Ο (αντι)σοβιετικός κύριος Ορμπάν

Τον Ιούλιο του 2009, ένας νεαρός ρώσος επιχειρηματίας, ο Αλεξάντρ Βάνιν, άνοιξε μαζί με μερικούς φίλους του απέναντι από το ιστορικό ξενοδοχείο Sovietsky της Μόσχας ένα εστιατόριο ονόματι «Το Αντισοβιετικό».

Στο ίδιο σημείο βρισκόταν επί ΕΣΣΔ μία καντίνα, «αντισοβιετική» όπως ψιθύριζαν οι Μοσχοβίτες, η επιλογή του ονόματος ήταν λοιπόν για τον Βάνιν δεδομένη.

Σόκαρε όμως έναν κάτοικο της περιοχής, τον 85χρονο Βλαντίμιρ Ντόλγκιχ, πρώην αναπληρωματικό μέλος (1982 – 1988) του σοβιετικού Πολίτμπιρο.

Εξ ονόματος του Συλλόγου Βετεράνων του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου, του οποίου ήταν επικεφαλής, ο Ντόλγκιχ έπεισε τις τοπικές Αρχές πως το όνομα του εστιατορίου έπρεπε να αλλάξει.

Αφού πρώτα απειλήθηκε από τον περιφερειάρχη της Μόσχας με έναν φορολογικό έλεγχο και μία επίσκεψη της πυροσβεστικής υπηρεσίας – προοίμιο μεγάλων προβλημάτων, σύμφωνα με τον τοπικό κώδικα ηθών –, ο ιδιοκτήτης συμμορφώθηκε.

Στις 18 Οκτωβρίου, η πινακίδα του εστιατορίου κατέβηκε. Αφαιρέθηκαν μόνο τέσσερα γράμματα.

Το εστιατόριο μετονομάστηκε σε «Το Σοβιετικό».

Η αλλαγή αυτή προκάλεσε πύρινα σχόλια στα ιντερνετικά μπλογκ και τα φόρουμ.

«Υπάρχει ένα εστιατόριο «Ναπολέων» στη λεωφόρο Λένιν.

Ο πρώτος έκαψε τη Μόσχα, ο δεύτερος κατέστρεψε τη Ρωσία και εντούτοις κανείς δεν θίγεται», έγραψε χαρακτηριστικά ένας μπλόγκερ.

Τα καφέ «Μοναρχία» και «Καπιταλισμός» «είναι σίγουρα τα επόμενα στη λίστα», σχολίασε ένας άλλος.

Η ιστορία αυτή θα μπορούσε να είχε τελειώσει εδώ αν ο δημοσιογράφος Αλεξάντρ Ποντράμπινεκ δεν είχε κατηγορήσει, εξοργισμένος, τις ρωσικές Αρχές ότι προσπαθούσαν να αποκαταστήσουν την εικόνα της Σοβιετικής Ενωσης.

«Σας σοκάρει το όνομα «αντισοβιετικό» διότι ήσασταν αναμφίβολα δεσμοφύλακες στα στρατόπεδα και τις φυλακές (…), δήμιοι σε κάποιο εκτελεστικό απόσπασμα», έγραψε απευθυνόμενος στους συντάκτες της καταγγελίας.

«Η Σοβιετική Ενωση δεν ήταν αυτή που περιγράφεται στα βιβλία ιστορίας σας και στον ψευδολόγο Τύπο σας.

Ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας Βίκτορ Ορμπαν και ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν ανταλλάσσουν χειραψία κατά τη διάρκεια των συνομιλιών τους στο περιθώριο της τρίτης συνόδου κορυφής για τον νέο Δρόμο του Μεταξιού (Belt and Road) στο Πεκίνο, τον Οκτώβριο

Ηταν επίσης η Σοβιετική Ενωση των αγροτικών εξεγέρσεων, της κολεκτιβοποίησης και των λιμών, της τιμωρητικής ψυχιατρικής και των ομαδικών τάφων όπου θάφτηκαν όσοι από τους φίλους μου πολιτικούς κρατουμένους δεν είχαν την τύχη να επιβιώσουν μέχρι την ελευθερία μας».

Ο Ποντράμπινεκ ήξερε καλά για τι μιλούσε.

Πρώην αντιφρονών, είχε καταδικαστεί το 1978 σε πέντε χρόνια εξορίας στη Σιβηρία για το βιβλίο «Τιμωρητική Ιατρική» που εξέδωσε, με θέμα τη συστηματική κατάχρηση της ψυχιατρικής για πολιτικούς σκοπούς στην ΕΣΣΔ.

