Ανακοίνωσαν… παλιά μέτρα που είχαν ανακοινωθεί αλλά δεν είχαν εφαρμοστεί

Μετά βαΐων και κλάδων, ο Αναπληρωτής Υπουργός Αθλητισμού Γιάννης Βρούτσης παρουσίασε στο Υπουργικό Συμβούλιο τις νομοθετικές πρωτοβουλίες που θα πάρει η κυβέρνηση για την καταπολέμηση της αθλητικής βίας.

Ωστόσο, όλα αυτά που ακούστηκαν, είναι μέτρα που έχουν ανακοινωθεί ή και νομοθετηθεί μετά από κάποιο περιστατικό βίας σε γήπεδο στο παρελθόν.

Μέτρα που κάθε κυβέρνηση που διοικούσε τον τόπο την τελευταία 20ετία, με στόμφο παρουσίαζε αλλά ποτέ δεν εφάρμοζε!

Ας το δούμε από την αρχή. Ο Υπουργός προανήγγειλε τη δημιουργία μία μόνο Λέσχης ανά ομάδα με την εποπτεία αλλά και την ευθύνη να την έχει η ΠΑΕ. Αν κάτι σας θυμίζει αυτό, δεν έχετε άδικο καθώς στις 21 Φεβρουαρίου του 2022, ο τότε Υφυπουργός Αθλητισμού Λευτέρης Αυγενάκης ανακοίνωνε την αναστολή λειτουργίας όλων των συνδέσμων οπαδών έως τις 31 Ιουλίου 2022 και την απόφαση της Κυβέρνησης η κάθε ΠΑΕ να μπορεί να αναγνωρίσει έως μία Λέσχη Φιλάθλων έκαστη. Φυσικά ποτέ δεν εφαρμόστηκε…

Κάμερες από το 2007

Επόμενο μέτρο που ανακοινώθηκε ήταν η υποχρέωση πλήρους λειτουργίας του ηλεκτρονικού συστήματος εποπτείας για τα γήπεδα της Super League και της Basket League. Με μία γρήγορη αναζήτηση στο google βρίσκεις πάνω – πάνω το «πράσινο» φως που άναψε τον Ιανουάριο του 2007 η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων για τοποθέτηση 496 καμερών σε 24 γήπεδα. Φυσικά το μέτρο ποτέ δεν εφαρμόστηκε, όπως δεν εφαρμόστηκε και ο Νόμος του 2015 από τον τότε Υφυπουργό της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ Σταύρου Κοντονή, για απαγόρευση συμμετοχής ομάδας σε αγώνα που στο γήπεδο δεν υπήρχαν κάμερες.

Οι νυν κυβερνώντες πιστεύουν ότι οι κάμερες μπορούν να λειτουργήσουν και προσθέτουν ότι η Αστυνομία θα αναλάβουν τον έλεγχο καλής λειτουργίας του συστήματος, δύο ημέρες πριν από τη διεξαγωγή του αγώνα. Πως μπορούν βέβαια να πιστοποιήσουν τη λειτουργία ηλεκτρονικών συστημάτων, τα όργανα τάξης που δεν έχουν την ανάλογη εκπαίδευση και μόρφωση, είναι ένα μεγάλο ερώτημα…

Ηλεκτρονικό εισιτήριο από το 2005

Πάμε και πιο κάτω, με την ανακοίνωση σύγχρονου και πρωτοποριακού συστήματος ταυτοποίησης κατόχων εισιτηρίων, σε συνεργασία με το Υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης. Δηλαδή την εφαρμογή ηλεκτρονικού εισιτηρίου, ενός μέτρου που έχει ανακοινωθεί ουκ ολίγες φορές. Γυρίζοντας πίσω το χρόνο, η πρώτη αναφορά και νομοθέτηση έγινε στο μακρινό 2002 από την Κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη και από τότε το ακούμε μετά από κάθε περιστατικό οπαδικής βίας, μέσα ή έξω από τα γήπεδα, χωρίς ποτέ να έχει γίνει πραγματικότητα.

Ανακοινώθηκε επίσης η αναδιαμόρφωση της Διαρκούς Επιτροπής Αντιμετώπισης Βίας (ΔΕΑΒ) και η οποία σύμφωνα με την εφαρμογή της Σύμβασης Σεντ Ντενί του Συμβουλίου της Ευρώπης, μεταβάλλεται σε 5μελής και ευέλικτη, με νομικούς, δικαστικούς και αξιωματικό της ΕΛ.ΑΣ.

Βέβαια η Σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης για ολοκληρωμένη ασφάλεια, προστασία και προσέγγιση υπηρεσιών σε ποδοσφαιρικούς αγώνες και άλλες αθλητικές διοργανώσεις, γνωστή ως Σύμβαση Σεντ Ντενί έχει επικυρωθεί από το ελληνικό κράτος, από τον Φεβρουάριο του 2022, δηλαδή περισσότερο από ενάμιση χρόνο πριν, χωρίς κανένα αποτέλεσμα.

Αυστηρές ποινές από το 2006

Ο κ. Βρούτσης μίλησε ακόμη και για την ενίσχυση διοικητικών και ποινικών μέτρων, σε περιστατικά οπαδικής βίας, όπως ρίψη εύφλεκτων υλικών. Ηταν το 2015 όταν ο Σταύρος Κοντονής μετά την φωτοβολία που χτύπησε τον Φινμπόγκασον του Ολυμπιακού στο γήπεδο της Λεωφόρου, θέσπιζε την αυτόματη διακοπή αγώνα για χρήση βεγγαλικών, ένα μέτρο που με την πάροδο του χρόνου, απλώς ξεχάστηκε.

Οσον αφορά την εφαρμογή πιο αυστηρών ποινών, να υπενθυμίσουμε ότι με το νόμο Ορφανού το 2006 επί ΝΔ, θεσπίστηκε το «ιδιώνυμο», βάσει του οποίου οδηγούνταν στη φυλακή όλοι όσοι συλλαμβάνονταν για επεισόδια στα γήπεδα. Δύο χρόνια αργότερα, επί υπουργίας Γιάννη Ιωαννίδη, καταργήθηκε η σχετική διάταξη για να επανέλθει επί κυβέρνησης Γιώργου Παπανδρέου…

Όσα λοιπόν ανακοινώθηκαν στο Υπουργικό Συμβούλιο, αποτελούν ξαναζεσταμένο φαγητό. Μέτρα που έχουν παρουσιαστεί στο παρελθόν και δεν ίσχυσαν ποτέ, ή εφαρμόστηκαν για κάποια μικρά χρονικά διαστήματα και μετά ξεχάστηκαν. Μέτρα που υποδηλώνουν ξεκάθαρα τη διαχρονική αδυναμία των κυβερνήσεων να τα εφαρμόσουν.