O Mάξιμος Μουμούρης είναι ο Κωνσταντίνος Λαμπρόπουλος στη Γη της Ελιάς

«Με συγκινούν οι ανατροπές, το απρόσμενο, οι εκπλήξεις. Και αυτό που με συγκινεί πάρα πολύ, και πλέον όσο περνάνε τα χρόνια το αντιλαμβάνομαι και το αποδέχομαι είναι ότι ο ρόλος των καλλιτεχνών και συγκεκριμένα μιας θεατρικής, μιας κινηματογραφικής, μιας τηλεοπτικής διαδικασίας, είναι να δικαιολογήσεις κάτι παράλογο. Αυτή είναι η μαγεία της τέχνης» λέει ο Μάξιμος Μουμούρης, ο ηθοποιός που υποδύεται τον Κωνσταντίνο Λαμπρόπουλο, στη Γη της Ελιάς, ένα συννεφιασμένο απόγευμα, λίγο πριν ανεβάσει τον «Πλατόνοφ» του Τσέχοφ στο θέατρο Τόπος Αλλού στην Κυψέλη.

Με ενθουσιασμό μικρού παιδιού, ο Μάξιμος ελίσσεται ανάμεσα στο σινεμά, στο θέατρο και την τηλεόραση με την ευελιξία που είχαν οι ήρωες των γιαπωνέζικων Άνιμε, που έβλεπε ως μικρό παιδί. Πατέρας τριών κοριτσιών και σύζυγος της πολιτικού Νάντιας Γιαννακοπούλου, είναι και σκηνοθέτης της δικής του ζωής.

«Οι κόρες μου μου μαθαίνουν τη ζωή εν γένει» εξομολογείται ενώ ετοιμάζεται να σκηνοθετήσει ένα ακόμη θεατρικό έργο, τα «Όνειρα Γλυκά» του Μιχάλη Μαλανδράκη αλλά και να παίξει τον ρόλο ενός ιστορικού ήρωα σε μια μεγάλη παραγωγή στο σινεμά, που είναι και η μεγάλη του αγάπη. Το όνομα αυτού του ήρωα είναι μυστικό, καθώς ο Μάξιμος, ξέρει να κρατάει μυστικά όπως άλλωστε και ο Κωνσταντίνος.

Έχει ενδιαφέρον γιατί το σκοτεινό κομμάτι υπάρχει σε όλους τους ήρωες και το φωτεινό κομμάτι μπορείς να το βρεις ως αντιπαράθεση και αντίστιξη στο σκοτεινό.

Ο Μάξιμος Μουμούρης με την δημοσιογράφο του in Νίνα Μαρία Πασχαλίδου

Κωνσταντίνος Λαμπρόπουλος: Για τον Κωνσταντίνο Λαμπρόπουλο

Ο Κωνσταντίνος Λαμπρόπουλος είναι μοναδικός στη Μάνη. Οπότε καταλαβαίνετε, έχω το μονοπώλιο. 

Κωνσταντίνος Λαμπρόπουλος: Για τις παράνομες δραστηριότητες

Έμπλεξα. Ήταν μια φυσική συνέχεια των πραγμάτων που έζησα ως παιδί δύσκολα χρόνια και νομίζω κατέληξα εκεί με μια μεγάλη αφέλεια και παρόρμηση, την οποία όμως πλέον ελέγχω πάρα πολύ καλά.

Κωνσταντίνος Λαμπρόπουλος: Για τον Δημοσθένη

Ο Δημοσθένης, ποιος Δημοσθένης. O Δημοσθένης…θα κάνει τη ζωή του και εγώ θα κάνω τη δική μου ζωή. Αυτό το όνομα μου είναι πάρα πολύ ευχάριστο να το προφέρω. Θα μπορούσες να το πεις λαϊκά ότι τα χωρίσαμε με αυτόν τον άνθρωπο.

Κωνσταντίνος Λαμπρόπουλος: Για τη νέα του ζωή

H Ισμήνη. Δεν θα μπορούσε τίποτε άλλο παρά μια μεγάλη αγάπη. Ήρθε η Ισμήνη με τη μικρή Αιμιλία και νομίζω ότι είναι σαν μην έζησα ποτέ εκείνα τα χρόνια, τα δύσκολα χρόνια.

