Πολιτικές προσωπικότητες που διεκδικούν ρόλο στις διεθνείς εξελίξεις το 2024

To 2023 ήταν μια χρονιά μεγάλων γεγονότων που δεν έλυσε κανένα από τα προβλήματα που της πρόσθεσε το προηγούμενο έτος. Ο κόσμος ακόμη εξαντλημένος σωματικά και ψυχικά από την πανδημία της Covid 19 δεν έζησε το τέλος της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία, όπως ήλπιζε, αντίθετα μαρτύρησε την έναρξη ενός νέου πολέμου στη Μέση Ανατολή.

Το 2024 θα απαντήσει αν η πρώτη σύγκρουση θα τελειώσει κι αν η δεύτερη θα λάβει επικίνδυνες περιφερειακές διαστάσεις. Καθώς οι εξελίξεις τρέχουν κάποιες πολιτικές προσωπικότητες –όχι απαραίτητα πρώτης γραμμής- επηρέασαν την πορεία τους το τελευταίο χρονικό διάστημα, οι οποίες, σύμφωνα με το Foreign Policy, χρήζουν δεύτερης ματιά για όσα μπορούν να δρομολογήσουν τη νέα χρονιά.

Ο Παλαιστίνιος ηγέτης που επέζησε του θανάτου της Παλαιστίνης

Ο Hussein al-Sheikh είναι μέλος της Παλαιστινιακής Αρχής στη Δυτική Όχθη και ο κύριος σύνδεσμός της με το Ισραήλ. Η θέση αυτή του επέτρεψε, κατά περίπτωση, να κάνει την ισραηλινή κατοχή πιο βιώσιμη για ορισμένους Παλαιστίνιους, σύμφωνα με το ίδιο άρθρο του αμερικανικού περιοδικού. Βοήθησε επίσης στην εδραίωση της, καθώς η κατοχή διανύει πλέον την έβδομη δεκαετία της, αλλά και στο να στρέψει τον ίδιο του το λαό εναντίον του.

Όπως πολλοί Παλαιστίνιοι ηγέτες, ο al-Sheikh πέρασε πολλά χρόνια σε ισραηλινές φυλακές. Μπήκε στην πολιτική την εποχή των ειρηνευτικών συμφωνιών του Όσλο τη δεκαετία του 1990, αλλά τελικά το προφίλ του αμαυρώθηκε από τη διαφθορά της Παλαιστινιακής Αρχής. Καθώς ο Παλαιστίνιος πρόεδρος Μαχμούντ Αμπάς κλείνει τα 88 του χρόνια, ο Σέιχ φαίνεται ότι στοχεύει να τον αντικαταστήσει….

Είναι ο Selcuk Bayraktar ο διάδοχος του θρόνου της Τουρκίας;

Υπό την ηγεσία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν τις τελευταίες δύο δεκαετίες, η Τουρκία έχει γίνει προπύργιο του θρησκευτικού συντηρητισμού. Αλλά για να μπορέσει το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) να κερδίσει την επόμενη μέρα μετά τον Τούρκο πρόεδρο, θα πρέπει να απευθυνθεί σε μια ευρύτερη βάση που να περιλαμβάνει και τους κοσμικούς εθνικιστές.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Selcuk Bayraktar παρουσιάζεται όλο και συχνότερα ως το μέλλον του ΑΚΡ. Παρότι δεν έχει καμία πραγματική εμπειρία στην πολιτική ή τη διπλωματία, διευθύνει τον τουρκικό αεροδιαστημικό όμιλο Baykar και είναι ο κύριος εισηγητής μιας πολιτικής φιλοσοφίας που κερδίζει έδαφος στη χώρα – του τεχνο-εθνικισμού. Τυχαίνει επίσης να είναι παντρεμένος με την κόρη του Ερντογάν.

