Ανησυχητικά τα στοιχεία για το ΝΑΤΟ ενώ η Ρωσία οδεύει προς τη νίκη

Οι Βρετανοί πρόκειται να υπογράψουν ένα Σύμφωνο Ναυτικής Ασφάλειας με την Ουκρανία, διπλασιάζοντας την υποστήριξή τους στη βυθιζόμενη χώρα υπό την ηγεσία του Βολοντίμιρ Ζελένσκι (στη φωτογραφία, επάνω, εγκαταλελειμμένο στο μέτωπο της Ουκρανίας το γαλλικό AMX-10C RC που θεωρείται καταστροφέας των αρμάτων μάχης).

Στο μεταξύ, η Γερμανία ενισχύει τη δέσμευσή της όσον αφορά τις παραδόσεις όπλων στην Ουκρανία, παρόλο που τα αποθέματά της είναι σχεδόν άδεια.

Τα προβλήματα της αμερικανικής αμυντικής βιομηχανίας ωχριούν μπροστά στα σοβαρότατα ελλείμματα του ΝΑΤΟ

O Μάικ Γκάλαχερ (ρεπουμπλικανός βουλευτής από το Ουισκόνσιν) πρόεδρος της Ειδικής Επιτροπής για την Κίνα στη Βουλή των Αντιπροσώπων

Τόσο το Ηνωμένο Βασίλειο όσο και η Γερμανία αδειάζουν τα πορτοφόλια και τα οπλοστάσιά τους, ενώ οι ΗΠΑ προσπαθούν να κάνουν το ίδιο πράγμα.

Την ίδια στιγμή, οι Washington Times, σε άρθρο του Bill Gertz, αναφέρουν ότι ο Μάικ Γκάλαχερ, (ρεπουμπλικανός βουλευτής από το Ουισκόνσιν) πρόεδρος της Ειδικής Επιτροπής για την Κίνα στη Βουλή των Αντιπροσώπων, σκαρφίστηκε ορισμένες καινοτόμες ιδέες για να βοηθήσει την Ταϊβάν να χρησιμοποιήσει διαφορετικά, απαρχαιωμένα όπλα από το απόθεμα των ΗΠΑ, κυρίως επειδή η απόκτηση σύγχρονου εξοπλισμού αυτή τη στιγμή είναι σχεδόν αδύνατη.

Ο Γκάλαχερ λέει ότι «Τα πρόσφατα πολεμικά παίγνια που προσομοίωσαν τη σύγκρουση της Κίνας με την Ταϊβάν, αποκάλυψαν ότι οι ΗΠΑ θα ξέμεναν από βόμβες και πυραύλους ακριβείας μεγάλου βεληνεκούς σε λιγότερο από μια εβδομάδα μετά την έναρξη της σύγκρουσης», γράφει σε ανάλυσή του ο Stephen Bryen, πρώην αναπληρωτής υφυπουργός Αμυνας των ΗΠΑ, ειδικός στη στρατηγική και την τεχνολογία ασφαλείας.

Ο Bill Gertz αναφέρει ότι το Πεντάγωνο έχει ένα ανεκτέλεστο συμβόλαιο αγοράς όπλων αξίας άνω των 2 δισεκατομμυρίων δολαρίων με την Ταϊπέι, λόγω καθυστερήσεων της αμυντικής βιομηχανίας.

Η Ταϊβάν περιμένει επί του παρόντος 400 πυραύλους και 100 εκτοξευτές Harpoon που ανακοίνωσε το Πεντάγωνο προς πώληση πριν τρία χρόνια και τα οποία ενδέχεται να μην φτάσουν στο νησί μέχρι το 2029.

Ελλειψη νεοσυλλέκτων

Το σημαντικότερο στοιχείο είναι ότι θα χρειαστούν άλλα πέντε χρόνια (οκτώ χρόνια συνολικά) για την παράδοση πυραύλων Harpoon στην Ταϊβάν. Είναι ακόμη χειρότερη η κατάσταση για άλλα πολεμικά αποθέματα όπως τα πυρομαχικά των 155 και 120 χιλιοστών.

