Δανία: Η άγνωστη ιστορία με τη βασιλική οικογένεια – Ο Βρετανός στρατιωτικός και το άλογο «Μικρός Αδελφός»

Την ιστορία ενός Βρετανού στρατιωτικού κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο οποίος βρέθηκε στη Δανία αλλά και τη σχέση που οικοδόμησε με τη βασιλική οικογένεια αποκαλύπτει δημοσίευμα του Guardian.

O υποστράτηγος Ρίτσαρντ Ντιούινγκ ταξίδεψε από το σπίτι του στην Αγγλία μέσω της Βόρειας Θάλασσας για να γίνει επικεφαλής της αποστολής των Συμμάχων στη Δανία. Ο στόχος του; Να αποτρέψει τη μετατροπή της κατεχόμενης από τον Άξονα χώρας, η οποία ήταν ουδέτερη μέχρι την εισβολή των Ναζί το 1940, σε πεδίο μάχης.

Ο Ντιούινγκ ήρθε σε επαφή με τους ντόπιους, διατήρησε την ειρήνη, έγινε φίλος με τη βασιλική οικογένεια της Δανίας και μόλις έμαθε ότι η παράδοση των Ναζί ήταν επικείμενη, βοήθησε στην οργάνωση της απελευθέρωσης της Δανίας.

«Ήταν μια εξαιρετικά αγχωτική περίοδος», δήλωσε η εγγονή του Ντιούινγκ, Καρολάιν Τζόουνς μιλώντας στον Guardian. Όμως ο υποστράτηγος βρήκε έναν τρόπο να ξεπερνάει την πίεση, την ιππασία, «ως μία μορφή αποσυμπίεσης».

Έτσι, όταν επέστρεψε στην πατρίδα του μετά την απελευθέρωση της Δανίας το 1945, οι Δανοί φίλοι του Ντιούινγκ προσπάθησαν να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη τους στέλνοντας στο σπίτι του στο χωριό Λίντγκεϊτ του Σάφολκ ένα τεράστιο καθαρόαιμο άλογο, γνωστό με το όνομα Lillebror (Μικρός Αδελφός).

«Μια μέρα, ο Lillebror έφτασε στην πύλη του δύσβατου παλιού πρεσβυτερίου όπου ζούσε», αφηγήθηκε η Τζόουνς.

Ήξερε τον Lillebror από τον πόλεμο

Ο Lillebror δεν ήταν ένα άλογο άγνωστο στον υποστράτηγο, καθώς κατά τη διάρκεια του πολέμου, το είχε ιππεύσει. Ο Lillebror ήταν ένα άλογο πολύ μεγάλο για τους περισσότερους αναβάτες, αλλά ως ψηλός άνδρας, του είχε ανατεθεί να το ιππεύσει και οι δυο τους τα πήγαιναν καλά.

Στο Λίντγκεϊτ, ωστόσο, ήταν μια ελαφρώς διαφορετική ιστορία: όσο κι αν εκτιμούσε τη διπλωματική χειρονομία, ο Ντιούινγκ δεν ήταν σίγουρος τι να κάνει με τον Lillebror. «Ήταν ήδη ένα πολυσύχναστο σπίτι, με παιδιά και σκυλιά παντού, και τώρα ένα άλογο», δήλωσε η Τζόουνς.

Το άλογο ήταν πολύ μεγάλο για να το ιππεύσει κάποιο από τα παιδιά, αλλά ο Ντιούινγκ, ο οποίος εργαζόταν ως κηπουρός στην αγορά, το προπόνησε όταν μπορούσε και χρησιμοποίησε σαν στάβλο ένα εξωτερικό κτίριο.  «Το άλογο τον συνόδευε και στη δουλειά του ως κηπουρός της αγοράς, τραβώντας το άροτρο και κουρεύοντας το γκαζόν του παλιού πρεσβυτερίου», είπε ακόμα η Τζόουνς.

Όταν πέθανε ο Lillebror οι Δανοί ξεκίνησαν έρανο για τη συγκέντρωση χρημάτων για ένα νέο άλογο

Όταν έφτασε το πλήρωμα του χρόνου, ο Lillebror πέθανε. Ο  Ντιούινγκ ήταν ικανοποιημένος με τη ζωή του, κάνοντας βόλτες στον κήπο. Όμως με αφορμή ένα ρεπορτάζ για τον εορτασμό της απελευθέρωσης της Δανίας, το 1954 τον επισκέφθηκε ένας Δανός δημοσιογράφος.

«Ο άνδρας ρώτησε, αμέσως μετά: ‘Πώς είναι το άλογο;’. Ο παππούς μου του απάντησε: ‘Δυστυχώς, πέθανε’ – και ο άνθρωπος έδειξε τρομοκρατημένος», υπογράμμισε η Τζόουνς. Χωρίς να το γνωρίζει ο Ντιούινγκ, ο δημοσιογράφος έγραψε ένα άρθρο για το θλιβερό τέλος του Lillebror για το δανέζικο περιοδικό Se and Har (Βλέπω και ακούω).

