Τι μαθαίνουμε στο κουτάβι μας από την πρώτη στιγμή που θα έρθει στο σπίτι

Για να μεγαλώσουμε, λοιπόν, ένα ισορροπημένο κουτάβι, που θα μας ακολουθεί ήρεμα και χαρούμενα σε κάθε μας βήμα, θα πρέπει η διαπαιδαγώγησή του να ξεκινήσει από την πρώτη μέρα που θα έρθει το κουτάβι στο σπίτι.

Τι είναι η προ-εκπαίδευση του κουταβιού, και γιατί είναι απαραίτητη για τη μετέπειτα ζωή του, να περάσει το στάδιο αυτής της μάθησης; Θέτει τα ερωτήματα η εκπαιδεύτρια σκύλων, Αλεξάνδρα Κώττα.

Η προ-εκπαίδευση, όπως λέει, είναι η εισαγωγή συμπεριφορών στο κουτάβι μας, αλλά, κυρίως, είναι η διαμόρφωση του ψυχικού του κόσμου.

Δηλαδή, η προ-εκπαίδευση ξεκινά από την ηλικία των 2,5 μηνών, που είναι η σωστή ηλικία για να αποχαιρετήσει την μαμά του και να έρθει στο νέο του σπίτι.

Σε αυτή τη βρεφική ηλικία, το κουτάβι μας, δεν έχει κανέναν φόβο. Μας δίνεται η ευκαιρία να το εκθέσουμε σταδιακά σε διάφορα ερεθίσματα

Το εξοικειώνουμε με ήχους, που μπορεί να ακούσει και να τρομάξει αργότερα, αλλά και με αντικείμενα

«Όταν ο μικρός μας φίλος έρθει στο σπίτι, πρέπει από την πρώτη στιγμή να γνωρίζει ποιος είναι ο άνθρωπος – «κλειδί» στη ζωή του. Αυτός που σε κάθε περίπτωση, στο παρόν και στο μέλλον, θα είναι εκεί. Ένα σταθερό άτομο, που ειδικά στα πρώτα του βήματα θα τον εμπιστευθεί, και θα υπάρξει σεβασμός και από τις δύο πλευρές.
Φυσικά, όταν είναι σκύλος μιας οικογένειας, μπορούν να συμμετέχουν όλοι, αλλά πρέπει να ακολουθούν τα βήματα του κηδεμόνα», επισημαίνει η κα Κώττα.

Πρώτη μέρα στο σπίτι

Η πρώτη ημέρα έφτασε, και πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για να υποδεχτούμε το κουτάβι.
Εξασφαλίζουμε, λοιπόν, όπως αναφέρει η κα Κώττα, έναν άνετο και ζεστό χώρο, να θυμίζει «φωλιά».

Ένα πολύ καλό tip είναι τα λούτρινα με μηχανισμό, που παρομοιάζουν τον χτύπο της καρδιάς.

Εξασφαλίζουμε στο κουτάβι μας ένα ζεστό και άνετο χώρο

Δεν παίρνουμε το κουτάβι στο κρεβάτι μας – κάνουμε κακή αρχή. Αντί αυτού, βάζουμε το σπιτάκι του στο δωμάτιο μας, για να το έχουμε στο νου μας. Και για να αισθάνεται ασφάλεια το ζωάκι, νιώθοντας την παρουσία μας.

Διαδικασία τουαλέτας tip

Σύμφωνα με την εκπαιδεύτρια, μπορούμε να κάνουμε μια εύκολη κατασκευή, έτσι ώστε να οριοθετήσουμε την πάνα του. Με αυτόν τον τρόπο το κουτάβι θα ξεκαθαρίσει στο μυαλό του, πού είναι ο χώρος της τουαλέτας.

Τα κουτάβια, ενημερώνει η κα Κώττα, μετά από το γεύμα ή μετά το παιχνίδι χρειάζεται να επισκεφτούν την τουαλέτα. Είμαστε έτοιμοι, και μόλις κάνουν ένα από τα παραπάνω, τα οδηγούμε στον χώρο. Όταν τελειώσουν, τα επιβραβεύουμε πάντα. Κατά προτίμηση, με παιχνίδι ή με την τροφή τους. Κατά τη διάρκεια της ημέρας, ανά δύο ώρες, τα βάζουμε στον χώρο αυτόν.