Η αδυναμία και τα προβλήματα της αμερικανικής αμυντικής βιομηχανικής βάσης ωχριούν μπροστά στις σοβαρότατες ελλείψεις ανθρώπινου δυναμικού που αντιμετωπίζουν τα περισσότερα μέλη του ΝΑΤΟ καθώς και οι ΗΠΑ.

Ο μικρός στρατός της Γερμανίας έχει έλλειψη νεοσυλλέκτων. Οπως οι ΗΠΑ διαθέτει εθελοντική δύναμη, αλλά τα πράγματα εξελίσσονται τόσο άσχημα που η γερμανική κυβέρνηση σκέφτεται κάποιο σύστημα στρατολόγησης.

Με τη γερμανική κυβέρνηση ήδη να χάνει γρήγορα την πολιτική υποστήριξη, η προσπάθεια να πείσει την Bundestag, το γερμανικό κοινοβούλιο, να ψηφίσει για οποιοδήποτε σύστημα στρατολόγησης θα συνιστούσε πολιτική αυτοκτονία. Ο Μπόρις Πιστόριους, υπουργός Αμυνας της Γερμανίας, κατανοεί το πρόβλημα αλλά δεν έχει λύση που θα μπορούσε να κερδίσει τη λαϊκή υποστήριξη.

Η πολιτική στη Γερμανία ολισθαίνει προς τα δεξιά, με το AfD, το ακροδεξιό κόμμα, να εξασφαλίζει αυξανόμενη υποστήριξη μεταξύ των ψηφοφόρων. Το AfD δεν έχει τοποθετηθεί για το θέμα της στράτευσης, αλλά είναι ένα εθνικιστικό κόμμα που θα ήθελε να δει την άρση των κυρώσεων στη Ρωσία και δεν υποστηρίζει καμία αμυντική πρωτοβουλία σε ευρωπαϊκή κλίμακα.

Αδυναμία υπεράσπισης του έθνους

Ο συνολικός αριθμός του προσωπικού των ενόπλων δυνάμεων στη Γερμανία μειώθηκε σε 181.383 έως τα τέλη Οκτωβρίου, με χιλιάδες θέσεις να παραμένουν κενές.

Ο υπουργός Αμυνας της Γερμανίας Μπόρις Πιστόριους (φωτογραφία Reuters/Janis Laizans)

Η γερμανική ταμπλόιντ Bild αναφέρει ότι ο γερμανικός στρατός δεν έχει ούτε τη δύναμη ούτε τον εξοπλισμό που απαιτείται για να υπερασπιστεί αποτελεσματικά το έθνος. Ωστόσο, την ίδια στιγμή που η εφημερίδα επισημαίνει τη στρατιωτική κρίση, η Γερμανία ανακοινώνει ότι στέλνει μια ταξιαρχία 5.000 ατόμων στη Λιθουανία.

Θα σταθμεύσει σε απόσταση μικρότερη των 20 χιλιομέτρων από τα σύνορα με τη Λευκορωσία. Η μετεγκατάσταση της ταξιαρχίας θα ξεκινήσει το δεύτερο τρίμηνο του 2024, και προγραμματίζεται να φτάσει σε πλήρη ετοιμότητα μάχης έως το 2027, σύμφωνα με το γερμανικό υπουργείο Αμυνας.

Ο Πιστόριους, όμως, λέει ότι «Δεν έχουμε στρατό που να είναι ικανός να υπερασπιστεί τη χώρα έναντι μιας στρατιωτικής επίθεσης, ενός σκληρού επιθετικού πολέμου». Η αντίφαση είναι αυτονόητη.

Ο βρετανικός στρατός αποτελεί επίσης ένα μεγάλο πρόβλημα. Το Defense and Security Monitor αναφέρει ότι «Οι βρετανικές ένοπλες δυνάμεις, θεωρούμενες εδώ και πολύ καιρό ένας στρατός παγκόσμιας κλάσης, έχουν κολλήσει τώρα σ’ ένα τέλμα στρατολόγησης, με προγραμματισμένες περικοπές προσωπικού, όπως αναφέρονται στο έγγραφο για την αμυντική διοίκηση, το οποίο αποκαλύφθηκε το 2021.

