«Pardo’s Push»: Πέθανε ο πιλότος «θρύλος» των ΗΠΑ πίσω από τον ηρωικό ελιγμό διάσωσης

Στο πένθος βυθίστηκε η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ, καθώς πέθανε ο Ρόμπερτ «Μπομπ» Πάρντο, που έμεινε στην ιστορία για έναν ελιγμό αυτοθυσίας που κατέστη σωτήριος για συναδέλφους του κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ, γνωστό ως «Pardo’s Push».

Σύμφωνα με τη New York Post, ο πιλότος «θρύλος» πέθανε στις 5 Δεκεμβρίου στο College Station, σε ηλικία 89 ετών.

Το περίφημο «Pardo’s Push»

Στις 10 Μαρτίου 1967, ο Πάρντο, τότε σμηναγός της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ, και ο αξιωματικός όπλων, 1ος υπολοχαγός, Στιβ Γουέιν βρίσκονταν βαθιά μέσα σε εχθρικό έδαφος σε μια επιχείρηση βομβαρδισμού στο Βιετνάμ.

Πετώντας μαζί με ένα άλλο αεροσκάφος F-4C Phantom, με πιλότους τον σμηναγό, Ερλ Έιμαν και τον 1ο ανθυπολοχαγό, Ρόμπερτ Χότον, το ζεύγος των αεροσκαφών ανέλαβε να εξουδετερώσει τη μοναδική χαλυβουργία του Βόρειου Βιετνάμ, η οποία ήταν βαριά οχυρωμένη με αντιαεροπορικά πυροβόλα και πυροβολικό.

Και τα δύο αεροσκάφη άρχισαν να δέχονται εχθρικά πυρά από το έδαφος, με αποτέλεσμα να δεχθούν χτυπήματα τόσο τα Phantom του Πάρντο όσο και του Έιμαν.

«Δεχτήκαμε τουλάχιστον ένα χτύπημα, ίσως και δύο, ακριβώς στην κοιλιά του αεροπλάνου», αφηγήθηκε ο Πάρντο σε συνέντευξή του το 2015 στο πρόγραμμα Air Force Veterans in Blue.

«Είναι ένας θρύλος, αλλά η κληρονομιά του είναι αυτό που έκανε και μπορείς να κάνεις τέτοια πράγματα»

Μετά την αρχική επαφή με τον εχθρό, το αεροπλάνο του Έιμαν χτυπήθηκε ξανά και έχασε πολλά καύσιμα για να βγει από το εχθρικό έδαφος και να επιστρέψει στη βάση με ασφάλεια. Τότε ο Πάρντο αποφάσισε να προχωρήσει σε μία παράτολμη ενέργεια.

«Ήξερα τι θα γινόταν αν δεν έκανα τίποτα»

«Ήξερα ότι αν δεν έκανα τίποτα, θα έπρεπε να εκτιναχθούν στο Βόρειο Βιετνάμ σε εχθρικό έδαφος, αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα σίγουρα τη σύλληψή τους», δήλωσε ο Πάρντο. «Εκείνη την εποχή, αν σε συλλαμβάνανε πολίτες, πιθανότατα θα σε δολοφονούσαν επί τόπου», προσέθεσε.

Και έτσι αποφάσισε να προβεί σε μία ανιδιοτελή πράξη για να σώσει τους συναδέλφους του αεροπόρους, ο Πάρντο έσπρωξε το αεροσκάφος του Έιμαν χρησιμοποιώντας τη μύτη του αεροσκάφους του στον ουραίο γάντζο του Έιμαν, έναν αναδιπλούμενο γάντζο στην κάτω πλευρά του αεροσκάφους που χρησιμοποιείται για να βοηθήσει στην προσγείωση.

Ο Πάρντο βοήθησε το Phantom του Έιμαν να μειώσει το ύψος κατά 1.500 πόδια ανά λεπτό και οδήγησε το αεροπλάνο πίσω σε φιλικό έδαφος. Στη συνέχεια και τα δύο πληρώματα εκτινάχθηκαν με ασφάλεια πάνω από τα σύνορα του Λάος και διασώθηκαν από φιλικές δυνάμεις.

«Όταν ο φίλος σου χρειάζεται βοήθεια, βοηθάς»

Μετά το ηρωικό αεροπορικό κατόρθωμα, ο Πάρντο θυμάται ότι τον ρωτούσαν συχνά: «Πώς είχες το θάρρος να πάρεις αυτή την απόφαση, γνωρίζοντας ότι το παρμπρίζ μπορούσε να σπάσει ανά πάσα στιγμή;».

