O Ρόμπι Γουίλιαμς αφηγείται μια εκπληκτική ιστορία ζωής φορώντας το εσώρουχό του

Τυλιγμένος σε μια προστατευτική πανοπλία από πούπουλα χήνας και αιγυπτιακό βαμβάκι, ο μουσικός αφηγείται μια αναδρομή που τροφοδοτείται από την αυτοκριτική και τη μάταιη αναζήτηση αξιοπιστίας.

Αν η αληθινή κληρονομιά ενός ποπ συγκροτήματος δεν μετριέται με τις συνεχείς πωλήσεις δίσκων ή τις ροές στο Spotify, αλλά με το πόσο συχνά τα τραγούδια του τραγουδιούνται μεθυσμένα σε καραόκε μπαρ ή παμπ μετά από ποδοσφαιρικούς αγώνες, τότε υπάρχουν λίγοι σούπερ σταρ σαν τον Ρόμπι Γουίλιαμς.

Από το «Angels» και το «Millennium» μέχρι το «Rock DJ» και το «Feel», το σκανδαλώδες είδωλο, από το Στόουκ-ον-Τρεντ του Ηνωμένου Βασιλείου, εξακολουθεί να συγκινεί και να λατρεύεται περισσότερα από 20 χρόνια μετά. Όμως το «Robbie Williams», το νέο τετραμερές ντοκιμαντέρ του Netflix για τον μουσικό, αφηγείται μια διαφορετική ιστορία: Αυτή του εθισμού, της απόγνωσης και τελικά της συμφιλίωσης.

Τυλιγμένος σε μια προστατευτική πανοπλία από πούπουλα χήνας και αιγυπτιακό βαμβάκι, αφηγείται μια αναδρομή που τροφοδοτείται από την αυτοτιμωρία

Photo: YouTube / Netflix

«Θέλω να γράψω «Karma Police» και γράφω «Karma Chameleon»»

Είναι η ιστορία ενός 16χρονου παιδιού που εντάσσεται σε ένα boy band (τους Take That) για να καταλήξει να εμφανίζεται συστηματικά μπροστά σε 90.000 θαυμαστές του φτιαγμένος από ένα κοκτέιλ ναρκωτικών και αλκοόλ. Πρόκειται για μια γνωστή ιστορία φήμης, υπερβολής και μιας αργοπορημένης καθόδου στην οικογενειακή, τελικά, αποκατάσταση.

«Αν δεν είμαι στη σκηνή» λέει ο Γουίλιαμς «είμαι στο κρεβάτι». Κυριολεκτικά, ο Γουίλιαμς αφηγείται μεγάλο μέρος της ιστορίας του κάτω από ένα πάπλωμα. Τυλιγμένος σε μια προστατευτική πανοπλία από πούπουλα χήνας και αιγυπτιακό βαμβάκι, αφηγείται μια αναδρομή που τροφοδοτείται από την αυτοτιμωρία (αποκαλεί την παράστασή του «ανοησίες του τέλους της αποβάθρας») και μια μάταιη αναζήτηση αξιοπιστίας («Θέλω να γράψω «Karma Police» και γράφω «Karma Chameleon»», λέει για το «Rock DJ»).

Δείτε ένα τρέιλερ από το ντοκιμαντέρ

«Ημι-όμορφος, ημι-άγριος, ημι-καλλιτέχνης, ημι-τραγουδιστής κρουαζιέρας»

Ο Γουίλιαμς είναι ένα τόσο ξεχωριστό βρετανικό φαινόμενο. Όταν προσπάθησε να εισβάλει στις ΗΠΑ, όπως είχαν κάνει τα μεγαλύτερα βρετανικά συγκροτήματα, όπως οι Beatles και οι Rolling Stones, βομβάρδισε. Πράγματι, το σπίτι του στο Λος Άντζελες, όπου εξακολουθεί να διαμένει, έγινε ένας τόπος καταφυγής- κάπου όπου μπορούσε να ξεφύγει από τους παπαράτσι. «Αυτό που χρειαζόμουν από την Αμερική δεν ήταν να την διαλύσω» λέει ο Γουίλιαμς. «Ήταν για να με θεραπεύσει».

