«Θα διεκδικήσουμε την Ευρωλίγκα ως το τέλος. Έχουμε φτιάξει μια καλή ομάδα στον Παναθηναϊκό που ενθουσιάζει το ελληνικό μπάσκετ. Τα τελευταία χρόνια ο Ολυμπιακός έχει μια σοβαρή κυριαρχία στο ελληνικό μπάσκετ. Ο Παναθηναϊκός έχει στο παρελθόν έξι τίτλους Ευρωλίγκας, αλλά κανέναν από το 2011. Η ομάδα είχε πιάσει πάτο στην Ευρωλίγκα τις δύο τελευταίες σεζόν».

Αυτά ήταν μερικά από τα λόγια του Εργκίν Αταμάν κατά την επιστροφή του ως αντίπαλος στην έδρα της Εφές την οποία απογείωσε κατακτώντας μεταξύ άλλων back to back το βαρύτιμο τρόπαιο.

Το ίδιο θέλει να κάνει στον Παναθηναϊκό όπως είπε σε συνέντευξή του που έδωσε στα τουρκικά ΜΜΕ.

Λίγη ώρα αργότερα όμως έβλεπε την…μισή Εφές να κερδίσει τη δική του φιλόδοξη ομάδα που έδειξε στοιχεία ανωριμότητας και αφέλειας αν όχι αλαζονείας.

Διότι όταν ο αντίπαλός σου έχει μείον έξι βασικότατους παίκτες και χάνει και έναν έβδομο μέσα στο παιχνίδι αν μη τι άλλο – και όταν έχεις τόσο υψηλές βλέψεις – οφείλεις να κερδίσεις αυτό το παιχνίδι.

Όμως η λαβωμένη Εφές ήταν αυτή που μπήκε με το μαχαίρι στα δόντια και όχι ο Παναθηναϊκός. Ο κόουτς Αταμάν είχε μετατρέψει την – για χρόνια – soft ομάδα της Εφές σε πραγματικά «σκυλιά του πολέμου» που δεν άφηναν φάση για φάση να πάει χαμένη και αυτό το έζησε ως αντίπαλος την Τρίτη στην Πόλη, από όσους είχαν απομείνει στη διάθεση του αντικαταστάτη του στον πάγκο Ερντέμ Τσάν.

Σαφέστατα τη μεγαλύτερη ευθύνη για τη συγκεκριμένη ήττα την έχει ο ίδιος ο Αταμάν καθώς αφενός γνώριζε τα προβλήματα της πρωήν ομάδας του αλλά κυρίως το χαρακτήρα της αλλά ο ίδιος δεν διαχειρίστηκε σωστά το δικό του έμψυχο υλικό και κυρίως δεν μπόρεσε να πείσει τους παίκτες του για τη δυσκολία το εγχειρήματος και για την προσοχή που όφειλαν να δείξουν.

Και όμως η πρώην ομάδα του με αυτό το μάθημα του έδωσε το καλύτερο δώρο στο δρόμο προς τη κορυφή.

Ενα ανάλογο είχε δώσει η άσημη (στο μπάσκετ) Μπενφίκα στον χρυσοποίκιλτο Παναθηναϊκό του Ντομινίκ και του Μάλκοβιτς στο δρόμο προς τον θρίαμβο του Παρισιού το 1996 και του πρώτου Ευρωπαϊκού.

Εκείνο το βράδυ της 31ης Ιανουαρίου του 1996 στο μικρό Pavilhão Fidelidade της Λισαβόνας, ο Λισμπόα έκανε…όργια, και ο Ζαν Ζακ Κονσεϊσάο είχε ρίξει μια μεγαλοπρεπή τάπα στον Γουίλκινς. Η ήττα με 96-87 στοίχισε στον Παναθηναϊκό το πλεονέκτημα έδρας στέλνοντάς τον πάνω στη Μπενετόν. Αλλά μετά ανέλαβε δράση ο Βράνκοβιτς μέχρι…τέλους.

Η Εφές έδειξε το δρόμο με το δώρο που έκανε στον προπονητή στον οποίο χρωστάει πολλά.

Είναι πλέον στα χέρια του Αταμάν να το ξετυλίξει…

Headlines