«Το αινιγματικό σινεμά της Άνγκελα Σάνελεκ»: Aφιέρωμα στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος & στο Goethe-Institut
Το Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου της Αθήνας, η Ταινιοθήκη της Ελλάδος και το Goethe-Institut Athen συνδιοργανώνουν πλήρη ρετροσπεκτίβα στο έργο της γερμανίδας Άνγκελα Σάνελεκ.
Στο πλαίσιο του αφιερώματος με τίτλο «Το αινιγματικό σινεμά της Αngela Schanelec», που θα παρουσιαστεί στις 7-12 Δεκεμβρίου στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος και στο Goethe-Institut Athen, θα προβληθούν 9 ταινίες μεγάλου μήκους, 1 ταινία μεσαίου μήκους και 3 ταινίες μικρού μήκους της καταξιωμένης δημιουργού.
Η Άνγκελα Σάνελεκ θα παρευρεθεί στις προβολές.
Αυτός ο οντολογικός μινιμαλισμός που χαρακτηρίζει το έργο της Σάνελεκ απαιτεί μεγάλη προσήλωση για να τον αποκρυπτογραφήσει ο θεατής, αλλά συνάμα λειτουργεί λυτρωτικά και προσφέρει μια ξεχωριστή εμπειρία
Aινιγματική, ποιητική και ανοιχτή
Αγαπημένη των μεγαλύτερων φεστιβάλ (Κάννες, Βερολίνο, Λοκάρνο) και των κριτικών, η Άνγκελα Σάνελεκ είναι μια από τις σημαντικότερες εκπροσώπους του σύγχρονου γερμανικού κινηματογράφου.
Πριν μερικά χρόνια κέρδισε την Αργυρή Άρκτο Σκηνοθεσίας στο Βερολίνο για την ταινία της Ήμουν στο Σπίτι, Αλλά… ενώ τον περασμένο Φλεβάρη διεκδίκησε τη Χρυσή Άρκτο με τη νέα της ταινία Mουσική, μια σύγχρονη μεταφορά του Οιδίποδα που γυρίστηκε στη χώρα μας με ηθοποιούς από την Ελλάδα και το εξωτερικό –ανάμεσά τους ο Αργύρης Ξάφης και η Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου.
Η ταινία, μια συμπαραγωγή με την ελληνική Heretic, κέρδισε την Αργυρή Άρκτο Καλύτερου Σεναρίου. Aινιγματική, ποιητική και ανοιχτή σε πολλαπλές ερμηνείες, εκφράζει το ιδιότυπο κινηματογραφικό σύμπαν της Σάνελεκ, ένα σινεμά που θέτει ερωτήματα και μας συγκινεί χωρίς να μας κατευθύνει.
*Η ταινία Mουσική θα παρουσιαστεί σε πανελλήνια πρώτη προβολή στην επίσημη έναρξη του αφιερώματος στις 7 Δεκεμβρίου, παρουσία της Άνγκελα Σάνελεκ, των πρωταγωνιστών Αγκάτ Μπονιτζέρ (Agathe Bonitzer), Αργύρη Ξάφη και Μαρίσσας Τριανταφυλλίδου, καθώς και της ομάδας παραγωγής.
Photo: Music
*Το Σάββατο 9 Δεκεμβρίου (17.00) η σκηνοθέτρια θα παραδώσει Masterclass στο αμφιθέατρο του Goethe-Institut Athen (Ομήρου 14-16, Αθήνα). To Masterclass, που θα συντονίσει η σκηνοθέτρια, σεναριογράφος και παραγωγός Στέλλα Θεοδωράκη, απευθύνεται σε σπουδαστές και σπουδάστριες αλλά και στο ευρύτερο κοινό. Θα ακολουθήσουν οι προβολές ταινιών μικρού μήκους της σκηνοθέτριας στις 19.00 και η προβολή της τελευταίας της ταινίας Moυσική στις 21.00. Η είσοδος είναι ελεύθερη. Το Masterclass θα διεξαχθεί στα γερμανικά με δυνατότητα ταυτόχρονης διερμηνείας στα ελληνικά. Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας και οι ενδιαφερόμενοι/-ες θα πρέπει να συμπληρώσουν τη φόρμα συμμετοχής.
