεκέμβριο του 1938  η πόλη «δεν διέθετε ταξί σήμερα το απόγευμα -τη στιγμή που ο Μέγας Δούκας Βλαντιμίρ έλαβε φόρο τιμής ως αρχηγός του οίκου των Ρομανώφ από την τοπική ρωσική κοινότητα- επειδή όλοι οι Ρώσοι πρώην πρίγκιπες και πρώην στρατηγοί που αναγκάστηκαν να κερδίζουν τα προς το ζην ως οδηγοί ταξί, πήραν τον χρόνο τους για να προσκυνήσουν «την Αυτού Μεγαλειότητα Βλαντιμίρ Β’, Τσάρο Όλων των Ρωσιών».

Ήταν η χρονιά που μετά το θάνατο του πατέρα του Βλαδίμηρου Αλεξάνδροβιτς της Ρωσίας, στις 12 Οκτωβρίου 1938, ο Μέγας Δούκας Κυρίλοβιτς ανέλαβε την Αρχηγία της Αυτοκρατορικής Οικογένειας της Ρωσίας.

Headlines