Η ιστορία των τακουνιών και ο φεμινισμός: Από τους άντρες στις σουφραζέτες και πάλι πίσω

Ο Christian Louboutin, ο διάσημος υποδηματοποιός που ανέδειξε τα ψηλά τακούνια σε φετίχ πολυτελείας, είπε κάποτε ότι η γοητεία των τακουνιών έγκειται στο γεγονός ότι κάνουν τις γυναίκες να πηγαίνουν πιο αργά, δίνοντας στους άνδρες περισσότερο χρόνο να τις θαυμάσουν. Δεν σχολίασε την αισθητική ή την ομορφιά τους- η μόνη του εκτίμηση ήταν αυτή της ταχύτητας: «Ποιο είναι το νόημα του να θέλεις να τρέξεις; Όταν μια γυναίκα φοράει τακούνια έχεις χρόνο να την κοιτάξεις. Περπατάει, δεν πρόκειται να τρέξει (…) Είναι σχεδόν σαν οφθαλμαπάτη (…) Γιατί να θέλει να τρέξει; Πού θα ήθελε να τρέξει; Ποιο είναι το νόημα;» αναρωτήθηκε ο ίδιος.

Έκανε αυτές τις δηλώσεις πριν από δέκα χρόνια, το 2013, σε μια συζήτηση με τη Γαλλίδα φωτογράφο Garance Doré, η οποία εκείνη την εποχή ήταν πανταχού παρούσα στη δημιουργική σκηνή του Παρισιού και η οποία τις κατέγραψε σε ένα βίντεο που καταγράφηκε στην Εβδομάδα Μόδας του Παρισιού. Μέσα σε μόλις 10 λεπτά, εκείνη και άλλες οκτώ γυναίκες του κόσμου μίλησαν για την οδυνηρή γοητεία που τους προκαλεί το περπάτημα πάνω σε τακούνια στιλέτο. Η Anna dello Russo, η πανταχού παρούσα και εξωφρενική συντάκτρια της Vogue Japan, είπε ότι αν φορέσεις τακούνια «ο εγωισμός σου ανεβαίνει στα ύψη», ενώ όταν πας στα φλατ «νιώθεις σαν ποντίκι». Και πρόσθεσε ότι στην εβδομάδα μόδας χρειάζεσαι μια έξτρα δόση αυτοπεποίθησης που μόνο τα ψηλά τακούνια μπορούν να σου δώσουν.

«Αν δεν υπήρχαν τα ψηλοτάκουνα παπούτσια μου, θα ήμουν ακόμα στο Coatzacoalcos και θα είχα 10 παιδιά» – Salma Hayek

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Christian Louboutin (@louboutinworld)

Μεγάλο φετίχ

Πολλές θρυλικές φράσεις έχουν ειπωθεί για τις γόβες στιλέτο και την υποτιθέμενη ελκτική τους δύναμη. Σε μια περίπτωση, η ηθοποιός Salma Hayek -μία από τους θρύλους του Χόλιγουντ και παντρεμένη με τον François-Henri Pinault, πρόεδρο και κληρονόμο της αυτοκρατορίας πολυτελείας Kering, ιδιοκτήτρια μεταξύ άλλων εμπορικών σημάτων όπως Gucci, YSL, Bottega Veneta και Balenciaga- δήλωσε ότι «αν δεν υπήρχαν τα ψηλοτάκουνα παπούτσια μου, θα ήμουν ακόμα στο Coatzacoalcos και θα είχα 10 παιδιά». Η Βικτόρια Μπέκαμ λέει ότι δεν μπορεί να συγκεντρωθεί αν φοράει φλατ παπούτσια.

«Στα μέσα του 2023, αυτές οι δηλώσεις ακούγονται, το λιγότερο, κάπως ξεπερασμένες, κι όμως η “επιχείρηση τακούνια” πετάει ψηλά: Σύμφωνα με έκθεση που δημοσίευσε η εταιρεία ερευνών και συμβουλών Technavio τον Νοέμβριο του 2022, η αγορά υποδημάτων ψηλοτάκουνων θα αυξάνεται κατά 1,88% ετησίως μεταξύ 2022 και 2027. Αυτό θα οδηγήσει σε συσσωρευμένα κέρδη ύψους 2,39 δισεκατομμυρίων δολαρίων κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ένα φαινόμενο σε όλο τον κόσμο. Οι χώρες που θα αγοράζουν τα περισσότερα ψηλοτάκουνα είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Κίνα, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γερμανία και η Γαλλία. Παράλληλα, εκτιμάται ότι η κατανάλωση από την περιοχή της Ασίας και του Ειρηνικού αυξάνεται» γράφει σχετικό άρθρο στην elpais.com.

