Καθώς πρωταγωνιστεί στην εκπληκτική βιογραφική ταινία Nyad, μιλάει στην Guardian για τον σεξισμό, τη μητρότητα και το ότι παραλίγο να την επιλέξουν για την ταινία Dangerous Liaisons (Επικίνδυνες Σχέσεις).
Ενσαρκώνοντας την κολυμβήτρια μεγάλων αποστάσεων Diana Nyad στη βιογραφική ταινία του Netflix, Nyad, η Ανέτ Μπένονγκ (Annette Bening) δημιουργεί ένα πιστευτό πορτρέτο από μια απίστευτη ιστορία. Το 1978, όταν ήταν 28 ετών, η Nyad επιχείρησε να κολυμπήσει από την Κούβα στη Φλόριντα, ένα ταξίδι 54 ωρών και πλέον μέσα σε νερά γεμάτα μέδουσες, το τσίμπημα των οποίων ήταν τόσο δυνατό που ήταν σαν να έπαθε ηλεκτροπληξία. Αναγκάστηκε να εγκαταλείψει, έχοντας συμπληρώσει 76 μίλια.
Τριάντα δύο χρόνια αργότερα, η Nyad άρχισε να προπονείται για μια δεύτερη προσπάθεια. Ενώ οι αθλητικοί ψυχολόγοι σημειώνουν ότι η ψυχική ανθεκτικότητα είναι μεγαλύτερος παράγοντας από τη σωματική δύναμη στην κολύμβηση μεγάλων αποστάσεων, εξακολουθούσε να είναι, αντικειμενικά, μια γελοία ιδέα. Ήταν στην ηλικία της απόσυρσης -και οι μέδουσες δεν είχαν φύγει πουθενά.
Πήρε το ρόλο της Nyad επειδή ήταν «μια τόσο σπουδαία ιστορία», αλλά δεν είχε σκεφτεί τι θα σήμαινε να παίξει την κολυμβήτρια
Δείτες το τρέιλερ της ταινίας
«Ίσως θα έπρεπε να ασχοληθώ με το παρκούρ»
«Ωστόσο, η μαγνητική ερμηνεία της Μπένινγκ στη Nyad σε κάνει να νιώθεις ότι όλοι πρέπει να δοκιμάσουμε. Κάνει την εμμονική αποφασιστικότητα, την απεριόριστη σωματική αντοχή και την αυθόρμητη άρνηση να ακούσει κανείς τη λογική να φαίνονται τόσο φυσικά στοιχεία της μετεμμηνοπαυσιακής κατάστασης που έπιασα τον εαυτό μου να σκέφτεται: “Ίσως θα έπρεπε να ασχοληθώ με το παρκούρ”» γράφει η Zoe Williams στην Guardian.
«”Αυτό ήταν εμπνευσμένο», της λέω μέσω βιντεοκλήσης (βρίσκεται στην Gold Coast της Αυστραλίας, όπου γυρίζει μια τηλεοπτική μεταφορά του μυθιστορήματος της Liane Moriarty Apples Never Fall). Μου χαμογελάει αυτοσαρκαστικά. Η φράντζα της στέκεται ψηλά από το μέτωπό της, πάντα, από το κινηματογραφικό της ντεμπούτο το 1988 στην συμπαθητική αλλά χαζή κωμωδία του Τζον Χιουζ The Great Outdoors. Τα γυαλιά της τονίζουν τον σκεπτόμενο τρόπο της» συνεχίζει η δημοσιογράφος στην Guardian.
«Πρέπει να πω ότι το βλέπω πραγματικά στις γυναίκες – αυτή την αποφασιστικότητα, αυτή την αίσθηση της πρόκλησης» λέει η Μπένινγκ. «Ίσως φταίει το γεγονός ότι πολλές από εμάς -όχι όλες- έχουμε αποκτήσει παιδιά. Ένα μέρος της εγκεφαλικής μας δύναμης και της δημιουργικής μας δύναμης, της προσοχής της ζωής, πηγαίνει σε αυτό. Έτσι, όταν τα παιδιά μας ενηλικιώνονται, είμαστε ελεύθεροι, έχουμε ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή μας».