Κατόπιν, το 1981, όταν το βιβλίο του κυκλοφόρησε στα αγγλικά, είχε καταδικαστεί σε τριάμισι χρόνια κάθειρξη σε γκουλάγκ.

Εγραψε λοιπόν αυτό που έγραψε γιατί είχε την αίσθηση μιας επιστροφής στη Σοβιετική Ενωση.

Τα όσα ακολούθησαν, η εκστρατεία μίσους, παρενόχλησης και εκφοβισμού που ξεκίνησαν εναντίον του ίδιου και της οικογένειάς του οι «Nashi», η πουτινική νεολαία, τον δικαίωσαν.

Ηταν τόσο βίαιη, που αναγκάστηκε να κρυφτεί.

Δεκατέσσερα χρόνια και έναν πόλεμο στην Ουκρανία αργότερα, οι όποιες μάσκες παρέμεναν ακόμα στη θέση τους έχουν πια πέσει.

Οπως και την εποχή της ΕΣΣΔ, οι ρώσοι δικαστές και οι διοικήσεις των φυλακών μοιάζουν να καταφεύγουν όλο και περισσότερο στην τιμωρητική ψυχιατρική όταν έχουν απέναντί τους πολίτες που τόλμησαν να εκφράσουν την αντίθεσή τους στον πόλεμο – για να κατηγορηθούν αυτομάτως για «απολογία του ναζισμού», «εξτρεμισμό» ή «απαξίωση του στρατού».

Η δημοσιογράφος Μαρία Πονομαρένκο, η οποία συνελήφθη τον Μάρτιο του 2022 και καταδικάστηκε τον περασμένο Φεβρουάριο σε εξαετή φυλάκιση για ένα άρθρο με θέμα τον βομβαρδισμό του θεάτρου στη Μαριούπολη, κλείστηκε σε ψυχιατρικό νοσοκομείο μια πρώτη φορά τον περασμένο Μάρτιο, και ξανά τον Οκτώβριο.

Σε ψυχιατρικό νοσοκομείο έχει μεταφερθεί, με εντολή δικαστή, και η 29χρονη Βικτόρια Πέτροβα, μία εργαζόμενη στον τομέα του μάρκετινγκ, που κινδυνεύει με ποινή δεκαετούς κάθειρξης επειδή ανέβασε στο Vkontakte, το «ρωσικό Facebook», ένα βίντεο όπου κατήγγειλε τον πόλεμο.

Το ίδιο και η 58χρονη δικηγόρος Ελένα Ρόντινα, που συνελήφθη τον Ιούλιο του 2022 για δημοσιεύσεις στο μπλογκ της εχθρικές προς τον πόλεμο, κατηγορούμενη για «υποκίνηση τρομοκρατίας»: ως «καταδικασμένη σε θάνατο» περιγράφει τον εαυτό της σε επιστολή που δημοσίευσε τον περασμένο Ιούλιο η οργάνωση OVD-Info.

«Θέλουν να με κάνουν φυτό, αποχαυνωμένη από τα φάρμακα», γράφει.

Αυτός είναι ο βασικός, ο πιο σπουδαίος λόγος να ανάψει η ΕΕ το πράσινο φως για την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Ουκρανία: η πορεία που κάνει ανάμεσα σε τόσα εμπόδια και τόσες δυσκολίες προς το φως, σε αντιδιαστολή με την κάθοδο της Ρωσίας του Βλαντίμιρ Πούτιν στο σκότος.

Ναι, υπάρχει πρόβλημα διαφθοράς στην Ουκρανία, καμία υποψήφια προς ένταξη χώρα δεν είχε λύσει όλα της τα προβλήματα όταν ξεκινούσαν οι (πολύχρονες) διαπραγματεύσεις.

Αλλά η Ουκρανία έχει αποδείξει και με το παραπάνω ότι είναι κομμάτι της Ευρώπης, παθιασμένη υπερασπίστρια των αρχών της.

Η Ουγγαρία του Βίκτορ Ορμπαν, πάλι, έχει αποδείξει ξανά και ξανά ότι είναι εχθρός της ενωμένης Ευρώπης, ένας δούρειος ίππος του Πούτιν.

Οσο για την υποκριτική ανησυχία του Ορμπαν για τη διαφθορά στην Ουκρανία, ας κοιτάξει καλύτερα το «σπίτι» του, η Ουγγαρία είναι μακράν η πιο διεφθαρμένη χώρα στην ΕΕ, 77η μεταξύ 180 χωρών πέρυσι σύμφωνα με τη Διεθνή Διαφάνεια, και με ξεκάθαρα πτωτική πορεία την προηγούμενη δεκαετία.

Premium έκδοση «ΤΑ ΝΕΑ»