Δέντρα

Απόγευμα Κυριακής η έκθεση «Εξω φρενών από ευχαρίστηση» σε επιμέλεια Νάντιας Αργυροπούλου κλείνει στο κτίριο Νόμπελ στο Χαλάνδρι με την περφόρμανς της χορογράφου Νάνσυς Σταματοπούλου πάνω στις προβολές φωτογραφιών του Τάσου Βρεττού από την έρευνά του για το δάσος.

Στη διάρκεια της περφόρμανς το γυμνό σώμα της χορεύτριας έδειξε αυτό που ποιητικά έγραψε ο Δάντης στο πρώτο άσμα της Κόλασης στη Θεία Κωμωδία του: Μες στα μισά του δρόμου της ζωής μας / σε μαύρο δάσος βρέθηκα χαμένος / απ’ την ορθή οδό λοξοδρομώντας.

Η ολιγόλεπτη σύμπραξη των δημιουργών με τη συνοδεία των αυτοσχεδιαστικών ήχων στο βιολοντσέλο της Νικολέτας Χατζοπούλου ήταν ο ψίθυρος που βγήκε μέσα από τις εικόνες του δάσους.

Οτι τα δέντρα είναι σώματα. Τα οποία συγκρατούν τόσο την αύρα και τα σημάδια του χρόνου και της ιστορίας από όπου προέρχονται, όσο και εκείνα της συγκυρίας και βίας που τα διαμόρφωσε.

Τα δέντρα αισθάνονται, αντιλαμβάνονται, αντιδρούν. Η σκιά τους, πολύτιμη και ευεργετική. Ιδιαίτερα για εκείνους που η έλλειψη προνομιακών συνθηκών διαβίωσης διαμορφώνει τον βίο τους στο πυκνό οικοδομικό σύμπλεγμα της αστικής κατοίκησης.

Εκείνοι είναι που προστρέχουν να βρεθούν κάτω από τα φυλλώματά τoυς για να εισπνεύσουν μόρια μίας υπολανθάνουσας, έστω, αισιοδοξίας.

Το αποτύπωμα της καλλιτεχνικής αυτής θέασης  συμπληρώνεται από αναγνώσεις επικαιρότητας: σύμφωνα με μια νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε προχθές στο περιοδικό Nature η  αποκατάσταση των παγκόσμιων δασών, θα μπορούσε δυνητικά να δεσμεύσει επιπλέον 226 γιγατόνους άνθρακα που προκαλούν την υπερθέρμανση του πλανήτη.

Ποσότητα που ισοδυναμεί περίπου με το ένα τρίτο αυτής που έχει εκλύσει ο άνθρωπος από την αρχή της βιομηχανικής εποχής.

Για όλους αυτούς τους λόγους αξίζει ενός λεπτού περισυλλογή για χάρη των δέντρων που συμβιώνουν στην πόλη μας.

Γιατί όπως αναφέρει ο ανθρωπολόγος Eduardo Kohn στο έργο του «How Forests Think. Towards an Anthropology Beyond the Human», η σχέση μας με αυτά   αφορά «μικρούς θανάτους» της «καθημερινής ζωής», εξηγώντας ότι υπάρχουν πολλά είδη και κλίμακες θανάτου.

«Πολλοί τρόποι με τους οποίους παύουμε να είμαστε ο εαυτός μας για τον εαυτό μας και για τον άλλον».

Premium έκδοση «ΤΑ ΝΕΑ»