Τεχνικές πολιτικής καταπίεσης

Στην εποχή μας τα αυταρχικά καθεστώτα δε χρησιμοποιούν μεθόδους αστυνομικού κράτους για να επιβάλουν τις απόψεις των ηγετών τους ούτε και αξιοποιούν τους μηχανισμούς βίας για να φιμώσουν τους αντιπάλους τους και να τους κρατήσουν στο περιθώριο των πολιτικών εξελίξεων.

Με πολύ πιο ευφάνταστους τρόπους κατορθώνουν να επιβάλλονται πάνω σε όσους διαφωνούν, να κερδίζουν δημοτικότητα και να διατηρούν την πολιτική τους ισχύ.

Οι μέθοδοι που χρησιμοποιούν είναι πιο σύγχρονες, απαλλαγμένες από κατάδυση σε μεθόδους φυσικής βίας, δίχως έτσι να δίνουν αφορμή σε ξένους παρατηρητές και μέσα ενημέρωσης να τους ασκούν κριτική και να τους καταγγέλλουν για αυθαιρεσίες και αστυνομική βία.

Ένας τέτοιος τρόπος είναι η αξιοποίηση της κανονικής νομικής διαδικασίας για καταδίκη των αντιφρονούντων για αδικήματα του κοινού ποινικού δικαίου. Έτσι πολλοί συλλαμβάνονται για μη πολιτικά αδικήματα και καταδικάζονται χωρίς να δίνουν λαβή σε επικρίσεις και καταγγελίες.

Συνήθη είναι τα οικονομικά εγκλήματα (κακοδιαχείριση δημόσιου χρήματος, υπεξαιρέσεις  φοροδιαφυγή κ.λπ.) αλλά και ηθικά παραπτώματα (βιασμοί, σεξουαλικές παρενοχλήσεις, ομοφυλοφιλική συμπεριφορά κ.ά.).

Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις τα θύματα διαπομπεύονται ηθικά χάνοντας τα όποια λαϊκά ερείσματα κι αν είχαν.

Άλλη μέθοδος συμπεριφοράς των αυταρχικών ηγετών που αποφεύγουν να καταφύγουν στη βία και τον αστυνομικό καταναγκασμό (οι λεγόμενοι δηλαδή Spin Dictators) είναι η αντικατάσταση των μακροχρόνιων φυλακίσεων με συχνές ολιγοήμερες κρατήσεις.

Αυτή η μέθοδος έχει το πλεονέκτημα να μη δίνει το δικαίωμα διεθνούς κριτικής για καταπιεστικές μεθόδους και βιαιότητες, ενώ παράλληλα αναστατώνει τη ζωή των αντιφρονούντων καθιστώντας δυσχερή την όποια επαγγελματική τους πορεία.

Οι μακροχρόνιες φυλακίσεις επίσης δημιουργούν μάρτυρες, ενώ οι σύντομες κρατήσεις μπορεί να περάσουν κι απαρατήρητες.

Άλλος τρόπος άσκησης αυταρχικής εξουσίας χωρίς προσφυγή σε βιαιοπραγίες είναι μέσω οικονομικής εξαθλίωσης των αντιφρονούντων.

Με κατασκευασμένες καταγγελίες, και συνακόλουθα καταδίκες, για διαφθορά, ατασθαλίες, φοροδιαφυγή και παραβίαση οικονομικών κανόνων πολλά καθεστώτα φιμώνουν τους αντιπάλους τους ή τους οδηγούν στο κοινωνικό και πολιτικό περιθώριο.

Αλλες μέθοδοι βέβαια είναι η παραβίαση κανόνων, ρυθμίσεων ή κανονισμών που το καθεστώς επιβάλλει για την ανάμειξη στην πολιτική ή για την άσκηση οποιασδήποτε πολιτικής δράσης.

Μένουν έτσι εκτός Βουλής οι επικριτές ή παρεμποδίζεται η συμμετοχή τους σε οργανώσεις, η αρθρογραφία, η έκδοση βιβλίων ή η παρουσία σε τηλεοπτικές συζητήσεις και δημόσια φόρουμ.

Τέτοια έμμεση καταπίεση επίσης ασκείται μέσω ψευδών καταγγελιών κατά αντιπολιτευομένων για άσκηση βίας ή για ηθικά ανάρμοστες συμπεριφορές, ιδιαίτερα στον τομέα των σεξουαλικών προτιμήσεων.

Συχνά επίσης ανεπίσημοι ιδιώτες τραμπούκοι ή συμμορίες αναλαμβάνουν τη «συμμόρφωση» αντιφρονούντων ή και συχνά αυτοί και οι οικογένειές τους τρομοκρατούνται με κλοπές, απειλητικά τηλεφωνήματα ή μέσω του Ίντερνετ.

Γενικά η μεθοδολογία της καταπίεσης στην εποχή μας, που εισήχθη στη διεθνή σκηνή από τον ιστορικό ηγέτη και δημιουργό της σύγχρονης Σιγκαπούρης Λι Κουάν Γιου, έχει εξελιχθεί.

Έτσι ώστε η εξουσία να επιβάλλει την υπακοή και τον φόβο δίχως να εξαναγκάζεται να προσφύγει στην ανοιχτή βία.

Premium έκδοση «ΤΑ ΝΕΑ»