Φόλες και κατοικίδια: Ποια είναι τα συμπτώματα – Οι πρώτες βοήθειες που μπορούμε να προσφέρουμε

Μία από τις μεγαλύτερες ανησυχίες που έχουν οι περισσότεροι κηδεμόνες ζώων συντροφιάς, είναι οι φόλες.
Οι δηλητηριασμένες τροφές, που απειλούν τις ζωές των αγαπημένων μας φίλων.

«Τον τελευταίο καιρό αυξάνονται τα περιστατικά δηλητηρίασης ζώων από φόλες, και η φιλοζωική κοινότητα έχει καταληφθεί από ανησυχία.
Αρχικά να αναφέρουμε πως μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις, στην αντιμετώπιση των δηλητηριάσεων από φόλα, είναι το πλήθος των ουσιών που μπορούν να συμπεριληφθούν σε αυτή την κατηγορία. Κάθε μια από αυτές προκαλεί διαφορετικά συμπτώματα και έχει διαφορετική θεραπεία», επισημαίνει ο κτηνίατρος, Ελευθέριος Γινάργυρος.

Φόλες και συμπτώματα

Tα δηλητηριασμένα δολώματα – φόλες που μπορεί να απειλήσουν τις ζωές των ανυποψίαστων αγαπημένων μας φίλων, είναι τα εξής, σύμφωνα με τον κ. Γινάργυρο.

1. Τα οργανοφωσφορικά τα βρίσκουμε σε αρκετά φυτοφάρμακα και αντιπαρασιτικά. Πρέπει να ενεργήσουμε άμεσα, καθώς είναι ιδιαίτερα τοξικά για τα ζώα μας. Συνήθως, τα συμπτώματα που προκαλούν είναι, αστάθεια, έντονο τρέμουλο, σιελόρροια, σπασμούς ή/και συστολή της κόρης του ματιού. Στα περισσότερα από αυτά χορηγούμε ατροπίνη, και η δόση εξαρτάται από τα κιλά του ζώου. Επίσης, θεραπεία είναι και η οροθεραπεία, ή και η πρόκληση εμετού σε περιπτώσεις που η κατανάλωση τους είναι αρκετά πρόσφατη.

Ο καλύτερος τρόπος πρόληψης για τη φόλα είναι η εκπαίδευση των ζώων, έτσι ώστε να μην τρώνε φαγητά από αγνώστους, ή από κάτω

2. Τα ποντικοφάρμακα είναι ιδιαίτερα ύπουλα, καθώς μπορεί να μην εκδηλώσουν κανένα σύμπτωμα για μεγάλο χρονικό διάστημα, ενώ έχουν ήδη προκαλέσει εσωτερική αιμορραγία. Η θεραπεία και εδώ είναι η πρόκληση εμετού, αν καταναλώθηκαν πρόσφατα, αλλιώς η οροθεραπεία και η χορήγηση βιταμίνης Κ.

3. Λιχουδιές ή φαγητά με σπασμένα γυαλιά – βίδες κ.ά. Η κατανάλωση τους, συνήθως, προκαλεί έντονο κοιλιακό πόνο, εμετό ή/και διάρροια με αίμα. Εδώ, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να προκαλέσουμε εμετό, καθώς το ζώο μας μπορεί να τραυματιστεί περισσότερο. Η θεραπεία, συνήθως, είναι η χειρουργική αφαίρεση τους.

Πρώτες βοήθειες

Στην περίπτωση, λοιπόν, που το ζώο μας φάει φόλα, όπως λέει ο κτηνίατρος, θα πρέπει να έχουμε αμπούλες ατροπίνης και αμπούλες, οι οποίες χρησιμοποιούνται ενέσιμα για την πρόκληση εμετού. Στην περίπτωση που δεν έχουμε, μπορούμε να γεμίσουμε μια σύριγγα, των 60 ml, με αλατόνερο 1:3 και να το χορηγήσουμε στο στόμα του ζώου μας.
Ωστόσο, όπως λέει ο κτηνίατρος, η χρήση τους θα πρέπει να γίνεται μόνον εφόσον είμαστε σίγουροι για το τι κατανάλωσε το ζώο μας, και ύστερα από συνεννόηση με τον κτηνίατρο. Για να μας καθοδηγήσει για τις δοσολογίες και τη διαδικασία.

