Δηλητήριο σε μέλι

Η Φακίντα είναι μία 19χρονη φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο του Μπορντό, ένα από τα μεγαλύτερα της Γαλλίας.

Σπουδάζει εφαρμοσμένες ξένες γλώσσες.

Είναι από τα νησιά Κομόρες, μία από τους 300.000 «διεθνείς» (μη ευρωπαίους) φοιτητές της Γαλλίας.

Για να της επιτραπεί να σπουδάσει στη Γαλλία, χρειάστηκε ήδη να παρουσιάσει έναν τραπεζικό λογαριασμό με τουλάχιστον 7.000 ευρώ και να καταβάλει ως δίδακτρα 2.770 ευρώ.

Η ίδια έχει ευτυχώς μια υποτροφία που κάπως βοηθάει την κατάσταση – μόλις έμαθε όμως πως, αν εφαρμοστεί πράγματι το νομοσχέδιο για τη μετανάστευση που πέρασε την Τρίτη από την Εθνοσυνέλευση χάρη στις ψήφους της Δεξιάς και της Ακροδεξιάς, τα δίδακτρα θα αυξηθούν ακόμα περισσότερο.

Επιπλέον, θα πρέπει να δικαιολογεί κάθε χρόνο τον «σοβαρό χαρακτήρα των σπουδών» της, ειδάλλως κινδυνεύει να της αφαιρεθεί η άδεια διαμονής.

Δεν έχει καταλάβει ακόμα αν αυτή η χρηματική «εγγύηση» που διάβασε ότι πρέπει να καταβάλουν οι «διεθνείς φοιτητές» φτάνοντας, ώστε να είναι σίγουρο το κράτος ότι δεν θα παραμείνουν στη Γαλλία μετά το τέλος των σπουδών τους, αφορά και όσους βρίσκονται ήδη εκεί.

Ούτως ή άλλως, όμως, σκέφτεται όπως λέει στη Libération να τα παρατήσει.

Και για οικονομικούς λόγους φυσικά αλλά και εξαιτίας «αυτής της δυσάρεστης αίσθησης ότι μας δείχνουν συνεχώς με το δάχτυλο, εμάς, τους ξένους».

Αυτή η «εγγύηση» για τους διεθνείς φοιτητές είναι βέβαια πιθανό να μην εφαρμοστεί ποτέ.

Το ίδιο ισχύει και για αρκετές ακόμη διατάξεις του επίμαχου νομοσχεδίου: την κατάργηση του αυτόματου χαρακτήρα του δικαίου του εδάφους, της αυτόματης δηλαδή χορήγησης της γαλλικής υπηκοότητας στα παιδιά που γεννιούνται εκεί από ξένους γονείς μόλις κλείσουν τα 18· την αύξηση του χρόνου που απαιτείται προκειμένου να αποκτήσει ένας ξένος που διαμένει νόμιμα στη Γαλλία πρόσβαση στα οικογενειακά επιδόματα και το βοήθημα ενοικίου από τους έξι μήνες σήμερα στα πέντε έτη· την επαναφορά του αδικήματος της παράτυπης διαμονής· τα μέτρα που αυστηροποιούν τις προϋποθέσεις για οικογενειακή επανένωση· τον καθορισμό ετήσιων ποσοστώσεων για τη μετανάστευση από την Εθνοσυνέλευση…

Συνολικά καμιά δεκαριά διατάξεις, για να μην πολυλογούμε, θεωρούνται αντισυνταγματικές.

Οχι από εμάς, αυθαίρετα, αλλά από το ίδιο το γαλλικό υπουργείο Εσωτερικών.

Πρέπει να είναι παγκόσμια πρωτοτυπία αυτό: να προωθεί μία κυβέρνηση ένα νομοσχέδιο που ουσιαστικά δεν είναι δικό της, δεν έχει καμία σχέση με εκείνο που είχε καταθέσει αρχικά η ίδια, αλλά της επιβλήθηκε εκ δεξιών, να κάνει τα πάντα, ακόμα και να δέχεται στο κρεβάτι της τον διάβολο (βλ. Ακροδεξιά) προκειμένου να περάσει, ενώ αναγνωρίζει πως περιέχει διατάξεις αντισυνταγματικές.