Γνώρισε τον Μπίτι στα γυρίσματα της ταινίας Bugsy και πέρασε τα πρώτα 10 χρόνια του γάμου της ρωτώντας την πώς κατάφερε να δαμάσει τον «σαμουράι του σεξ»
Η 65χρονη Μπένινγκ έχει τέσσερα παιδιά με τον Γουόρεν Μπίτι, με τον οποίο είναι παντρεμένη από το 1992. Οι κόρες και οι γιοι της, στα 20 ή στα 30 τους, είναι ηθοποιοί και συγγραφείς. Ο μεγαλύτερος, ο Stephen Ira, είναι τρανς άτομο. Με τις πιέσεις των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και τις διάφορες αντιαισθητικές πτυχές του σύγχρονου κόσμου, εξακολουθεί να ανησυχεί για τα παιδιά της, αλλά είναι διαφορετικά τώρα που είναι ενήλικες.
Πήρε το ρόλο της Nyad επειδή ήταν «μια τόσο σπουδαία ιστορία», αλλά δεν είχε σκεφτεί τι θα σήμαινε να παίξει την κολυμβήτρια – το «α, είμαι εγώ στο νερό, φοράω μαγιό, πρέπει να κάνω πραγματικά κολύμπι» λέει. Χρειάστηκε ένας χρόνος προπόνησης, με την Ολυμπιονίκη Rada Owen.
Η Μπένινγκ εκτιμά ότι είναι καλύτερη κολυμβήτρια τώρα απ’ ό,τι όταν γύρισε την ταινία, επειδή έχει ερωτευτεί το άθλημα. «Αυτό που κατάλαβα για την Νταϊάνα, αυτό που θαυμάζω, δεν είναι μόνο το γεγονός ότι κολύμπησε 54 ώρες- ήταν ότι βρήκε την ικανότητα να σκέφτεται αρκετά τον εαυτό της για να πει: «Έχω το δικαίωμα να πω ότι θα κάνω αυτό το πράγμα». Νομίζω ότι αυτό είναι που πολλοί από εμάς παλεύουμε».
«Ο μπαμπάς μου ήταν ο τύπος που έλεγε: «Λοιπόν, ξέρετε, ο Νίξον απλώς περιβαλλόταν από κακούς ανθρώπους»
«Η ιδέα μιας φιλελεύθερης γυναίκας είναι πολύ πιο τρομακτική»
Η Μπένινγκ θέλει να τονίσει ότι η ταινία ενισχύει τον χαρακτήρα της Nyad. Η Nyad είναι απολαυστική, λέει η Μπένινγκ. Στην ερμηνεία της στην οθόνη, ωστόσο, είναι συχνά μπελάς για όλους, ιδίως για την Jodie Foster (η Foster υποδύεται την πρώην φίλη και καλύτερη φίλη της). «Όταν οι γυναίκες έχουν πολυπλοκότητα, όταν οι γυναίκες είναι δύσκολες, το μέτρο που χρησιμοποιούμε για να μπορέσουμε να τις αποδεχτούμε είναι τόσο διαφορετικό», λέει. «Είναι σαν τους πολιτικούς: υπάρχει πάντα αυτή η αίσθηση ότι πρέπει να είναι συμπαθείς. Υπάρχει μια ποιότητα που πρέπει να έχει μια γυναίκα, να μην είναι απειλητική. Είτε αυτό, είτε πρέπει να είναι πολύ συντηρητικές. Όπως η Θάτσερ. Μπορούμε να δεχτούμε μια γυναίκα αν είναι πολύ συντηρητική, αλλά η ιδέα μιας φιλελεύθερης γυναίκας είναι πολύ πιο τρομακτική».
Είναι ενδιαφέρον να αντιστοιχίσουμε αυτή την παρατήρηση στην καριέρα της Μπένινγκ. Σκεπτόμενοι τους πιο χαρακτηριστικούς προηγούμενους ρόλους της – στο The Grifters το 1990 ή στο American Beauty το 1999 – ζωντανεύει σε έναν χώρο όπου η γοητεία είναι μάσκα και η ελκυστικότητα – ένα έτοιμο γέλιο, όμορφα δόντια – έχει τη δική της ατζέντα. Στη Nyad, δεν είναι καθόλου γοητευτική- φαίνεται να σηματοδοτεί μια νέα περιπέτεια για την επαγγελματική της πορεία. Ή ίσως αισθάνεται σαν μια αναχώρηση επειδή «έχει περάσει τόσος καιρός από τότε που πήγα σε σχολή υποκριτικής που δεν θυμάμαι τι μου έμαθαν».