«Ένα από τα συμπεράσματα της έκθεσης είναι ότι τα τακούνια θα πάψουν να είναι απαραίτητα αξεσουάρ και θα γίνουν αποκλειστικά «premium» αξεσουάρ με ακόμη υψηλότερες τιμές. Αυτό είναι που οδηγεί σημαντικά την ανάπτυξη της αγοράς υποδημάτων με ψηλά τακούνια» εξηγεί η Úrsula Carranza, ειδική δημοσιογράφος μόδας και συγγραφέας του βιβλίου Tacones de Culto (Cult Heels). Τα περισσότερα από αυτά τα παπούτσια, προσθέτει η ίδια, θα αγοραστούν μέσω διαδικτύου.

«Στα μέσα του 2023, αυτές οι δηλώσεις ακούγονται, το λιγότερο, κάπως ξεπερασμένες, κι όμως η “επιχείρηση τακούνια” πετάει ψηλά»

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη HIGH HEELS 👠 (@skyhigh_heels)

Το πιο αποδεκτό δημόσιο υπόδημα για τις γυναίκες

Σε μια εποχή όπου η άνεση έχει επικρατήσει των τάσεων της μόδας και μετά από κινήματα όπως το #MeToo που επαναπροσδιορίζουν τον ρόλο της γυναίκας στην κοινωνία, αξίζει να αναρωτηθεί κανείς γιατί τόσες πολλές γυναίκες συνεχίζουν να φορούν σήμερα στιλέτο. Ναι, όπως παραδέχτηκε και ο ίδιος ο Louboutin, είναι η πιο άβολη επιλογή. Ο ίδιος δήλωσε κάποτε: «Δεν θα ήθελα να κοιτάξει κάποιος τα παπούτσια μου και να πει: Θεέ μου, φαίνονται τόσο άνετα!» Είναι γνωστό ότι η καθημερινή χρήση τους Είναι κακό για τα πόδια σας. Τι μας κάνει λοιπόν να συνεχίσουμε να φοράμε τακούνια;

«Το σχόλιο του Louboutin συνάδει με τα σχέδιά του, επειδή είναι ένας σχεδιαστής που αγαπά να προκαλεί τόσο με αυτά που λέει όσο και με αυτά που δημιουργεί. Ο Louboutin είναι ένας σχεδιαστής που δεν εστιάζει στην άνεση των ψηλοτάκουνων παπουτσιών, αλλά στην αισθητική, την πολυτέλεια και το σεξαπίλ που προβάλλουν. Αυτές είναι οι προτεραιότητές του και χιλιάδες γυναίκες έχουν ταυτιστεί με τα σχέδιά του. Είναι μέρος της ταυτότητας της μάρκας του και ο λόγος για τον οποίο τα τακούνια του έχουν γίνει εμβληματικά», σημειώνει η Carranza.

Όπως επισημαίνει ο Guardian σε σχετικό άρθρο του, καλώς ή κακώς, το ψηλό τακούνι είναι σήμερα το πιο αποδεκτό δημόσιο υπόδημα για τις γυναίκες, κάτι σαν τις γραβάτες για τους άνδρες. Είναι ένα παπούτσι για εκδηλώσεις και ένα παπούτσι που προσδίδει κύρος. Είναι μάλιστα υποχρεωτικό σε ορισμένες επίσημες περιστάσεις και σε ορισμένα εργασιακά περιβάλλοντα, όπως στα γραφεία διεθνών συμβουλευτικών εταιρειών και για τις αεροσυνοδούς. Είναι ένα παπούτσι για τα εξώφυλλα των περιοδικών και τα κόκκινα χαλιά, αλλά και για τις αίθουσες συνεδριάσεων και τα δικαστήρια. Ο κινηματογράφος το απεικόνισε τέλεια ως απαίτηση για τις υποψήφιες για υψηλές θέσεις στην ταινία «Women’s Weapons» του 1988, όπου η Melanie Griffith άλλαζε τα αθλητικά της παπούτσια κατά την άφιξή της στο γραφείο. Παρόλο που τα τακούνια δεν έχουν καμία πρακτική λειτουργία, φαίνεται να παρέχουν μια ορισμένη δύναμη, κύρος και ικανότητα μεταμόρφωσης σε αντάλλαγμα.

