Ο μουσικός που έπαιζε πιάνο σε διασωθέντες ελέφαντες

Στη δεκαετία του 1970, ένα νέο σούπερ μάρκετ που πουλούσε LP έφτασε στην πόλη μου, το Hornsea του East Yorkshire, και άρχισα να ξοδεύω το χαρτζιλίκι μου σε δίσκους. Ήμουν μόλις 12 ετών και ερωτεύτηκα αμέσως τη Σονάτα του Σεληνόφωτος του Μπετόβεν. Ονειρευόμουν να παίξω εγώ ο ίδιος αυτή τη μουσική. Δεν είχαμε πιάνο στο σπίτι μας, αλλά υπήρχε ένα στο γηροκομείο της γιαγιάς μου, όπου έμαθα να παίζω Μπετόβεν με το αυτί.

Αυτά λέει ο Paul Barton στην Guardian και συνεχίζει.

Τα Σάββατα, περπατούσα δύο μίλια μέχρι την εκκλησία του χωριού που είχε πιάνο. Η εκκλησία περιβαλλόταν από χοιροστάσια και ήταν γεμάτη τσουκνίδες. Το να μαθαίνω να παίζω εκεί, με τα περιστέρια να γουργουρίζουν και τους αγρότες να οργώνουν τα χωράφια, ήταν μαγικό.

Η αναπνοή τους πραγματικά επιβραδύνεται όταν παίζεις, πράγμα που μου λέει ότι είναι χαλαροί και ευτυχισμένοι

Δείτε το υπέροχο βίντεο 

Ένα πιάνο στο καταφύγιο

Έφυγα από το σχολείο στα 16 και κατάφερα να μπω στη Βασιλική Ακαδημία Τεχνών. Συνέχισα να παίζω πιάνο σε όλη μου τη ζωή, δουλεύοντας ως πιανίστας συναυλιών παράλληλα με το να είμαι επαγγελματίας ζωγράφος πορτραίτων. Στα 30 μου, επισκέφθηκα την Ταϊλάνδη για λίγους μήνες, όπου γνώρισα τη γυναίκα μου. Παντρευτήκαμε το 1996 και από τότε ζω στην Ταϊλάνδη.

Η σύζυγός μου είναι καλλιτέχνις και άρχισε να φτιάχνει γλυπτά ελεφάντων σε ένα καταφύγιο που ονομάζεται Elephants World, το οποίο φροντίζει διασωθέντες οικόσιτους ελέφαντες λίγο έξω από το Kanchanaburi στη δυτική Ταϊλάνδη. Υπήρχε ένας συγκεκριμένος ελέφαντας που φαινόταν να έχει τόσο βαθιά, παθιασμένα συναισθήματα. Με έκανε να αναρωτηθώ τι θα συνέβαινε αν τους έπαιζα μουσική.

Για τα 50α γενέθλιά μου, η σύζυγός μου έπεισε τον διευθυντή του Elephants World να μας επιτρέψει να φέρουμε ένα πιάνο στο καταφύγιο. Αυτοί οι ελέφαντες έχουν δουλέψει για τον άνθρωπο όλη τους τη ζωή και πολλοί είναι τυφλοί ή ανάπηροι από την κακή μεταχείριση, οπότε ήθελα να κάνω την προσπάθεια να κουβαλήσω κάτι βαρύ ο ίδιος.

Έμοιαζε με μωρό που πιπιλάει τον αντίχειρά του. Απλά στεκόταν δίπλα στο πιάνο και σκέφτηκα, διάολε, δεν είναι αυτό το πιο απίστευτο πράγμα που έχω δει ποτέ;

Photo: YouTube

Ένας ελέφαντας, που ήταν τυφλός, σταμάτησε να τρώει και άκουγε

Η μεταφορά του πιάνου στην ερημιά ήταν μια πρόκληση. Το καταφύγιο βρίσκεται στις όχθες του ποταμού Kwai, οπότε χρησιμοποιήσαμε ένα φορτηγό για τη μεταφορά του. Το τοποθετήσαμε σε ένα χωράφι φυτεμένο με γρασίδι bana, όπου οι ελέφαντες συγκεντρώνονται για να φάνε το πρωινό τους. Πρόκειται για μια ήσυχη περιοχή που δεν ενοχλείται από επισκέπτες.