«Θα ξεμείνει από πυρομαχικά»

»Υπάρχουν σημαντικά και επίμονα ζητήματα που αφορούν σε ερειπωμένες στρατιωτικές κατοικίες, μειωμένα πυρομαχικά και κακώς εκτελεσμένα προγράμματα προμηθειών».

Το Sky News, όπως αναφέρει η The Defense Post, «περιέγραψε το μέγεθος του προβλήματος που αντιμετωπίζουν οι ένοπλες δυνάμεις του Ηνωμένου Βασιλείου, επισημαίνοντας ότι ο στρατός θα ξεμείνει από πυρομαχικά μόλις λίγες μέρες μετά το ξέσπασμα μιας ένοπλης σύγκρουσης. Η χώρα φέρεται επίσης να μην έχει την ικανότητα να υπερασπιστεί τον εναέριο χώρο της, δεδομένης της αυξανόμενης ισχύος και των δυνατοτήτων των σημερινών πυραύλων και drones.

»Επιπλέον, οι πλήρεις αντικαταστάσεις των γερασμένων αρμάτων μάχης και των τεθωρακισμένων οχημάτων δεν αναμένεται να προχωρήσουν για χρόνια, επηρεάζοντας έτσι την προσπάθεια εκσυγχρονισμού τους. Πηγές ισχυρίζονται ότι θ’ απαιτηθούν πέντε έως δέκα χρόνια για να μπορέσει ο βρετανικός στρατός να συγκροτήσει μια πολεμική μεραρχία με περισσότερους από 30.000 στρατιώτες που να υποστηρίζεται από άρματα μάχης υψηλής ισχύος, συστήματα πυροβολικού και ελικόπτερα».

Σήμερα, ο Βρετανικός Στρατός είναι μικρότερος από ό,τι την εποχή της Αμερικανικής Επανάστασης, τον Απρίλιο του 1775. Αποτελείται συνολικά από 142.560 μέλη, διαθέτοντας 77.540 στρατιώτες σε όλες τις τάξεις του. Αυτό σημαίνει ότι η ίδια η μαχητική δύναμή του είναι πολύ μικρότερη, πιθανότατα γύρω στις 30.000.

Εχει αδειάσει το οπλοστάσιο

Η Βρετανία έχει αδειάσει το υψηλής τεχνολογίας οπλοστάσιό της καθώς είναι ο μεγαλύτερος υποστηρικτής του ουκρανικού στρατού στην πολεμική αναμέτρησή του με τη Ρωσία.

Παρέχει επίσης επιτόπια υποστήριξη στην Ουκρανία και πληροφορίες πεδίου μάχης, μαζί με τον σχεδιασμό ειδικών μυστικών επιχειρήσεων, όπως η προσπάθεια καταστροφής της γέφυρας του στενού Κερτς, αξίας 3 δισεκατομμυρίων δολαρίων, που συνδέει τη Ρωσία με την Κριμαία.

Το γαλλικό αυτοκινούμενο οβιδοβόλο των 155 χιλιοστών CAESAR

Δεν γράφονται πολλά για τον γαλλικό στρατό. Γνωρίζουμε ότι ο γαλλικός εξοπλισμός δεν τα πήγε καλά ενάντια στους Ρώσους στον πόλεμο της Ουκρανίας. Το CAESAR του (Camion Équipé d’un Système d’Artillerie ) έχει απογοητεύσει μεγαλειωδώς στο πεδίο της μάχης καθώς υπόκειται σε βλάβες και έχει στοχοποιηθεί από τα ρωσικά drones Lancet.

Η Γαλλία έστειλε 18 κομμάτια στην Ουκρανία, το 25% του συνολικού στόλου αυτών των κινητών συστημάτων πυροβόλων των 155 χιλιοστών. Σύμφωνα με αναφορές, η παραγωγή νέων διαρκεί χρόνια.

Ομοίως, το όχημα πεζικού AMX-10C RC της Γαλλίας έχει αποδειχθεί παγίδα θανάτου για τους ουκρανούς χειριστές που θεωρούν τη «λεπτή πανοπλία» του ως ανεπαρκή για χρήση στην πρώτη γραμμή.

