Οι μουσουλμάνες συντηρούν τις ταφικές παραδόσεις και διδάσκουν την επόμενη γενιά

Περισσότερες από δώδεκα γυναίκες παρακολουθούν προσεκτικά καθώς η Ida Khalil μετρά το μήκος του μανεκέν που βρίσκεται στο λευκό τραπέζι μπροστά της, τεντώνοντας την παλάμη του χεριού της και ανεβαίνοντας από τα δάχτυλα των ποδιών της φιγούρας στο κεφάλι της.

Στη συνέχεια μετρά και κόβει το λευκό σάβανο, το ρούχο με το οποίο τυλίγονται οι μουσουλμάνοι όταν θάβονται — τρία κομμάτια υφάσματος για τους άνδρες και πέντε για τις γυναίκες. Οι μουσουλμάνοι παραδοσιακά δεν θάβονται σε κάσες, μια πρακτική που συνδέεται με την πεποίθηση ότι όλοι είναι ίσοι στον θάνατο και κανείς δεν παίρνει μαζί του κανένα από τα υπάρχοντα, την ιδιότητα ή τον πλούτο που μπορεί να είχαν στη ζωή τους.

Η φωνή της Khalil, σίγουρη και καθαρή, αντηχεί στο δωμάτιο καθώς εξηγεί τις τελετουργίες για το πώς πλένεται και τυλίγεται ένα σώμα σύμφωνα με την ισλαμική παράδοση. Φοράει μπλε ιατρικά γάντια και ιατρική ποδιά πάνω από τη μακριά μαύρη αμπάγια, ένα φαρδύ ένδυμα που φορούν οι μουσουλμάνες γυναίκες, το οποίο συνδύασε με ένα χιτζάμπ με σχέδιο keffiyeh. Πίσω της βρίσκονται η παλαιστινιακή και η αμερικανική σημαία, που αντιπροσωπεύουν τη μεγάλη παλαιστινιακή-αμερικανική κοινότητα της πόλης.

Οι γυναίκες στο ακροατήριο γέρνουν το κεφάλι τους με κάθε κίνηση της Khalil, κάποιες κρατούν λεπτομερείς σημειώσεις, άλλες καταγράφουν στα τηλέφωνά τους. Ορισμένες από τις γυναίκες ήρθαν μόνες τους, ενώ άλλες ήρθαν σε ζευγάρια, συμπεριλαμβανομένων μητέρων και θυγατέρων.

«Φοβόμουν τους νεκρούς, αλλά τώρα μπορώ να κοιμηθώ δίπλα τους»

Η Khalil επέλεξε να βρίσκεται εκεί γιατί θεωρεί ότι είναι ζωτικής σημασίας για την επόμενη γενιά μουσουλμάνων γυναικών να μάθουν πώς να πλένουν το σώμα τους. Διαφορετικά, ανησυχεί, πως η παράδοση μπορεί να ξεχαστεί. Στο Ισλάμ, ο θάνατος δεν θεωρείται ως τέλος αλλά μάλλον ως μετάβαση από τη μία ζωή στην άλλη. Δεν αποτελεί θέμα ταμπού και οι μουσουλμάνοι ενθαρρύνονται να προετοιμάζονται για τον θάνατο που μπορεί να έρθει ανά πάσα στιγμή, μεταξύ άλλων μαθαίνοντας τις σχετικές παραδόσεις, τελετουργίες και πνευματικά στοιχεία μέσω της ισλαμικής πίστης.

Παρά ταύτα, πολλές γυναίκες στις ΗΠΑ φοβούνται πολύ να αγγίξουν ένα πτώμα για να μάθουν πώς να προετοιμάζονται για τον θάνατο των αγαπημένων τους προσώπων, μέχρι να είναι πολύ αργά, δήλωσε η Khalil.

«Δεν καταλαβαίνουν ότι αυτό είναι απίστευτα σημαντικό», δήλωσε στη HuffPost.

Αναπαύονται εν ειρήνη

Το Ισλάμ, όπως και πολλές άλλες θρησκείες, ορίζει μια συγκεκριμένη διαδικασία για το τι πρέπει να συμβεί στο σώμα ενός ατόμου μετά το θάνατό του. Το σώμα πρέπει να πλένεται και να μην ταριχεύεται, και στη συνέχεια να θάβεται γρήγορα, συνήθως εντός 24 ωρών.

Οι άνδρες συνήθως πλένονται από άνδρες και οι γυναίκες από γυναίκες. Υπάρχουν μερικές εξαιρέσεις που γίνονται για συγγενείς όπως οι γονείς και τα παιδιά. Η ισλαμική πίστη περιγράφει τα πρωτόκολλα για την προετοιμασία του σώματος, συμπεριλαμβανομένου του πλυσίματος (ξεκινώντας από τη δεξιά πλευρά), του πλέξιμου των μαλλιών, του αρωματισμού του σώματος και του τυλίγματός του σε βαμβάκι.

Πάνω απ’ όλα, δίνεται έμφαση στην αξιοπρέπεια του νεκρού. Όσοι πλένονται απαγορεύεται να αναφέρουν τις λεπτομέρειες ενός πτώματος και η διαδικασία πρέπει να γίνεται σιωπηλά. Οι μουσουλμάνοι πιστεύουν ότι το πλύσιμο, η ταφή και η προσευχή για τους νεκρούς αποτελούν συλλογικό καθήκον. Όταν ένα μέλος της κοινότητας φεύγει από τη ζωή, όλοι ενθαρρύνονται να συμμετέχουν στις προσευχές.

Η Khalil, σήμερα 57 ετών, έμαθε για πρώτη φορά να πλένει ένα σώμα όταν ήταν 44 ετών.

«Φοβάμαι τους νεκρούς»

«Είπα »ωραία, άσε με να συμμετέχω στο μάθημα. Αλλά δεν θα το κάνω ποτέ αυτό. Φοβάμαι τους νεκρούς»», είπε και θυμήθηκε όταν δύο γυναίκες ήρθαν στο τζαμί που παρακολουθούσε για να διδάξουν σε άλλους πώς να κάνουν τη διαδικασία.

Λίγους μήνες αργότερα, η μητέρα της Khalil επικοινώνησε μαζί της. Η κουνιάδα της είχε πεθάνει και ήθελε η Khalil να την πλύνει.

Η Khalil δίστασε, αλλά δεν ήθελε να απορρίψει το αίτημα της μητέρας της. Εμφανίστηκε στο τζαμί, συνοδευόμενη από δύο άλλες γυναίκες. Ο χώρος ήταν σιωπηλός και η Khalil βρέθηκε να πλένει το σώμα της θείας της χωρίς να ανησυχεί. Σκέφτηκε ότι θα δυσκολευόταν να κοιμηθεί εκείνη τη νύχτα, αλλά κοιμήθηκε καλά, γνωρίζοντας ότι μπορούσε να τιμήσει τη μητέρα και τη θεία της.

Δεκατρία χρόνια αργότερα, η Khalil έχει πλύνει περισσότερες από εκατό γυναίκες σε τρία τζαμιά στο Νιου Τζέρσεϊ.

«Φοβόμουν τους νεκρούς», είπε, «αλλά τώρα μπορώ να κοιμηθώ δίπλα τους».