Πιστεύεται ότι ήταν ο βασιλιάς του Ήλιου, Λουδοβίκος ΙΔ’ (1638-1715), που το χρησιμοποίησε για πρώτη φορά ως ρούχο της μόδας, πιθανώς λόγω του μικρού του αναστήματος

Μια εφεύρεση σχεδιασμένη για άνδρες

Στη δεκαετία του ’90, ήταν η κατ’ εξοχήν γυναικεία εταιρική στολή. Τα τελευταία χρόνια, ορισμένες γυναίκες αμφισβήτησαν τον κανόνα των τακουνιών στη δουλειά. Το 2019, οι Γιαπωνέζες στάθηκαν απέναντι στην κυβέρνησή τους για να απαιτήσουν να μη φορούν τακούνια στη δουλειά, σε ένα κίνημα που έλαβε το όνομα #KuToo. Επιδίωξαν να τερματίσουν τις «διακρίσεις και τη σεξουαλική παρενόχληση» που συνεπάγεται η υποχρεωτική χρήση τακουνιών. Δημιουργός αυτής της πρωτοβουλίας ήταν η Yumi Ishikawa, μια γνωστή 32χρονη ηθοποιός και μοντέλο, η οποία ξεκίνησε άθελά της το κίνημα γράφοντας ένα tweet στο οποίο εξηγούσε την ταλαιπωρία της από το γεγονός ότι έπρεπε να φοράει καθημερινά ψηλά τακούνια. Μερικά χρόνια νωρίτερα, στην Ισπανία, αεροσυνοδοί από διάφορες αεροπορικές εταιρείες είχαν υψώσει τη φωνή τους κατά των λεγόμενων «ποδιών της αεροσυνοδού»: «Δεν μπορείτε καν να φανταστείτε τους κόμπους, τα νύχια, τους κάλους. Κάνουν τη δουλειά σας πολύ πιο δύσκολη. Γνωρίζω πολλές συναδέλφους που χρειάστηκε να κάνουν χειρουργική επέμβαση. Είμαι σίγουρη ότι αν οι άνδρες είχαν αυτό το πρόβλημα θα είχε αλλάξει» δήλωσε στην EL PAÍS μια αεροσυνοδός.

Παραδόξως (ή όχι), σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας τα τακούνια ήταν μια διεκδίκηση εξουσίας, ένα κομμάτι καταπίεσης και ένα υπονοούμενο για σεξ. Αλλά όπως συμβαίνει συχνά στη μόδα, ένα αντικείμενο που γεννήθηκε για έναν σκοπό κατέληξε να εξυπηρετεί τον αντίθετο.

Τα ψηλοτάκουνα ξεκίνησαν ως μια εφεύρεση που σχεδιάστηκε για τους άνδρες. Δεν σχεδιάστηκε για περπάτημα: Το ψηλό τακούνι χρησιμοποιήθηκε για αιώνες σε όλη την Εγγύς Ανατολή ως μια μορφή υποδήματος ιππασίας και χρησιμοποιήθηκε έφιππος από τους Πέρσες.

