Η παράδοση επιβάλλει το βράδυ του Σαββάτου να γίνεται έξοδος. Η στιγμή της ημέρας που σηματοδοτεί το τέλος εργασιών της εβδομάδας επιτρέπει μία τελετουργία ξεσπάσματος, εκτόνωσης, αποφόρτισης. Είναι το κάλεσμα σε μία θεσμικά ανεπίσημη γιορτή που τη δημιούργησαν τα ήθη και τα έθιμα της αστικής διασκέδασης του τελευταίου αιώνα.
Είναι μία συνήθεια κοινωνικής συναναστροφής, εξωστρέφειας των νέων ανθρώπων απασχολημένων για ώρες μέσα σε κλειστά περιβάλλοντα υπολογιστών. Στο πρόγραμμα του σαββατόβραδου συμβαίνουν ή θα πρέπει να καταγράφονται εξαιρετικά συμβάντα. Κάθε ύπαρξη τα εννοεί εξαιρετικά, ανάλογα με τις κοινωνικές και οικονομικές καταβολές και το συναισθηματικό κεφάλαιο που διαθέτει.
Για τη ζωή της πόλης, το σαββατόβραδο αποκτά μεγαλύτερη αξία. Κάτι περισσότερο από μία βινιέτα σε οδηγούς διασκέδασης για προτάσεις γεύσης, διασκέδασης, μουσικών ή άλλων θεαμάτων. Είναι μία έξη, κατά το habitus του Pierre Bourdieu, ένα σύστημα μόνιμων διαθέσεων, και άρα προδιαθέσεων, που φέρουν τα άτομα στο μυαλό και το σώμα τους και η οποία συμμετέχει στην ελεύθερη παραγωγή σκέψεων και δράσεων.
Δεκέμβριος του 2023, τότε που η συνταγή της «χριστουγεννιάτικης μαγείας» τροφοδοτεί σενάρια μίας ειδικής συνάντησης με τη φαντασμαγορία της απόλαυσης (μα πόσο μάρκετινγκ θα καταναλώσουμε ακόμη!), η έξοδος με σκοπό τη συμμετοχή σε αυτήν την παραγωγή ελεύθερων δράσεων γίνεται δυστοπία. Η ελεύθερη πρόσβαση στον τόπο συναντήσεων με άλλους βρίσκει εμπόδια.
Είναι το δίκτυο των κεντρικών λεωφόρων που τις βραδινές ώρες γεμίζει με ακινητοποιημένα αυτοκίνητα. Είναι η διαδρομή από τη Λεωφόρο Συγγρού, μέσω πλατείας Συντάγματος, Ομόνοιας, προς την Πειραιώς μία λιτανεία σε τέσσερις τροχούς προς τους βωμούς διασκέδασης της meta-ηχητικής αντίληψης.
Είναι οι φιγούρες ανθρώπων που τα πρόσωπά τους έχασαν τα χαρακτηριστικά εκείνα που θα τα ξεχώριζαν σε φυσιογνωμίες και προχωράνε όλες μαζί, βουβές γιγάντιες κηλίδες πάνω στα πεζοδρόμια. Είναι πλάσματα της νιότης που βγαίνουν από τη χοάνη των εξαθλιωμένων υπόγειων σταθμών και των θλιβερών μέσων μαζικής μεταφοράς φορώντας την οργή τους και την αδιαφορία τους για το σώμα τους.
Είναι ένα σαββατόβραδο της ακύρωσης. Της απωλεσθείσας έξαψης. Της ματαιωμένης δράσης. Μίας εσφαλμένης επιθυμίας.
Η ποσότητα γλυκού νερού που χάθηκε σε μια δεκαετία ξεπερνά κατά 35.000 φορές τη λίμνη του Μαραθώνα. Η προειδοποίηση του ΟΗΕ και ο ρόλος της κλιματικής αλλαγής.
Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Μιλώντας κατά τ’ αποκαλυπτήρια του έργου «Ο Συνταγματάρχης Σπύρος Μουστακλής 1974» ο Κωνσταντίνος Τασουλάς αναφέρθηκε στο τι είναι και τι δεν είναι πατριωτισμός.
Μετά από 24 χρόνια αναμονής, ο «Μονομάχος» επέστρεψε στις σκοτεινές αίθουσες. Το θέμα είναι αν το sequel του Ρίντλεϊ Σκοτ θα φανεί αντάξιο της ιστορίας του.
