Αμφιταλαντεύτηκαν. Δίστασαν. Πρέπει – αποφάσισαν

O Γιουβάλ Αβραάμ είναι ένας 29χρονος ισραηλινός δημοσιογράφος.

Το 2019, θέλησε να γράψει ένα άρθρο με θέμα το πώς ένιωθαν οι Παλαιστίνιοι στη Γάζα για τις εκλογές στο Ισραήλ – δύο πρόωρες εκλογές πραγματοποιήθηκαν εκείνη τη χρονιά, ακόμα τρεις έμελλε να πραγματοποιηθούν μέχρι τον Νοέμβριο του 2022.

Οι ισραηλινές εκλογές, εξηγεί, έχουν σημαντικό αντίκτυπο στη Γάζα: νόμισμά τους είναι το ισραηλινό σέκελ, το Ισραήλ αποφασίζει τι μπορεί να εισαχθεί και τι μπορεί να εξαχθεί, ελέγχει τα σύνορα και τον εναέριο χώρο.

Ο Γιουβάλ έστειλε λοιπόν ένα μήνυμα σε έναν παλαιστίνιο δημοσιογράφο της Γάζας που παρακολουθούσε στο Facebook, τον επίσης 29χρονο Αχμέτ Αλναούκ. Του είπε τι σχεδίαζε κι εκείνος συμφώνησε να του μιλήσει.

Η συνέντευξη διήρκεσε μία ώρα. Στο τέλος, ο Αχμέτ είπε στον Γιουβάλ πως ήταν η πρώτη φορά που μιλούσε με κάποιον Ισραηλινό και πως είχε πολλές ερωτήσεις να του κάνει. Οι ρόλοι αντιστράφηκαν.

Και σιγά σιγά, οι δύο νεαροί δημοσιογράφοι συνειδητοποίησαν πως οι πολιτικές τους απόψεις δεν διέφεραν και πολύ.

Ο Αχμέτ είχε φτιάξει μια ομάδα νεαρών δημοσιογράφων στη Γάζα οι οποίοι έγραφαν για τη ζωή τους χάριν ενός πρότζεκτ ονόματι «Δεν Είμαστε Αριθμοί».

Είπε στον Γιουβάλ πως όνειρό του ήταν να μεταφράζονται τα κείμενα αυτά από τα αγγλικά στα εβραϊκά, ώστε να φτάσουν και σε ένα ισραηλινό κοινό. Ο Γιουβάλ απευθύνθηκε στο Facebook. Μέσα σε μία ώρα, μαζεύτηκαν 150 εθελοντές.

Με τον καιρό, το σχέδιο εξελίχθηκε: συγγραφείς στη Γάζα, μεταφραστές από τα αραβικά στο Ισραήλ (συμπεριλαμβανομένων Παλαιστινίων και Εβραίων) πέρασαν από τη μετάφραση των αφηγήσεων του «Δεν Είμαστε Αριθμοί» στην αφήγηση των δικών τους ιστοριών, που δημοσιεύονταν στα εβραϊκά.

Ενας μικρός Παλαιστίνιος ξεσπά σε κλάματα ακούγοντας για τον θάνατο του πατέρα του σε ισραηλινό βομβαρδισμό στο Χαν Γιουνίς της Λωρίδας της Γάζας

«Σε «καιρό ειρήνης»», σημειώνει ο Γιουβάλ, «οι Ισραηλινοί δεν ακούνε ούτε ξέρουν τίποτα για τη Γάζα. Είναι μια μαύρη τρύπα, ένα απειλητικό μέρος που απλώς ξέρουμε ότι είναι επικίνδυνο. Ενας από τους λόγους που θεώρησα σημαντικό να μάθουμε τι συμβαίνει στη Γάζα είναι πως δεν υπάρχει εκεί «καιρός ειρήνης»… Όταν ζεις υπό πολιορκία, κάθε μέρα είναι ένα είδος πολέμου επιβίωσης. Είχε σημασία να το ακούσει αυτό το ισραηλινό κοινό, γιατί αυτή η κατάσταση δεν είναι βιώσιμη. Δεν μπορεί να σκέφτεσαι ότι αρκεί ένα ψηλό τείχος για να τη διαχειριστούμε».

Σε «καιρό ειρήνης», σε κάθε περίπτωση, η επισκεψιμότητα στη σελίδα «Στην Αλλη Πλευρά του Τείχους», ήταν κατά κανόνα χαμηλή.