Και να μην ανακάλυπτε η Ισμήνη τις παρανομίες θα έπρεπε να τις της πω. Δεν θα μπορούσα να κρύβομαι από ένα παρελθόν τέτοιο. Ναι, τις ανακάλυψε, όλα αυτά έχουν τρύπες και μοιραία μια από αυτές ήταν εμφανής προς την Ισμήνη και ευτυχώς που ήτανε. Αλλά είδατε είναι τέτοιος άνθρωπος που με κράτησε δίπλα της. Με δέχτηκε για αυτό που είμαι και όχι αυτό που θα ήθελε να είμαι. Υπάρχει μια μικρή παράμετρος αυτή επίσης μεταξύ μας, λίγο νοσταλγώ εκείνο το παρελθόν. Κάπως υπήρχε και μια ζωντάνια, ένας κίνδυνος που τώρα δεν υπάρχει πια στη ζωή μου. Με αυτόν τον τρόπο δεν υπάρχει. Υπάρχουν ωραία πράγματα, υπάρχει οικογένεια που την υπεραγαπάω. Αυτό όμως, αυτή η ένταση έχει φύγει πια και τα συμβόλαια δε στο φέρνουν αυτό πίσω. Καταλαβαίνεις. Είναι μια αρκετά βαρετή δουλειά και…αλλά δεν ξέρω. Νομίζω ότι είναι αυτό, αυτό που λέμε, η αντίδραση του εθισμένου ας πούμε.

Λίγο νοσταλγώ εκείνο το παρελθόν. Κάπως υπήρχε και μια ζωντάνια, ένας κίνδυνος που τώρα δεν υπάρχει πια στη ζωή μου.

O ηθοποιός Μάξιμος Μουμούρης

Κωνσταντίνος Λαμπρόπουλος: Για την καθημερινότητα με την Ισμήνη

Η Ισμήνη είναι μια επαγγελματίας, μια επιχειρηματίας, κάνει τη ζωή της, κάνω την επαγγελματική μου ζωή και ζωή της και συναντιόμαστε. Τα ξεχνάμε όλα και είμαστε πολύ ήρεμοι και χαρούμενοι με τη μικρή. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Άλλωστε και οι δυο μας δουλεύουμε για να είμαστε ήρεμοι μετά από τη δουλειά.

Κωνσταντίνος Λαμπρόπουλος: Για την Αιμιλία

Είναι κόρη μου, είναι μόνο κόρη μου, δεν θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο. Νομίζω κι εκείνη νιώθει το ίδιο. Δεν ξέρει ποιος είναι βιολογικός της πατέρας. Θα το μάθει κάποια στιγμή, ενδεχομένως θα πρέπει και εγώ να την βοηθήσω και η μαμά της, αλλά υπάρχω μόνο εγώ.

Η Αιμιλία θέλει παιχνίδι; Τίποτα άλλο. Ένα μικρό παιδάκι θέλει παιχνίδι, αγάπη, αποδοχή, Τίποτα άλλο. Αυτό που θα έπρεπε να είχαμε όλοι για να μην καταλήξουμε να είμαστε εγκληματίες, ας πούμε. Ο πατέρας της  δεν έχω ιδέα που βρίσκεται και καλύτερα να μην εμφανιστεί γιατί θα δει την πλευρά μου που την έχουμε ξεχάσει. Αλλά αν την ξαναθυμηθώ δε θα θέλει να τη δει αυτή την πλευρά μου.

Αν η Αιμιλία ανακαλύψει την αλήθεια θα πρέπει καταρχάς εκείνη να το αντιμετωπίσει. Εγώ οφείλω να της πω την αλήθεια, όπως και η μάνα της, γιατί είναι εκείνη η βιολογική της μάνα. Αλλά νομίζω πως οφείλει να μάθει όλη την αλήθεια για τη ζωή της και να το αντιμετωπίσει και να λειτουργήσει μέσα από αυτό. Εγώ θα είμαι εκεί.

Κωνσταντίνος Λαμπρόπουλος: Για την οικογένεια

Εννοείται πως θα το διαχειριστούμε ως οικογένεια. Άλλωστε γιατί φτιάχνεις μια οικογένεια;  Για να μπορέσεις να ξεπερνάς τέτοιες καταστάσεις. Και υπάρχουν και χειρότερες καταστάσεις που ελπίζω να μην έρθουν, αλλά ακόμα κι αν έρθουν, ακόμη κι αυτές, θα τις αντιμετωπίσουμε γιατί είμαστε μια οικογένεια πάρα πολύ όμορφη και ισχυρή.