Οι άνδρες και οι γυναίκες της αρχαίας Κίνας φορούσαν πλατφόρμες

Πιστεύεται ότι ήταν ο βασιλιάς του Ήλιου, Λουδοβίκος ΙΔ’ (1638-1715), που το χρησιμοποίησε για πρώτη φορά ως ρούχο της μόδας, πιθανώς λόγω του μικρού του αναστήματος. Η τάση εξαπλώθηκε σαν πυρκαγιά στη γαλλική αυλή. Όπως εξηγεί ο José María Amat Amer, ιδρυτής του Μουσείου Υποδημάτων Elda, σε άρθρο του στην El País, «οι κόθορνοι, με ψηλές πλατφόρμες, χρησιμοποιούνταν στην αρχαία Ελλάδα. Στις χώρες της Ασίας, αλλά και της Ευρώπης, οι ιππείς που πολεμούσαν έφιπποι φορούσαν παπούτσια με τακούνια, για να προσκολλώνται με μεγαλύτερη ασφάλεια. Οι άνδρες και οι γυναίκες της αρχαίας Κίνας φορούσαν επίσης πλατφόρμες, όπως και οι Βενετοί, οι οποίοι από τον 15ο αιώνα ή και νωρίτερα χρησιμοποιούσαν ένα είδος πεζοδρομίου, πιθανότατα για να περιηγηθούν σε πλημμυρισμένες περιοχές».

Όταν έφτασε ο 20ός αιώνας, το τακούνι είχε φτάσει στη γυναικεία γκαρνταρόμπα. Οι φούστες κόντυναν, έτσι ώστε ο αστράγαλος και τα παπούτσια άρχισαν να είναι ορατά. Οι φεμινίστριες της εποχής άρχισαν να δείχνουν τα υποδήματά τους -στην πραγματικότητα, τα τακούνια των πέντε εκατοστών που φορούσαν οι γυναίκες στις πορείες που ζητούσαν τη γυναικεία ψήφο είναι γνωστά ως suffragette boots)- και η επίδειξη του παπουτσιού θεωρήθηκε μια συμβολική χειρονομία των ανεξάρτητων γυναικών, μια ιδέα που κατά κάποιο τρόπο επιβίωσε στο πέρασμα του χρόνου: Όσο πιο ψηλά τα τακούνια, τόσο περισσότερη ελευθερία.

Όπως επισημαίνει ο Guardian σε σχετικό άρθρο του, καλώς ή κακώς, το ψηλό τακούνι είναι σήμερα το πιο αποδεκτό δημόσιο υπόδημα για τις γυναίκες, κάτι σαν τις γραβάτες για τους άνδρες

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη HIGH HEELS 👠 (@skyhigh_heels)

Το μοντέλο του σύγχρονου ψηλού τακουνιού

Η ακμή του γυναικείου τακουνιού ήρθε τη δεκαετία του 1950, όταν ο σχεδιαστής του Dior Roger Vivier τοποθέτησε ατσάλινες ράβδους στους άξονες των λεπτών τακουνιών στιλέτο, αυξάνοντας το ύψος τους σε τρεις ίντσες ή και περισσότερο και ενθαρρύνοντας τις γυναίκες να τα φορούν στην καθημερινή ζωή. Έτσι, στη μεταπολεμική εποχή, όταν το έκτακτο γυναικείο εργατικό δυναμικό είχε επιστρέψει στην κουζίνα, έκανε το ντεμπούτο του το μοντέλο του σύγχρονου ψηλού τακουνιού.

Ο γαλλικής καταγωγής Vivier κατασκεύαζε από τη δεκαετία του 1930 ψηλά τακούνια κατά παραγγελία για γυναίκες όπως η Josephine Baker και η βασίλισσα Ελισάβετ Β’. Ήταν ένας από τους πρώτους συμβατικούς σχεδιαστές που πήγε τις δημιουργίες του στα όρια της πρακτικότητας και στη σφαίρα της τέχνης. Δεν ήταν ο πρώτος που χρησιμοποίησε ατσάλι στα τακούνια του, ούτε τα παπούτσια του ήταν τα πρώτα που διέθεταν πολύ ψηλά, λεπτά τακούνια, αλλά ήταν η δουλειά του με τον Dior τη δεκαετία του 1950 που διαμόρφωσε την εικόνα των γυναικών της εποχής.