Κατά τη διάρκεια των ισραηλινών πολέμων και επιχειρήσεων στη Γάζα, ωστόσο, εκτοξευόταν. Περισσότεροι από ένα εκατομμύριο άνθρωποι διάβαζαν τις αναρτήσεις τους κατά τη διάρκεια της κρίσης του 2021.

Όσο για τις αντιδράσεις των ισραηλινών χρηστών, αυτές «μπορούν να χωριστούν σε δύο κατηγορίες.

Τα περισσότερα σχόλια είναι σκληρά. Εκείνο που επαναλαμβάνεται περισσότερο, σε διαφορετικές εκδοχές, είναι πως φταίει η Χαμάς, όχι το Ισραήλ.

Μπορεί να ανεβάσουμε ένα μήνυμα για μια ολόκληρη οικογένεια που ξεκληρίστηκε και η πιο κοινή απάντηση είναι ΟΚ, φταίει η Χαμάς γιατί τους ψηφίσατε, γιατί χρησιμοποιεί ανθρώπινες ασπίδες κ.λπ.

Προσπαθήσαμε να το αντιμετωπίσουμε αυτό με διάφορους τρόπους – ένα 50% του πληθυσμού της Γάζας είναι παιδιά· δεν συμμετείχαν στις εκλογές· η πολιορκία έχει πολιτικούς στόχους, όχι μόνο στόχους ασφαλείας – να αποτρέψει ένα παλαιστινιακό κράτος στη Γάζα και τη Δυτική Οχθη. Αλλά αυτές οι απαντήσεις συνεχίζουν να έρχονται».

Οχι μόνο αυτές, βέβαια. Έφταναν και μηνύματα πιο ελπιδοφόρα, από ανθρώπους που επηρεάζονταν από τα όσα διάβαζαν, που έλεγαν πως είχαν αλλάξει κάτι στην κοσμοθεωρία τους.

«Υπάρχουν πολλοί Ισραηλινοί που φοβούνται λίγο, εν καιρώ πολέμου, να εκφράσουν απόψεις που τοποθετούν τα πράγματα σε ένα πλαίσιο, ή να ασκήσουν κριτική τόσο στο Ισραήλ όσο και στη Χαμάς».

Η φριχτή, αδικαιολόγητη σφαγή που διέπραξε η Χαμάς στο Νότιο Ισραήλ στις 7 Οκτωβρίου συντάραξε την ομάδα του «Πέρα από το Τείχος». Ο Γιουβάλ και ο Αχμέτ μίλησαν λίγες ημέρες μετά. «Ήταν μια πολύ, πολύ στενάχωρη συζήτηση».

Αναρωτήθηκαν αν είχε πια νόημα αυτό που προσπαθούσαν να κάνουν. Αμφιταλαντευτήκαν. Δίστασαν. Πρέπει – αποφάσισαν. Αλλά η σελίδα έπαψε να ενημερώνεται τόσο τακτικά. Από εκείνο το «Μαύρο Σάββατο», δημοσιεύτηκαν μόλις δύο ιστορίες.

Η μία ήταν για την Αμπράρ, ένα 14χρονο κορίτσι που είχε αναζητήσει μαζί με την οικογένειά του καταφύγιο σε ένα σχολείο του ΟΗΕ.

Η δεύτερη, ήταν από τον Ισμαήλ, έναν από τους παλαιστίνιους δημοσιογράφους του πρότζεκτ, μιλούσε για την απελπισία, τον φόβο και τον πόνο του – και ναι, αναγνώριζε τη σφαγή της 7ης Οκτωβρίου.

Και μετά, το τελευταίο Σάββατο του μήνα, ανέβηκε το εξής ποστ: «Ολόκληρη η οικογένεια του ιδρυτή αυτής της σελίδας στη Γάζα, που έχει γράψει ανά τα χρόνια αναρίθμητα μηνύματα στους Ισραηλινούς υπέρ της ειρήνης και ενός δίκαιου μέλλοντος, βομβαρδίστηκε μέχρι θανάτου αυτή την εβδομάδα από την πολεμική αεροπορία. Ήταν 23 άνθρωποι. Όλοι οι αγαπημένοι του: ο πατέρας του, οι μικρές αδελφές του, ο αδελφός του, τα ανίψια του, ακόμα και τα μωρά που βρίσκονταν στο σπίτι – είναι όλοι νεκροί… Δυστυχώς, για τον λόγο αυτό, οι αναρτήσεις σε αυτή τη σελίδα σταματούν προς το παρόν».

Premium έκδοση «ΤΑ ΝΕΑ»