Κωνσταντίνος Λαμπρόπουλος: Για τον Άρη

Ο Άρης είναι αυτός που πραγματικά γελάω και είναι η ντροπή του του απατεώνα. Είναι απατεωνίσκος, ούτε καν απατεώνας. Είναι ντροπή να μιλάς για έναν άνθρωπο σαν τον Άρη, μετά από όλα αυτά που έχουν συμβεί. Να εκμεταλλεύεσαι το χρήμα σου και την ευκαιρία σου για να κάνεις φλερτ σε μια γυναίκα που ανήκει σε κάποιον; Aνήκει όχι με την έννοια ότι ανήκει ιδιοκτησιακά, αλλά είναι παντρεμένη…ξεφτιλίκια.

Εάν δεν βγει με το καλό θα βγει με το κακό. Αυτό το δεύτερο πρόσωπο που κάποιοι δεν το ξέρουν ή δεν το θυμούνται, καλύτερα να μην το θυμηθούμε. Αν τον ζηλεύω; Σε τίποτε. Κοιτάξτε, υπάρχει ένα στοιχείο το οποίο ενδεχομένως να είναι αναζωογονητικό σε μια σχέση. Ναι, μπορείς να τη χρησιμοποιήσεις, αρκεί να ξέρεις πώς να το χρησιμοποιήσεις και να παίξεις μαζί της. Αλλιώς σε πνίγει.  Η αλήθεια είναι ότι οι παλιές μου διασυνδέσεις δεν είναι και τόσο παλιές, άρα είναι και αρκετά φρέσκιες. Άρα έχω ανθρώπους που με ένα…μπορεί να γίνει το παραμικρό.

Κωνσταντίνος Λαμπρόπουλος: Για το μέλλον

O Kωνσταντίνος είναι γεμάτος εκπλήξεις, αρκεί να περιμένετε στις οθόνες σας και να το δείτε.

Ένα παιδάκι θέλει παιχνίδι, αγάπη, αποδοχή, Τίποτα άλλο. Αυτό που θα έπρεπε να είχαμε όλοι για να μην καταλήξουμε να είμαστε εγκληματίες, ας πούμε.

Ο Μάξιμος Μουμούρης ως Κωνσταντίνος Λαμπρόπουλος

Μάξιμος Μουμούρης: Πως έγινα ηθοποιός

 Δεν ξέρω πως έγινα ηθοποιός, είναι η ερώτηση που αν την απαντήσω, θα έχω απαντήσει για ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου, την εφηβεία μου. Πως κατέληξα εκεί δεν ξέρω. Κάποιοι μου λένε ότι το ανέφερα συνέχεια στην εφηβεία μου. Εγώ ούτε καν το θυμάμαι. Και ξαφνικά σε μια φάση έκανα ένα ταινιάκι, μια σπουδή μιας φίλης. Και αυτό ήταν και έγινε. Τώρα ξέρω πολύ καλά και νιώθω ότι έκανα πολύ καλά, αλλά τότε δεν ήξερα. Νομίζω ότι ήταν ένα πεδίο έκφρασης και ανοίγματος, και γενναιοδωρίας που κράταγα και δεν μπορούσα να βρω να τα διοχετεύσω πουθενά.

Μάξιμος Μουμούρης: Για την τηλεόραση

 Στην τηλεόραση έχει αλλάξει κάτι πάρα πολύ κομβικό, που είναι οι χρόνοι που γυρίζεις μια σειρά. Ναι, θα μπορούσα να κάνω 5 -6 σκηνές την ημέρα, την εποχή που ξεκίνησα, γιατί μιλάμε για μονοκάμερο, το οποίο δεν υπάρχει πια. Οι χρόνοι είναι αμείλικτοι, αλλά αυτό προϋποθέτει να είσαι πολύ έτοιμος, μια άλλη δυσκολία. Πάντα όμως οι δυσκολίες είναι προς όφελός σου. Αυτή είναι η βασική διαφορά. Αυτό έχει ίσως ένα κόστος ως προς την ποιότητα. Νομίζω ότι κι αυτό όμως το φροντίζουμε πια και στην ελληνική τηλεόραση.

Όσο πιο καλά προετοιμασμένος πηγαίνεις στο γύρισμα, τόσο πιο εύκολα μπορείς να τους ξεπεράσεις και να τους εκμεταλλευτείς τους κινδύνους αυτούς.

