Το ατέρμονο swiping στις εφαρμογές γνωριμιών οδηγεί σε burnout

Η Abby, 28 ετών, χρησιμοποιεί εφαρμογές γνωριμιών εδώ και οκτώ χρόνια, έχοντας περάσει από το OkCupid, το Bumble, το Tinder, το eHarmony, το Match, το WooPlus, το Coffee Meets Bagel και το Hinge.

Ως αφοσιωμένη χρήστρια, μπορεί εύκολα να ξοδέψει δύο ή και περισσότερες ώρες της ημέρας της κάνοντας matches, στέλνοντας μηνύματα και προγραμματίζοντας ραντεβού με χρήστες που φαίνονται πολλά υποσχόμενοι.

Όμως στην πραγματικότητα, νιώθει εξαιρετικά κουρασμένη απ’ όλα αυτά: το ατελείωτο swiping, τις μονότονες συζητήσεις αλλά και την αυτοαμφισβήτηση που αναδύεται κάθε φορά που ένα από τα πολλά υποσχόμενα matches ξεφουσκώνει πανηγυρικά. Στην πραγματικότητα, ούτε μία μακροχρόνια σχέση δεν έχει ανθίσει από την 8 χρόνων εμπειρία της στην δαιδαλώδη πραγματικότητα των dating apps, σύμφωνα με τους New York Times.

Tα dating apps έχουν αναδιαμορφώσει όχι μόνο την κουλτούρα των ραντεβού, αλλά και τις συναισθηματικές ζωές των μακροχρόνιων χρηστών τους.

Υπάρχουν και άλλες πτυχές της εμπειρίας που λειτουργούν επιβαρυντικά. Η παρενόχληση και η πίεση να εμπλακεί σε σεξουαλική επαφή είναι ένα τακτικό φαινόμενο των dating apps. Μια έρευνα του Pew Research Center του 2020 διαπίστωσε ότι το 37% των χρηστών δήλωσαν ότι κάποιος συνέχισε να επικοινωνεί μαζί τους αφού δήλωσαν ότι δεν ενδιαφέρονται, και το 35% είχαν λάβει ανεπιθύμητα μηνύματα ή εικόνες σεξουαλικού περιεχομένου.

Ο «εθισμός» και το ατέρμονο swiping

Παρ’ όλα αυτά, η ανία και ο φόβος της μοναξιάς καθοδηγεί πολλούς από τους χρήστες να συνεχίζουν να χρησιμοποιούν τις εφαρμογές. Η Abby δηλώνει πως αισθάνεται αναγκασμένη να συνεχίσει την περιήγηση, οδηγούμενη από ένα μείγμα αισιοδοξίας και φόβου ότι αν αποσυνδεθεί, θα χάσει την ευκαιρία να γνωρίσει το «άλλο της μισό».

Το Tinder πλέον μετρά 11 χρόνια λειτουργίας και η παρουσία του προκαλεί έναν συλλογικό προβληματισμό γύρω από το πώς τα dating apps έχουν αναδιαμορφώσει όχι μόνο την κουλτούρα των ραντεβού, αλλά και τις συναισθηματικές ζωές των μακροχρόνιων χρηστών τους.

Όπως η Abby, πολλοί άλλοι μόνιμοι χρήστες δηλώνουν ότι το ατέρμονο swiping και η άκαρπη αναζήτηση τους έχει προκαλέσει ψυχολογικό burnout.

«Οι άνθρωποι απλά κουράζονται. Κατακλύζονται από την όλη διαδικασία των ραντεβού», δηλώνει η Helen Fisher, βιολογική ανθρωπολόγος, ερευνήτρια στο Ινστιτούτο Kinsey και επικεφαλής επιστημονικός σύμβουλος της Match.com.

Αυτό δεν ισχύει για όλους βέβαια. Η έρευνα της Pew για το 2020 διαπίστωσε ότι το 12% των Αμερικανών έχουν παντρευτεί ή έχουν συνάψει μακροχρόνια σχέση με κάποιον που γνώρισαν στο διαδίκτυο, ενώ το 57% όσων δήλωσαν ότι η εμπειρία της εφαρμογής ήταν , λίγο πολύ θετική.

Η ανάγκη για το «άλλο μισό»

Σύμφωνα με τον Jack Turban, επίκουρο καθηγητή ψυχιατρικής παιδιών και εφήβων στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Σαν Φρανσίσκο, οι επιπτώσεις των εφαρμογών γνωριμιών στην ψυχική υγεία δεν έχουν μελετηθεί επαρκώς. Η δυναμική της ψυχικής υγείας στις εφαρμογές γνωριμιών ποικίλλει σε μεγάλο βαθμό ανάλογα με το άτομο.

Ωστόσο, το ψυχολογικό burnout φαίνεται να εκφράζει μεγάλο ποσοστό των χρηστών. Μια έρευνα που πραγματοποιήθηκε σε 500 άτομα ηλικίας 18 έως 54 ετών από την εταιρεία ανάλυσης δεδομένων Singles Reports κατέληξε στο συμπέρασμα ότι σχεδόν το 80% δήλωσε ότι βίωσε συναισθηματική εξουθένωση ή κόπωση με τις διαδικτυακές γνωριμίες. Το 2016, η Match συμπεριέλαβε μια ερώτηση σχετικά με την κούραση στην ετήσια έρευνά της σε 5.000 ανύπαντρους Αμερικανούς και περίπου οι μισοί από τους ερωτηθέντες δήλωσαν εξαντλημένοι.

Και τι αν είσαι single;

Σύμφωνα με την Shani Silver, podcaster και συγγραφέα του βιβλίου A Single Revolution – το έργο της οποίας επικεντρώνεται στην αλλαγή των προκαταλήψεων γύρω από την έννοια του να είναι κανείς single, έπειτα από σχεδόν μια δεκαετία άκαρπης αναζήτησης, άρχισε να αναρωτιέται τι πραγματικά της προσέφεραν τα dating apps, πέρα από σταθερή απογοήτευση και εξάντληση των ψυχικών αποθεμάτων της.

H Silver αποφάσισε να διαγράψει κάθε εφαρμογή γνωριμιών από το κινητό της. Το αποτέλεσμα ήταν να νιώσει άμεσα τα επίπεδα ενέργεια της να ανεβαίνουν και την διάθεσή της να βελτιώνεται. Ξαφνικά, διαπίστωσε πως διέθετε χρόνο μέσα στην μέρα της για ξεκούραση, χρόνο που παλιότερα ξόδευε σε swiping. Επιπλέον συνειδητοποίησε ότι η αίσθηση θυμού και η δυσαρέσκεια που βίωνε απέναντι στην εικονική ευτυχία των άλλων αλλά και λόγο της συνεχούς προσμονής, υποχώρησε.

Ωστόσο, σύμφωνα με τον Turban, για ορισμένους χρήστες δεν αρκεί η απλή διαγραφή των εφαρμογών από το κινητό τους. Ο Turban πιστεύει ότι η ψυχοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει αυτούς τους χρήστες να εντοπίσουν τα προβλήματα που υποκρύπτονται στην εξαντλητική χρήση των dating apps. Επιπλέον, υπάρχουν στρατηγικές που μπορούν να δοκιμάσουν οι χρήστες για να μειώσουν την αίσθηση εξάντλησης ενώ παραμένουν online, όπως για παράδειγμα να επιβραδύνουν τους ρυθμούς τους και μειώσουν τον αριθμό ατόμων με τα οποία αλληλεπιδρούν ταυτόχρονα.