Ποιος Ισραηλινός πρωθυπουργός είχε εκτελέσει τον μεσολαβητή του ΟΗΕ… μετά από κατάπαυση του πυρός

Στις 11 Ιουνίου, του 1948 πέτυχε να κανονίσει μια εκεχειρία 30 ημερών, ανάμεσα στους Άραβες και τους Ισραηλινούς. Ήταν μια πολύ καλή αρχή δεδομένης της σφαγής που είχε προηγηθεί.

Ο γαλαζοαίματος Σουηδός Φόλκε Μπερναντότ, δύο μήνες πριν, είχε διοριστεί από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ να μεσολαβήσει για τον τερματισμό της βίας μεταξύ Εβραίων και Αράβων μετά τον πόλεμο που ξέσπασε αμέσως μετά την κήρυξη της ανεξαρτησίας του Ισραήλ.

Αφού επισκέφθηκε το Κάιρο, τη Βηρυτό, το Αμμάν και το Τελ Αβίβ, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το σχέδιο διχοτόμησης του ΟΗΕ –περί δημιουργίας δύο κρατών- δεν θα λειτουργούσε. Έτσι πρότεινε ένα δικό του σχέδιο να… ενώσει τους δύο αντιμαχόμενους λαούς.

Αντί της ίδρυσης δύο κρατών, σκέφτηκε να σχηματιστεί μια «ένωση» από Άραβες και Εβραίους αποτελούμενη από μια μικρή εβραϊκή οντότητα και μια διευρυμένη Υπερορδανία. Τα αεροδρόμια της Χάιφα και τη Λίντα θα μετατρέπονταν σε ελεύθερες ζώνες. Το Ισραήλ θα έπαιρνε τη Δυτική Γαλιλαία και θα απολάμβανε απεριόριστης μετανάστευσης για δύο χρόνια. Μεταξύ 250.000 και 300.000 Άραβες πρόσφυγες θα επιτρεπόταν να επιστρέψουν στην αραβική επικράτεια, λαμβάνοντας αποζημίωση, και η Υπεριορδανία θα έλεγχε το Νεγκέβ και την Ιερουσαλήμ. Προετοίμαστε μάλιστα το έδαφος για τη δημιουργία του Οργανισμού Προνοίας και Εργασίας των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες της Παλαιστίνης στην Εγγύς Ανατολή.

Ήταν τέτοια η αφοσίωση της οργάνωσης στη δημιουργία Ισραηλινού κράτους που δεν δίστασε να αναπτύξει δεσμούς με τη ναζιστική Γερμανία!

Δύο μήνες μετά, στις 18 Σεπτεμβρίου η αυτοκινητοπομπή του απεσταλμένου του ΟΗΕ θα σταματούσε στη πλατεία Zion Square, στην οδό Hapalmach, καθώς υπήρχε εκεί ένα οδόφραγμα. Τρεις άγνωστοι που επέβαιναν σε ένα τζιπ πλησίασαν το αυτοκίνητο του διπλωμάτη. Ένας εξ αυτών τον εκτέλεσε με έξι σφαίρες στο στήθος, το λαιμό και τα χέρια, ενώ γάζωσε και τον Γάλλο συνταγματάρχη Αντρέ Σερότ που τον συνόδευε με 18 βολές.

Το σχέδιο του Σουηδού είχε συναντήσει σίγουρα την αντίθεση του αραβικού κόσμου με τον Σύρο αξιωματικό Muhammad Nimral-Khatib, να λέει χαρακτηριστικά «οι περισσότεροι από αυτούς τους διαμεσολαβητές είναι ούτως ή άλλως κατάσκοποι για τους Εβραίους». Ωστόσο, οι Ισραηλινοί ήταν εξίσου αρνητικοί, καθώς δεν συζητούσαν καν την ιδέα να εγκαταλείψουν την Ιερουσαλήμ.

Έφτασαν μάλιστα στο σημείο να ανοίξουν ξανά πυρ κατά των Αράβων, παραβιάζοντας την εκκεχειρία και καταφέρνοντας να αποκτήσουν στρατιωτικό πλεονέκτημα. Στις 18 Ιουλίου ήρθε η δεύτερη ανακωχή, από τον Μπερναντότ με την απειλή να επιβληθούν οικονομικές κυρώσεις σε όποιον την παραβίαζε. Ωστόσο, δεν πρόλαβε να κάνει πολλά, λόγω της δολοφονίας του.