Αν και χαρακτηρίζεται «καταστροφέας τανκς», συχνά είναι αυτό το ίδιο που καταστρέφεται στο ουκρανικό μέτωπο. Οσον αφορά τα άρματα μάχης, μετά την κακή εμπειρία με τα AMX και τα γερμανικά Leopard, η Γαλλία αποφάσισε να μην στείλει τα Leclerc Main Battle στην Ουκρανία.

Η κρίση στον στρατό των ΗΠΑ

Για να είμαστε δίκαιοι, το αμερικανικό όχημα Bradley Infantry Fighting Vehicle και το αντίστοιχο γερμανικό Marder, χωρίς ν’ αναφέρουμε το άμοιρο τανκ Leopard, καταστράφηκαν όλα στα ουκρανικά εδάφη. Αμερικανική μελέτη από τη Rand Corporation, τον σημαντικό εξωτερικό συνεργάτη του Πενταγώνου, αναφέρει ότι ο στρατός της Γαλλίας είναι ένας ευάλωτος σύμμαχος ενάντια στη Ρωσία.

Ο στρατός των ΗΠΑ αντιμετωπίζει επίσης μια κρίση στρατολόγησης. Οχι μόνο υπάρχουν προβλήματα με την πλήρωση των βαθμών, αλλά και με την αποφοίτηση ικανών υπαξιωματικών (ΥΠΑ), οι οποίοι αποτελούν την καρδιά και την ψυχή του, καθώς είναι αυτοί που τον κάνουν να λειτουργεί. Καλύπτονται λιγότερες από τις μισές θέσεις.

Το Military.com αναφέρει: «Το οκτώ εβδομάδων πρόγραμμα για τους νεοσύλλεκτους στο Fort Knox του Κεντάκι, μπορεί να εκπαιδεύσει το πολύ 2.866 μαθητές σε συνολικά 53 τάξεις. Ωστόσο, τα δεδομένα δείχνουν ότι από το πρόγραμμα του 2023, που ολοκληρώθηκε στο τέλος Σεπτεμβρίου, αποφοίτησαν μόνο 1.336 μαθητές».

Επίσης, το τελευταίο οικονομικό έτος ο στρατός συνολικά υπολειπόταν κατά 10.000 στρατιώτες από τον στόχο του για 65.000 νέους. Το προηγούμενο έτος δεν έπιασε για 15.000 τον στόχο των 60.000 στρατιωτών.

Τροφή για τα κανόνια

Γίνονται προσπάθειες διόρθωσης, αλλά πολλά από αυτά τα προβλήματα σχετίζονται με την περίεργη προσέγγιση WOKE (φυλετικές προκαταλήψεις και διακρίσεις) της ηγεσίας του καθώς και με αναρίθμητα περίπλοκα ζητήματα, ιδιαίτερα μετά την επιδημία της COVID όταν το Πεντάγωνο διέταξε να εμβολιαστούν οι στρατιώτες ή να απομακρυνθούν από το στράτευμα. Τώρα έχουν κατατεθεί πολλές αγωγές για την αποτυχημένη πολιτική του.

Πέρα από τα ελλείμματα σε ανθρώπινο δυναμικό και προμήθειες, οι στρατοί του ΝΑΤΟ στερούνται πολεμικής εμπειρίας, αν και πολλοί «σύμβουλοι» βρίσκονται στην Ουκρανία υποστηρίζοντας τις ένοπλες δυνάμεις της.

Οι σύμβουλοι δεν αναπαράγουν ποτέ αυτό που βιώνουν τα στρατεύματα της πρώτης γραμμής, επομένως η καμπύλη μάθησης μπορεί ν’ αξίζει τον κόπο για την ενίσχυση της τακτικής και επιχειρησιακής γνώσης, αλλά όχι για την ίδια τη μάχη.

Η Ουκρανία αντιμετωπίζει επίσης τεράστιο έλλειμμα σε ανθρώπινο δυναμικό και οι δρακόντειες προσπάθειες στρατολόγησης δεν είναι δημοφιλείς και θα μπορούσαν ν’ αναγκάσουν τον Ζελένσκι να παραιτηθεί του εγχειρήματος.

Βολοντίμιρ Ζελένσκι (αριστερά) και Τζο Μπάιντεν (φωτογραφία Reuters)

Οι βίαια στρατολογημένοι και εξαναγκασμένοι στρατιώτες δεν πολεμούν αποτελεσματικά και στην καλύτερη περίπτωση γίνονται μόνο τροφή για τα κανόνια.

