ΣΥΡΙΖΑ χωρίς Αριστερά: Ιστορική διάσπαση που μακροπρόθεσμα θα κοστίσει

Για  τους φανατικότερους εκ των υποστηρικτών του μπορεί να πρόκειται για επιτυχία, αλλά με ρεαλιστικούς πολιτικούς όρους στη διήμερη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής καταγράφηκε η πρώτη μεγάλη ήττα του Στέφανου Κασσελάκη. Μέσα σε λιγότερο από δύο μήνες από την στιγμή της εκλογής του, του χρεώνεται η πιο μεγάλη διάσπαση στην ιστορία του ΣΥΡΙΖΑ και μία από τις μεγαλύτερες της Μεταπολίτευσης.

Καταγγέλλοντας τον Στέφανο Κασσελάκη για σειρά καταστατικών παραβιάσεων με αποκορύφωμα το «αποφασίζομεν και διατάζομεν» για το εσωτερικό δήμοψήφισμα, αλλά και για μία σειρά πολιτικών, προγραμματικών παρεκκλίσεων, αποχώρησαν με επιστολή τους 46 στελέχη (ιστορικά και νεότερα) του κόμματος, ακολουθώντας παραιτήσεις που έγιναν γνωστές όλο το προηγούμενο διάστημα, όπως του Στέλιου Κούλογλου και του Γιώργου Σταθάκη.

Ο Στέφανος Κασσελάκης έγινε ο πρώτος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ που δημιούργησε θυελλώδες κλίμα με γιουχαρίσματα και καυγάδες κατά τη μόλις πρώτη του κομματική διαδικασία, ενώ στην ίδια διαδικασία «κατάφερε» να χρεωθεί και την πρώτη κομματική διάσπαση εδώ και 8 χρόνια.

Το χρονικο μιας ΚΕ που έμεινε χωρίς μέλη

Μια Κεντρική Επιτροπή με σχεδόν 130 μέλη να έχουν αποχωρήσει καταγγέλλοντας, όπως επίσης έκανε και η επιτροπή δεοντολογίας με επικεφαλής τον Αντώνη Κοτσακά, ολοκληρώθηκε. Και μάλιστα, όχι μόνο ολοκληρώθηκε «μισή», αλλά ολοκληρώθηκε και με διάσπαση.

Ο Στέφανος Κασσελάκης, παρά τα καλέσματά του για ενότητα, έδρασε παράλληλα και ως απόλυτος ηγεμόνας. Αρχικά διορίζοντας ημετέρους σε θέσεις ευθύνης, έπειτα αναγγέλλοντας διαγραφές και ανακοινώνοντας μια εκβιαστική απόφαση: ή θα αποφασίσει εντός μία εβδομάδας η Επιτροπή Δεοντολογίας τη διαγραφή των τεσσάρων ή θα αποφασίσω εγώ δημοψήφισμα.

Οι έντονες αντιδράσεις από την πλευρά Αχτσιόγλου, Τεμπονέρα, Τσακαλώτου και Ραγκούση, όπως επίσης και από την Επιτροπή Δεοντολογίας όχι μόνο δεν έγιναν δεκτές, αλλά έμειναν αναπάντητες με αποτέλεσμα την αποχώρηση των μελών από την αίθουσα και τη διεξαγωγή μίας πρωτοφανούς συνεδρίασης.

Την αμέσως επόμενη, διαδραματίστηταν τεσσέρις παράλληλες και κομβικές ενέργειες: το κείμενο συμβολής Τεμπονέρα, η τροπολογία Γεροβασίλη, Ξενογιαννακοπούλου, Ραγκούση, Φλαμπουράρη κατά του δημοψηφίσματος, το εμπρηστικό κείμενο της ομάδας Αχτσιόγλου και, ως κορυφαία πολιτική διαδικασία, η διάσπαση του κόμματος με την αποχώρηση των στελεχών της Ομπρέλας.

Παρά την σχεδόν πανηγυρική αντίδραση των προεδρικών, οι οποίοι διά στόματος του ίδιου του προέδρου ζητούν την επιστροφή των κοινοβουλευτικών εδρών από τα μέλη της ΚΟ που αποχώρησαν και πλέον μιλούν για… ενότητα, το μέλλον δεν προδιαγράφεται καθόλου λαμπρό.

Ο ίδιος ο Στέφανος Κασσελάκης δήλωσε ότι δεν αισθάνεται άσχημα για τα μέλη που αποχώρησαν, αλλά για όσους τους ψήφισαν.

Το μέλλον

Οι διασπάσεις, ειδικά τέτοιου μεγέθους και για λόγους ιδεολογικούς και πολιτικούς, αφήνουν πληγές. Οι συνέπειες των οποίων φαίνονται αν όχι άμεσα, σίγουρα μακροπρόθεσμα και ο μακροπρόθεσμος ορίζοντας, είναι οι ευρωεκλογές. Ένας  ορίζοντας που είχε θέσει ο ίδιο ο Αλέξης Τσίπρας πριν την παραίτησή του.

Έχει, όμως, τελειώσει εδώ η εσωκομματική σύγκρουση;

Ο Νίκος Μωραΐτης, διαδικτυακός εκφραστής της φωνής της ηγετικής ομάδας, μία ημέρα πριν την Κεντρική Επιτροπή ξεκίνησε να καλλιεργεί το κλίμα που θα ακολουθούσε: κάλεσε τον Στέφανο Κασσελάκη να «τελειώνει» με την Ομπρέλα. Και καθώς η Ομπρέλα συν και τον Στέφανο Τζουμάκα αποχώρησαν μόνοι τους, οπότε δεν τίθεται πια ζήτημα διαγραφών, τώρα εμφανίζεται με μία ακόμη ανάρτησή του να προβλέψει το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

«Μη βιάζεστε να χαρείτε», αναφέρει. «Έως alt right αποκαλεί τον εκλεγμένο Πρόεδρο», συμπληρώνει, αναφερόμενος στο κείμενο της ομάδας Αχτσιόγλου και πράγματι το κείμενο των 6+6 κάθε άλλο παρά »φιλικό»» ήταν.

