H εκδίκηση του πελάτη

Μήνυμα που δέχτηκα από σινεφίλ αναγνώστη τις προάλλες με προβλημάτισε αρκετά.

Ο αποστολέας του, συχνός επισκέπτης γνωστού συγκροτήματος πολυκινηματογράφων στου Ρέντη, πήγε για να παρακολουθήσει το αυστραλέζικο θρίλερ «The Royal Hotel» και «μετά λύπης μου είδα πως ακρίβυνε το εισιτήριο» όπως μου είπε, αναφέροντας την τιμή των «€9,5».

Επεσήμανε δε ότι στη βραδινή προβολή της ταινίας, μέσα στην αίθουσα δεν βρίσκονταν περισσότερα από 15 άτομα.

Οταν ρώτησα τον σινεφίλ αναγνώστη ποια προβλέπει να είναι η στάση του απέναντι στο ζήτημα από εδώ και στο εξής, μου απάντησε «πλέον θα είμαι πολύ  αυστηρός στις επιλογές μου».

Και αυτό σημαίνει περιορισμός στην κινηματογραφική έξοδο λόγω του κόστους της τιμής του εισιτηρίου.

Ως γνωστόν, σύμφωνα με τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς η τιμή όχι μόνο στο εισιτήριο της κινηματογραφικής αίθουσας αλλά σε οτιδήποτε μπορεί να έχει διακυμάνσεις.

Στις μέρες μας όμως, η αύξηση της τιμής του εισιτηρίου στο σινεμά όχι μόνο δεν φαίνεται να έχει προοπτική αλλά, αν κρίνουμε από την απόφαση του παραπάνω θεατή να γίνει περισσότερο αυστηρός στις επιλογές του, δείχνει αποκαρδιωτική και με αρνητικά αποτελέσματα.

Γιατί αυτός ο πελάτης που αγαπά το σινεμά και θέλει να πηγαίνει στην αίθουσα νιώθει προδομένος και με αυτόν τον τρόπο κατά μία έννοια παίρνει την εκδίκησή του.

Και προφανώς δεν είναι ο μόνος.

Αν κοιτάξουμε το ζήτημα κλινικά και σφαιρικά μπορούμε να καταλήξουμε στο εξής: με την προϋπόθεση ότι η κίνηση στις κινηματογραφικές αίθουσες ήταν καλή, μια αύξηση της τιμής του εισιτηρίου θα είχε λογική.

Οταν όμως το ούτως ή άλλως τσουχτερό κόστος του εισιτηρίου ανεβαίνει σε μια εποχή που η κίνηση στις αίθουσες δεν είναι ικανοποιητική παρά μόνο σε ειδικές περιπτώσεις ταινιών – φαινόμενα («Barbie», «Oppenheimer») τότε ποιο είναι το νόημα της αύξησης;

Η αίθουσα όχι μόνο δεν κερδίζει αλλά χάνει, όπως φαίνεται στην περίπτωση του παραπάνω παραδείγματος.

Φυσικά, για να μπορέσει μια σύγχρονη αίθουσα να ακολουθήσει την τεχνολογία και τις αλλαγές που επέρχονται η μία μετά την άλλη (και μάλιστα σε πολύ πιο σύντομα χρονικά διαστήματα απ’ ό,τι στο παρελθόν), χρειάζονται πολλά χρήματα, τα οποία όντως, στις μέρες μας, δεν μπορούν να βγουν από τα εισιτήρια.

Από την άλλη πλευρά όμως, η επένδυση που κάποιος μπορεί να κάνει δεν σημαίνει απαραιτήτως ότι πρέπει να είναι μακρόχρονη· ας πούμε δεκαετίας. Μπορεί να είναι διετίας, ή τριετίας.

Βάσει της κίνησης στην αγορά, ένας καλός επιχειρηματίας είναι, αν θέλει, σε θέση να κάνει τους υπολογισμούς του και να δει τι περίπου θα πρέπει να ξοδέψει έχοντας μπροστά του ένα διάστημα δύο – τριών χρόνων.

Σε κάθε περίπτωση, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι είναι μαθηματικά αδύνατον τα χρήματα που θα ξοδέψεις επενδύοντας σε μια αίθουσα με προοπτική δεκαετίας να βγουν σε έναν χρόνο.

Σε ό,τι αφορά τους πολυκινηματογράφους, τα multiplex, ο πυρήνας των εισιτηρίων, όπως πολύ καλά γνωρίζουμε, είναι το νεανικό κοινό.

Πέρα από τα πολύ μικρά παιδιά που υπό τη συνοδεία μεγαλύτερων πηγαίνουν (κυρίως) στις ταινίες κινουμένων σχεδίων, το target group των multiplex είναι οι έφηβοι και τα παιδιά στην προεφηβεία.

Αν λοιπόν αυτά τα παιδιά βρεθούν μπροστά στο κόστος των εννέα ευρώ που όπως βλέπουμε θεωρείται μεγάλο ακόμα και από το κοινό των ενηλίκων (και που με την αγορά κάποιου προϊόντος από το μπαρ αναπόφευκτα θα αυξηθεί), γιατί να μην αποφασίσουν να δώσουν τα ίδια χρήματα για να γίνουν συνδρομητές σε μια ψηφιακή πλατφόρμα εξαγοράζοντας μάλιστα με το ίδιο (ή περίπου το ίδιο) ποσό τη θέαση ταινιών για έναν ολόκληρο μήνα;

Εξάλλου, δεν ζούμε ακριβώς στην εποχή που κάποιος δεν είναι σε θέση να βρει το οποιοδήποτε είδος κινηματογράφου πολύ πιο εύκολα απ’ ό,τι παλαιότερα.

Μήπως λοιπόν οι λύσεις για το πρόβλημα της μειωμένης κίνησης στις αίθουσες βρίσκονται αλλού και όχι στην τιμή του εισιτηρίου; Είναι περίπου όπως συμβαίνει με τα ενοίκια των κατοικιών τα οποία έχουν πάει στα ύψη.

Κάποιοι όμως που έχουν αποφασίσει να μη μετατρέψουν τα σπίτια τους σε Airbnb και εξακολουθούν να τα νοικιάζουν με τον παραδοσιακό τρόπο έχουν επιλέξει να μην αυξάνουν υπερβολικά το ενοίκιο.

Γιατί; Διότι αν το κάνουν, ναι μεν θα πάρουν τα χρήματά τους στην αρχή αλλά πόσο θα κρατήσει αυτό όταν ο ενοικιαστής δεν θα έχει να πληρώσει;

Premium έκδοση «ΤΑ ΝΕΑ»