Η ΑΝΓΚΕΛΑ ΣΑΝΕΛΕΚ
Η σκηνοθέτρια, σεναριογράφος και ηθοποιός Άνγκελα Σάνελεκ είναι μία από τις πρωτεργάτριες και σημαντικότερες εκπροσώπους του αισθητικού κινήματος της Σχολής του Βερολίνου, στο οποίο ανήκουν, μεταξύ άλλων, και οι Κρίστιαν Πέτσολντ, Τομάς Αρσλάν και Μάρεν Άντε.
Γεννημένη στη νότια Γερμανία το 1962, ξεκίνησε την καλλιτεχνική της καριέρα ως ηθοποιός προτού σπουδάσει σκηνοθεσία στη Γερμανική Ακαδημία Κινηματογράφου και Τηλεόρασης του Βερολίνου (dffb) κοντά στους Χαρούν Φαρόκι και Χάρτμουτ Μπιτόμσκι.
Στο συγκλονιστικό δράμα της καθημερινότητας αποκαλύπτονται οι υπαρξιακές διαστάσεις της ασύνειδης ζωής μας
Το σκηνοθετικό της ντεμπούτο Η Καλότυχη Αδελφή μου (Der Glück meiner Schwester) τιμήθηκε με το βραβείο Καλύτερης Ταινίας της Γερμανικής Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου το 1996, ενώ το 1998 απέκτησε διεθνή αναγνώριση με τη δεύτερή της ταινία Μέρη στις Πόλεις (Plätze in Städten) που παρουσιάστηκε στο τμήμα «Ένα Κάποιο Βλέμμα» του Φεστιβάλ των Καννών.
Το λιτό και αφαιρετικό σκηνοθετικό της στυλ συνέχισε να διαμορφώνεται μέσα από τις ταινίες Μασσαλία (Marseille) (2004), Απομεσήμερο (Nachmittag) (2007), Ορλύ (Orly) (2010) και τη γυρισμένη κατά ένα μἐρος της στην Ελλάδα Το Ονειρικό Μονοπάτι (Der traumhafte Weg) (2016), που προβλήθηκαν στο Φεστιβάλ των Καννών, του Βερολίνου και του Λοκάρνο αντίστοιχα.
Το 2019 η ταινία της Ήμουν στο Σπίτι, Αλλά… (Ich war zuhause, aber…) απέσπασε την Αργυρή Άρκτο Καλύτερης Σκηνοθεσίας στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου, ενώ η τελευταία της ταινία ελληνικής συμπαραγωγής Μουσική (Music), βραβεύτηκε το 2023 με την Αργυρή Άρκτο Καλύτερου Σεναρίου στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου.
Photo: Angela-Schanelec | Jens-Koch.
Είναι καθηγήτρια κινηματογράφου στο Πανεπιστήμιο Καλών Τεχνών του Αμβούργου. Ρετροσπεκτίβες του έργου της έχουν παρουσιαστεί στο Harvard Film Archive, το Film at Lincoln Center της Νέας Υόρκης, το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βιέννης (Viennale) και το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Μασσαλίας (FIDMarseille).
Όπως επισημαίνει η Μαρία Κομνηνού, πρόεδρος της Ταινιοθήκης της Ελλάδος, «Είμαστε ιδιαίτερα ευτυχείς που παρουσιάζουμε ένα πλήρες αναδρομικό αφιέρωμα στο κινηματογραφικό έργο της Άνγκελα Σάνελεκ, και ευχαριστούμε το Γκαίτε και ιδιαίτερα τη Δρα Stefanie Peter, που μας βοήθησαν στην πραγματοποίηση αυτού του εγχειρήματος αλλά και την ίδια τη δημιουργό που αποδέχτηκε την πρόσκλησή μας να έρθει στην Αθήνα να παρουσιάσει το έργο της.
