Χειρωνακτικές εργασίες φέρνουν άνοια και προβλήματα καρδιάς

Σε αναζήτηση της βελτίωσης της υγείας μας, οι ειδικοί συστήνουν τακτική άσκηση για προστασία από την άνοια, τις παθήσεις της καρδιάς, τον καρκίνο και άλλες χρόνιες ασθένειες. Πολλές μελέτες έχουν αποδείξει την συμβολή της άσκησης ιδίως αν η συχνότητα και η ένταση είναι υψηλότερες. Οι ίδιες έρευνες δίνουν έμφαση στην αύξηση του αριθμού των καθημερινών βημάτων, στη χρήση γραφείων όπου οι εργαζόμενοι παραμένουν όρθιοι και σε άλλες παρεμβάσεις που στοχεύουν να κρατήσουν τους ανθρώπους δραστήριους.

Την ίδια στιγμή, για πολλούς εργαζόμενους, η σωματική δραστηριότητα είναι προαπαιτούμενο της εργασίας τους.

Τα νεότερα στοιχεία δείχνουν ότι αυτοί οι εργαζόμενοι όχι μόνο δεν αποκομίζουν τα οφέλη που προκύπτουν από την άσκηση στον ελεύθερο χρόνο μας, αλλά αντιμετωπίζουν και αυξημένο κίνδυνο για παθήσεις που η άσκηση αναμένεται ότι αποτρέπει.

Το 15,5% φτάνει ο κίνδυνος για άνοια σε εργαζόμενους σε χειρωνακτικές εργασίες και 9% σε όσους η εργασία έχει μειωμένες σωματικές απαιτήσεις

Μελέτη που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο The Lancet Regional Health – Europe χρησιμοποίησε δεδομένα μητρώου από περισσότερους από 7.000 ενήλικες στη Νορβηγία, που παρακολουθούνταν από 33 – 65 ετών, για να αξιολογηθούν τα αποτελέσματα από την συστηματική άσκηση στην ήπια έκπτωση των γνωστικών λειτουργιών λόγω ηλικίας και στην άνοια από την ηλικία των 70 ετών και άνω.

«Η παρακολούθηση της πορείας της ζωής, δίνει ευρεία εικόνα του τρόπου με τον οποίο το επαγγελματικό ιστορικό συνδέεται με την έκπτωση των γνωστικών λειτουργιών, καθώς περνούν τα χρόνια. Προηγούμενες μελέτες, έχουν αξιολογήσει την επαγγελματική φυσική δραστηριότητα σε δεδομένη χρονική στιγμή, συνήθως κατά το τέλος της καριέρας ενός ατόμου και έχουν βασιστεί σε μεγάλο βαθμό στις αναφορές των ίδιων των ατόμων που συμμετείχαν στις μελέτες», επεσήμανε ο βασικός ερευνητής Βέγκαρντ Σκίρμπεκ από τη Σχολή Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου Κολούμπια της Νέας Υόρκης.

Οι συμμετέχοντες στη μελέτη απασχολούνταν σε περισσότερα από 300 διαφορετικά επαγγέλματα. Σωματικές δραστηριότητες που απαιτούσαν τα επαγγέλματα αυτά, περιελάμβαναν «σημαντική» χρήση χεριών και ποδιών και κίνηση ολόκληρου του σώματος, όπως αναρρίχηση, άρση βαρών, ισορροπία, περπάτημα, σκύψιμο και χειρισμό υλικών.

Ο Σκίρμπεκ και οι συνεργάτες του ομαδοποίησαν τους συμμετέχοντες σε τέσσερις κατηγορίες φυσικής δραστηριότητας κατά τη διάρκεια της 44χρονης μελέτης: σταθερά ήπια, μέτρια και υψηλή και με διακυμάνσεις.

Συνολικά 902 άτομα διαγνώστηκαν με άνοια και 2.407 με γνωστική εξασθένηση σε ηλικία 70 ετών και άνω. Μετά την προσαρμογή, οι κίνδυνοι για γνωστική εξασθένηση και άνοια ήταν 15,5% για όσους είχαν εντονότερα χειρωνακτικές εργασίες στο τελείωμα της επαγγελματικής τους ζωής και 9% για εκείνους με χαμηλότερες σωματικές απαιτήσεις. Οι ερευνητές καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι «η συνεχής εργασία σε ένα επάγγελμα με μέση ή υψηλή επαγγελματική σωματική δραστηριότητα συνδέθηκε με αυξημένο κίνδυνο γνωστικής έκπτωσης».

Τα ευρήματα συνάδουν με τα αντίστοιχα της Μελέτης Ανδρών της Κοπεγχάγης που δημοσιεύτηκε το 2020, και η οποία συνέκρινε τον ελεύθερο χρόνο και την επαγγελματική φυσική δραστηριότητα περισσότερων από 4000 ανδρών στη Δανία ηλικίας 40-59 ετών κατά την έναρξη το 1970-1971 και τους ακολούθησε μέχρι να συμπληρώσουν τα 60. Μετά την προσαρμογή, οι συμμετέχοντες με υψηλή επαγγελματική σωματική δραστηριότητα είχαν 55% μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης άνοιας σε σύγκριση με όσους κάνουν καθιστική εργασία.

Η επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Κίρστεν Νάμπε Νίλσεν επεσήμανε ότι οι οδηγίες του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας για πρόληψη της άνοιας και των ασθενειών στο σύνολό τους αναφέρει τη σωματική δραστηριότητα ως σημαντικό παράγοντα. Αλλά η μελέτη μας δείχνει ότι πρέπει να είναι μια «καλή» μορφή σωματικής δραστηριότητας, κάτι που η σκληρή χειρωνακτική εργασία, δεν είναι».

Πέρα από την άνοια, μια άλλη πρόσφατη μελέτη συσχετίζει την επαγγελματική σωματική δραστηριότητα με τους καρδιαγγειακούς κινδύνους. Η ανάλυση των δεδομένων των ΗΠΑ από το Εθνικό Ινστιτούτο Επαγγελματικής Ασφάλειας και Υγείας έδειξε ότι οι πιθανότητες καρδιαγγειακής νόσου ήταν σχεδόν διπλάσιες όταν οι συμμετέχοντες κατά την εργασία τους εκτελούσαν «πάντα» σωματική δραστηριότητα, αντιμετώπιζαν σωματική καταπόνηση λόγω δουλειάς ή το επάγγελμά τους απαιτούσε ορθοστασία και περπάτημα σε σύγκριση με εκείνους που «ποτέ» δεν είχαν υποχρέωση για τέτοιες δραστηριότητες.