Εξοικείωση κουταβιού με ήχους/αντικείμενα

Σε αυτή τη βρεφική ηλικία, το κουτάβι μας, όπως αναφέρει η ειδικός, δεν έχει κανέναν φόβο. Μας δίνεται η ευκαιρία να το εκθέσουμε σταδιακά σε ερεθίσματα, τα οποία θα συναντήσει στη μετέπειτα ζωή του. Του παρουσιάζουμε παιχνίδια με διάφορους ήχους, μετακινούμε καρέκλες, κάνοντας θόρυβο, το αφήνουμε διαδραστικά να παίξει με ταψιά ή καπάκια από κατσαρόλες.

Tip

Το εξοικειώνουμε με ήχους, που μπορεί να ακούσει και να τρομάξει αργότερα, όπως πυροτεχνήματα, καμπάνες, βροντές, πιστολάκι μαλλιών, ηλεκτρική σκούπα κτλ.

Το προετοιμάζουμε για τον κτηνίατρο

Μέσα στο πρόγραμμα του κουταβιού μας, για το πρώτο διάστημα είναι οι υποχρεωτικές επισκέψεις στον κτηνίατρο. Το προετοιμάζουμε, λοιπόν, για αυτές τις επισκέψεις. Δηλαδή, του μαθαίνουμε να δέχεται αγγίγματα σε όλο του το σώμα: αυτιά, μάτια, ουρά, δόντια, πόδια – επιβραβεύουμε πάντα την προσπάθεια.

Χωρίς πίεση μπορούν να συμμετέχουν και οι φίλοι μας σε αυτήν τη διαδικασία, επισημαίνει η εκπαιδεύτρια. Όσα περισσότερα χέρια χαϊδέψουν το κουτάβι μας, τόσο μεγαλύτερη άνεση θα έχει προς τους ανθρώπους στο μέλλον.

Τέλος, μπορούμε να πάμε το κουτάβι στο κτηνιατρείο πριν από το εμβόλιο. Μια δυο μέρες πριν, ώστε να γνωρίσει το μέρος και τον γιατρό του.

Οικογένεια με παιδιά και κουτάβι

«Αν τα παιδιά είναι σε ηλικία που μπορούν να βοηθήσουν, είναι πολύ σημαντικό, γιατί έτσι αποκτούν μια ευθύνη. Επιπλέον, αυξάνεται η αυτοπεποίθηση τους. Μάλιστα, μελέτες δείχνουν ότι επηρεάζεται θετικά και η συναισθηματική τους ανάπτυξη. Για το κουτάβι μας είναι χρήσιμο, γιατί μαθαίνει να συνεργάζεται με ανθρώπους όλων των ηλικιών. Παράλληλα, η σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ σκύλου και παιδιού είναι μοναδική.

Αν τα παιδιά είναι μικρότερης ηλικίας, με την επίβλεψη μας, αφήνουμε να χαϊδεύουν το κουτάβι, να παίξουν κοντά του, να ακούσει παιδικές φωνές να φωνάζουν. Να δει ότι τα μικρά παιδιά θα τρέξουν, θα κάνουν ήχους που ίσως να το «τρελαίνουν», αλλά δεν είναι κάτι που θα το βλάψει», αναφέρει η εκπαιδεύτρια.

Εφιστά την προσοχή μας: Αν αποθαρρύνουμε το κουτάβι μας, το περιορίσουμε σε άλλο δωμάτιο, ή το απομονώσουμε, μπορεί να το συσχετίσει με κάτι δυσάρεστο.