Όταν έμαθαν ότι ο Lillebror πέθανε οι Δανοί έκαναν έρανο

Το ρεπορτάζ προκάλεσε τέτοια συναισθήματα στον λαό της Δανίας, ώστε ξεκίνησαν έρανο για τη συγκέντρωση χρημάτων για ένα νέο άλογο. Λίγες εβδομάδες αργότερα, ο Storebror (Μεγάλος Αδελφός) έφτασε στο Λίντγκεϊτ, δήλωσε η Τζόουνς, αφηγούμενη για πρώτη φορά δημόσια την ιστορία.

«Η οικογενειακή λαογραφία λέει ότι ο παππούς κούρευε το γκαζόν ένα απόγευμα της Δευτέρας, όταν μια κλούβα με άλογα σταμάτησε και ο παππούς μου απλά μουρμούρισε: ‘Ω, Θεέ μου!’».

Προς μεγάλη ανησυχία του Ντιούινγκ, αλλά και χαρά της κόρης του, ο Στόρεμπρορ ήταν ένα δεύτερο καθαρόαιμο, ήδη εκπαιδευμένο. Το δεύτερο άλογο έφτασε με ένα σημείωμα από τον πρίγκιπα Κνουτ, θείο της τότε πριγκίπισσας και σημερινής βασίλισσας Μαργαρίτας, στο οποίο εξηγούσε ότι οι Δανοί φίλοι του είχαν ξεκινήσει έρανο για να του αγοράσουν άλλο ένα άλογο.

Ο Ρίτσαρντ Ντιούινγκ με το Lillebror και με τη στολή του (Πηγή: Guardian)

«Οι γείτονες από [το κοντινό κέντρο ιπποδρομιών του] Newmarket συσπειρώθηκαν με προσφορές βοήθειας, αλλά ο παππούς ήταν πια στα 60 του και αυτό ήταν ένα άλλο, ακόμη μεγαλύτερο άλογο που χρειαζόταν ακόμη περισσότερη άσκηση», είπε ακόμα η Τζόουνς. «Και μόνο το καθάρισμα της κοπριάς έπαιρνε ένα ολόκληρο πρωινό και ο παππούς δεν είχε χρόνο για τα λαχανικά του», συμπλήρωσε.

Έτσι ο Ντιούινγκ αποφάσισε να δώσει τον Storebror σε μια κοπέλα της περιοχής που αγαπούσε την ιππασία. Μετά από αυτό, όπως φαίνεται, οι Δανοί το κατάλαβαν και αντ’ αυτού έστειλαν στον Ντούινγκ μια πλακέτα για να τιμήσουν όλα όσα είχε κάνει. Μετά την απελευθέρωση, είχαν ήδη δείξει την ευγνωμοσύνη τους μέσω μιας επίσημης τελετής, όπου ο Ντιούινγκ έλαβε τον Μεγάλο Σταυρό του Τάγματος του Dannebrog – και μια ισόβια προμήθεια Carlsberg.

Η σχέση με τη βασιλική οικογένεια της Δανίας

Όμως τα μέλη της βασιλικής οικογένειας της Δανίας, με τα οποία ο Ντιούινγκ συναντιόταν συχνά στο πλαίσιο των καθηκόντων του, συνέχισαν να του γράφουν στην επέτειο της απελευθέρωσης της Δανίας. Μετά τον θάνατο του Φρειδερίκου Θ΄ της Δανίας το 1972, η Μαργαρίτα έγινε βασίλισσα της Δανίας και συνέχισε την παράδοση.

Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη Δανία, η Μαργαρίτα «ήταν μόλις πέντε ετών και ο παππούς ήταν πάντα καλός μαζί της, καθώς είχε μια μικρή κόρη περίπου στην ίδια ηλικία στο σπίτι, οπότε οι οικογένειες απέκτησαν φιλία», δήλωσε η Τζόουνς. Η νεαρή πριγκίπισσα συνέχισε να υπηρετεί στο θρόνο της Δανίας για περισσότερα από 50 χρόνια και πρόκειται να παραιτηθεί υπέρ του γιου της την Κυριακή 14 Ιανουρίου.

Όταν ο Ντιούινγκ πέθανε τελικά το 1981, σε ηλικία 90 ετών, η οικογένεια έλαβε συλλυπητήρια από τον δανικό στρατό και τη βασίλισσα Μαργαρίτα. «Η οικογένειά μας έχει αδυναμία στη Μαργαρίτα και τη Δανία από τότε», δήλωσε η Τζόουνς.

«Είμαι τόσο ευγνώμων για όλη την εκτίμηση που έδειξαν στον παππού μου. Αν και σίγουρα δεν χρειαζόμαστε άλλο άλογο», κατέληξε.