Η χρυσή ευκαιρία χάθηκε στη Νέα Φιλαδέλφεια

«Δεν πάει άλλο» ήταν η έκφραση που κυκλοφορούσε έντονα στα χείλη ανθρώπων του κυβερνόντος κόμματος και φυσικά εξέφραζε και τον ίδιο τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη.
Ναι πράγματι «Δεν πάει άλλο» όχι όμως τώρα που δίνει τη μάχη για τη ζωή του ο άτυχος αστυνομικός.

Μέσα στο καλοκαίρι η δολοφονία του Μιχάλη Κατσουρή στη Νέα Φιλαδέλφεια συνοδευόμενη από ένα κομβόι επικίνδυνων Κροατών χούλιγκαν που έφτασαν ανενόχλητοι μέχρι το κέντρο της χώρας διανύοντας χιλιάδες χιλιόμετρα.

Η δολοφονία του Μιχάλη στη Νέα Φιλαδέλφεια και μια ευκαιρία που χάθηκε

Εκεί ήταν η χρυσή ευκαιρία της ελληνικής κυβέρνησης καθώς είχαμε νεκρό άνθρωπο θύμα της οπαδικής βίας ανεξάρτητα εάν είχε και άρωμα εξωτερικού.

Μόλις τρεις μήνες η κυβέρνηση είχε πάρει ισχυρή λαϊκή εντολή να συνεχίσει το έργο της και είχε το πάνω χέρι σε όλα.

Δεν έγινε (σχεδόν) τίποτε και πέρασε έτσι το καλοκαίρι και μαζί ίσως η πιο χρυσή ευκαιρία να μπει το μαχαίρι στο κόκκαλο. Και μάλιστα τη στιγμή που τότε είχε αναμιχθεί και η ΟΥΕΦΑ.

Αλλά εδώ ολόκληρη κυβέρνηση δεν έχει καταφέρει να επιβάλλει στην ΕΠΟ την ολιστική μελέτη της διεθνούς ομοσπονδίας για το ελληνικό ποδόσφαιρο πως να τα καταφέρει με το χουλιγκανισμό.

Η Θάτσερ και ο Άλκης

Η Μάργκαρετ Θάτσερ, μετά την τραγωδία του Χέιζελ το 1985 πέραν του αποκλεισμού των αγγλικών ομάδων από τα κύπελλα Ευρώπης προχώρησε σιγά σιγά σε ένα απόλυτα λογικό μέτρο.

Να μείνει η αστυνομία εκτός γηπέδων και εντός αυτών την ευθύνη να έχουν οι ομάδες- εταιρίες ενός πλούσιου συνεταιρισμού πληρώνοντας ιδιωτικές εταιρίες σεκιούριτι.

Αποτέλεσμα σε μια χώρα που είχε πραγματικό πρόβλημα με το χουλιγκανισμό όπως η Αγγλία να βγουν τα κάγκελα από τα γήπεδα και να έχουν πλέον εδώ και χρόνια μια απίστευτη ατμόσφαιρα στα γήπεδά τους.

Εδώ οι ομάδες κάποια στιγμή το αποφάσισαν αλλά είδαν ότι ήταν πιο…ακριβό το να πληρώνει η λίγκα σεκιούριτι ενώ και η αστυνομία ήθελε το ποσοστό του 10% που έπαιρνε από τα έσοδα, χωρίς όμως αυτά τα χρήματα να τα βλέπουν ποτέ στις τσέπες τους οι αστυνομικοί που τραβάνε όλο το λούκι στα γήπεδα.

Εδώ κάθε χρόνο (το είδαμε έντονα και μετά τη δολοφονία του Άλκη Καμπανού στη Θεσσαλονίκη που δεν έγινε έξω από κάποιο γήπεδο στο περιθώριο κάποιου ντέρμπι) κλείνουν…οι σύνδεσμοι και αυτό έχει καταντήσει το πιο σύντομο ανέκδοτο.

Οι έλεγχοι στα γήπεδα συνεχίζουν να είναι…κωμικοί πολλές φορές, όχι όμως στα ευρωπαϊκά παιχνίδια όπου οι νόμοι δεν είναι απλά εκεί για να…υπάρχουν αλλά εφαρμόζονται κιόλας.

«Πότε δε κατάλαβα τι προσφέρουν και γιατί χρειάζονται στη βιομηχανία αθλητικού θεάματος, πολλώ δε μάλλον στον αθλητισμό οι σύνδεσμοι οπαδών», έγραψε εύστοχα στο Twitter ο Πέτρος Κόκκαλης.

Ίσως βέβαια έχει ξεχάσει την ατάκα του πατέρα του, Σωκράτη, προέδρου (τότε) και του μπασκετικού Ολυμπιακού που είχε πει το περίφημο: «Αυτούς τους οπαδούς έχουμε και δεν μπορούμε και δεν θέλουμε να τους αλλάξουμε»!

Τότε που έτρεχε στο Τελ Αβίβ με τον φίλο του αείμνηστο πρόεδρο του μπασκετικού Παναθηναϊκού Παύλο Γιαννακόπουλο για να βγάλουν φίλους των δύο ομάδων από τη φυλακή μετά τις μεταξύ τους συγκρούσεις επί ισραηλινού εδάφους.

Η πανίσχυρη (βάσει αποτελεσμάτων) κυβέρνηση υπό την πίεση αυτή τη φορά του τραυματισμού ενός αστυνομικού (η ζωή όλων είναι το ίδιο πολύτιμη και έτσι θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται) έχει μπροστά της και πάλι λαμπρό πεδίο να δράσει.

Θα το κάνει; Μακάρι…