«Δεν έπρεπε να τους αφήσουμε να μείνουν στο ματς. Θα έπρεπε να το είχαμε τελειώσει πολύ νωρίτερα. Πρέπει να δούμε πάλι το παιχνίδι και να δούμε τι έφταιξε. Ίσως να μην έχουμε αυτοπεποίθηση επειδή δε βρισκόμαστε σε καθόλου καλή κατάσταση».

Σε λίγες λέξεις ο Μουσταφά Φάλ «φωτογράφισε» το βράδυ στη Μπολόνια, όπου ο Ολυμπιακός έχασε την ευκαιρία για μια μεγάλη νίκη που θα κάλυπτε δύο ήττες του ΣΕΦ καθώς θα ερχόταν επί μιας ομάδας που θα φλερτάρει εφέτος με την πρώτη τετράδα που δίνει πλεονέκτημα έδρας.

Μια τετράδα που φαντάζει πολύ μακρινή για την περσινή 1η ομάδα της κανονικής περιόδου και τη 2η της προπέρσινης.

Και φαντάζει μακρινή όχι τόσο λόγω βαθμολογίας αλλά κυρίως για τον τρόπο που τελειώνει εφέτος τα παιχνίδια ο Ολυμπιακός.

Ναι θα πει κάποιος – ως την εύκολη απάντηση – ότι λογικό είναι αφού δεν έχει εφέτος ούτε τον Βεζένκοβ ούτε τον Σλούκα δύο παίκτες που να θυμίσουμε οι πρωταθλητές ήθελαν πάση θυσία να κρατήσουν ,αλλά οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές για διαφορετικό λόγο είχαν αποφασίσει να αποχωρήσουν από το λιμάνι.

Από εκεί και πέρα θεωρητικά τον ρόλο των ανθρώπων της τελευταίας στιγμής θα αναλάμβαναν ο Κάναν, ο Πίτερς και ο Γκός χωρίς όμως κανείς από τους τρεις να έχει το ειδικό βάρος ιδιαίτερα του Βεζένκοβ αλλά και του Σλούκα, στις τελευταίες φάσεις. Μπορεί να είναι ακόμα και καλύτεροι σουτέρ σε κάποια σημεία, αλλά όταν η μπάλα «καίει» και ζυγίζει πολλά κιλά δεν αρκεί να είσαι δεινός σουτέρ, χρειάζονται και άλλα πράγματα.

Ο Ολυμπιακός είναι «καταδικασμένος» εφέτος να κερδίζει από την άμυνά του και όχι από την επίθεση. Κανόνα που στήριζε και πέρυσι αλλά είχε μια μεγαλύτερη πολυτέλεια με την παρουσία των δύο αυτών παικτών για τις τελευταίες φάσεις.

Ίσως δε και η παρουσία τους να έδινε μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση στην ομάδα η οποία λείπει στην παρούσα φάση κατά τον Γάλλο σέντερ.

Όταν ο Πίτερς και ο Κάναν μένουν σε μονοψήφιο αριθμό πόντων και οι δύο η οριακά ο ένας είναι σε διψήφιο ο Ολυμπιακός συνήθως δεν φτάνει καν στο να διεκδικησει στο τελευταίο σουτ τη νίκη.

Όπως για παράδειγμα στο Μιλάνο με την Αρμάνι (Κάναν 3 – Πίτερς 4) αλλά και με Μπαρτσελόνα (Κάναν 9 – Πίτερς 11) και Ρεάλ Μαδρίτης (Κάναν 7-Πίτερς 8) στο ΣΕΦ.

Εξαίρεση στον κανόνα ίσως η πιο οδυνηρή ήττα στο ΣΕΦ (και βάση εμφάνισης που δεν ήταν κακή, το αντίθετο) αυτή από τη Μπασκόνια όπου ο Κάναν (23π.) και ο Πίτερς (22π.) είχαν την καλυτερή τους ταυτόχρονη εμφάνιση.

Ο Λούκα Μπάνκι μπορεί να είπε ότι από το 3ο δεκάλεπτο κατάλαβε ότι η ομάδα του θα πάρει το παιχνίδι αλλά αν δεν την «έντυνε» σαν Ολυμπιακό στα τελευταία 8λεπτά γεμίζοντας το παρκέ με μαχητές έστω της δεύτερης πεντάδας, λογικά τώρα θα έψαχνε να δει γιατί γνώρισε τη 2η ήττα στην έδρα του.

Αν και είναι πολύ νωρίς ακόμα, πλησιάζοντας προς το φινάλε του πρώτου γύρου το παιχνίδι με τη Βιλερμπάν στο Αστρομπάλ έχει μετατραπεί σε «τελικό» επιβίωσης.

Ναι δεν υπάρχει (στα χαρτιά τουλάχιστον) εύκολο παιχνίδι στην Ευρωλίγκα και ιδιαίτερα εκτός έδρας όμως σε μια έδρα όπου θα περάσουν οι περισσότερες ομάδες της πρώτης δεκάδας, ο Ολυμπιακός δεν έχει το πλεονέκτημα ενός στραβοπατήματος, κάτι το οποίο είχε η Μπαρτσελόνα για παράδειγμα που έπεσε θύμα έκπληξης στο Βερολίνο.

Headlines