Οι «δημογέροντες» του ΣΥΡΙΖΑ γράφουν ακόμα ιστορία

Οι «παλιοί» ή οι «δημογέροντες» του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ σήμερα αντανακλούν με έναν τρόπο τους διαφορετικούς δρόμους του πάλαι ενιαίου χώρου. Και καθορίζουν τις διεργασίες πιο παρασκηνιακά και πιο αθόρυβα στον νυν ΣΥΡΙΖΑ αλλά και στην ομάδα των νέου φορέα με τον νέο τους ρόλο. Ενα βήμα πίσω για όλους.

Εδώ βέβαια θα πρέπει να γίνει ένα πρώτος διαχωρισμός. Εκείνων που αποφάσισαν να μείνουν στην Κουμουνδούρου. Και εκείνων που αποχώρησαν με διαβαθμίσεις στην επιλογή τους. Αλλοι με σκληρά λόγια κατά της ηγεσίας Κασσελάκη και άλλοι με πιο ήπιους τόνους. Ολοι όμως πολιτικά. Υπερασπιζόμενοι και τη μακρά διαδρομή τους και ενός είδους ιδιότυπου «παρόντος» για όσα εξελίσσονται στον κλυδωνιζόμενο χώρο.

Εδώ επίσης απαιτείται ένας δεύτερος διαχωρισμός. Οι «παλιοί» δεν είναι μια ενιαία γενιά με κοινή καταβολή. Αλλοι έρχονται από τη μήτρα της ρήξης του 1968 εντός ΚΚΕ και του πειράματος της ανανέωσης και μεταπολιτευτικά, άλλοι από το ΚΚΕ, άλλοι είναι πασοκογενείς. Εδώ υπάρχουν πρόσωπα που αγγίζουν την καταβολή τους από την προδικτατορική ΕΔΑ (π.χ. Φλαμπουράρης), μέχρι το ΚΚΕ Εσωτερικού, τον Ρήγα, την ΑΚΟΑ, τον ΣΥΝ.

Αυτοί που μένουν…

Αυτοί που έχουν μείνει εντός ΣΥΡΙΖΑ σήμερα είναι οι Γιάννης Δραγασάκης, Αντώνης Κοτσακάς και Αλέκος Φλαμπουράρης. Διαφορετικά επίσης σήμερα εγγράφονται εντός της συριζαϊκής πολυκατοικίας.

Ο Φλαμπουράρης έχει επιλέξει να δώσει τη μάχη εντός των κομματικών τειχών ενώ συχνά κάθε του κίνηση ερμηνεύεται – ορθώς ή όχι – ως προέκταση των θέσεων του Αλέξη Τσίπρα λόγω της μακράς και στενής τους σχέσης. Ανθρωποι που έχουν γνώση των απόψεων του πρώην υπουργού και σημερινού μέλους της ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ ξέρουν πως ο ίδιος έχει πίστη πως το κόμμα της Κουμουνδούρου θα διαδραματίσει ρόλο στις διεργασίες του όλου προοδευτικού χώρου – εκ των πραγμάτων.

Υπερασπιστής της μετριοπαθούς γραμμής, όπως και άλλοι βλέπει πως και η ομάδα των αποχωρησάντων δεν θα είναι εύκολο να έχει διακριτά όρια από το τέως κόμμα της.

Ο Φλαμπουράρης επίσης έδειξε στην πρόσφατη ΠΓ πως δεν διστάζει αν χρειαστεί να κριτικάρει, πάντα εντός οργάνων. Στην εν λόγω ΠΓ της Τετάρτης για παράδειγμα δεν δέχθηκε να μιλήσει μετά την αιφνίδια αποχώρηση Κασσελάκη από τη συνεδρίαση.

Επίσης, στην τελευταία ΚΕ ήταν εκ των 6 παλιών προεδρικών που υπέγραψαν τροπολογίες για καταδίκη των εμπρηστικών δημοσίων δηλώσεων από θεσμικούς εκπροσώπους του κόμματος αλλά και κατά του δημοψηφίσματος που ήθελε να δρομολογήσει ο Στέφανος Κασσελάκης.

Ο Δραγασάκης, πάλι, όπως όλα δείχνουν παρότι προς το παρόν έχει μείνει, σύντομα θα αποχωρήσει. Το περιβάλλον του λέει πως δεν βλέπει ο ίδιος τον ΣΥΡΙΖΑ ως τον αποκλειστικό φορέα της ανασύνθεσης του όλου χώρου ενώ θεωρεί κομβικό για την Αριστερά την επαναχάραξη κυβερνητικής πρότασης.