Αυτό το παπούτσι πήρε το δικό του όνομα. «Το στιλέτο, το οποίο χαρακτηρίζεται από το ψηλό, λεπτό και μυτερό τακούνι του, κατάφερε να αφήσει το στίγμα του στη λαϊκή κουλτούρα με την πάροδο των χρόνων. Συμβολίζει την κομψότητα, την αίγλη και το στυλ. Αποτελούσε πάντα έμπνευση για τους σχεδιαστές, τα μοντέλα και τις διασημότητες, καθώς και επαναλαμβανόμενο στοιχείο στις πασαρέλες, τα κόκκινα χαλιά και τις διαφημιστικές καμπάνιες των πολυτελών οίκων. Ο κινηματογράφος έχει συμβάλει στη διαιώνιση της δημοτικότητας αυτού του τύπου παπουτσιών και στον προσδιορισμό τους ως σύμβολα δύναμης, αυτοπεποίθησης και αισθησιασμού. Μπορούμε να το δούμε σε ταινίες όπως το The Seven Year Itch όπου η Marilyn Monroe εμφανίζεται με στιλέτο και πιο πρόσφατα σε σειρές όπως το Sex and the City όπου η πρωταγωνίστρια Carrie Bradshaw είναι οπαδός των ψηλοτάκουνων παπουτσιών» δηλώνει η Úrsula Carranza.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη HIGH HEELS 👠 (@skyhigh_heels)

Η σεξουαλική διάσταση του τακουνιού-στιλέτο

Το ψηλό τακούνι είχε και μια άλλη σημασία: Αυτή του παπουτσιού για το σεξ. Ένας από τους φωτογράφους που αποτύπωσε καλύτερα τον φετιχισμό των τακουνιών ήταν ο Elmer Batters (1919-1997), ο οποίος αποτύπωσε στις φωτογραφίες του ένα ολόκληρο σύμπαν από πόδια, κάλτσες και ψηλοτάκουνα παπούτσια και ο οποίος υπέστη τη λογοκρισία της πουριτανικής δεκαετίας του ’50, οδηγούμενος στα δικαστήρια για αισχροκέρδεια και διαστροφή.

Από τις δημιουργίες του Roger Vivier μέχρι εκείνες των πιο πρόσφατων διάσημων σχεδιαστών όπως ο Manolo Blahnik, ο Christian Louboutin και ο Alexander McQueen, τα σύγχρονα σχέδια ψηλών τακουνιών έχουν εξελιχθεί. Τα πολυτελή σχέδιά τους μετατρέπουν τις γυναίκες σχεδόν σε κάτι περισσότερο από άνθρωπο, τοποθετώντας τες σε ένα βάθρο: Υπερυψωμένες, αλλά και πιο εύκολα παγιδεύσιμες ή υποτασσόμενες.

Πράγματι, δεν μπορείς να πας πολύ μακριά με τακούνια

Όπως εξήγησε ο ίδιος ο Louboutin, όταν φοράτε τακούνια όλο το σώμα σηκώνεται και το κέντρο βάρους αλλάζει. Το σώμα αναγκάζεται να στραφεί προς τα εμπρός, οπότε η γυναίκα, για να διατηρήσει το σωστό κέντρο βάρους, πρέπει να σκύψει, επανατοποθετώντας το στήθος της προς τα εμπρός και κάμπτοντας το κάτω μέρος της πλάτης της. Ασφαλώς, η ιδέα αυτής της παρουσίασης προσκρούει στα σημερινά ιδεώδη. Όπως έγραψε η Rita Abundancia στην El País, «δεν λείπουν εκείνοι που συγκρίνουν τα τακούνια με κορσέδες, κρινολίνα και άλλα όργανα βασανιστηρίων, καταπιεστικές μορφές που διαμόρφωναν τα γυναικεία σώματα κατά βούληση, επειδή μια γυναίκα σε κίνηση, έξω από τον ανδρικό έλεγχο, θεωρούνταν εδώ και καιρό κίνδυνος. Οι Κινέζοι έδεναν τα πόδια των κοριτσιών τους για να τα κάνουν μικρά και να βεβαιωθούν ότι οι ιδιοκτήτες τους δεν μπορούσαν να πάνε μακριά.

»Στη δεκαετία του ’50, μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν οι γυναίκες επέστρεψαν στο σπίτι και στη θέση τους ως νοικοκυρές, αφού είχαν αντικαταστήσει τους άνδρες στα καθήκοντά τους και στα εργοστάσια, η μόδα τις μετακίνησε πάνω σε άβολα τακούνια στιλέτο, τα οποία έπρεπε να φορούν όλη μέρα, αν ήθελαν να είναι θηλυκές και επιθυμητές. Ποιος καλύτερος τρόπος για να εξημερώσεις τις γυναίκες που θέλουν να φύγουν από το να τις ριζώσεις στο έδαφος;».