Η Μπένινγκ μεγάλωσε στο Σαν Ντιέγκο, η μικρότερη από τα τέσσερα παιδιά της, σε μια οικογένεια Ρεπουμπλικάνων. Ο πατέρας της πέθανε πριν από λίγους μήνες στα 97 του χρόνια: Η μητέρα της είναι 94 ετών και λέει ότι δεν θα ψηφίσει ξανά τον Τραμπ. «Ο μπαμπάς μου ήταν ο τύπος που έλεγε: «Λοιπόν, ξέρετε, ο Νίξον απλώς περιβαλλόταν από κακούς ανθρώπους».
«Υπάρχει ένα πρότυπο ομορφιάς για τις νεαρές γυναίκες που νομίζω ότι είναι πραγματικά πολύ σκληρό. Δεν ζηλεύω τις νεαρές γυναίκες που μεγαλώνουν τώρα»
Ήταν 30 ετών όταν γύρισε το ρόλο της στην ταινία The Grifters, για την οποία ήταν υποψήφια για Όσκαρ. Αλλά είχε κάνει τη μετάβαση από το θέατρο στην οθόνη δύο χρόνια πριν. «Δεν ήξερα το παραμικρό. Ήξερα όμως πώς να παίζω. Ήταν πολύ αστείο να μιλάς πολύ σιγά, πολύ αστείο να μην γεμίζεις ένα δωμάτιο με τη φωνή σου. Πάντα έλεγαν: «Είσαι πολύ φωνακλού και, παρεμπιπτόντως, πήρες και 10 κιλά”. Αυτό έλεγαν για την κάμερα – ότι σε έκανε να φαίνεσαι πιο βαρύς. Σε αυτές τις πικάντικες λεπτομέρειες θυμάσαι πόσο χοντροφοβική ήταν η δεκαετία του ’90».
Η πρώτη της ταινία, The Great Outdoors, με τον Dan Aykroyd και τον John Candy, έχει σούπερ φανατικούς τώρα, οι οποίοι εκτιμούν τη σουρεαλιστική ζωντάνια της, αλλά δεν πήγε καλά εκείνη την εποχή. «Δεν θυμάμαι καν να έχει κάνει πρεμιέρα» λέει η Μπένινγκ. «Ήμουν τόσο χαρούμενη και έκπληκτη που πήρα τη δουλειά. Όταν δεν συνέβη τίποτα, δεν μου πέρασε από το μυαλό ότι κάτι θα έπρεπε να είχε συμβεί».
Στη συνέχεια ήρθε το Valmont, μια κλασική τραγωδία του box office, που κυκλοφόρησε το 1989. Ακολούθησε την εκπληκτική επιτυχία του Dangerous Liaisons (Επικίνδυνες Σχέσεις) και ήταν μια δραματοποίηση της ίδιας ιστορίας. «Προτιμώ την ερμηνεία της Μπένινγκ από εκείνη της Γκλεν Γλόουζ – έχει πολύ περισσότερο χιούμορ – αλλά η πρώτη ταινία ξεπέρασε τη δεύτερη» γράφει η Zoe Williams στην Guardian.
Η Μπένινγκ είχε περάσει από οντισιόν και για τις Επικίνδυνες Σχέσεις. «Ήμουν υποψήφια για τη γυναίκα που παίρνει το γράμμα γραμμένο στον κ@λο της … Ήταν μια περίεργη στιγμή», λέει. «Αν δεις το Dangerous Liaisons με εφήβους τώρα, το βρίσκουν τρομακτικό».
«Σκεφτόμαστε για λίγο το πώς έχουν αλλάξει τα πράγματα, πολιτισμικά και όσον αφορά τον ορισμό της αποδεκτής συμπεριφοράς στο πλατό. «Δεν έχω πολλές ιστορίες τρόμου ή κάτι τέτοιο», λέει η Μπένινγκ. «Πάντα ένιωθα ότι μου φερόταν με αρκετό σεβασμό, ίσως επειδή δεν ήμουν παιδί όταν τελικά μπήκα στο κομμάτι της σόουμπιζ»» συνεχίζει το άρθρο στην Guardian.
Γνώρισε τον Μπίτι στα γυρίσματα της ταινίας Bugsy και πέρασε τα πρώτα 10 χρόνια του γάμου της ρωτώντας την πώς κατάφερε να δαμάσει τον «σαμουράι του σεξ».
Οι καιροί μπορεί να έχουν αλλάξει, λέει η Μπένινγκ, αλλά όχι πάντα προς το καλύτερο. «Απομακρυνόμαστε από τα γυναικεία στερεότυπα με τα οποία όλοι παλεύαμε για τόσο καιρό. Αλλά μετά υπήρξε αυτή η περίεργη αντίδραση- υπάρχει ένα πρότυπο ομορφιάς για τις νεαρές γυναίκες που νομίζω ότι είναι πραγματικά πολύ σκληρό. Δεν ζηλεύω τις νεαρές γυναίκες που μεγαλώνουν τώρα».
