Διάσημα θρίλερ βασισμένα σε αληθινές υποθέσεις

Δεν χωρεί αμφιβολία ότι η ζωή γράφει τα πιο εκπληκτικά σενάρια. Κι αν κάθε φορά που ένα θρίλερ κόβει την ανάσα των θεατών, η εύκολη απάντηση είναι ότι πρόκειται για το αποκύημα της φαντασίας ενός δημιουργικού εγκεφάλου, εννιά στις δέκα φορές πρόκειται για ταινίες βασισμένες σε πραγματικά άγρια και νοσηρά γεγονότα της διεθνούς ειδησεογραφίας.

Για του λόγου το αληθές τα ακόλουθα φιλμ έλαβαν την έμπνευση τους από αληθινές ιστορίες, που αποδεικνύουν ότι από πλευράς φαντασίας και δημιουργικότητας, το δίχως άλλο η 7η τέχνη τερματίζει δεύτερη και καταϊδρωμένη.

Changeling

Η ταινία «Changeling» μπορεί να μην είναι ένα συμβατικό θρίλερ, αλλά η αληθινή ιστορία πάνω στην οποία βασίζεται είναι πραγματικά συγκλονιστική. Το 1928 η ανύπαντρη μητέρα Κριστίν Κόλινς ανάφερε ότι ο 9χρονος γιος της Γουόλτερ έχει εξαφανιστεί. Αποφασισμένος να βρει ένα σπίτι με οποιοδήποτε τρόπο μπορούσε ο 15χρονος Άρθουρ Χάτσινς ο νεότερος ισχυρίστηκε ότι εκείνος είναι ο γιος της. Οι αρχές στη προσπάθεια τους να κουκουλώσουν την ιστορία και να κρύψουν τα δικά τους λάθη, όσον αφορά τις έρευνες για την εξαφάνιση του Γουόλτερ, κατηγόρησαν την Κόλινς ότι προσπάθησε να εγκαταλείψει τον γιο της γι’ αυτό και άνοιξαν φάκελο εναντίον της αμφισβητώντας τη καταλληλόλητα της ως μητέρας.

Όσο τραγική κι αν είναι η περιπέτεια της νεαρής γυναίκας, που στη ταινία ερμηνεύει έξοχα η Αντζελίνα Τζολί, η τύχη του γιου της πραγματικής Κριστίν Κόλινς υπήρξε ακόμα σκληρότερη, καθώς πιστεύεται πως ήταν ένα από τα 20 θύματα του διαβόητου σαδιστή δολοφόνου της εποχής Γκόρντον Στιούαρτ Νόρθκοτ.

The Honeymoon killers

Παρότι η ταινία «The Honeymoon killers» μοιάζει με B-movie της δεκαετίας του 1970, την αρχική παραγωγή της είχε αναλάβει ο Μάρτιν Σκορσέζε, ο οποίος μάλιστα υπήρξε και σκηνοθέτης της για μια εβδομάδα, πριν παραδώσει την σκυτάλη στον Λέοναρντ Κάστλ. Το φιλμ επικεντρώνεται στη ζωή της νοσοκόμας, Μάρθα Μπεκ, η οποία ξεκινά ερωτική αλληλογραφία με τον ζιγκολό, Ρέιμοντ Φερνάντεζ, το 1947. Το ταίριασμα των διαστροφών τους υπήρξε τόσο τέλειο, που σύντομα ο τελευταίος αποπλανούσε μοναχικές γυναίκες, τις οποίες στη συνέχεια σκότωνε η βίαιη νοσοκόμα.

Το ζευγάρι πιάνεται από την αστυνομία, αφού πρώτα δολοφονεί την οικογένεια της Μάρθα Μπεκ. Στη περίπτωση αυτή η πραγματικότητα ξεπερνάει τη κινηματογραφική φαντασία, αφού σύμφωνα με τα αστυνομικά στοιχεία το διαβολικό ζευγάρι πρόλαβε να σκοτώσει δεκαεφτά άτομα τη 2ετία της δράσης του (1947-9) πριν η αστυνομία πετύχει τη σύλληψη τους. Η Μάρθα Μπεκ ήταν μάλιστα τόσο άγρια, που δεν δίστασε να ομολογήσει τον στραγγαλισμό ενός 2χρονου κοριτσιού, επειδή δεν σταμάταγε να κλαίει. Το ζευγάρι απαγχονίστηκε το 1951.

Open water

Η ταινία «Open water» αφηγείται την ιστορία ενός νεαρού ζευγαριού που χάθηκε, ενώ έκανε scuba diving, 70 χιλιόμετρα μακριά από τις αυστραλιανές ακτές περιτριγυρισμένο από καρχαρίες. Το πραγματικό ζευγάρι των πρωταγωνιστών, η Ειλίν και ο Τόμας Λόνεργκαν, εκπαιδευτές ειρηνευτικών σωμάτων στα νησιά Φίτζι, εξαφανίστηκαν στις 25 Ιανουαρίου του 1998. Το ατυχές στη περίπτωση τους είναι ότι η εξαφάνιση τους δεν έγινε αντιληπτή πριν περάσουν αρκετές ημέρες από το ταξίδι τους για scuba diving και το περίεργο, που κάνει και την όλη ιστορία ξεχωριστή, είναι ότι δεν βρέθηκαν στοιχεία, που να δείχνουν ότι έπαθαν κάποιο ατύχημα ή πιάστηκαν στα δόντια των καρχαριών της περιοχής.