Ακόμη χειρότερα, πολλοί από εκείνους που αντιστάθηκαν στην επιστράτευση (μερικοί λάδωσαν τους στρατολόγους με ποσά που συνήθως ανέρχονταν στα 1.000 δολάρια) προέρχονται από την ουκρανική νομενκλατούρα, δηλαδή από τις ανώτερες τάξεις ή διαθέτουν υψηλού επιπέδου δεξιότητες και είναι συνδεδεμένοι με πολιτικές και προνομιούχες οικογένειες.

Δοκιμάζουν τα όρια ασφαλείας

Η κυβέρνηση Μπάιντεν υποστηρίζει ότι η ήττα της Ρωσίας στην Ουκρανία θα προστατεύσει την Ευρώπη από μια μελλοντική ρωσική επίθεση. Το αντεπιχείρημα είναι ότι η συνέχιση της υποστήριξης θα μπορούσε να οδηγήσει σε επέκταση του πολέμου στην Ευρώπη.

Για πολύ καιρό, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους δοκιμάζουν τα όρια της ευρωπαϊκής ασφάλειας, μπουκώνοντας το Κίεβο με όπλα, συμβούλους, στρατιωτική υποστήριξη και υποστήριξη πληροφοριών καθώς και πολλά μετρητά.

Τουλάχιστον μέχρι στιγμής, οι Ρώσοι δεν έχουν απαντήσει επιτιθέμενοι σε γραμμές ανεφοδιασμού εκτός της Ουκρανίας, ούτε έχουν σταματήσει τη ροή φυσικού αερίου ή άλλων αγαθών (συμπεριλαμβανομένου του ουρανίου) προς την Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες, ως απάντηση στη δυτική υποστήριξη προς την ουκρανική κυβέρνηση.

Οι περισσότερες αναφορές δείχνουν ότι η Ρωσία έχει πάρει το πάνω χέρι στην Ουκρανία και έχει ξεκινήσει μια φαινομενικά περιορισμένη επίθεση με στόχο, μέχρι στιγμής, την εξασφάλιση του Ντονμπάς. Ωστόσο, οι στρατοί συχνά καταρρέουν γρήγορα όταν οι στρατιωτικοί ηγέτες και οι στρατιώτες πιστεύουν ότι πρόκειται να ηττηθούν.

Μια μεγάλη ήττα

Στο Βιετνάμ, το 1975, οι στρατιωτικοί ηγέτες των ΗΠΑ πίστευαν ότι ο ARVN (Στρατός του Νοτίου Βιετνάμ) θα μπορούσε να συγκρατήσει το βόρειο τμήμα του Νοτίου Βιετνάμ ενάντια στις επιθέσεις που εξαπέλυσε ο τακτικός στρατός του Βορείου Βιετνάμ (NVA). Ηταν μια χίμαιρα. Ο ARVN υποχώρησε σε λίγες μέρες και ο NVA κινήθηκε γρήγορα προς τα νότια και τη Σαϊγκόν. Το αποτέλεσμα είχε προδιαγραφεί.

Η σταθεροποίηση του Βορειοατλαντικού Συμφώνου αποτελεί ένα πολύ δύσκολο πρόβλημα διότι το ίδιο το ΝΑΤΟ προσποιείται ότι είναι μια επιθετική συμμαχία και όχι ένα αμυντικό σύστημα.

Με τη φύση της αποστολής του αλλοιωμένη και τα σύνορά του με τη Ρωσία πολύ διευρυμένα (σχεδόν όλη η Ανατολική Ευρώπη, Φινλανδία), ο στόχος του να εντάξει στις τάξεις του την Ουκρανία φαίνεται απλησίαστος καθώς αυτή τη φορά οι Ρώσοι δεν αποδέχτηκαν τον επεκτατισμό του.

Εάν η Ουκρανία συνθηκολογήσει, κάτι που τώρα λέει η Ρωσία ότι θέλει, το ΝΑΤΟ θα υποστεί μια μεγάλη ήττα, την πρώτη από την ίδρυσή του τον Απρίλιο του 1949.