Kαι μετά τον Κασσελάκη τι;

Το ότι το πολιτικό σύστημα του ΣΥΡΙΖΑ, που απέκτησε μία θνησιγενή σάρκα με αποσαθρωμένα οστά, μετά το μοιραίο «ηγεμονικό» δαχτυλίδι, της τότε κατ’ όνομα Αριστεράς, που το δώρισε ο αγνός υψιπετής Αλέκος Αλαβάνος στον Αλέξη Τσίπρα, το ότι λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ, με αφανή μεν, αλλά υπαρκτή ομάδα κρούσης τη μεραρχία των νεαρών προκλητικών και χυδαίων τρολ των υπογείων της Πλατείας Κουμουνδούρου, πίστεψε ότι θα διαιώνιζε την αλλοπρόσαλλη ηγεμονία του, χτυπώντας με ξύλινα σπαθιά τους ανεμόμυλους του Μιγκέλ ντε Θερβάντες, όλη αυτή η παρένθεση, μίας δεκάχρονης και χωρίς πυξίδα προσανατολισμού πορείας, οδήγησε τελικά στα σημερινά συντρίμμια…

Κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι

Όμως εκείνο, που ελάχιστοι το περιμέναμε, ήταν η «συμφωνία» σύμπλευσης του Συριζαϊκού πρώτου υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά, με το ουσιαστικό ανερμάτιστο και απήδαλο πολιτικό σκάφος του νεοϋορκέζου Στέφανου Κασσελάκη. Ακούστηκαν και γράφτηκαν πολλά, γι’ αυτό το πολιτικά γεγηρακός ειδύλλιο των δύο επίδοξων πειραματιστών της νεκρανάστασης του αυτοδιαλυμένου ΣΥΡΙΖΑ. Τι να πει και τι να ιστορίσει ή και να προγνώσει κανείς…

Η πρόταση για συνεργασία του Στέφανου Κασσελάκη με τον πρώην ΥΠΕΞ του ΣΥΡΙΖΑ Νίκο Κοτζιά έδρασε… πυροσβεστικά στις πυρκαγιές που έχουν ξεσπάσει στον ΣΥΡΙΖΑ με τις ομαδικές αποχωρήσεις αμέτρητων μελών

Η κρατούσα πάντως άποψη, γι’ αυτό το συναπάντημα, μας παραπέμπει αυτομάτως στην ψυχοσύνθεση των δύο πολιτικών. Ή ορθότερα στον χαρακτήρα του αυτοπροσδιοριζόμενου, με ιδιάζουσα ελαφρότητα, ως μελλοντικού πρωθυπουργού Στέφανου Κασσελάκη, αλλά και του Νίκου Κοτζιά, ο οποίος με το βεβαρυμένο παρελθόν της συνομολόγησης με τη Σκοπιανή ηγεσία της μειοδοτικής συμφωνίας, κάτω από τις τέντες, στις όχθες των Πρεσπών, άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου από τον Μίκη Θεοδωράκη, σε μία ιστορική ομιλία του στο Σύνταγμα (4 Φεβρουαρίου 2018) η οποία ήδη έχει ενσωματωθεί στην Ιστορία του Ελληνικού Έθνους.

Στην ομιλία του αυτή ο Θεοδωράκης χαρακτηρίζει την όλη εξωτερική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ ως «αριστερόστροφη», η οποία παραχαράσσει τις αρχές του προοδευτικού διεθνισμού. Ο ίδιος προέβλεψε ότι η συνυπογραφή της «συμφωνίας» των Πρεσπών θα αυτοκαταρρεύσει στην πράξη, διότι βασίζεται σε διατάξεις, που αυτοπαγιδεύουν σε πολιτικά αδιέξοδα, τόσο την Ελλάδα, όσο και τα Σκόπια.

Ο ελληνο-αμερικανός Νάρκισσος Στέφανος Κασσελάκης αντί να αισχύνεται για τον αποδεκατισμό του ΣΥΡΙΖΑ ανοίγει διάπλατα τις πόρτες της Κουμουνδούρου, για να υποδεχθεί τον περιπλανώμενο και ολότελα ξεχασμένο Νίκο Κοτζιά.

Όμηρος εθνικών μειοδοσιών και ο Στέφανος Κασσελάκης

Αρνητικά προβληματίζει την ελληνική κοινή γνώμη η συστηματική αποφυγή του Κασσελάκη να στιγματίσει πρόσωπα της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας αλλά και της νατο-αμερικανικής «συμμαχίας», που ευθύνονται για τη διαιώνιση της εθνικής μειοδοτικής συμπεριφοράς, σε προβλήματα εθνικής κυριαρχίας, όπως α) η επί 49 χρόνια, δηλαδή η επί μισόν αιώνα παραμονή, στο κατά 38% τμήμα της κατεχόμενης κυπριακής επικράτειας, από τα παράνομα τουρκικά στρατεύματα εισβολής και κατοχής στην Κύπρο.

Και β) Η σιγή ιχθύος τόσο των ελληνικών κυβερνήσεων όσο και του «συμμαχικού» ΝΑΤΟ, για την χωρίς την παραμικρή οικονομική ανταπόκριση από τον αμερικανο-νατοϊκό άξονα, για τη διατήρηση στην ελληνική επικράτεια 4 στρατιωτικών βάσεων με αμυντικο-επιθετικό εξοπλισμό. Δηλαδή από βάσεις που ουσιαστικά περισσότερο ωφελούν το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ και εμφανώς ελάχιστα ή μηδαμινά την ελληνική άμυνα… Άλλωστε οι ίδιες αυτές βάσεις διαταράσσουν τις παραδοσιακά καλές σχέσεις μας με τα απέναντι αραβικά κράτη…

Με λίγα λόγια: Δεν νοείται Κασσελακικός φιλελληνισμός από ομογενή των ΗΠΑ, που εμφανέστατα ή φοβείται, ή αποφεύγει, ή εκτελεί άνωθεν οδηγίες να μην προασπίσει τα εθνικά συμφέροντα. Ο με ναρκισσιστικά σύνδρομα συμπατριώτης μας και αυτοπροσδιοριζόμενος ως μέλλον πρωθυπουργός της Ελλάδας (!) οφείλει να ξεκαθαρίσει, ως προς τις ανωτέρω επισημάνσεις μας τη θέση του, διότι η έως σήμερα συμπεριφορά του ταυτίζεται με επισκέπτες ή περιηγητές του 17^ου αιώνα που έβλεπαν την Ελλάδα και την Κύπρο ως μεσαιωνικά τιμάρια ή αργότερα ως πιο… μοντέρνα προτεκτοράτα.

Σχεδόν στο σύνολό του το πολιτικό δυναμικό του ΣΥΡΙΖΑ δεν συγχώρεσε και δεν συγχωρεί την υπεροψία και την περιφρόνηση του Στέφανου Κασσελάκη προς τις δυνάμεις του κόμματος της Κουμουνδούρου. Τον απεκάλεσαν «αλεξιπτωτιστή» ή «ουρανοκατέβατο». Όμως το θανάσιμο «πλην» του Κασσελάκη είναι η έκδηλη περιφρόνησή του προς τις αρχές της Εθνικής Ελληνοκυπριακής κυριαρχίας και αυτό λόγω της εξάρτησής του από τα δόγματα του αμερικανο-νατοϊκού άξονα, σύμφωνα με τα οποία η Ελλάδα οφείλει να υποτάσσεται στην ιμπεριαλιστική αδηφαγία των «συμμάχων» και να παραμένει στο περιθώριο. Άρα το «καλό παιδί» κάπου υπακούει…