Η εκδήλωση αυτή τοποθετείται στο πλαίσιο του Φεστιβάλ του Πρωτοποριακού Κινηματογράφου της Αθήνας ακριβώς γιατί η κινηματογραφική της γραφή είναι καινοτόμος και πειραματική. Έχει μετουσιώσει τα διδάγματα του Μπρεσόν στην αποτύπωση των συγκινήσεων, ενώ η πορεία της στο θέατρο τής έδωσε ένα κλειδί για να προσεγγίσει τη χρονικότητα στην αφήγηση. Σύμφωνα με την ίδια τη Σάνελεκ, «το ενδιαφέρον με τις πρόβες είναι η διαδικασία της επανάληψης, που εμπεριέχει την επανάληψη και συγχρόνως και την αλλαγή. Τι συμβαίνει όταν κάτι επαναλαμβάνεται και επαναλαμβάνεται σε μια διαφορετική χρονική στιγμή; Κάνεις το ίδιο πράγμα αλλά ο χρόνος έχει περάσει…».
Αυτός ο οντολογικός μινιμαλισμός που χαρακτηρίζει το έργο της Σάνελεκ απαιτεί μεγάλη προσήλωση για να τον αποκρυπτογραφήσει ο θεατής, αλλά συνάμα λειτουργεί λυτρωτικά και προσφέρει μια ξεχωριστή εμπειρία…».
Η Δρ.Stefanie Peter, Διευθύντρια Πολιτιστικών Προγραμμάτων του Goethe-Institut Athen και των Ινστιτούτων Goethe της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, γράφει στον κατάλογο του αφιερώματος:
«Η Άνγκελα Σάνελεκ αποτελεί εξαιρετική περίπτωση στον γερμανικό κινηματογράφο. Έχει έναν μοναδικό τρόπο να δημιουργεί δραματικές ιστορίες μιας απρόσμενης κάθαρσης χρησιμοποιώντας τις πιο ανορθόδοξες αφηγηματικές στρατηγικές. Μέσα στα δύο, τρία το πολύ πρώτα λεπτά, ξέρεις ότι βλέπεις μια ταινία της Βερολινέζας σκηνοθέτριας. Τα πλάνα της είναι τόσο ήρεμα και στατικά στη δομή τους, ώστε κάθε κίνηση και κάθε λέξη εντός τους αποκτά τεράστια βαρύτητα.
Οι ταινίες της Σάνελεκ διεισδύουν στα θεμέλια της κοινωνικής τάξης και της υποκειμενικής ταυτότητας, υποσκάπτοντας αυτό που ονομάζουμε συνήθως πραγματικότητα. Πραγματεύονται πάντα την υπαρξιακή διάσταση των πραγμάτων, όσο καθημερινά κι αν μοιάζουν αυτά σε πρώτη ματιά: η αγορά ενός ποδηλάτου, μια επίσκεψη στο κολυμβητήριο, ένας μικρός χορός στο δωμάτιο του νοσοκομείου, η θεατρική παράσταση στο σχολείο
. Σε κάθε τέτοια σκηνή, η Σάνελεκ βλέπει και ακούει πολύ προσεκτικά. Στο συγκλονιστικό δράμα της καθημερινότητας αποκαλύπτονται οι υπαρξιακές διαστάσεις της ασύνειδης ζωής μας. Το μοναδικό φιλμικό της ιδίωμα, τολμηρά ελλειπτικό, δείχνει πίστη στον θεατή ο οποίος καλείται να συμπληρώσει δημιουργικά ό,τι αποσιωπάται και παραλείπεται».
Photo: Marseille
ΟΙ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΟΥ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΟΣ
Music / Μουσική (2023)
Μια θυελλώδη νύχτα, αμέσως μετά τη γέννησή του, ο Ίωνας εγκαταλείπεται στα ελληνικά βουνά. Τον βρίσκουν και τον υιοθετούν, χωρίς εκείνος να έχει ποτέ γνωρίσει τον πατέρα ή τη μητέρα του. Νεαρός, γνωρίζει την Ηρώ, μια δεσμοφύλακα στη φυλακή όπου είναι έγκλειστος μετά από ένα τραγικό ατύχημα. Εκείνη, φαίνεται να αναζητά την παρουσία του. Τον φροντίζει, ηχογραφεί μουσική γι’ αυτόν. Όμως, η όραση του Ίωνα αρχίζει να εξασθενεί… Από τότε, για κάθε απώλεια που υφίσταται, θα κερδίζει κάτι σε αντάλλαγμα. Έτσι, παρά την τύφλωσή του, θα ζήσει τη ζωή του πιο ολοκληρωμένα από ποτέ.