Μπορούν λοιπόν τα τακούνια να είναι μια φεμινιστική επιλογή; «Αυτό που περιορίζει, εξαθλιώνει, εκμεταλλεύεται, υποδουλώνει, καταπιέζει, αρρωσταίνει, αιματοκυλάει, βιάζει και σκοτώνει τις γυναίκες δεν είναι γενικά τα ρούχα ή τα παπούτσια, αλλά μάλλον οι νόμοι και οι κοινωνικές νόρμες», αναφέρει η συγγραφέας και δημοσιογράφος Σάμερ Μπρέναν σε σχετικό άρθρο της αγγλικής εφημερίδας The Guardian. Και απαριθμεί έναν μακρύ κατάλογο ενόχων: Την προκατάληψη, τον μισογυνισμό και τη λευκή υπεροχή, μεταξύ άλλων.

«Αυτό που περιορίζει, εξαθλιώνει, εκμεταλλεύεται, υποδουλώνει, καταπιέζει, αρρωσταίνει, αιματοκυλάει, βιάζει και σκοτώνει τις γυναίκες δεν είναι γενικά τα ρούχα ή τα παπούτσια, αλλά μάλλον οι νόμοι και οι κοινωνικές νόρμες»

«Για μένα, τα ψηλά τακούνια αντιπροσωπεύουν μια καλλιτεχνική επιλογή»

«Αν πιστεύετε, όπως υπαγορεύει ο φεμινισμός, ότι οι γυναίκες πρέπει να μπορούν να φορούν ελεύθερα ό,τι θέλουν, είτε αυτό σημαίνει να φορούν ψηλά τακούνια είτε όχι, τότε ναι, το να φοράτε ψηλά τακούνια θα μπορούσε να θεωρηθεί φεμινιστική επιλογή» λέει η Úrsula Carranza. «Ωστόσο, αν το κάνεις καθαρά για να ανταποκριθείς σε ορισμένα κοινωνικά επιβαλλόμενα πρότυπα ή σε ορισμένες προσδοκίες του φύλου, τότε όχι. Πρόκειται για ένα πολύπλοκο και συζητήσιμο θέμα. Για μένα, τα ψηλά τακούνια αντιπροσωπεύουν μια καλλιτεχνική επιλογή» προσθέτει η ίδια.

Αυτή η συγγραφέας έχει τη δική της θεωρία σχετικά με το γιατί φοράμε ακόμα και σήμερα τακούνια: «Ένα από τα πιο ελκυστικά πράγματα στα τακούνια είναι η ικανότητά τους να μεταμορφώνουν τη γυναίκα που τα φοράει. Η μαγική αλλαγή που συμβαίνει στη στάση του σώματος, στο ύψος και στον τρόπο κίνησης μιας γυναίκας όταν στέκεται με τακούνια είναι μια αίσθηση που οι γυναίκες απολαμβάνουν και εκτιμούν. Πρόκειται για μια σχεδόν αντικειμενική γοητεία. Τα τακούνια από απλά αξεσουάρ γίνονται στοιχεία που σας επιτρέπουν να επανεφεύρετε τον εαυτό σας. Το ψυχολογικό αποτέλεσμα κάνει τις γυναίκες να αισθάνονται ασφαλείς και δυναμικές» λέει η ίδια.

Αν προσθέσετε σε αυτό ότι η τεχνολογία σήμερα επιτρέπει πιο άνετα ψηλοτάκουνα, θα βρείτε έναν ακόμη λόγο για τον οποίο πολλές γυναίκες συνεχίζουν να τα επιλέγουν. «Τα τελευταία χρόνια έχει δοθεί μεγαλύτερη έμφαση στην άνεση και τη λειτουργικότητα στο σχεδιασμό των τακουνιών. Οι μάρκες και οι σχεδιαστές γνωρίζουν όλο και περισσότερο τη σημασία του συνδυασμού του στυλ με τη λειτουργικότητα, ώστε να ανταποκρίνονται στις προτιμήσεις μιας ολοένα και πιο ποικιλόμορφης πελατειακής βάσης» λέει η Úrsula Carranza.