«Δεν υπάρχει χώρος για συναισθηματισμούς»

Ποιός όμως είχε διατάξει τον θάνατο μιας τέτοιας προσωπικότητας.

«Αν και θα περνούσαν 30 χρόνια μέχρι να το παραδεχτεί κάποιο από τα στελέχη της, την «τρέλα» αυτή διέπραξε η πιο ακραία από τις εβραϊκές εθνικιστικές υπόγειες ομάδες, η Λέχι, πιο γνωστή στους Βρετανούς ως Stern Gang, με εντολή τριών ηγετικών ατόμων ανάμεσά τους και ο μελλοντικός Ισραηλινός πρωθυπουργός Γιτζάκ Σαμίρ» (Ιndependent). Πράγματι, «η δολοφονία εγκρίθηκε από τους ηγέτες της συμμορίας Stern, συμπεριλαμβανομένου μεταξύ άλλων και του μελλοντικού Ισραηλινού πρωθυπουργού Γιτζάκ Σαμίρ» αναφέρει η JerusalemPost.

Η Λεχί, η οποία ιδρύθηκε το 1940 για να αποτινάξει την βρετανική αποικιοκρατία στη περιοχή, υπήρξε η πιο ακραία των πιο ακραίων τρομοκρατικών οργανώσεων, που ξεπερνούσε στη σκληρότητα ακόμα και σημερινές ισλαμιστικές τρομοκρατικές οργανώσεις.

Οι πιο τολμηρές δολοφονίες των Ισραηλινών ακόμα και παιδιών, αναλαμβάνονταν από τη συγκεκριμένη οργάνωση, που είχε βάλει στόχο να εκδιώξει τους Βρετανούς και τους Άραβες από την περιοχή με οποιονδήποτε τρόπο.

Ο Γιτζάκ Σαμίρ, ένας εξαιρετικά βίαιος σιωνιστής, είχε ανέλθει στην κορυφή της οργάνωσης το 1943. Ενορχήστρωσε μάλιστα και τη δολοφονία του Βρετανού υπουργού Lord Moyne.

O 7ος πρωθυπουργός του Ισραήλ Γιτζάκ Σαμίρ

Ήταν τέτοια η αφοσίωση της οργάνωσης στην δημιουργία Ισραηλινού κράτους που δεν δίστασε να αναπτύξει δεσμούς με τη ναζιστική Γερμανία για να προωθήσει την ατζέντα της στη διάρκεια του Β’ ΠΠ, όπως αναφέρει και η έγκριτη Haaretz. Μέλη της οργάνωσης που ανακρίθηκαν το 1942, από τις ισραηλινές αρχές, για τη συνεργασία της με τους Γερμανούς ανέφεραν ότι «στον πόλεμο δεν υπάρχει χώρος για συναισθηματισμούς».

Οι σφαγές που διέπραττε η οργάνωση -όπως αυτή του  Deir Yassin τον Απρίλιο του 1949- ήταν τόσο άγριες που ανάγκασαν ακόμα και την «Εβραϊκή Οργάνωση για το Ισραήλ» να ζητήσει συγνώμη από τον βασιλιά της Ιορδανίας με επιστολή.

Ο λόγος που αυτή η φασιστική ουσιαστικά οργάνωση εξόντωσε τον αξιωματούχο του ΟΗΕ ήταν επειδή φοβόταν ότι το Ισραήλ θα συμφωνούσε με τις ειρηνευτικές προτάσεις του Μπερναντότ, τις οποίες θεώρησαν καταστροφικές. Ωστόσο, δεν γνώριζε ότι η προσωρινή ισραηλινή κυβέρνηση είχε ήδη απορρίψει μια πρόταση το σχέδιο του ΟΗΕ. Με λίγα λόγια, ο θάνατος του διπλωμάτη ήταν εκτός από έγκλημα και πολιτικά μάταιος για τα σχέδια της τρομοκρατικής οργάνωσης.

Εκείνη την εποχή, η ισραηλινή προσωρινή κυβέρνηση συνέταξε ένα διάταγμα για την πρόληψη της τρομοκρατίας και στη συνέχεια το επικαλέστηκε για να κηρύξει τη Λέχι τρομοκρατική οργάνωση. Αν και στην αρχή φυλάκισε 200 μέλη της, μετά από δύο μήνες τους δόθηκε χάρη.

Ο Ισραηλινός λαός επέλεξε για 7ο πρωθυπουργό του τον τρομοκράτη Σαμίρ για σχεδόν μια δεκαετία 1983-1992.