«Ο πατέρας μου με δίδαξε ότι όταν ο φίλος σου χρειάζεται βοήθεια, βοηθάς», απάντησε ο ήρωας του πολέμου του Βιετνάμ. «Δεν θα μπορούσα να γυρίσω σπίτι και να του πω ότι δεν προσπάθησα να κάνω τίποτα, γιατί αυτό ακριβώς θα μου ζητούσε. Θα με ρωτούσε: ‘Προσπάθησες;’».

Αν και φαινόταν ότι η διοίκησή του θα ήταν πολύ ευχαριστημένη με τον εγωισμό του, ο υποστράτηγος Γουίλιαμ Γουάλας ‘Σπάικ’ Μόμιερ, διοικητής της 7ης Πολεμικής Αεροπορίας στο Βιετνάμ, θα τον επέπληττε επειδή θυσίασε το τζετ του, αξίας πολλών εκατομμυρίων δολαρίων, σε μια διάσωση.

Αντιμέτωπος με στρατοδικείο

Αντιμέτωπος με στρατοδικείο, ο Πάρντο σώθηκε από τις τιμωρητικές ενέργειες του διοικητή του χάρη σε έναν σύμμαχο που βρήκε στο πρόσωπο του συνταγματάρχη, Ρόμπιν Ολντς.

Σύμφωνα με τη San Antonio Express-News, όταν ο Μόμιερ διέταξε το στρατοδικείο, ο Ολντς το ακύρωσε γρήγορα, πήγε στη Σαϊγκόν και έκανε συμφωνία με τον «μεγάλο αρχηγό», όπως αποκαλούσαν κάποιοι τον Μόμιερ. Δεν θα γινόταν στρατοδικείο αν ο Πάρντο δεν έπαιρνε μετάλλιο.

Αυτό δεν ενόχλησε τον Πάρντο. «Δεν το έκανα για να πάρω ένα μετάλλιο», είπε.

Πέρασαν δεκαετίες. Ο Έιμαν αρρώστησε και ο Πάρντο στάθηκε στο πλευρό του και ήρθε να τον σώσει ξανά. «Μετά τη συνταξιοδότησή του, ο Έιμαν διαγνώστηκε με τη νόσο του Λου Γκέριγκ και ο Πάρντο δημιούργησε ένα ίδρυμα που συγκέντρωσε χρήματα», δήλωσε ο Ρόναλντ Φόγκλμαν, συνταξιούχος επιτελάρχης της Πολεμικής Αεροπορίας. «Και θυμάμαι ότι του πήρε ένα μηχανοκίνητο αναπηρικό αμαξίδιο και κάποια άλλα πράγματα», προσέθεσε.

Τελικά, ο Πάντο βραβεύτηκε με το «Ασημένιο Αστέρι» (Silver Star), το τρίτο υψηλότερο στρατιωτικό βραβείο, για τις πράξεις του 20 χρόνια μετά την εναέρια διάσωση. Εκτός από το Ασημένιο Αστέρι, τα βραβεία του περιλαμβάνουν τον Διακεκριμένο Ιπτάμενο Σταυρό με Δρυοφύλλο, την Πορφυρή Καρδιά, το Μετάλλιο Αεροπόρων με δώδεκα Δρυοφύλλια και το Μετάλλιο Αξιοσημείωτων Υπηρεσιών.

«Είναι ένας θρύλος»

Γεννημένος στο Χερν του Τέξας το 1934, ο Πάρντο ξεκίνησε την καριέρα του στην Πολεμική Αεροπορία το 1954, όταν ήταν 19 ετών. Κατέγραψε 132 πτητικές αποστολές κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ και αποστρατεύτηκε από την Πολεμική Αεροπορία το 1974 ως αντισυνταγματάρχης.

«Είναι ένας θρύλος, αλλά η κληρονομιά του είναι αυτό που έκανε και μπορείς να κάνεις τέτοια πράγματα, δεν χρειάζεται να σπρώχνεις το αεροπλάνο κάποιου, μπορείς να βοηθάς κάποιον», δήλωσε ο γιος του, Τζον Πάρντο, στο KBTX την Τετάρτη.

«Ο χαρακτήρας του ήταν ένα από τα εξαιρετικά άτομα, οι αρχές του ήταν απαράμιλλες και η αγάπη του για την πατρίδα του ήταν ύψιστη στο μυαλό του. Το να βοηθήσουμε τον Ερλ και τον Μπομπ Χότον όσο καλύτερα μπορούσε είναι το μεγαλύτερο παράδειγμα που έχει υπάρξει ποτέ, στον αέρα. Ένα άτομο που προσπαθεί να σώσει τη ζωή κάποιου άλλου», συμπλήρωσε.