Εγώ έβλεπα πολύ Άνιμε, πολύ γιαπωνέζικα, γιατί τότε βλέπαμε πολύ Ιταλική τηλεόραση, και λόγω της καταγωγής μου. Είχε πάρα πολύ υλικό η Ιταλική τηλεόραση με γιαπωνέζικα Άνιμε, σούπερ ήρωες με ρομπότ, τέτοια πράγματα. Τώρα στην ελληνική τηλεόραση δεν μπορώ να πω ότι έβλεπα κάτι με πάθος. Χάζευα πολύ. Έβλεπα πολύ αθλητικά, πολύ Αθλητική Κυριακή. Υποστηρίζω τoν Πανιώνιο, γιατί ήμουν και αθλητής του Πανιωνίου. Ο πατέρας μου επίσης Πανιώνιος, από όταν γεννήθηκα ήμουν Πανιώνιος.

Μάξιμος Μουμούρης: Για τη Γη της Ελιάς

Είχα ξανασυνεργαστεί με την Make It, τον Ανδρέα Γεωργίου τον Κούλλη Νικολάου και τη Bάνα Δημητρίου, ως σεναριογράφο και αυτό που μου πρότεινε ήταν πολύ ενδιαφέρον. Ήξερα ότι θα μπω σε ένα πολύ δυνατό επαγγελματικό περιβάλλον, οπότε πολλές ανασφάλειες δεν υπήρξαν. Και επίσης η Βάνα Δημητρίου δεν ξέρω για ποιο λόγο της αρέσει να μου δίνει αρνητικούς ήρωες και να με εμπιστεύεται σε αυτό. Κι εγώ δέχομαι την πρόκληση με μεγάλη χαρά. Είναι πολύ σημαντικό το ότι η Βάνα μου πρότεινε να κάνω τον Κωνσταντίνο στην αρχική του φάση, γιατί μιλάμε για μια φάση πριν από δύο χρόνια που ήταν βουτηγμένος σε αρκετά σκοτεινές υποθέσεις. Έχει ενδιαφέρον γιατί το σκοτεινό κομμάτι υπάρχει σε όλους τους ήρωες και το φωτεινό κομμάτι μπορείς να το βρεις ως αντιπαράθεση και αντίστιξη στο σκοτεινό.

Μάξιμος Μουμούρης: Για το θέατρο 

Ο Πλατόνοφ που θα ανέβει στο θέατρο Τόπος Αλλού, είναι και αυτός οξύμωρος ο άνθρωπος. Αυτό που είμαστε όλοι. Δηλαδή είναι από το φως στο σκοτάδι και από το σκοτάδι στο φως αυτοστιγμεί. Αυτό είναι μια μεγάλη δυσκολία αλλά και μια μεγάλη πρόκληση.

Μάξιμος Μουμούρης: Για το σινεμά

Σινεμά, μεγάλη αγάπη. Θα κάνουμε ταινία φέτος μετά από αρκετό καιρό. Αρχικά δεν είχα καταλάβει τη μαγεία του. Όταν άρχισα να το κάνω άρχισα να συνειδητοποιώ ότι μπορείς. Το βίωσα, συνειδητοποίησα ότι κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων και πάνω στο γύρισμα πάνω στη σκηνή, πάνω στη λήψη, μπορείς να ανοίξεις ψυχικά και πνευματικά αντίστοιχα, όπως και στη σκηνή του θεάτρου. Κι αυτό δεν το περίμενα, ήταν μια έκπληξη για μένα. Και από τότε το αγαπούσα πάρα πολύ σινεμά. Όταν μπαίνω σε έναν ρόλο κάνω τεχνικά πράγματα, πράγματα που ζεσταίνουν τα όργανα που χρησιμοποιούμε, το σώμα, τη φωνή, και αυτά αυτομάτως σε συγκεντρώνουν, σου δίνουν και μεγάλη αυτοπεποίθηση. Kαι σε κάνουν να ξεχνάς πώς παίζεις. Γιατί αυτή είναι μια πολύ σημαντική για μένα παράμετρος της δουλειάς. Nα μην χρησιμοποιείς το μυαλό παρά μόνο μέχρι το σημείο που οφείλεις να το χρησιμοποιήσεις.

Μάξιμος Μουμούρης: Για το τί τον συγκινεί

 Με συγκινούν οι ανατροπές, το απρόσμενο, οι εκπλήξεις; Και αυτό που με συγκινεί πάρα πολύ, και πλέον όσο περνάνε τα χρόνια το αντιλαμβάνομαι και το αποδέχομαι είναι ότι ο ρόλος των καλλιτεχνών και συγκεκριμένα μιας θεατρικής, μιας κινηματογραφικής, μιας τηλεοπτικής διαδικασίας, είναι να δικαιολογήσεις κάτι παράλογο. Αυτή είναι η μαγεία της τέχνης. Το πραγματικό είναι έξω στον δρόμο και δεν μας αφορά όταν προσπαθούμε να πλησιάσουμε μεγέθη καλλιτεχνικά. Οπότε το παράλογο έχει πολύ ενδιαφέρον να το πω αν το τεκμηριώσεις.