Ασκώντας μια πολύ σκληρή κριτική προς τον πρόεδρο και την εσωκομματική δημοκρατία, ουσιαστικά αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο μιας αποχώρησης και μάλιστα όχι πολύ αργότερα.

Την ίδια στιγμή, το ιδρυτικό στέλεχος του Συνασπισμού Γιάννης Δραγασάκης δηλώνει τον φόβο του ότι «δεν ξέρει πόσα περιθώρια υπάρχουν ακόμη, ώστε να παραμείνει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ κόμμα της Αριστεράς», τονίζοντας επίσης ότι η ομιλία Κασσελάκη στην Κεντρική Επιτροπή «αποτελεί προσβολή για κάθε δημοκρατικό πολίτη».

Κι ενώ η ομάδα Τεμπονέρα δηλώνει ότι παραμένει στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, ο αστάθμητος παράγοντας των εξελίξεων των επόμενων ημερών, πιθανά θα ανατρέψει πολλά -για την ώρα- δεδομένα.

Το μεγάλο στοίχημα των ευρωεκλογών

Μέσα σε σχεδόν ενάμιση μήνα, ο Στέφανος Κασσελάκης κατάφερε να «ξεφορτωθεί» την Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ: στελέχη προερχόμενα από του ΚΚΕ Εσωτερικού, μεταξύ των οποίων τον πρώην πρόεδρο της Βουλή, κο Νίκο Βούτση και πέντε υπουργούς της κυβέρνησης Τσίπρα.

Καθώς ο πρόεδρος δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται να αλλάξει στάση, παρά μάλλον προωθεί το σχέδιο της… αποπαρασίτωσης, όπως έλεγαν κορυφαίοι εκ των υποστηρικτών του, τι θα μείνει στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ;

Ας δούμε καλύτερα τι δεν θα μείνει.

Στα στελέχη που έφυγαν ήδη, αλλά και σε εκείνα που αντιδρούν πρόσκειται το πολύ μεγάλο κομμάτι της νεολαίας του κόμματος, των ενεργών μελών και των συνδικαλιστών. Ο πρόσφατος καυγάς του Στέφανου Κασσελάκη με τον Νίκο Φωτόπουλο σίγουρα δείχνει μια μεγάλη ρήξη με τον κόσμο της εργασίας και όχι μόνο εντός του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

Πιο ωφελιμιστικά, όμως, αυτό που κινδυνεύει να φύγει από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ως τις ευρωεκλογές, αν όχι πριν το ίδιο το Συνέδριο, είναι ο κόσμος που παραδοσιακά «έκανε την δουλειά». Δηλαδή αυτοί που είχαν τη μεγαλύτερη επαφή με τους κοινωνικούς χώρους και τα σωματεία ή, γενικότερα, με τους ψηφοφόρους στους οποίους απευθύνεται ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

Μέχρι στιγμής, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν μία μεγάλη διαροή ψηφοφόρων προς το ΠΑΣΟΚ (από τα κεντροαριστερά του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ) και προς το ΚΚΕ (από τα αριστερά του κόμματος).

Το ΠΑΣΟΚ έχοντας στην φαρέτρα του τη μεγάλη εκλογική του νίκη στις αυτοδιοικητικές εκλογές, θα διεκδικήσει και πιθανά, με τα μέχρι τώρα δεδομένα, θα κερδίσει κι όλας την καταγραφή του ως δεύτερο κόμμα στις ευρωεκλογές. Η άνοδος του ΠΑΣΟΚ και η κάθοδος του ΣΥΡΙΖΑ δεν δίνει κανέναν λόγο στο κόμμα του Νίκου Ανδρουλάκη, ο οποίος μάλιστα διεκδικεί την επανοικειοποίηση του όρου «κεντροαριστερά», να συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

Ο δε ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ επενδύει περισσότερο σε μία σύμπραξη, παρά στην άσκηση των καθηκόντων της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Αντικειμενικά, όμως, το κενό του Αλέξη Τσίπρα που κλήθηκε να αναπληρώσει ο Στέφανος Κασσελάκης, αποδείχθηκε δύσκολη «πίστα». Κι αυτό γιατί ο Αλέξης Τσίπρας κατάφερνε να κρατήσει ισορροπίες σε ένα κόμμα που, όπως αποδείχθηκε, είχε τρομερά μεγάλες αντιφάσεις στο εσωτερικό του. Αντιφάσεις ακόμη και ιδεολογικές.

Η διάλυση που εξελίσσεται τώρα, εξελίσσεται στο όνομα του Αλέξη Τσίπρα, με τον ίδιο να μην έχει πάρει θέση, να μην έχει καν παραστεί στις κομματικές διαδικασίες και, όπως τονίζει το στενό του περιβάλλον, να μην έχει παραχωρήσει κανένα δαχτυλίδι διαδοχής ούτε στον Στέφανο Κασσελάκη, ούτε σε άλλο πρόσωπο. Παραταύτα, ο Στέφανος Κασσελάκης συνεχίζει να παρουσιάζει εαυτόν ως διάδοχο. Αν ακολουθήσει αυτήν την τακτική και στις ευρωεκλογές, οι πιθανότητες της σύγκρισης με τον προκάτοχό του δεν θα λειτουργήσου, όπως ήδη δεν λειτουργούν, υπέρ του.