Ως προς αυτό το τελευταίο, συμφωνεί και ο γάλλος πρόεδρος, ο Εμανουέλ Μακρόν, και η πρωθυπουργός του, η Ελιζαμπέτ Μπορν, και ο υπουργός Εσωτερικών του, ο Ζεράλντ Νταρμανέν.

Για αυτό στάλθηκε το νομοσχέδιο για τη μετανάστευση στο Συνταγματικό Συμβούλιο της Γαλλίας, με την ελπίδα να το διορθώσει.

Δεν έχει άδικο όμως μετά ο επικεφαλής των Σοσιαλιστών, ο Ολιβιέ Φορ, όταν λέει ότι το Συνταγματικό Συμβούλιο «δεν είναι εδώ για να ξεπλένει συνειδήσεις».

Και σίγουρα δεν έχει άδικο ο συνταγματολόγος Ζαν-Φιλίπ Ντεροζιέ όταν προειδοποιεί πως η ακύρωση ορισμένων διατάξεων από το σώμα «θα επέτρεπε στην Εθνική Συσπείρωση να πει: βλέπετε πώς δεν μας αφήνει το Σύνταγμά μας να διασφαλίσουμε την ασφάλεια των συμπατριωτών μας» -τόσο η ακροδεξιά Εθνική Συσπείρωση όσο και η Δεξιά, οι Ρεπουμπλικανοί, πιέζουν από καιρό για μια μεταρρύθμιση του Συντάγματος στα θέματα της μετανάστευσης και της ταυτότητας.

Εκείνος που σίγουρα έχει άδικο είναι ο Μακρόν όταν επιμένει πως το νομοσχέδιο δεν αποτελεί «ιδεολογική νίκη» της Μαρίν Λεπέν αλλά «θα μας επιτρέψει να καταπολεμήσουμε αυτό που τροφοδοτεί την Εθνική Συσπείρωση, διότι θα μας κάνει πιο αποτελεσματικούς».

Αυτό το τελευταίο, βέβαια, το λέμε πράγματι αυθαίρετα – μένει να κριθεί στις ευρωεκλογές της επόμενης χρονιάς και στις γαλλικές προεδρικές εκλογές του 2027.

Η Βρετανία του Ρίσι Σούνακ θέλει να στέλνει τους αιτούντες άσυλο στη Ρουάντα.

Η Ιταλία της Τζόρτζια Μελόνι θέλει να στέλνει τους παράτυπους μετανάστες στην Αλβανία.

Ο νικητής των εκλογών στην Ολλανδία, ο Γκέερτ Βίλντερς, υπόσχεται ότι «η Ολλανδία θα επιστρέψει στους Ολλανδούς, το τσουνάμι (των παροχών) ασύλου και της μετανάστευσης θα ανασχεθεί».

Οι Χριστιανοδημοκράτες στη Γερμανία δήλωσαν πρόσφατα πως το κόμμα βλέπει θετικά μια μελλοντική μεταφορά των αιτούντων άσυλο σε χώρες όπως η Γκάνα, η Ρουάντα, η Μολδαβία, η Γεωργία.

Και ας μην αυταπατόμαστε, τα ανθρώπινα δικαιώματα, το δικαίωμα στο άσυλο, το διεθνές δίκαιο, δεν βγαίνουν, ακριβώς, ενισχυμένα από το νέο ευρωπαϊκό Σύμφωνο για τη Μετανάστευση και το Ασυλο που εγκρίθηκε έπειτα από μαραθώνιες διαβουλεύσεις.

«Η στιγμή «μας δηλητηριάζουν το αίμα» της Δύσης» – αυτό τον τίτλο έδωσε στην όλη κατάσταση ο Ισαάν Ταρούρ, ο γνωστός αρθρογράφος της Washington Post.

Η ατάκα ανήκει βέβαια κανονικά στον Ντόναλντ Τραμπ, εκείνος είναι που διακήρυξε δις πρόσφατα πως οι παράτυποι μετανάστες «δηλητηριάζουν το αίμα» της χώρας του, το τι ήθελε να πει ο Ταρούρ ας μην το ψάξουμε περισσότερο μέρες που είναι και στεναχωρηθούμε.

Premium έκδοση «ΤΑ ΝΕΑ»