Μπορεί ο Avinash Persaud να πείσει τους καπιταλιστές για την πράσινη ανάπτυξη;

Ο Avinash Persaud ήταν ένας τραπεζίτης της J.P. Morgan που οδηγούσε μια φανταχτερή Ferrari και πίστευε ότι η οικονομική ανάπτυξη ήταν ηθική επιταγή. Αυτό ίσχυε μέχρι μια μέρα που παραιτήθηκε από τη δουλειά του, πήγε να εργαστεί ως απεσταλμένος για το κλίμα για τον πρωθυπουργό των Μπαρμπάντος και αγόρασε ένα G-Wizz, ένα ηλεκτρικό αυτοκίνητο τόσο μικρό που δεν επιτρέπεται να κυκλοφορεί στον αυτοκινητόδρομο.

Στο νέο του αυτό ρόλο, ο Persaud προσπαθεί να διορθώσει ένα μονόπλευρο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα και να βοηθήσει τις φτωχές χώρες να εκβιομηχανιστούν χωρίς να καταστρέψουν τον πλανήτη. Και, όχι, δεν γκρινιάζει σε κανέναν να κλείσει τον άνθρακα.

Το Κρεμλίνο στρέφεται εναντίον και των ακροδεξιών

Ο Igor Girkin ήταν ο τύπος του ανθρώπου στον οποίο ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν μπορούσε να βασιστεί για να κάνει τη βρώμικη δουλειά του. Πρώην συνταγματάρχης της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Ασφαλείας (FSB), ο Girkin υπηρέτησε ως διοικητής των λεγόμενων αυτονομιστικών δυνάμεων στην ουκρανική περιοχή Ντονμπάς το 2014. Υπό τη απειλή των όπλων ανάγκασε το κοινοβούλιο της Κριμαίας να διεξαγάγει δημοψήφισμα ανεξαρτησίας το ίδιο έτος, επιτρέποντας στη Ρωσία να προσαρτήσει τη χερσόνησο. Και έδωσε εντολή στα στρατεύματα να πυροβολήσουν κατά της πτήσης 17 των Malaysia Airlines, σκοτώνοντας και τους 298 επιβαίνοντες.

Από τότε όμως που επέκρινε τους χειρισμούς του στρατού στον πόλεμο στην Ουκρανία, ο Girkin έχει γίνει ένας από τους εσωτερικούς εχθρούς του Πούτιν. Η σύλληψή του νωρίτερα φέτος για υποκίνηση ανθρώπων σε «εξτρεμιστικές δραστηριότητες» σηματοδότησε τη διεύρυνση της καταστολής του Πούτιν. Οι εσωτερικοί εχθροί περιορίζονταν συνήθως σε προοδευτικούς υπέρ της δημοκρατίας, όπως ο Αλεξέι Ναβάλνι. Αλλά η απόπειρα πραξικοπήματος της ομάδας Wagner τον Ιούνιο ώθησε τον Ρώσο ηγέτη να δει και τους ακροδεξιούς ως απειλή.

Ο τσάρος της ανοικοδόμησης

Όταν τελικά τελειώσει ο πόλεμος της Ρωσίας στην Ουκρανία (ο Πούτιν μίλησε στον Σι Τζινπίνγκ για πέντε συνολικά χρόνια μαχών), η ανοικοδόμηση της χώρας θα κοστίσει εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια και θα απαιτήσει διαχείριση έργων τεράστιας κλίμακας. Η Ουκρανία έχει ήδη μια κυβερνητική υπηρεσία αφιερωμένη στο έργο αυτό και έναν τσάρο ανοικοδόμησης για να το επιβλέπει, τον Mustafa Nayyem.

Ο Nayyem ήταν Ουκρανός δημοσιογράφος κατά της διαφθοράς, ακτιβιστής και μεταρρυθμιστής νομοθέτης πριν από την ρωσική εισβολή τον Φεβρουάριο του 2022. Η οικογένειά του μετανάστευσε τη δεκαετία του 1980 από το Αφγανιστάν, όπου οι Ρώσοι στρατιώτες είχαν επίσης ρημάξει τη χώρα. Στην περίπτωση της Ουκρανίας, η διεθνής κοινότητα έχει ήδη υποσχεθεί δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια για την ανοικοδόμηση. «Όταν υπάρχουν πολλά χρήματα, πληθαίνουν οι κίνδυνοι», δήλωσε πρόσφατα ο ίδιος στο Foreign Policy.