Αποφυγή δαγκωμάτων στο παιχνίδι

Στο σημείο αυτό, η κα Κώτα τονίζει ότι κάποιες συμπεριφορές είναι φυσιολογικές για τα σκυλιά, αλλά για μας δεν είναι αποδεκτές. Δηλαδή, το κουτάβι με τα αδέρφια του κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού δαγκώνονται. Όταν κάποιο πονέσει, ή θα το δαγκώσει και εκείνο, ή θα φύγει.
Άρα, πρέπει να διδάξουμε στο κουταβάκι μας κάτι καινούργιο για εκείνο, που δεν το γνωρίζει. Επομένως, θα είμαστε άδικοι αν το μαλώσουμε. Αντιθέτως, πρέπει να του δείξουμε πώς να παίζει και με τι επιτρέπεται να παίζει.

Η κα Κώττα δίνει δύο παραδείγματα:

1) Παίρνει μια κάλτσα, που αρχικά μπορεί να μας εκνευρίσει, και στη συνέχεια να μάς περάσει. Πρέπει, όμως, να γνωρίζουμε ότι αυτό εγκυμονεί και κίνδυνο για την υγεία του κουταβιού. Αν την καταπιεί, που είναι συχνό σαν γεγονός, θα συμβούν τα εξής: ή θα την βγάλει με τη φυσιολογική διαδικασία, ή θα πάμε επειγόντως στον κτηνίατρο. Κι αυτό, γιατί θα φράξει σε κάποιο σημείο του εντέρου.
Άρα, εμείς, παράλληλα με την εκμάθηση των επιτρεπόμενων παιχνιδιών, πρέπει να προβλέπουμε και τα αντικείμενα που, ίσως, έχει βάλει στο μάτι.
2) Μάς τραβάει το παντελόνι. Εκείνη τη στιγμή μπορούμε να του δώσουμε το δικό του παιχνίδι, που σίγουρα δεν θυμάται πού μπορεί να είναι. Πάντα με επανάληψη και υπομονή από την πλευρά μας.

Ένας ήρεμος ενήλικας σκύλος

Εν ολίγοις, η κα Κώττα επισημαίνει: «Πρέπει πάντα να θυμόμαστε ότι κανείς δεν έμαθε μαθηματικά σε μια μέρα. Και για να φτάσουμε στο δημοτικό, περάσαμε πρώτα από το νήπιο. Ένα σωστά κοινωνικοποιημένο και απευαισθητοποιημένο κουτάβι εξελίσσεται σε έναν ισορροπημένο ενήλικα σκύλο».

Η κυρία Αλεξάνδρα Κώττα, εκπαιδεύτρια σκύλων

● Η κυρία Αλεξάνδρα Κώττα είναι απόφοιτος της Σχολής «Star Dogs Trainer Academy» εκπαίδευση σκύλων, και έχει παρακολουθήσει σεμινάρια για την εκπαίδευση αλόγων επί εδάφους με δάσκαλο το Βασίλη Μπουρντένα. Έχει αποφοιτήσει από το Αρσάκειο Ψυχικού, και στη συνέχεια τελείωσε την ιατρική αισθητική. Έχει εργαστεί στον χώρο του φαρμακείου.

Και όπως λέει: «Αφορμή για να ασχοληθώ με τα ζώα συντροφιάς ήταν ένας σκύλος, η Ήρα. Στην κυριολεξία έπεσε πάνω μου. Είχε αρκετά προβλήματα συμπεριφοράς, κυρίως φόβου και επιθετικές διαθέσεις προς άλλα σκυλιά. Έκανα ότι μπορούσα να βελτιώσω την ψυχολογία της, καθώς όταν με βρήκε ήμουν 17 ετών. Και είχα άγνοια με την εκπαίδευση. Περάσαμε μαζί πολλά σημαντικά χρόνια. Και στο τέλος είπα τα καταφέραμε ΜΑΖΙ! Όταν την έχασα κατάλαβα, πως αυτό που ήθελα να κάνω ήταν να βοηθάω κάθε σκύλο, ώστε να ζει ευτυχισμένος.
Με σκοπό να μπορώ να βοηθήσω, και άλλους ανθρώπους, που είναι στην θέση, που υπήρξα. Και να μπορώ να τους δώσω λύσεις.
Όπως συνηθίζω να λέω, δεν αρκεί μόνο η αγάπη χρειάζεται και η γνώση».

Είναι δημιουργός της σελίδας «Glow Paw Εκπαίδευση και ψυχολογία ζώων συντροφιάς».