Βραβευμένη με την Αργυρή Άρκτο Καλύτερου Σεναρίου στο τελευταίο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου, η Μουσική αποτελεί ίσως την πιο ρηξικέλευθη και υπνωτιστική έκφραση της ποιητικής κινηματογραφικής γλώσσας της Άνγκελα Σάνελεκ. Με αριστοτεχνικής σύνθεσης πλάνα και έξοχο ηχητικό σχεδιασμό, η αφήγηση ξετυλίγεται σαν μια χορογραφία όπου τα σώματα των ηρώων συνομιλούν με το χώρο και τα φυσικά στοιχεία, σε μια μεταμοντέρνα και αινιγματική εκδοχή του μύθου του Οιδίποδα. Μια ταινία που μας καλεί να αφεθούμε και να τη νιώσουμε, όπως νιώθουμε τη μουσική.
Ich war zuhause, aber… / Ήμουν στο Σπίτι, αλλά… (2019)
Ο δεκατριάχρονος Φίλιπ, επιστρέφει στο σχολείο μετά από μια εβδομάδα εξαφάνισης, χωρίς να δώσει την παραμικρή εξήγηση. Το βρώμικο τζάκετ του και το τραυματισμένο του πόδι μαρτυρούν τη φυγή του. Η μητέρα του, η Άστριντ, τον υποδέχεται με ανακούφιση, όμως το γεγονός αυτό διαταράσσει την ήδη ευαίσθητη ισορροπία της οικογένειας, φέρνοντας στην επιφάνεια το θάνατο του πατέρα, που είχε συντελεστεί μόλις λίγα χρόνια πριν.
Παράλληλα, εκτυλίσσονται σκηνές όπως η αγορά ενός χαλασμένου ποδηλάτου, ένας άντρας που αγωνιά για την αγάπη της συντρόφου του, μια σχολική τάξη που κάνει πρόβα Άμλετ. Η προτελευταία ταινία της Άνγκελα Σάνελεκ, βραβευμένη με την Αργυρή Άρκτο Καλύτερης Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ του Βερολίνου το 2019 και εμπνευσμένη, για τον τίτλο της, από το Γεννήθηκα, αλλά… (1932) του Γιασουτζίρο Όζου, είναι μια σαγηνευτικά μυστικιστική σπουδή πάνω στην ύπαρξη, την απώλεια, την τέχνη και τη μητρότητα.
Der traumhafte Weg / Το Ονειρικό Μονοπάτι (2016)
Στην Ελλάδα, το 1984, ο Κένεθ και η Τερέζα παίζουν μουσική και τραγουδούν στο δρόμο. Εκείνος είναι Άγγλος, εκείνη Γερμανίδα. Είναι ερωτευμένοι, αλλά η σχέση τους δοκιμάζεται όταν ο Κένεθ μαθαίνει ότι η μητέρα του είχε ένα ατύχημα. Βερολίνο, τριάντα χρόνια μετά: η Αριάν, ηθοποιός της τηλεόρασης, χωρίζει από τον ανθρωπολόγο σύζυγό της, Ντέιβιντ. Με σκηνοθετική ακρίβεια και λιτότητα, Το Ονειρικό Μονοπάτι σκιαγραφεί το τέλος δύο διαφορετικών σχέσεων σε δύο διαφορετικές εποχές.
Ποιος είναι ο ρόλος του τυχαίου και ποιος αυτός των ονείρων στην πορεία των ανθρώπων; Με την ταινία αυτή, η Άνγκελα Σάνελεκ ξεδιπλώνει την ιδιαίτερη κινηματογραφική γραφή της που εστιάζει λιγότερο στη δραματική πλοκή και περισσότερο στα βλέμματα, τις χειρονομίες και τα αντικείμενα, μεταδίδοντας διαμέσου των αισθήσεων την άφατη και μύχια πλευρά των πραγμάτων.
