Δεν είναι πια πρόβλημα της Ελλάδας και της Νότιας Ευρώπης μόνο η παραβίαση των συνόρων από οργανωμένες ομάδες μεταναστών με προέλευση την Αφρική η την Ασία. Οι Ηνωμένες Πολιτείες υφίστανται την ίδια αδυσώπητη επίθεση από ορδές μετακινούμενων πληθυσμών από την Κεντρική και τη Νότια Αμερική. Αυτές οι πρωτόγνωρες στη σύγχρονη εποχή πιέσεις θυμίζουν επιθέσεις των βαρβαρικών φυλών του Βορρά στην ύστερη ρωμαϊκή εποχή, που είχαν κατάληξη την ολική κατάληψη της Ελλάδας και την κατάρρευση της Ρώμης.

Στη σημερινή εποχή σηματοδοτούν, όπως και τότε, τις επιθέσεις εξαθλιωμένων οικονομικά μαζών με αισθητά χαμηλότερο μορφωτικό επίπεδο κατά οργανωμένων και κατά βάση ευημερούντων κοινωνιών που κινδυνεύουν πλέον με συντριβή. Κυβερνήτες στην Αμερική δηλώνουν αδυναμία αντιμετώπισης του τεράστιου πληθυσμιακού κύματος που έχει καταντήσει απόλυτα αδιέξοδο. Πολλοί ομιλούν για μεγάλη «ανθρωπιστική κρίση», παραλείποντας να σημειώσουν το αδιανόητο αυτή να χρεώνεται σε εκείνους που δεν κάλεσαν αυτόν τον κόσμο. Οι χώρες προέλευσης αλλά και οι ίδιοι οι μετακινούμενοι έχουν ευθύνη για την κατάσταση αυτή και για τα τραγικά συνεπακόλουθά της.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες η κατάσταση έχει φτάσει περίπου στο απροχώρητο. Ο δήμαρχος της Νέας Υόρκης Ερικ Ανταμς επισκέφθηκε εκτάκτως την Πόλη του Μεξικού με στόχο, μάλλον απέλπιδα, να αναχαιτίσει τις  μεταναστευτικές ροές, ενώ ο κυβερνήτης του Ιλινόι, με κύρια πόλη το Σικάγο, J.B Pritzker έκανε επείγουσα έκκληση στον πρόεδρο Μπάιντεν – να σημειωθεί πως όλοι αυτοί ανήκουν στο ίδιο Δημοκρατικό Κόμμα – για περισσότερη οικονομική βοήθεια. Παράλληλα, η Επιτροπή Επιθεωρητών της Περιφέρειας του Σαν Ντιέγκο του Τέξας, που έχει διακομματική σύνθεση, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου επισημαίνοντας την έλλειψη πόρων και την «ανθρωπιστική κρίση» σε εξέλιξη…

Πού θα οδηγήσει αυτή η κατάσταση; Πριν από λίγους μήνες μόνο ο Λευκός Οίκος μιλούσε για πτώση των αριθμών όσων διασχίζουν παράνομα τα σύνορα. Τώρα η κατάσταση έχει εντελώς αντιστραφεί. Και φωνές απόγνωσης ακούγονται κυρίως από παράγοντες του Δημοκρατικού Κόμματος. Κάτι ιδιαίτερα ανησυχητικό για τον πρόεδρο Μπάιντεν που ενδεχόμενα θα βρεθεί αντιμέτωπος στις εκλογές με τον Ντόναλντ Τραμπ. Που το κλείσιμο των συνόρων αποτελεί κυρίαρχο χαρακτηριστικό της προεκλογικής του πλατφόρμας. Μέχρι τώρα η πολιτική της αμερικανικής κυβέρνησης στο Μεταναστευτικό είναι ασταθής, ασαφής και με πολλές παλινδρομήσεις. Με ισχυρές τις φωνές υπέρ των μεταναστών μέσα στο ίδιο του το κόμμα, ανάμεσά τους ισχυρότερη της αριστερόστροφης βουλευτή της Νέας Υόρκης Αλεξάνδρια Οκάσιο-Κορτέζ, ο πρόεδρος προσπαθεί να αντιμετωπίσει και τους νόμους που έχουν ψηφιστεί για τον φράχτη και για την παρεμπόδιση και εκδίωξη των παράνομων μεταναστών, αμφιταλαντευόμενος ανάμεσα σε μέτρα ανοχής και σε μέτρα αποτροπής των μεγάλων πληθυσμιακών ροών.

Στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη η επιχειρηματολογία των υποστηρικτών των μεταναστευτικών ροών επικεντρώνεται στην ανάγκη εξασφάλισης εργατικών χεριών και στην ανακούφιση του ασφαλιστικού συστήματος – πέραν του ανθρωπιστικού βέβαια. Και στις δύο όμως περιπτώσεις τα επιχειρήματα έχουν θεμελιώδεις παραβλέψεις.

Στην Ευρώπη το ζήτημα αφορά τις εισροές μουσουλμάνων μεταναστών. Που σπάνια παίζουν τον ρόλο εργατών γης ή βιομηχανιών, ακόμη και στις χώρες τους. Αποβλέπουν κυρίως στην εξασφάλιση επιδομάτων και δωρεάν εγκατάστασης. Και στην πρόσκληση στη συνέχεια συγγενών. Η Σαρία δεν συνηγορεί σε ασφαλιστικές εισφορές και στην καταβολή φόρων. Στις ΗΠΑ παραγνωρίζεται το γεγονός πως και οι μετανάστες-εργάτες γερνούν, άρα επιφέρουν βάρη στους φορείς, ενώ οι οικογένειες που ακολουθούν στοιχίζουν στα συστήματα παιδείας, στέγασης και περίθαλψης – πρόνοιας. Κοντολογίς, αδιέξοδο με τις εισροές ξένων. Και σκληρές πολιτικές μάχες προσεχώς.

Premium έκδοση «ΤΑ ΝΕΑ»

Headlines