Το θέμα της νομοθετικής απελευθέρωσης της ίδρυσης μη κρατικών πανεπιστημίων έχει πολλαπλές όψεις, πολιτικές, κοινωνικές, νομικές. Κι είναι, βεβαίως, βαθύτατα ιδεολογικό.

Ωστόσο, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, με τον μανιχαϊστικό τρόπο που εξελίσσονται οι δημόσιες πολιτικές συζητήσεις στην Ελλάδα, οι όψεις και οι αποχρώσεις εξαφανίζονται.

Δημοσιεύεται μια νομοθετική ρύθμιση κι η συζήτηση οφείλει να υποβαθμιστεί στο «υπέρ» ή «κατά» σαν ταμπέλες, χωρίς οι διάφοροι αστυνόμοι των φρονημάτων μας να μας αναγνωρίζουν το δικαίωμα να κάνουμε πιο πολύπλοκες σκέψεις, παρότι το ζήτημα της απελευθέρωσης της ανώτατης παιδείας είναι πολύ σοβαρό για να μας απαγορεύονται οι ανησυχίες.

Διότι – και συγγνώμη εκ των προτέρων σε όποιον ενοχλείται – μπορεί κάποιος να μην έχει απολύτως κανένα πρόβλημα επί της αρχής με την απελευθέρωση της ίδρυσης μη κρατικών πανεπιστημίων, αλλά, παράλληλα, να διατηρεί τις αμφιβολίες του για το πόσο καλά θα λειτουργήσουν στην Ελλάδα, για το πώς και ποιος θα ελέγχει τα ποιοτικά κριτήρια (και ποια θα είναι αυτά).

Σε ένα κράτος μάλιστα που δεν φροντίζει επαρκώς τα δημόσια πανεπιστήμιά του, δεν δικαιούμαστε να ανησυχούμε για το αν θα δούμε κάποτε να ιδρύονται ένα σωρό «πανεπιστήμια» που θα μοιράζουν πτυχία αβέρτα με μοναδικό κριτή της αξίας τους την ελεύθερη αγορά;

Και αν, εν πάση περιπτώσει, δεχτούμε ότι αυτό το ενδεχόμενο είναι μια αναπόφευκτη πραγματικότητα, σημαίνει ότι πρέπει να μας αρέσει κιόλας;

Από τα αγγλικά μάς έχει έρθει η φράση «βιομηχανίες διπλωματών» («diploma mills») που περιγράφει εκπαιδευτικά ιδρύματα που δίνουν πτυχία με ανεπαρκή ή και ανύπαρκτα ποιοτικά κριτήρια.

Κι επειδή το φαινόμενο είναι απολύτως υπαρκτό, σε κάποιες σοβαρές ευρωπαϊκές χώρες μόνο το κράτος (με την ευρεία έννοια) μπορεί να ιδρύσει πανεπιστήμια, ενώ, όταν επιτρέπεται η ίδρυση ιδιωτικών, υπάρχουν ειδικές κρατικές

Αρχές που τα ελέγχουν συνεχώς.

Κακά παραδείγματα υπάρχουν πολλά κι έρευνες κάνουν λόγο για μια καλοδιαφημισμένη παγκόσμια μπίζνα αξίας πολλών δισεκατομμυρίων.

Πρόσφατα, μάλιστα, στη Σερβία ξέσπασε σκάνδαλο όταν βρέθηκαν πολιτικά πρόσωπα που είχαν λάβει διδακτορικά με διατριβές… copy paste από ιδιωτικά πανεπιστήμια της χώρας.

Αρα, αν θελουμε να είμαστε σοβαροί, ας επικεντρωθούμε στις ασφαλιστικές δικλίδες αλλά και στην εξασφάλιση και της δημόσιας παιδείας.

Διότι τα ιδεολογικά κηρύγματα είναι εύκολα και απευθύνονται βασικά στους πεπεισμένους.

Premium έκδοση «ΤΑ ΝΕΑ»

Headlines