Orly / Ορλύ (2010)
Τέλος του χειμώνα. Δύο ώρες στο αεροδρόμιο Ορλύ του Παρισιού. Μια νεαρή γυναίκα, ενώ επιστρέφει στον σύζυγό της, ερωτεύεται έναν άγνωστο. Μια μητέρα, ταξιδεύει με τον μετέφηβο γιο της για την κηδεία του πρώην συζύγου της και πατέρα του αγοριού. Στο πρώτο ταξίδι του στο εξωτερικό, ένα νεαρό ζευγάρι χάνει την επαφή μεταξύ του. Μέσα στην καταπραϋντική ανωνυμία του δημόσιου χώρου, μια γυναίκα τολμά επιτέλους να διαβάσει το γράμμα χωρισμού του συζύγου της.
Όλοι περιμένουν τα αεροπλάνα τους. Απορροφημένοι στην εκτέλεση της άμεσης αποστολής τους, κινούνται μέσα στο άψογης αρχιτεκτονικής και λειτουργικότητας κτίριο, αγνοώντας μια διαφαινόμενη απειλή, που θα οδηγήσει στην επικείμενη εκκένωσή του. Με διεισδυτικό βλέμμα και έξοχους διαλόγους, η Άνγκελα Σάνελεκ συνθέτει μια παλλόμενη, πολυπρόσωπη αφήγηση για το εύθραυστο νήμα των σχέσεων και την απόσταση που μας χωρίζει από τον άλλο.
Nachmittag / Απομεσήμερο (2007)
Ο Κωνσταντίν, ένας νεαρός συγγραφέας, ζει σε μια παραλίμνια έπαυλη που μοιράζεται μαζί με τον άρρωστο θείο του, Άλεξ. Μια καλοκαιρινή ημέρα, μετά από μακρά απουσία, δέχονται την επίσκεψη της μητέρας του, της ηθοποιού του θεάτρου Ιρένε. Εκεί βρίσκεται κι ο παιδικός έρωτας του Κωνσταντίν, η Άγκνες, καθώς περνάει τις καλοκαιρινές της διακοπές στο διπλανό σπίτι όπου μεγάλωσε, προτού φύγει για σπουδές. Κάτω από το απαλό, διάφανο φως των καλοκαιρινών απογευμάτων, θα φανερωθούν οι ρωγμές στις οικογενειακές και ερωτικές σχέσεις των ηρώων, που αδυνατούν να ξαναβρούν την τρυφερότητα και την εγγύτητα του παρελθόντος.
Η συνάντησή τους, δεν είναι πια παρά μια συνήθεια, με χαρακτηριστικά της την αδιαφορία και την πλήξη, την εσωτερική αγωνία και τη μοναξιά. «Σε τι πιστεύεις;», ρωτάει ο Κωνσταντίν τον Άλεξ. «Σε στιγμές μεμονωμένες και συχνά απρόσμενες». Εμπνευσμένη από το Γλάρο του Τσέχωφ, με τους πρωταγωνιστές του να συναντώνται σήμερα, για να ζήσουν τρία απομεσήμερα.
Photo: Plätze in Städten
Marseille / Μασσαλία (2004)
Κατά τη διάρκεια των διακοπών της, η νεαρή Σοφί ανταλλάσσει το διαμέρισμά της στη Γερμανία με ένα στούντιο στη Μασσαλία, πόλη όπου δεν γνωρίζει κανέναν. Ολομόναχη, αφήνεται να βυθιστεί στην περιπλάνηση της πόλης, ενώ για τον θεατή η ιστορία της παραμένει άγνωστη κι η προσωπικότητά της ασαφής. Σε ένα συνεργείο αυτοκινήτων συναντά τον νεαρό μηχανικό Πιερ και τον ρωτά αν μπορεί να της βρει ένα αυτοκίνητο.
Όσο περισσότερο παραδίδεται στην πόλη, τόσο πιο πολύ απομακρύνεται από την προηγούμενη ζωή της… Με περίτεχνη δομή και εξαιρετικά προσεγμένη φόρμα, η ταινία αποτυπώνει με λεπτότητα τη μετέωρη αίσθηση της μετάβασης και της αποξένωσης, καθώς και τη γλύκα και τη σκληρότητα της περιπλάνησης. Η πρώτη συνεργασία της Άνγκελα Σάνελεκ με την ηθοποιό Μάρεν Έγγερτ, πρωταγωνίστρια των περισσότερων ταινιών της.
