Σεμαγλουτίδη: Μελέτη στις ΗΠΑ αθωώνει τις ενέσεις αδυνατίσματος για σκέψεις αυτοκτονίας

Η σεμαγλουτίδη, το ενέσιμο αντιδιαβητικό φάρμακο που έγινε διάσημο ως θεραπεία αδυνατίσματος, δεν δείχνει να συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο αυτοκτονικών σκέψεων ή αυτοκτονίας, καθησυχάζει μεγάλη μελέτη στις ΗΠΑ.

Τον περυσινό Ιούλιο ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων ξεκίνησε έρευνα για τους «αγωνιστές GLP-1», την κατηγορία φαρμάκων στην οποία ανήκει η σεμαγλουτίδη, έπειτα από μικρό αριθμό αναφορών για αυτοκτονικό ιδεασμό και αυτοκτονία.

Ανάλογες αναφορές έχουν υποβληθεί και στην αμερικανική Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA), αν και μέχρι σήμερα παρέμενε ασαφές αν υπήρχε πράγματι σχέση με το φάρμακο ή επρόκειτο για στατιστική σύμπτωση.

Τώρα, ανάλυση δεδομένων για περισσότερους από 1,8 εκατομμύρια ασθενείς στις ΗΠΑ έδειξε ότι οι σκέψεις αυτοκτονίας και η αυτοχειρία είναι λιγότερο συχνές στους λήπτες σεμαγλουτίδης συγκριτικά με άτομα που λαμβάνουν άλλες φαρμακευτικές θεραπείες για την παχυσαρκία ή τον διαβήτη.

Τα ευρήματα δημοσιεύονται στο έγκριτο περιοδικό Nature.

Σύγκριση

Οι αγωνιστές GLP-1 μιμούνται τη δράση μιας ορμόνης που παράγεται στο έντερο μετά τη κατανάλωση φαγητού για να διεγείρει την παραγωγή ινστουλίνης και να δημιουργήσει το αίσθημα κορεσμού.

Η ίδια ορμόνη δεν αποκλείεται να εμπλέκεται στο κύκλωμα επιβράβευσης στον εγκέφαλο, γι’ αυτό και ορισμένοι ειδικοί ανησυχούσαν ότι τα φάρμακα αυτής της κατηγορίας μπορεί να προκαλούν ανηδονία, ή αδυναμία απόλαυσης της ζωής.

Η νέα μελέτη προσφέρει καθησυχαστικά ευρήματα. Η ανάλυση, την οποία χρηματοδότησαν τα αμερικανικά Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας (NIH) εξέτασε δεδομένα για 1,6 εκατ. άτομα που λάμβαναν σκεύασμα σεμαγλουτίδης που έχει εγκριθεί για τον διαβήτη και 240.000 άτομα που ακολουθούσαν αγωγή με διαφορετικό σκεύασμα για απώλεια βάρους. Και τα δύο είναι σκευάσματα της δανικής Novo Nordisk.

Η σύγκριση με 53.000 άτομα που λαμβάνουν άλλες φαρμακευτικές θεραπείες για απώλεια βάρους έδειξε μικρότερο κίνδυνο αυτοκτονικού ιδεασμού στους χρήστες σεμαγλουτίδης.

Σκέψεις αυτοκτονίας εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στο 0,11% των χρηστών σεμαγλουτίδης, έναντι 0,43% για τη μπουπροπιόνη, τη ναλτρεξόνη ή άλλα φάρμακα που δεν ανήκουν στην κατηγορία των αγωνιστών GLP-1.

Αφότου στάθμισαν τα αποτελέσματα για άλλους παράγοντες που μπορεί να αυξάνουν το ρίσκο, οι ερευνητές υπολόγισαν ότι η πιθανότητα εκδήλωσης αυτοκτονικών σχέσεων στους χρήστες σεμαγλουτίδης είναι 73% μικρότερος σε σχέση με άλλες κατηγορίες φαρμάκων, αναφέρουν οι ερευνητές.

Μεταξύ των ασθενών με ιστορικό αυτοκτονικού ιδεασμού, ο κίνδυνος υποτροπής ήταν 56% μικρότερος στην ομάδα της σεμαγλουτίδης.

Τα ευρήματα είναι πιθανό να ισχύουν και για άλλα φάρμακα της κατηγορίας των αγωνιστών GLP-1, αυτό πάντως δεν μπορεί να θεωρηθεί βέβαιο.

Οι ερευνητές αναγνωρίζουν εξάλλου ότι μια τέτοια αναδρομική μελέτη παρατήρησης δεν μπορεί να αποδείξει πέραν πάσης αμφιβολίας ότι τα φάρμακα αυτά δεν προκαλούν αυτοκτονικό ιδεασμό.

«Η εκρηκτική δημοφιλία αυτών των φαρμάκων καθιστά επιτακτική την ανάγκη κατανόησης των δυνητικών επιπλοκών» σχολίασε η Πάμελα Ντέιβις της Ιατρικής Σχολής Case Western Reserve.

«Είναι σημαντικό πάντως να γνωρίζουμε ότι οι προηγούμενοι υπανιγμοί ότι το φάρμακο μπορεί να πυροδοτεί σκέψεις αυτοκτονίας δεν στηρίζονται από αυτή τη μεγάλη μελέτη σε πληθυσμό υψηλής διαφορετικότητας στις ΗΠΑ».