Είδα για παράδειγμα το Oppenheimer, με συγκίνησε. Αλλά βλέπω και πολλά Άνιμε ακόμη, τα βλέπω με τις κόρες μου. Με αγγίζουν πάρα πολύ, με συγκινούν.

«Μάξιμος Μουμούρης: Για τις κόρες του

Οι κόρες μου μου μαθαίνουν τη ζωή εν γένει. Ναι, κοιτάξτε. Τα παιδιά έχουν την προδιάθεση και την ξεκάθαρη πρόθεση να είναι πάντα καλά μαζί σου. Δηλαδή θέλουν την καλύτερη σχέση που μπορούν να έχουν μαζί σου. Αν το συνειδητοποιείς αυτό ως γονιός, όλα είναι καλά. Ό, τι και να συμβεί, όσο άσχημο κι αν είναι κάτι, όσο κι αν έχεις τσατιστεί εσύ με κάτι, στο τέλος της ημέρας θέλουνε να έχουνε μια υγιή και όμορφη σχέση μαζί σου. Ξεχνάνε εκνευρισμούς, στεναχώριες και αυτό είναι μόνο θετικό κι αυτό είναι τεράστια βενζίνη για τη ζωή, για μένα τουλάχιστον.

Μάξιμος Μουμούρης: Για τη σύζυγο του

Η Νάντια είναι δυναμική πολιτικός και δυναμική μητέρα. Όλα τα κάνει δυναμικά η Νάντια, σε αυτό της βγάζω το καπέλο, είναι υπέροχη.

Μάξιμος Μουμούρης: Για την πολιτική

Προσπαθώ να είμαι παρών και να παρακολουθώ τα τεκταινόμενα όπως οφείλει ο καθένας από εμάς, ως πολιτικό ον. Εγώ ζητάω από την Νάντια πληροφορίες όταν μπαίνει στο σπίτι. Η Νάντια μπορεί, αν δεν είναι κάτι πάρα πολύ σημαντικό να κλείσει τη δουλειά έξω από το σπίτι γιατί είναι μητέρα και άνθρωπος που θέλει να ξεκουραστεί. Τελεία. Εγώ ζητάω πληροφορίες και να μαθαίνω νέα. Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι κι εγώ δεν ενημερώνομαι και δεν συζητάμε πράγματα. Και εκείνη εκπλήσσεται καμιά φορά από τον τρόπο που ένας απλός πολίτης λαμβάνει τα πράγματα.

Είναι όπως αντίστοιχα σε μας ας πούμε μπαίνει ένας έρχεται ένας φίλος ο οποίος δεν έχει και ιδιαίτερη σχέση με την τέχνη. Του αρέσει το θέατρο λίγο η πολύ και σου λέει κάτι, και λες δεν το είχα σκεφτεί ποτέ αυτό. Και είναι όντως πολύ συγκεκριμένο και πολύ στοχευμένο. Αυτό εν μέρει κάνω και εγώ και με την Νάντια. Πως είναι για μένα η πολιτική;

Το θέατρο είναι και αυτό μια πολιτική στάση, γιατί σίγουρα κάτι θες να μεταδώσεις, να μεταφέρεις, να επικοινωνήσεις αν μη τι άλλο. Όχι βέβαια κομματική. Δεν μιλάμε για στρατευμένο θέατρο. Δε μιλάω για αυτό ή καθοδηγούμενο θέατρο. Αλλά σίγουρα υπάρχουν πράγματα που εγώ ως πολιτικό ον και προσπαθώντας να κάνω τέχνη, θέλω να βγει πέρα από τη σκηνή. Και αυτά έχουν να κάνουν με την πολιτική στο σύνολό της, με τον άνθρωπο στο σύνολό του, με το οτιδήποτε μπορεί να απασχολεί, ας πούμε εμένα την περίοδο που καταπιάνομαι με κάτι.

Μάξιμος Μουμούρης: Για τις επιλογές των ρόλων

Πάντα είχα έναν τρόπο μαγικό να επιλέγω. Αλλά ακόμα και αυτά που δεν ήμουν απόλυτα σίγουρος ότι τα κάνω, τελικά έβρισκα λόγο και αιτία και σημασία για να τα κάνω. Οπότε μόνο κερδισμένος έβγαινα.