Η κατάθλιψη από την οποία αποκαλύφθηκε ότι έπασχε ο Τόμας Λόνεργκαν έκανε πολλούς να σκεφτούν το ενδεχόμενο της διπλής αυτοκτονίας, ωστόσο η ανεύρεση του εξοπλισμού τους απείραχτου στο ξενοδοχείο τους μερικές ημέρες μετά, αλλά και το γεγονός ότι υπήρχαν στο όνομα τους αεροπορικά εισιτήρια επιστροφής, οδήγησαν τις έρευνες των αρχών σε αδιέξοδο.

Hard candy

Το συγκεκριμένο ανεξάρτητο φιλμ έγινε περισσότερο γνωστό, επειδή ανέδειξε το υποκριτικό ταλέντο της μικρόσωμης Έλεν Πέιτζ (σήμερα πια Έλιοτ Πέιτζ), παρά λόγω της θεματικής του. Η ιστορία στο πυρήνα του, ωστόσο, είναι πραγματικά ανατριχιαστική, αφού αφορά την απόφαση μιας έφηβης να αποπλανήσει έναν παιδόφιλο και υποβάλλοντας αυτόν σε δεκάδες βασανιστήρια να πάρει εκδίκηση για ένα ανήλικο κορίτσι που δολοφόνησε αλλά και για όλα τα υπόλοιπα θύματα του.

Το μοιραίο παιχνίδι, που θα ξεκινήσει ανάμεσα στη 14χρονη κοπέλα και τον μυστηριώδη ενήλικα, που θα γνωρίσει στο Ίντερνετ, θα έχει απρόβλεπτες συνέπειες και για τους δύο. Ο παραγωγός του φιλμ, Ντέιβιντ Χίγκινς, άντλησε την έμπνευση του από μια είδηση που προκάλεσε μεγάλη αίσθηση πριν από μερικά χρόνια, καθώς αποκάλυπτε τη σκευωρία νεαρών μαθητριών στο Τόκιο με σκοπό να υπόσχονται σεξ σε μεγαλύτερους επιφανείς άνδρες της Ιαπωνίας, προκειμένου στη συνέχεια να τους αποσπούν χρήματα με εκβιασμούς ή να χρησιμοποιούν τη δύναμη και τις γνωριμίες τους για να πραγματοποιούν ασύλληπτες απάτες κάθε είδους.

Nightmare on Elm Street

Ο Γουές Κρέιβεν, μετρ των ταινιών τρόμου, για τη δημιουργία του συγκεκριμένου φιλμ βασίστηκε σε τρία διαφορετικά περιστατικά, που έλαβαν χώρα το 1981 στις Ηνωμένες Πολιτείες και κατεγράφησαν με πολλές λεπτομέρειες και ποικίλα σχόλια στην εφημερίδα The Los Angeles Times. Τα περιστατικά αυτά σχετίζονται με άτομα που πέθαναν στον ύπνο τους, ενώ έβλεπαν εφιάλτη. Για την ακρίβεια, το πρώτο περιστατικό που τράβηξε το ενδιαφέρον του σκηνοθέτη ήταν ο σχεδόν ταυτόχρονος θάνατος 18 ατόμων από το Λάος που δεν σχετίζονταν μεταξύ τους λόγω του υπερβολικού φόβου που βίωσαν στη διάρκεια των ονείρων τους. Ωστόσο αυτό που τον συγκλόνισε και τον έπεισε να γυρίσει μια ταινία με αυτή τη θεματική ήταν η ιστορία ενός νέου από το Όρεγκον, που ξύπνησε τους γονείς του επειδή ούρλιαζε στον ύπνο του για να πεθάνει χωρίς ποτέ εκείνοι να καταφέρουν να τον ξυπνήσουν. Η νεκροψία που του έγινε στη συνέχεια δεν κατέληξε σε κανένα σαφές συμπέρασμα για το θάνατο του.

The girl next door

Κοινή εκτίμηση των ρεπόρτερ που ασχολήθηκαν με τον βασανιστικό θάνατο της Σίλβια Λίκενς το 1965 και των κριτικών, που ασχολήθηκαν με τη μυθιστορηματική και κινηματογραφική εκδοχή του, ήταν ότι ούτε το βιβλίο του 1998 ούτε η ταινία του 2007 κατάφεραν να αποτυπώσουν το μέγεθος της συγκεκριμένης τραγωδίας. Η Σίλβια, η έφηβη κόρη δύο ηθοποιών περιοδεύοντα θιάσου, αφέθηκε μαζί με την ανάπηρη από πολιομυελίτιδα αδελφή της Τζένη στη φροντίδα της γειτόνισσας τους Γερτρούδης Μπανιζεφσκί έναντι του ποσού των 20 δολαρίων το μήνα.

Ασταθής ως προσωπικότητα, φανατικά θρησκόληπτη η Γερτρούδη, μητέρα έξι παιδιών, ξεκινά σύντομα τη κακοποίηση των δύο κοριτσιών κάθε φορά που αργούσε λίγες ημέρες η επιταγή των γονιών τους. Σύντομα οι βουρδουλιές μετατράπηκαν σε πραγματικά βασανιστήρια πέρα από κάθε νοσηρή φαντασία, καθώς σε αυτά συμμετείχαν και τα άλλα παιδιά της. Η Σίλβια βρέθηκε νεκρή στο υπόγειο του σπιτιού της Γερτρούδης τρεις μήνες αργότερα στις 22 Οκτωβρίου του 1965 με τη φράση «είμαι πόρνη και περήφανη γι’ αυτό» χαραγμένη στη κοιλιά της.