Τις τελευταίες μέρες παρατηρούμε στα media, φίλα προσκείμενα σε βαθμό παρεξηγήσεως στην κυβέρνηση -απόδειξη τα καθόλου τιμητικά hushtag που συνοδεύουν το όνομα τους-, όπως π.χ. ο ΣΚΑΙ του Γιάννη Αλαφούζου, έναν άνευ προηγουμένου παπαγαλισμό, σε ότι αφορά στα επεισόδια που έγιναν στο δρόμο έξω από το κλειστό του Ρέντη και είχαν ως τραγικό αποτέλεσμα τον θάνατο ενός άτυχου νέου που εκτελούσε υπηρεσία με την δύναμη περιφρούρησης της ΥΜΕΤ.

Ο παπαγαλισμός με… πρώτες φωνές τους κυρίους Οικονόμου, Κατσαφάδο και δεύτερες να κρατάνε το ίσο, τους πάντα πρόθυμους όπως ο Άδωνις Σπυρίδων Γεωργιάδης και ο πολυπράγμων, σχολιαστής κατά κύριο επάγγελμα, κ. Κυρανάκης, έχει να κάνει με το -τυχαίο άραγε;- γεγονός ότι όλοι μα όλοι ξαφνικά επαναλαμβάνουν μονότονα την αδήριτη ανάγκη να βρεθεί ο «ηθικός αυτουργός» και αυτοί που έδωσαν τη μοιραία ναυτική φωτοβολίδα στον 18χρονο καθ’ ομολογίαν δράστη.

Ο ρυθμός επανάληψης και διατύπωσης, σαν να τις έχουν αποστηθίσει, των συγκεκριμένων φράσεων γεννά εύλογα ερωτήματα και υποψίες σε κάθε σκεπτόμενο πολίτη.

Ερωτήματα

Καταρχήν, αν η Πολιτεία και οι εκπρόσωποι της είναι τόσο βέβαιοι ότι υπάρχει «ηθικός αυτουργός» και ότι η φωτοβολίδα – φονιάς δεν ανήκε στον 18χρονο, αλλά του την έδωσαν κάποιοι «καθοδηγητές», γιατί δεν φρόντισαν να τους ελέγξουν και να τους συλλάβουν πριν φτάσουμε στο θάνατο ενός νέου ανθρώπου; Γιατί δεν δόθηκε εντολή εκ των προτέρων;

Το δεύτερο ερώτημα που γεννάται στο μυαλό κάθε φιλάθλου, που δεν πάσχει από απώλεια μνήμης ή δεν έχει λόγους η μνήμη του να είναι προκλητικά επιλεκτική, είναι γιατί σε αυτή τη δολοφονία εστιάζουν ξαφνικά στον «ηθικό αυτουργό», όταν σε παρόμοια τραγικά περιστατικά ούτε καν το ψέλλιζαν;

Στην περίπτωση της δολοφονίας του Άλκη Καμπανού από οπαδούς του ΠΑΟΚ, δεν υπήρχε ηθικός αυτουργός; Δεν έδωσε κάποιος στους δράστες τα… δρεπάνια και τα ρόπαλα; Μήπως ήταν οικογενειακά κειμήλια; Δεν ήταν κρυμμένα τα πολεμοφόδια σε εξέδρα γηπέδου; Συνδέθηκε ποτέ το επεισόδιο με κάποια ομάδα; Το συνέδεσε ποτέ ο κύριος Κωνσταντίνος Χριστόλογλου της ΥΑΒΑΧ (Υποδ/νση Αντιμετώπισης Αθλητικής Βίας στους Αγωνιστικούς Χώρους της Δ/νσης Ασφαλείας Αττικής) που με τόσο πάθος και μένος, όπως προκύπτει από το αστυνομικό ρεπορτάζ, πασχίζει να συνδέσει την δολοφονία σε ένα δρόμο του Ρέντη με έναν ολόκληρο σύλλογο;

Και ακολούθησε η δολοφονία του Μιχάλη Κατσουρή στη Νέα Φιλαδέλφεια. Εκεί τι έκανε ο κ. Χριστόλογλου και η ΥΑΒΑΧ; Δυο μέρες πριν το περιστατικό υπήρχαν δημοσιεύματα για «ραντεβού» θανάτου των Κροατών ναζί που φιλοξενήθηκαν από τους φίλους τους οπαδούς του ΠΑΟ και των οπαδών της ΑΕΚ.

Αλήθεια ποιος έκλεισε τα εισιτήρια των Κροατών ερευνήθηκε; Ποιο ταξιδιωτικό γραφείο; Και με ποια ομάδα έχει σχέση; Αυτό το έψαξαν οι αρμόδιοι ή το ερευνητικό δαιμόνιο ενεργοποιείται βάσει ονόματος ομάδας και σε άλλες περιπτώσεις δεν εξετάζονται ούτε τα προφανή;

Όλη η Ελλάδα γνωρίζει τι έγινε. Δεν πίστευε κανείς στα αυτιά του όταν άκουγε ότι οι χούλιγκανς διένυσαν 1200 χιλιόμετρα για να σκοτώσουν. Από το Ζάγκρεμπ μέχρι την Νέα Φιλαδέλφεια έφτασαν ανενόχλητοι. Έγινε το φονικό, χάθηκε μια ζωή και ποιος την πλήρωσε, ποιον ενοχοποίησαν και τιμώρησαν οι δραστήριοι και αδέκαστοι… Χριστόλογλου της ΕΛΑΣ; Κάτι αστυφύλακες σε διόδια! Ούτε ο διευθυντής της ΥΑΒΑΧ, ούτε οι αξιότιμοι υφυπουργοί και υπουργοί.

Και επιστρέφοντας στην αγαπημένη επωδό περί «ηθικού αυτουργού», τόσο στην περίπτωση Καμπανού, όσο και στην περίπτωση Κατσουρή, δεν υπήρχε; Δεν υπήρξε κάποιος που τους όπλισε; Γιατί κύριοι Οικονόμου, Κατσαφάδο, Γεωργιάδη, Κυρανάκη και όποιοι άλλοι επαναλαμβάνετε μονότονα αυτό το ρεφρέν στα κανάλια δεν το «τραγουδήσατε» και σε αυτές τις περιπτώσεις;

Πως συνδέετε συλλόγους -και δη μεμονωμένους και επιλεκτικά- με τα τραγικά περιστατικά; Σε τελική ανάλυση θα αναμετρηθείτε ποτέ με το κρίσιμο και ουσιαστικό ερώτημα: Φταίνε οι ομάδες και οι Σύλλογοι για την κοινωνική νεανική βία και δε φταίει η Πολιτεία;

Headlines