Η παραγωγή του Apples Never Fall διακόπηκε από τις απεργίες των συγγραφέων και των ηθοποιών, τις οποίες χαρακτηρίζει αναπόφευκτες. «Κάθε φορά που υπήρξε μια μεγάλη τεχνολογική αλλαγή στη δουλειά, υπήρξε μια απεργία. Επομένως, δεν είναι εντελώς ασυνήθιστο. Αλλά αυτή τη φορά ήταν καταστροφική. Έπρεπε να το κάνουμε και υποστήριξα πλήρως την απεργία. Αλλά, από οικονομική άποψη, ήταν πραγματικά σκληρή για τους ανθρώπους της επιχείρησης και για όλες τις βοηθητικές επιχειρήσεις που την τροφοδοτούν».
Η προσοχή της δεν εστιάζεται στο Χόλιγουντ και στις δυνατότητες της τεχνητής νοημοσύνης- όλα αφορούν την εκμετάλλευση των μικρών ανθρώπων και «τις άλλες απεργίες που έχουν γίνει στη χώρα μας. Υπήρξε ένας ορισμένος αριθμός ανθρώπων που σηκώθηκε και αρνήθηκε να το δεχτεί. Ήταν κρίμα που οι σκηνοθέτες δεν υποστήριξαν τους σεναριογράφους και τους ηθοποιούς, αλλά αυτό δεν είναι ασυνήθιστο».
«Ο τόνος της – λίγο κουρασμένος για τα άτομα, λίγο αισιόδοξος για τη συλλογικότητα, ένα ίχνος του «το έχω ξαναδεί», αλλά εξακολουθεί να είναι σε εγρήγορση και να σκέφτεται – με κάνει να σκέφτομαι ότι πρέπει να είσαι εξαιρετικά υπομονετικός για να επιβιώσεις ως ηθοποιός για σχεδόν 40 χρόνια. «Υπήρξαν στιγμές που ένιωσα ότι είχα γυρίσει αρκετά, ότι ίσως θα μπορούσα να σκεφτώ έναν καλύτερο τρόπο να κάνω κάτι, λογιστικά ή δημιουργικά. Αλλά μου αρέσει να κάνω αυτό που κάνω. Μου αρέσει να βρίσκομαι σε αυτή τη θέση του ηθοποιού. Οπότε καταφέρνω να μιλάω με διπλωματικό τρόπο»» καταλήγει η Zoe Williams στην Guardian.
Στη μελέτη «Ιστορία, έθνος και μυθιστόρημα στη Μεταπολίτευση» ο Δημήτρης Τζιόβας προσεγγίζει τη σχέση λογοτεχνίας και έθνους μέσα από τις μεταμορφώσεις του λεγόμενου «ιστορικού μυθιστορήματος», της μνήμης και των τραυμάτων
Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Στην πρώτην πανελλαδική έρευνα για το αποτέλεσμα των αμερικανικών εκλογών καταγράφεται η απογοήτευση των Ελλήνων για τις συνέπειες στα ελληνοτουρκικά, το Κυπριακό και την ομογένεια.
Προωθούνται αλλαγές για 1.213 νέους διορισμούς στη Δημοτική Αστυνομία σε 158 δήμους - Οι δημοτικοί αστυνομικοί θα μπορούν να ανακρίνουν, αλλά και να προβαίνουν σε συλλήψεις
Το έργο, που ονομάζεται «Η Βασιλική του Αγίου Πέτρου» (La Basilica di San Pietro), ξεκίνησε νωρίτερα αυτή την εβδομάδα και εκπονήθηκε από τη Microsoft και το Βατικανό.
Στη μελέτη «Ιστορία, έθνος και μυθιστόρημα στη Μεταπολίτευση» ο Δημήτρης Τζιόβας προσεγγίζει τη σχέση λογοτεχνίας και έθνους μέσα από τις μεταμορφώσεις του λεγόμενου «ιστορικού μυθιστορήματος», της μνήμης και των τραυμάτων
Μετά από 24 χρόνια αναμονής, ο «Μονομάχος» επέστρεψε στις σκοτεινές αίθουσες. Το θέμα είναι αν το sequel του Ρίντλεϊ Σκοτ θα φανεί αντάξιο της ιστορίας του.
