Άκης Πάνου: «Τελικά, ο πιο καλός μου φίλος και ο πιο κακός εχθρός μου είναι ο εαυτός μου»

Ήταν 1η Αυγούστου του 1997, όταν ο Άκης Πάνου συγκλονίζει την κοινή γνώμη. Σαν κεραυνός εν αιθρία γίνεται γνωστή η είδηση ότι πυροβολεί και σκοτώνει στη Λεύκη Ξάνθης τον 30χρονο Σωτήρη Γιαλαμά. Είναι ο ερωτικός σύντροφος της 19χρονης κόρης του Ελευθερίας, το οποίο και δεν εγκρίνει.

Σε μια κοινή συνάντηση των τριών στο σπίτι τους, ο Άκης Πάνου του ζητάει να φύγει, εκείνος αρνείται και τότε ο διάσημος στιχουργός προέβη σε μία κίνηση που δεν περίμενε κανείς. Παίρνει το 45αρι όπλο του και πυροβολεί τον άτυχο άνδρα τρεις φορές. Η τελευταία, σφαίρα, μάλιστα, βρίσκει τον σύντροφο της κόρης του στο κεφάλι. Ο Σωτήρης Γιαλαμάς πέθανε ακαριαία.

Εγώ πιστεύω στο τραγούδι όχι στον τραγουδιστή

«Για να μάθεις κάτι θα πληρώσεις» συνήθιζε να λέει

Όλα έγιναν σε μια κακιά στιγμή

Λίγους μήνες αργότερα τον Μάρτιο του 1998 οδηγείται ενώπιον του Μικτού Ορκωτού Κακουργιοδικείου Καβάλας. Ο Άκης Πάνου ισχυρίστηκε ότι δεν ήθελε να σκοτώσει τον σύντροφο της κόρης του, αλλά να τον τρομάξει, υποστηρίζοντας:

«Η κατηγορία, έτσι όπως διατυπώνεται, δεν ευσταθεί. Μου καταλογίζουν πρόθεση, αλλά θα διαπιστώσετε όλοι σας πως δεν είχα δόλο. Ήθελα απλά να φοβίσω τον άνθρωπο που κατέστρεψε το σπίτι και την κόρη μου». Δυστυχώς, δεν έπεισε ούτε τους δικαστές, ούτε και την κόρη του Ελευθερία, η οποία σύμφωνα με τα ρεπορτάζ της εποχής, αρνούνταν πεισματικά να τον κοιτάξει στα μάτια.

Στη δίκη του πατέρα της η Ελευθερία ήταν 8 μηνών έγκυος στο παιδί του θύματος

Αναλαμβάνω τις ευθύνες μου…» δηλώνει μετανιωμένος στην απολογία του. Στις 23 του ίδιου μήνα ο Άκης Πάνου κρίνεται ένοχος και καταδικάζεται σε ισόβια κάθειρξη για ανθρωποκτονία εκ προθέσεως σε ήρεμη ψυχική κατάσταση. Χωρίς να του αναγνωριστεί κανένα ελαφρυντικό. Ούτε ακόμη και της πολιτισμικής προσφοράς του.

Η καταδίκη και η φυλακή

Η καταδίκη χωρίς ελαφρυντικό και η παράνομη οπλοκατοχή

Σύμφωνα με την απόφαση του δικαστηρίου «ο κατηγορούμενος δεν πρόσφερε και ιδιαίτερα στα πολιτισμικά πράγματα του τόπου», ούτε και του πρότερου έντιμου βίου. Ο σντισυμβατικός συνθέτης κατείχε παράνομα στο σπίτι του δύο όπλα. Παράλληλα χωρίς να έχει χωρίσει από την πρώτη του γυναίκα, είχε εν γνώσει της δημιουργήσει οικογένεια με την Άννα Μπακιρτζή.

Μετά την καταδίκη του, οδηγήθηκε στις φυλακές Κομοτηνής και αργότερα στις φυλακές Κορυδαλλού.

Στιγμή από τη συνεργασία του με τον Στέλιο Καζαντζίδη

Οι συνεργασίες και η αδυναμία του στα ερωτικά τραγούδια

Συνεργάστηκε με τα πιο λαμπρά ονόματα του αθηναϊκού πάλκου, όπως τους Γρηγόρη Μπιθικώτση, Στράτο Διονυσίου, Μιχάλη Μενιδιάτη, Πόλυ Πάνου, Καίτη Γκρέυ, Βίκυ Μοσχολιού, Μαρινέλλα, Δημήτρη Μητροπάνο, Τόλη Βοσκόπουλο κ.ά., οι οποίοι ερμήνευσαν με τεράστια επιτυχία τραγούδια του, κυρίως ερωτικά.

Για το μπουζούκι και το αγαπημένο του υλικό, τον έβενο είχε πει χαρακτηριστικά σε συνέντευξη του: «Είναι κι αυτός άκαμπτος και εύθραυστος. Έχουμε άριστες σχέσεις».

Το 1973, σε συνεργασία με τον Στέλιο Καζαντζίδη, μπαίνουν στο στούντιο και δημιουργούν τον σπουδαίο δίσκο, τον  «Η ζωή μου όλη»,  ενώ αργότερα με τον Μανώλη Μητσιά τον «Τρελό» που γνωρίζει τεράστια αναγνώριση. Παόλα αυτά, ο εμπορικότερος δίσκος του, ήρθε το 1982, όταν με ερμηνευτή τον Γιώργο Νταλάρα ηχογράφησε το «Θέλω να τα πω» και ξεσήκωσε όλη τη χώρα.

Εκείνος ξεχώριζε τον Καζαντζίδη και τον Ζαμπέτα:  «Ο Γιώργος ήταν ο μοναδικός φίλος που είχα στη φάρα μας».

Ο Άκης Πάνου δισκογράφησε περίπου 200 τραγούδια

Πάνω από 800 έμειναν στο συρτάρι του. Στις μεγάλες επιτυχίες του συγκαταλέγονται: «Η πιο μεγάλη ώρα», «Η ζωή μου όλη», «Ρολόι-Κομπολόι», «Νά ‘χα το κουράγιο», «Στον σταθμό του Μονάχου», «Αχαριστία», «Tου Κόσμου το περίγελο», «Το θολωμένο μου μυαλό», «Είδα τα μάτια σου κλαμμένα», «Θα κλείσω τα μάτια», «Παράνομη αγάπη», «Ασφαλώς και δεν πρέπει», «Γιατί κακούργα πεθερά», «Και τί δεν κάνω», «Εγώ καλά σου τά ‘λεγα», «Ήταν ψεύτικα», «Για κοίτα με στα μάτια», «Χαροκόπου», «Θέλω να τα πω», «Εφτά νομά σ’ ένα δωμά», «Γιατί καλέ γειτόνισσα», «Τρελός», «Παρόν», «Ήταν όλα ψεύτικα», «Πήρα απ’ το χέρι σου νερό», «Δεν θέλω τη συμπόνοια κανενός» κ.ά.

Το τέλος

Στις 7 Απριλίου 1999 το Α’ Τριμελές Πλημμελειοδικείο Πειραιά διέταξε πεντάμηνη αναστολή της ποινής του, λόγω προβλημάτων υγείας. Ακριβώς ένα χρόνο μετά, στις 7 Απριλίου 2000, άφησε την τελευταία του πνοή, σε ηλικία 67 ετών, νικημένος από τον καρκίνο.