Εχει σημασία πως ο Δραγασάκης δεν είναι απλώς ένας Νέστωρ της παράταξης, μα και ηγείται του Ινστιτούτου ΕΝΑ (που δεν έχει βέβαια εξάρτηση από τον ΣΥΡΙΖΑ) και που με το νέο επιστημονικό του δυναμικό διατηρεί σχέσεις και με την Κουμουνδούρου και με τους αποχωρήσαντες και προφανώς θα είναι ένας συλλογικός πόλος που θα διαδραματίσει ρόλο στις νέες διεργασίες.

Ο Αντώνης Κοτσακάς, άτυπος επικεφαλής της τάσης ΡΕΝΕ, υπέρμαχος της διαπάλης στο κόμμα μέσω ρευμάτων και όχι μηχανισμών και με τεράστια πείρα – επικεφαλής επίσης της Επιτροπής Δεοντολογίας – έχει τον διακριτό του ρόλο στα συριζαϊκά δρώμενα και βέβαια στενή σχέση με τον επίσης έμπειρο Χάρη Τσιόκα αλλά και τον νεότερο Διονύση Τεμπονέρα. Η συλλογικότητα και η λειτουργία του κόμματος είναι αδιαπραγμάτευτα για τον Κοτσακά, όπως και ένας σοβαρός αναστοχασμός που να συνδέεται και με ένα ουσιαστικό συνέδριο επανεκκίνησης.

…κι αυτοί που έφυγαν

Οι παλιοί τώρα που έφυγαν από τον ΣΥΡΙΖΑ είναι περισσότεροι. Ολοι με διαύλους με τον νέο φορέα και την ΚΟ των 11.

Ο Αριστείδης Μπαλτάς, εκ των οργανικών διανοουμένων της ανανεωτικής Αριστεράς, ο πρώην υπουργός Βαγγέλης Αποστόλου αλλά και ο ευρωβουλευτής και αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Δημήτρης Παπαδημούλης. Ο Μπαλτάς, με στενή σχέση με κομμάτι των πάλαι 6 συν 6 (Αχτσιόγλου) προφανώς θα έχει ρόλο, έστω άτυπο, στις νέες επεξεργασίες.

Ο Αποστόλου έχει δηλώσει παρών στις διεργασίες του χώρου. Ο Παπαδημούλης είναι ο πρώτος που έχει μιλήσει για την ανάγκη να βγει μπροστά η γενιά των 40άρηδων και όπως λέει θα κρατηθεί μακριά από κάθε αξίωμα. Θέλει ευρύχωρο χώρο, χωρίς τις παλιές παθογένειες ενώ προβλέπει κι άλλο κύμα αποχωρήσεων από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Η παλιά τρόικα των «Μπανιάδων» επίσης έχει κεντρικό ρόλο στον νέο φορέα. Βούτσης – Φίλης – Σκουρλέτης είναι εδώ, και ο καθένας με τη διακριτότητά του.

Ο παλιότερος όλων, Νίκος Βούτσης, προσφάτως απάντησε στον Παύλο Τσίμα στο γιατί δεν παρέμειναν στον ΣΥΡΙΖΑ λέγοντας μεταξύ άλλων πως «εφόσον μάλιστα είχαμε πειστεί ότι ήταν αναπότρεπτη η πορεία του κόμματος προς τη μετάλλαξη, θα ήταν αδιανόητο – εν προκειμένω για εμένα – να λειτουργήσω υπονομευτικά ή ως Κασσάνδρα για τα επερχόμενα δεινά, εν αναμονή μιας ενδεχόμενης επιβεβαίωσης. Δεν θα ήταν στάση ευθύνης».

Οι Σκουρλέτης – Φίλης συμμετέχουν ενεργά στις διεργασίες του νέου φορέα ενώ έχουν προτείνει ένα άτυπο μεταβατικό όργανο για τη λειτουργία αλλά και ανοίγματα στον κινηματικό χώρο.

Πιο ανένταχτα και πιο θεωρητικά κινείται προς το παρόν  ο Σταθάκης με εξαιρετικές σχέσεις και με την τρόικα της Ομπρέλας και με τον Τσακαλώτο και βέβαια με την ομάδα της Αχτσιόγλου. Το ίδιο αυτόνομα και ο Νίκος Μπίστης και ως γεφυροποιός του νέου φορέα με ένα σκέλος της πάλαι ποτέ μεταρρυθμιστικής Αριστεράς που είχε προσεγγίσει τον ΣΥΡΙΖΑ με τη Συμφωνία των Πρεσπών.

Εμπειρος στους αριθμούς και στις εκλογές ο Κώστας Πουλάκης ενεργά επίσης μετέχει στις νέες κινήσεις έχοντας τον σεβασμό των δύο πρώην τάσεων του ΣΥΡΙΖΑ ενώ οι επίσης ομπρελίτες Θοδωρής Δρίτσας και Δημήτρης Βίτσας καταγράφονται στις συζητήσεις και στη συλλογική αγωνία για την επόμενη ημέρα της Αριστεράς.

Premium έκδοση «ΤΑ ΝΕΑ»