Επίσκεψη στον κτηνίατρο

«Ακόμη και μετά τις πρώτες βοήθειες, θα πρέπει να επισκεφθείτε όσο πιο σύντομα γίνεται τον κτηνίατρο σας, για να εκτιμήσει το αποτέλεσμα τους. Πιθανότατα, και για να προχωρήσει και σε άλλες εξετάσεις, ώστε να αξιολογήσει την κατάσταση του ζώου σας», διευκρινίζει ο κ. Γινάργυρος

Επισημαίνει ότι, εάν βρούμε φόλα, θα πρέπει να τη μαζέψουμε και να την πετάξουμε σε μέρος που να μην έχουν πρόσβαση άλλα ζωάκια. Το γεγονός πρέπει να το καταγγείλουμε στο τοπικό αστυνομικό τμήμα, καθώς η χρήση φόλας από το 2020 αποτελεί, βάσει νόμου, κακούργημα.

Εισπνεόμενη φόλα

Πρέπει να σημειωθεί, όπως λέει ο κτηνίατρος, ότι η εισπνεόμενη φόλα, που τελευταία αναφέρεται όλο και περισσότερο, πιθανότατα ανήκει στη σφαίρα του αστικού μύθου. Κανείς στην ιατρική κοινότητα δεν είναι πεπεισμένος πως υφίσταται. Μπορεί η χρήση εισπνεόμενων φαρμάκων να απαιτεί την χρήση μάσκας, αλλά εξατμίζονται πολύ εύκολα στον αέρα.

Τέλος, ο κ. Γινάργυρος τονίζει: « Ο καλύτερος τρόπος πρόληψης για τη φόλα είναι η εκπαίδευση των ζώων, έτσι ώστε να μην τρώνε φαγητά από αγνώστους, ή από κάτω. Ακόμη και η χρήση φίμωτρου κατά τη διάρκεια της βόλτας, σε κάποιες περιπτώσεις. Η κατανάλωση φόλας μπορεί να αποτελέσει τεράστιο κίνδυνο για την υγεία των κατοικίδιων μας. Γι΄ αυτό και θα πρέπει να επικοινωνούμε με τον κτηνίατρο μας το συντομότερο δυνατό, και να δρούμε μόνο ύστερα από δική του καθοδήγηση».

● Ο κ. Ελευθέριος Γινάργυρος είναι πτυχιούχος της Κτηνιατρικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Έχει κάνει πρακτική άσκηση σε κλινικές μικρών ζώων στην Αμερική και μετεκπαίδευση στην Ακτινολογία, ενώ έχει δείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην παθολογία των μικρών ζώων, αλλά και στη χειρουργική.
Έχει συμμετάσχει σε πρακτικά σεμινάρια πάνω στην τραυματιολογία, την ορθοπεδική, αλλά και τη χειρουργική μαλακών μορίων.
Είναι ενεργό μέλος του Πανελλήνιου Κτηνιατρικού Συλλόγου (Π.Κ.Σ.), της Ελληνικής Εταιρίας Κτηνιατρικής Ζώων Συντροφιάς (ΕΛ.Ε.Κ.Ζ.Σ.), καθώς και της Εθελοντικής Δράσης Κτηνιάτρων Ελλάδας (Ε.Δ.Κ.Ε.), η οποία προσφέρει βοήθεια σε ζώα που βρίσκονται σε περιοχές όπου δεν υπάρχει κτηνιατρική φροντίδα.