Mein langsames Leben / Το Καλοκαίρι που Περνά (2001)
Η Βάλερι, μια νεαρή συγγραφέας, αποφασίζει να παραμείνει το καλοκαίρι στο Βερολίνο και να εγκατασταθεί στο νέο της διαμέρισμα. Οι συναντήσεις της με φίλους, συγγενείς και εραστές, διακόπτουν την ήσυχη καθημερινότητά της και τη φέρνουν αντιμέτωπη με υπαρξιακά γεγονότα και συναισθηματικά αδιέξοδα. Η τρίτη μεγάλου μήκους ταινία της Άνγκελα Σάνελεκ, είναι ένα τρυφερό και αινιγματικό δράμα που παρατηρεί τη ζωή από απόσταση.
Οι χαρακτήρες διασταυρώνονται από τη μια σκηνή στην άλλη και διαγράφουν ένα σύνθετο συναισθηματικό τοπίο. Η ελλειπτική αφήγηση και τα στατικά, λουσμένα από το φυσικό φως πλάνα της πόλης, δίνουν την αίσθηση ότι η ζωή κυλά σαν ένα ήρεμο ποτάμι. Όμως, όλα είναι πιθανά και αβέβαια.
Plätze in Städten / Μέρη στις πόλεις (1998)
Η Μίμη είναι μια ήσυχη, μοναχική έφηβη που ζει στο Βερολίνο με την ανύπαντρη μητέρα της. Κατά τη διάρκεια μιας σχολικής εκδρομής στο Παρίσι, ερωτεύεται και μένει έγκυος. Αναζητώντας την αγάπη, περιπλανιέται μόνη της από τη μια πόλη στην άλλη. Η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία της Άνγκελα Σάνελεκ είναι μια συγκινητική και σπάνιας λεπτότητας ιστορία ενηλικίωσης για τη μοναξιά και τη διάψευση των ονείρων.
Το λιτό σκηνοθετικό της στιλ αποκτά εδώ πιο ξεκάθαρη μορφή: η υπαινικτική αφήγηση, το ελλειπτικό μοντάζ και η ακρίβεια στη λεπτομέρεια κάθε κάδρου, επιτυγχάνουν να μεταδώσουν τα συναισθήματα της ηρωίδας μέσα από την ίδια την κινηματογραφική φόρμα.
Der Glück meiner Schwester / Η Καλότυχη Αδελφή μου (1995)
Στο πολύβουο Βερολίνο, ο Κρίστιαν, ένας φωτογράφος, διχάζεται ανάμεσα στον έρωτα του για την Ίζαμπελ (που υποδύεται η σκηνοθέτρια) και την ετεροθαλή αδερφή της Αριάν. Πώς να επιλέξει ανάμεσα στις δυο όταν η καθεμιά τους ενσαρκώνει ένα διαφορετικό μέλλον; Ένας φίλος του προτείνει να το ρίξει κορώνα-γράμματα, αλλά τα πράγματα δεν είναι ποτέ τόσο απλά σε θέματα αγάπης.
Στην πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της, η Άνγκελα Σάνελεκ σκηνοθετεί ένα ασυνήθιστο ερωτικό τρίγωνο, μακριά από τις συνταγές των ρομαντικών κομεντί και από κάθε είδους μοραλισμό. Με διαλόγους που μοιάζουν συχνά με μονολόγους, οι ήρωες θέτουν υπαρξιακά και αναπάντητα ερωτήματα γύρω από την επιθυμία, την ελευθερία και την αναζήτηση της ευτυχίας. Τα στατικά μονοπλάνα και οι εξαιρετικές εικαστικές συνθέσεις των κάδρων αναδεικνύουν τη γλώσσα των σωμάτων ενώ συνθέτουν ταυτόχρονα, στο φόντο, ένα πορτρέτο του Βερολίνου.