Όταν άρχισα να παίζω, ήταν δύσκολο να ακούσω το πιάνο πάνω από τους ήχους της φύσης και τους ελέφαντες που μασούσαν το γρασίδι. Οι ελέφαντες είναι σχεδόν πάντα πεινασμένοι – αν τους δοθεί η ευκαιρία, θα τρώνε συνέχεια δεν θα σταματήσουν. Αλλά μόλις άρχισα να παίζω, ένας ελέφαντας, που ήταν τυφλός, σταμάτησε να τρώει και άκουγε. Συνειδητοποιήσαμε ότι αυτός ο ελέφαντας, παγιδευμένος σε έναν κόσμο σκοταδιού, αγαπούσε τη μουσική. Από εκείνη την ημέρα, δεν υπήρξε ποτέ καμία ανησυχία για το αν θα διαταράξουμε την ηρεμία τους, και αυτή ήταν η αρχή όλων. Κατά καιρούς βιντεοσκοπούμε τις παραστάσεις και τώρα έχουμε σχεδόν 700.000 συνδρομητές στο YouTube.

Συνεχίζω να παίζω για αυτούς τους ελέφαντες που κυκλοφορούν ελεύθεροι στο καταφύγιο, αν και θα μπορούσα να σκοτωθώ ανά πάσα στιγμή. Φαίνεται ότι οι αρσενικοί ελέφαντες, αυτοί που είναι κυκλοθυμικοί και επικίνδυνοι, ακούνε περισσότερο τη μουσική. Πιστεύω ότι η μουσική τους ηρεμεί με κάποιο τρόπο. Μια φορά, ένας ιδιαίτερα επικίνδυνος ελέφαντας ήρθε κατευθείαν στο πιάνο όταν άρχισα να παίζω, και κούρνιασε το τεράστιο σώμα του διπλωμένο προς το στόμα του. Έμοιαζε με μωρό που πιπιλάει τον αντίχειρά του. Απλά στεκόταν δίπλα στο πιάνο και σκέφτηκα, διάολε, δεν είναι αυτό το πιο απίστευτο πράγμα που έχω δει ποτέ;

Ελέφαντες που έμοιαζαν να χορεύουν με τον Μπετόβεν

Η αναπνοή τους πραγματικά επιβραδύνεται όταν παίζεις, πράγμα που μου λέει ότι είναι χαλαροί και ευτυχισμένοι. Υπήρχε ένας ελέφαντας που έφευγε αν έπαιζα Σούμπερτ, αλλά έμενε για ώρες για τον Μπετόβεν. Είχα ακόμη και ελέφαντες που έμοιαζαν να χορεύουν με τον Μπετόβεν. Αλλά η μουσική είναι μόνο ένα μέρος της ημέρας μου μαζί τους. Πρέπει να χτίσουμε εμπιστοσύνη. Αυτοί οι ελέφαντες έχουν υποστεί κακομεταχείριση, γι’ αυτό περνάω χρόνο καθαρίζοντας και ταΐζοντάς τους.

Έχω παίξει προηχογραφημένη μουσική στη ζούγκλα, αλλά δεν έδειχναν να αντιδρούν- το ίδιο και με το ηλεκτρικό πιάνο. Ένα ακουστικό πιάνο, όπου οι ήχοι δονούνται από το ξύλο, φαίνεται να επικοινωνεί καλύτερα με τα ζώα. Έχουν εξαιρετική ακοή και μπορούν να πιάσουν τους ήχους μέσω των ποδιών τους. Νομίζω επίσης ότι οι ελέφαντες καταλαβαίνουν τη γλώσσα της ανθρώπινης έκφρασης, γεγονός που δείχνει ότι η μουσική πραγματικά μας συνδέει όλους. Είναι μια παγκόσμια γλώσσα.

Τα τελευταία 13 χρόνια, έχω παίξει για τους ελέφαντες περίπου 150 φορές. Καθώς είμαι από το Γιόρκσαϊρ, ποτέ δεν θα πίστευα ότι θα ερωτευόμουν έναν ελέφαντα, αλλά το έχω κάνει πολλές φορές. Τους νιώθω σαν οικογένεια.

*Με στοιχεία από theguardian.com