Δείτε το βίντεο με την ιστορία των τακουνιών μέσα στα χρόνια 

Τα τακούνια μεταξύ 5 και 7,5 εκατοστών θεωρούνται σχετικά άνετα για παρατεταμένη χρήση

«Η άνεση των τακουνιών μπορεί να διαφέρει σημαντικά από άτομο σε άτομο, ανάλογα με το σχήμα του ποδιού, τον σχεδιασμό και τις προσωπικές προτιμήσεις. Σε γενικές γραμμές, τα τακούνια μεταξύ 5 και 7,5 εκατοστών θεωρούνται σχετικά άνετα για παρατεταμένη χρήση. Η επαρκής στήριξη της καμάρας, οι μαλακοί πάτοι που παρέχουν καλή απορρόφηση, καθώς και ο σχεδιασμός του παπουτσιού -για παράδειγμα, οι στρογγυλές ή αμυγδαλωτές μύτες τείνουν να είναι πιο άνετες από τις μυτερές- και η ποιότητα των υλικών μπορούν να παίξουν ρόλο στην άνεση. Οι φαρδύτερες βάσεις των τακουνιών παρέχουν μεγαλύτερη σταθερότητα, ενώ τα σφηνοειδή τακούνια τείνουν να είναι πιο άνετα από τα στιλέτο. Οι πλατφόρμες μπορούν να βοηθήσουν στην πιο ομοιόμορφη κατανομή του βάρους. Τα διαφορετικά ύψη τακουνιών μας επιτρέπουν να προσαρμόζουμε το επίπεδο άνεσής μας» συνεχίζει η Úrsula Carranza.

Το στοιχείο της ατομικής ταυτότητας

Στο βιβλίο της Bad Feminist, η συγγραφέας Roxane Gay υπερασπίζεται στερεοτυπικά «θηλυκά» πράγματα, όπως η αγάπη της για το ροζ, απορρίπτοντας την ιδέα ότι ο φεμινισμός πρέπει να αποκλείει τα σύμβολα της γυναικείας κουλτούρας. «Μπορούμε να διεκδικήσουμε την εξουσία ως γυναίκες χωρίς επίσης να υποτιμήσουμε τη θηλυκότητα; Δεν μπορεί ακόμη και η πολιτισμική θηλυκότητα να διασωθεί από την πατριαρχία και τις μεταφορές της καταπίεσης;» αναρωτιέται. Η αλήθεια είναι ότι η ιδέα της θηλυκότητας είναι κάτι πολιτισμικό.

«Η μόδα δεν έχει να κάνει με τη χρησιμότητα. Ένα αξεσουάρ είναι απλώς ένα κομμάτι εικονογραφίας που χρησιμοποιείται για να εκφράσει την ατομική ταυτότητα» δήλωσε η Μέριλ Στριπ στον ρόλο της παντοδύναμης διευθύντριας του περιοδικού μόδας στην ταινία «Ο διάβολος φοράει Prada».

«Η μόδα είναι σίγουρα ένας τρόπος να εκφράσεις το προσωπικό σου στυλ, τις αισθητικές σου προτιμήσεις, τον τρόπο που βλέπεις τη ζωή. Αυτό που φοράτε και το πώς το φοράτε λέει πολλά για εσάς και την προσωπικότητά σας. Σήμερα περισσότερο από ποτέ, τα ρούχα είναι ένα δυναμικό και ευέλικτο μέσο για να εκφράσει κάποιος την ταυτότητά του και να επικοινωνήσει με τον κόσμο. Είτε μέσω κλασικών, μποέμικων, μινιμαλιστικών ή εκλεκτικών ενδυμάτων, είτε αν είστε από εκείνες που ακολουθούν τις τάσεις ή προτιμάτε τα vintage ρούχα ή τις χειροποίητες δημιουργίες, οι γυναίκες έχουν περισσότερες ευκαιρίες από ποτέ να χρησιμοποιήσουν τα ρούχα ως ένα ισχυρό εργαλείο έκφρασης, το οποίο μπορεί να έχει αντίκτυπο τόσο στην προσωπική όσο και στην επαγγελματική ζωή», σκέφτεται η Úrsula Carranza.

*Με στοιχεία από elpais.com