Ημι-όμορφος, ημι-άγριος, ημι-καλλιτέχνης, ημι-τραγουδιστής κρουαζιέρας, ημι-διανοούμενος, ημι-σταρ: Ο Γουίλιαμς δεν ήταν ποτέ αρκετά γυαλισμένος για το μόνιμο μαύρισμα και τα τέλεια δόντια της Καλιφόρνιας.

Κι ένα δεύτερο τρέιλερ 

Στροφή στα μουσικά ντοκιμαντέρ

«Ποτέ δεν κατάφερε να γίνει ένα υπερατλαντικό είδωλο, αλλά ο ίδιος ο Ρόμπι Γουίλιαμς μοιάζει με διεθνή παραγωγή. Πρόκειται για την πρώτη μη σεναριακή πρόταση της RSA Films του Ridley Scott, με παραγωγό τον Asif Kapadia (ταινίες του οποίου όπως το Amy και το Maradona έχουν επηρεάσει την οθόνη) και σκηνοθέτη τον Joe Pearlman, ο οποίος είχε αναλάβει το αναγνωρισμένο ντοκιμαντέρ Bros (Bros: After the Screaming Stops του 2018), καθώς και ένα πιο πρόσφατο πορτρέτο του Σκωτσέζου κροίσου Lewis Capaldi.

»Στον κόσμο των μουσικών ντοκιμαντέρ (έναν ολοένα και πιο προσοδοφόρο κόσμο, προφανώς), όλοι τους είναι περισσότερο Gary Barlow παρά Howard Donald» γράφει η κριτική του Independent για το ντοκιμαντέρ.

Ενώ το «Robbie Williams» είναι αναμφίβολα μια άσκηση δημοσίων σχέσεων (όπως, πρέπει να πούμε, είναι οι περισσότερες εκπομπές του είδους του), υπάρχει αρκετή υφή στην πατίνα για να το κάνει να λειτουργήσει. Η γυαλιστερή επιφάνεια της κατασκευασμένης σύγχρονης ποπ ιστορίας, από την Taylor Swift μέχρι τον Ed Sheeran, απουσιάζει εδώ.

Ημι-όμορφος, ημι-άγριος, ημι-καλλιτέχνης, ημι-τραγουδιστής κρουαζιέρας, ημι-διανοούμενος, ημι-σταρ: Ο Γουίλιαμς δεν ήταν ποτέ αρκετά γυαλισμένος για το μόνιμο μαύρισμα και τα τέλεια δόντια της Καλιφόρνιας

Photo: YouTube / Netflix

Photo: YouTube / Netflix

Η διασημότια και η χιλιετία 

«Θα μπορέσεις να δεις το ντοκιμαντέρ όταν μεγαλώσεις» λέει ο Γουίλιαμς στη 10χρονη κόρη του, την Teddy. Και αυτό είναι καλό, γιατί υπάρχει μια ωμότητα στο αρχειακό υλικό, το οποίο δείχνει τον μπαμπά της μεθυσμένο, μαστουρωμένο, να του κάνουν ένεση με στεροειδή, να χαμουρεύεται με την Geri Halliwell και να οδηγεί τεράστια πλήθη σε μαζικές ορκωμοσίες.

Ο Γουίλιαμς είναι συνολικά περισσότερο «Rudebox» παρά «Angels», περισσότερο Στόουκ-ον-Τρεντ παρά Χόλιγουντ. Αλλά υπάρχει κάθαρση στην πορεία. «Μπορώ να κρατήσω την ανάμνηση και να προχωρήσω», λέει ο Γουίλιαμς καθώς, τελικά, σηκώνεται από το κρεβάτι και ξεκινάει για μια ακόμη διεθνή περιοδεία.

Ο Ρόμπι Γουίλιαμς είναι ένα τρυφερό πορτρέτο μιας γνήσιας βρετανικής συγκίνησης. Ομολογουμένως, μπορεί να καταλήξει άλλη μια περίπτωση στα αγιογραφικά πορτρέτα των αγγλικών ειδώλων του Netflix, από τον Ντέιβιντ Μπέκαμ και τον Τάισον Φιούρι μέχρι τον Τζορτζ Μάικλ και τον Κιθ Ρίτσαρντς, αλλά η προσπάθειά του για αυτοανάλυση, αν και λίγο αλαζονική, είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος να δούμε τις υπερβολές και τις παρεμβατικές συμπεριφορές της διασημότητας στην αλλαγή της χιλιετίας.

*Με στοιχεία από independent.co.uk