«H post-Covid ανάκαμψη φτάνει στο τέλος της»

Ο Economist προειδοποιεί ότι η μετά τον Covid ανάκαμψη εξαντλείται κάτι που μπορεί να επηρεάσει την απασχόληση. Στην ανάλυση του το διάσημο βρετανικό περιοδικό υπογραμμίζει ότι η «έκρηξη» στην απασχόληση είναι «λιγότερο εντυπωσιακή από όσο φαίνεται».

Η έκθεση του «The Economist» τονίζει ότι η οικονομική ανάκαμψη που προήλθε από την πανδημία του κορωνοϊού «φθάνει στο τέλος» και αυτό μπορεί να επηρεάσει τις τρέχουσες προοπτικές, την ανάπτυξη της απασχόλησης και να προκαλέσει «μικρή πίεση» για την αντιμετώπιση των μεταρρυθμίσεων για την ανεργία.

Σε άρθρο με τίτλο στην ψηφιακή έκδοση της «Η έκρηξη της απασχόλησης στη νότια Ευρώπη δεν είναι αρκετά ισχυρή» και στην έντυπη έκδοση τονίζει: «Μια σκληρή άνοδος».

Το περιοδικό εστιάζει και στην Ελλάδα, όπου η οικονομική κρίση συνεχίζεται

Το περιοδικό εξετάζει τους αριθμούς από την Ισπανία, την Ιταλία, τη Γαλλία, την Πορτογαλία και την Ελλάδα και υπογραμμίζει ότι η «έκρηξη» στην απασχόληση είναι «λιγότερο εντυπωσιακή από όσο φαίνεται», επειδή αυτή η ανάπτυξη έχει σημειωθεί σε άλλες ανεπτυγμένες χώρες στον υπόλοιπο κόσμο και η Ισπανία εξακολουθεί να είναι μεταξύ των κορυφαίων χωρών με την υψηλότερη ανεργία στον ΟΟΣΑ, ακολουθούμενη από την Ελλάδα, ενώ η Ιταλία και η Γαλλία «δεν είναι πολύ πίσω».

Χειρότερα τα πράγματα από το 2024

Η ανεργία των νέων στις χώρες της Νότιας Ευρώπης είναι πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, εκτός από την Πορτογαλία.

«Αυτή η κατάσταση δεν φαίνεται πιθανό να βελτιωθεί», σύμφωνα με την εβδομαδιαία εφημερίδα, η οποία επισημαίνει αμέσως ότι η μετά την πανδημία ανάκαμψη στο νότο, που ωθείται από τον τουρισμό και τα «μεγάλα» δημόσια ελλείμματα, «φθάνει στο τέλος» και θα αρχίσει να μειώνεται μετά το 2024.

Στη Γαλλία, το ποσοστό ανεργίας αυξήθηκε κατά ένα δέκατο το τρίτο τρίμηνο, στην Ισπανία πολλοί εργαζόμενοι εγκατέλειψαν το σχολείο για να εργαστούν στις κατασκευές τις τελευταίες δύο δεκαετίες και η οικονομική κρίση τελείωσε τις προσδοκίες τους, ενώ στην Ιταλία, την Ελλάδα και την Πορτογαλία συνεχίζεται. Παρουσιάζεται «ασυνήθιστα μεγάλο» ποσοστό ανέργων που είναι εκτός αγοράς εργασίας για περισσότερους από έξι μήνες.

Οι ένοχοι

Ο Economist εξηγεί ότι όταν η ανεργία επιμένει, οι ένοχοι είναι οι δομικοί παράγοντες και προτείνει έναν συνδυασμό τριών κινήσεων για τη μείωσή της: Κατάρτιση, κινητικότητα και νομοθεσία.

Το πρώτο που αναφέρει είναι η κατάρτιση και λυπάται που η Πορτογαλία, η Ιταλία και η Ισπανία έχουν τα υψηλότερα ποσοστά εργαζομένων με μικρή κατάρτιση, με το 35-40% των ατόμων μεταξύ 25 και 64 ετών να έχουν ολοκληρώσει τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση ή λιγότερο.

Επιπλέον, αναφέρει ότι στην Ισπανία και την Ιταλία είναι λίγα τα πανεπιστήμια που καταλαμβάνουν υψηλές θέσεις στην παγκόσμια κατάταξη και η πλειοψηφία τους έχει μόνο «σποραδικές» διασυνδέσεις με τον κόσμο της εργασίας.

Ο δεύτερος παράγοντας είναι το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι βρίσκονται σε μέρη όπου υπάρχουν ευκαιρίες εργασίας. Επικαλείται για άλλη μια φορά την Ισπανία για να εξηγήσει ότι στο νότο υπάρχει συνήθως περισσότερη ανεργία από ό,τι στο βορρά και οι νέοι διστάζουν να μετακομίσουν για μια προσωρινή σύμβαση, κάτι που είναι «πολύ συνηθισμένο» στη νότια Ευρώπη.

Ως τρίτο παράγοντα επισημαίνει τα προβλήματα στις προσλήψεις. Στην περίπτωση της Ισπανίας, εξηγεί ότι οι προσωρινές συμβάσεις είναι ευρέως διαδεδομένες επειδή οι συμβάσεις αορίστου χρόνου είναι «υπερβολικά ρυθμισμένες εδώ και πολύ καιρό» και είναι δύσκολο να απολυθούν οι εργαζόμενοι, κάτι που προσθέτει ότι οι εταιρείες έχουν λίγα κίνητρα για την εκπαίδευση των εργαζομένων.

«Οι πρόσφατες μεταρρυθμίσεις κατέστησαν τις μόνιμες συμβάσεις λιγότερο επιβαρυντικές και το ποσοστό των συμβάσεων μερικής απασχόλησης μειώνεται. Αυτή είναι η αρχή», επισημαίνει από την Ισπανία.

Η αδιαφορία των πολιτικών

Η εβδομαδιαία εφημερίδα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι πολιτικοί στη νότια Ευρώπη «δεν φαίνεται να νοιάζονται υπερβολικά για τίποτα από όλα αυτά» επειδή σύμφωνα με το βρετανικό περιοδικό, ορισμένοι από τους ανέργους εργάζονται στην παραοικονομία. Ταυτόχρονα, η απασχόληση αυξάνεται και αυτό έχει ασκήσει «μικρή πίεση» στους πολιτικούς να αντιμετωπίσουν «ακανθώδεις» διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. «Αυτό μπορεί να αλλάξει τώρα που η ανάκαμψη φτάνει στο τέλος της», προειδοποιεί.

Επίσης, επικρίνει ότι η έλλειψη κινητικότητας για αναζήτηση εργασίας είναι αρνητική για την ανάπτυξη, την οικονομική αποτελεσματικότητα και την απασχόληση.

Αν τα ταμεία ανάκαμψης στερέψουν και ο τουρισμός βγάλει το πόδι από το γκάζι τότε τα πράγματα θα γίνουν δραματικά.