Photo: Ich war zuhause
Ich bin den Sommer über in Berlin geblieben / Πέρασα το Καλοκαίρι στο Βερολίνο (1993) – μεσαίου μήκους
Με μελαγχολική διάθεση, η ταινία αποφοίτησης της Άνγκελα Σάνελεκ απεικονίζει τις σχέσεις δύο νεαρών ζευγαριών που προσπαθούν να εμπιστευτούν ο ένας τον άλλον, αλλά και μια νεαρή συγγραφέα που δηλώνει πως οι αναγνώστες της θα ήθελε να είναι σε θέση να την κατανοήσουν με τον τρόπο που αγγίζει η μουσική: ως ένα απερίγραπτο αλλά ενδόμυχο συναίσθημα.
Ξεκινώντας με τη φράση «Δεν υπάρχει άλλος χρόνος πέρα από τον δικό μας», η ταινία καταγράφει ανώδυνες φαινομενικά σκηνές που εκτυλίσσονται στους δρόμους της Πράγας αμέσως μετά την πτώση της ΕΣΣΔ, καθώς και μια απαγγελία από τον συγγραφέα Μπόχουμιλ Χράμπαλ.
Weit entfernt / Μακριά (1992) – μικρού μήκους
Κατά τη διάρκεια ενός τηλεφωνήματος, μια νεαρή γυναίκα δηλώνει σε μια φίλη της πως η μόνη πραγματική συνάντηση με τους ανθρώπους γίνεται την πρώτη φορά, καθώς οι επόμενες επισκιάζονται από λόγια και κοινοτοπίες. Αργότερα, συναντά έναν άντρα σε ένα δισκοπωλείο. Η δεύτερη σπουδαστική ταινία της σκηνοθέτριας είναι η μοναδική ασπρόμαυρη στη φιλμογραφία της.
Μια γυναίκα αφηγείται σε πρώτο πρόσωπο τη σταδιακή αποξένωσή της από τον συγκάτοικό της. Εμπνευσμένη από το σινεμά του Γκοντάρ, η σπουδαστική ταινία της Άνγκελα Σάνελεκ αποτυπώνει ωμά και ποιητικά μια από τις κύριες ανησυχίες του έργου της, την αδυναμία επικοινωνίας με τον άλλο, ενώ ο χώρος και τα αντικείμενα λειτουργούν ως εκφραστικά μέσα.
ΜΜΕ από τη Σουηδία, τη Φινλανδία, τη Δανία και τη Γερμανία βλέπουν την Κίνα πίσω από τη νέα υπόθεση δολιοφθοράς στο δίκτυο υποθαλάσσιων καλωδίων στη Βαλτική. Σε εξέλιξη οι έρευνες
O Πιτ Χέγκσεθ, ο οποίος είναι ο υποψήφιος υπουργός Άμυνας του Τραμπ, κατηγορείται από μία γυναίκα ότι της επιτέθηκε σεξουαλικά όπως προκύπτει από την έκθεση της αστυνομίας.
Ο Λάκης Λαζόπουλος και το «Αλ Τσαντίρι Νιουζ» επέστρεψαν στη μικρή οθόνη. Η αποθέωσή τους απέδειξε τη δύναμη της πολιτικής σάτιρας με ουσία, περιεχόμενο και κυρίως αδιαμφισβήτητες αλήθειες, αλλά και την ανάγκη της κοινωνίας να ακουστεί.
Τα εντάλματα κατά Νετανιάχου, Γκάλαντ και Ντέιφ καλύπτουν την περίοδο από τις 8 Οκτωβρίου 2023 μέχρι τουλάχιστον την 20ή Μαΐου 2024, όταν ο εισαγγελέας του ΔΠΔ Καρίμ Χαν υπέβαλε το αίτημα έκδοσής τους
Το άστρο WOH G64, περίπου 2.000 φορές μεγαλύτερο από τον Ήλιο, είναι το πρώτο εξωγαλαξιακό αντικείμενο στο οποίο καταφέρνουν να ζουμάρουν οι αστρονόμοι.
Η εκτίμηση έρχεται να προστεθεί στην ανησυχία ορισμένων επενδυτών ότι τα δισεκατομμύρια που επενδύονται στην τεχνητή νοημοσύνη δεν φέρνουν τα αντίστοιχα κέρδη.
