Χωρίς ταλέντο, αλλά με σύστημα

Το καλεντάρι είναι εξαντλητικό. Αυτή είναι μια θέση για την κακή πορεία μιας ομάδας. Μια πιθανή απάντηση είναι: Για όλους το ίδιο είναι. Επίσης: Εχουμε πολλούς τραυματίες. Πιθανή απάντηση: Και οι άλλοι έχουν. Όταν γυρίσουν όλοι θα παίξει καλά η ομάδα και θα δέσουν και θα αρχίσει να κερδίζει. Είναι η πίστη στο σύνολο και στις δυνάμεις του. Κάπου εδώ όμως αρχίζει η γκρίνια.

Ο κόσμος έχει μάθει διαφορετικά. Ο ίδιος ο Ολυμπιακός έχει δημιουργήσει προσδοκίες. Ειδικά από την περσινή του πορεία ως το νταμπλ και τον τελικό της Ευρωλίγκας. Δεν τα έχει κάνει όλα χάλια μα κάτι δεν πάει καλά φέτος. Η ήττα από τη Βαλένθια ήρθε να το επιβεβαιώσει. Οι νταμπλούχοι μέχρι να γυρίσουν όλοι, να βρουν ρυθμό και να ρολάρει η ομάδα θα έχουν βρεθεί σε μη αναστρέψιμη κατάσταση.

Ο Ολυμπιακός όταν γυρίσουν όλοι θα παίξει καλά, θα δέσουν και θα αρχίσει να κερδίζει

Στο τέλος δεν θα προλάβουν ούτε τη δέκατη θέση για τα play in. Η έλλειψη σκόρερ είναι ξεκάθαρη. Δεν ήρθε ποτέ και κανείς από τους υπάρχοντες δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος. Πίτερς και Κάναν σκοράρουν, αλλά τους λείπει η ηγετική ταυτότητα. Κακή ομάδα δεν είναι ο Ολυμπιακός. Κάθε άλλο.

Ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα. Στο παρκέ όμως δεν βγαίνει η σπιρτάδα, οι λύσεις και το καθαρό μυαλό. Βεζένκοφ δεν βγαίνει κάθε μέρα. Ο Γκος με τους τραυματισμούς του δεν μπαίνει στα παπούτσια του Σλούκα, ενώ ο Μακίσικ παραμένει εκτός κλίματος μετά τον τραυματισμό του. Ο Σίκμα είναι ένα ρολίστας πολυτελείας και όλοι υπηρετούν το σύστημα. Κακό δεν είναι, αλλά τελικά μάλλον είναι αυτό που είπε ο Λάσο πριν από λίγες μέρες. «Είναι καλή ομάδα ο Ολυμπιακός, αλλά έχει χάσει σε ταλέντο».

Το σύστημα κάποιες φορές θα βγει, αλλά σε τέτοιο επίπεδο όταν χαθεί το ταλέντο τότε στις κρίσιμες στιγμές σε αυτή την απαιτητική διοργάνωση θα χαθούν και οι αγώνες. Δεν έχει χαθεί τίποτα, αλλά οι τέσσερις ήττες από τις τέσσερις ισπανικές ομάδες (Ρεάλ, Μπάρτσα, Μπασκόνια, Βαλένθια) μέσα στο ΣΕΦ θα πρέπει να καλυφθούν με διπλά στην Ισπανία. Πέρυσι το είχε καταφέρει.

Μπορεί και φέτος. Η εικόνα όμως προβληματίζει. Η χρονιά δεν έχει χαθεί, προς Θεού, αλλά η ομάδα του Πειραιά δεν είναι καλά. Δεν προδιαθέτει θετικά. Δεν είναι πρώτη φορά που χάνει τέτοιο ματς όπως αυτό με τη Βαλένθια. Αν δεν βγει το ματς από την αρχή τότε δεν γυρίζει. Η άμυνα είναι πάντα καλή, αλλά καλάθι δεν μπαίνει εύκολα. Απλοϊκή προσέγγιση από έναν φιλήσυχο θεατή στις ψηλές κερκίδες του φαληρικού Παλέ. Δεν πείθει ότι μπορεί πολλά. Κυρίως δεν πείθει τον ίδιο του τον εαυτό. Το κομπιούτερ «έχει φάει ιό».

Οι προσθήκες του Πετρούσεφ και του Μήτρου Λονγκ είναι χρήσιμες, αλλά μέχρι να μπουν και αυτοί στον ρυθμό μπορεί να έχει πετάξει το πουλάκι. Σκόρερ δεν θα έρθει ποτέ και ο Ολυμπιακός θα παίξει με τη φωτιά. Ο αποκλεισμός σε αυτή την απίστευτα ισορροπημένη Ευρωλίγκα δεν είναι καθόλου μακριά έχοντας αυτή την εικόνα. Δεν είναι για ανάθεμα και ισοπέδωση. Κάθε άλλο.

Σεβασμός στην ιστορία, τη δουλειά, την προσωπικότητα και τα όσα πάρα πολλά έχουν γίνει και γίνονται. Το πρόβλημα δεν είναι λειτουργίας. Απλά δεν βγαίνει το πλάνο. Κάποιες μέρες θα νικήσει με είκοσι κι άλλες θα μπλοκάρει.

Κορώνα – γράμματα. Αυτά σήμερα όσο κι αν είναι όλα πρόωρα και η κρίση είναι κατάφωρα άδικη. Σε κάθε περίπτωση σήμερα η εικόνα του μπασκετικού Ολυμπιακού δεν πείθει και κλίνει μάλλον προς τον αποκλεισμό. Οσο κι αν αυτό ακούγεται βαρύ και άδικο, πρόωρο και υποκειμενικό. Μπορεί να το γυρίσει. Προφανώς και μπορεί. Αν όμως δεν λειτουργήσει άμεσα στο κομπιούτερ τότε…