Κύπρος: Η Τουρκία ξεφορτώνει βαρέα όπλα από το λιμάνι της Αμμoχώστου (δορυφορικές εικόνες)
Ενώ ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας αναμένει τη νέα απεσταλμένη του ΟΗΕ για το Κυπριακό, οι Τούρκοι ξεφορτώνουν βαρέα όπλα από το κατεχόμενο λιμάνι της Αμμoχώστου.
Μεταξύ Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς, στις 29 Δεκεμβρίου, τουρκικό αρματαγωγό ξεφόρτωνε στο κατεχόμενο λιμάνι της Αμμοχώστου βαρέα οπλικά συστήματα.
Πρόκειται για άλλη μια κίνηση του Αττίλα πριν την άφιξη της ειδικής απεσταλμένης του ΟΗΕ, που δείχνει την έλλειψη καλής πρόθεσης για λύση και ότι η Αγκυρα δεν πρόκειται να δεχθεί την πλήρη απόσυρση των στρατευμάτων της από την Κύπρο, καθώς και ότι η ασφάλειά των κατοίκων της θα είναι ενταγμένη στη ζώνη ευθύνης της Τουρκίας εφόσον επιμένει, εκτός των άλλων, στην πολιτική της Γαλάζιας Πατρίδας, αναπόσπαστο τμήμα της οποίας είναι η μεγαλόνησος.
Συναφής η νέα τουρκική ενέργεια με την αναβάθμιση και επέκταση του λιμανιού της Αμμοχώστου
Η εκφόρτωση της 29ης Δεκεμβρίου είναι συναφής με την αναβάθμιση και επέκταση του λιμανιού της Αμμοχώστου, που πραγματοποιήθηκε από το 2016 για να είναι δυνατός ο ελλιμενισμός τουρκικών πολεμικών σκαφών και η αποβίβαση βαρέων οπλικών συστημάτων από άρματα μάχης ως και άλλα τεθωρακισμένα μεταφοράς προσωπικού και πυροβόλα και δη αυτοκινούμενα, όπως τα 77 στον αριθμό, που είχαν μεταφερθεί μεταξύ Ιουνίου και Ιουλίου του 2017, πριν το Κραν Μοντανά.
Στο πλαίσιο μιας γενικότερης αναδιάταξης δυνάμεων, τα 77 αυτοκινούμενα πυροβόλα καλύπτουν σήμερα περιοχές, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται η Ασσια, το Κιόνελι και ο Αγιος Βασίλειος. Μέσα σε αυτήν τη στρατηγική αναδιάρθρωση, τα ρυμουλκούμενα πυροβόλα που ήδη υπήρχαν στην Κύπρο δεν «επαναπατρίστηκαν», αλλά ενίσχυσαν άλλες διοικήσεις στα κατεχόμενα και κυρίως τη «διοίκηση ασφαλείας του ψευδοκράτους».
Πρόκειται για τις παράνομες δυνάμεις των Τουρκοκυπρίων, οι οποίες εν καιρώ ειρήνης είναι επιπέδου Ταξιαρχίας και με την επιστράτευση σχηματίζουν στον πόλεμο Μεραρχία, γράφει σε ανάλυσή του ο Δρ Διεθνών Σχέσεων, Γιάννος Χαραλαμπίδης.
Η φωλιά του πυροβολικού
Στο Δίκωμο, για παράδειγμα: Α) Εχουν μεταφερθεί από άλλες περιοχές 13 αμερικάνικα ρυμουλκούμενα πυροβόλα Μ114 των 155 χιλιοστών. Αυτό σημαίνει αύξηση των δυνατοτήτων αυτονομίας των τουρκοκυπριακών δυνάμεων, που συνοδεύτηκε με την αναβάθμιση των υποδομών σε διάφορα στρατόπεδα.
Η αναβάθμιση αυτή περιλαμβάνει αποθήκες πυρομαχικών στη βάση των ΝΑΤΟϊκών προδιαγραφών και διπλασιασμό των πολεμικών αποθεμάτων των πυροβόλων όπλων.
Β) Οι αποθήκες πυρομαχικών έχουν αυξηθεί από 15 σε 31. Είχαμε, δηλαδή, μια αύξηση της τάξης του 100% σ’ έναν αποθηκευτικό χώρο, ο οποίος εξυπηρετεί τις μονάδες πυροβολικού του Κιόνελι, της Κυθρέας και της ΤΟΥΡΔΥΚ.
Στο Κιόνελι βρίσκεται ο κύριος όγκος του πυροβολικού των κατοχικών δυνάμεων και τελεί κάτω από την ευθύνη του Σωματάρχη, ο οποίος επεμβαίνει όπου αυτός κρίνει αναγκαίο.
Περιλαμβάνει αυτοκινούμενα πυροβόλα 155 χιλιοστών, ρυμουλκούμενα πυροβόλα 203 χιλιοστών και πολλαπλούς εκτοξευτές πυραύλων. Στην Κυθρέα εδρεύουν άλλες δυο μοίρες πυροβολικού. Μεγάλος αριθμός των πυροβόλων στο Κιόνελι και αλλού είναι παραταγμένα και έτοιμα για αποστολή βολής. Η αύξηση των πολεμικών αποθεματικών προσφέρει ταχύ ανεφοδιασμό και ταχείς ρυθμούς βολής.
Το 155 χιλιοστών και το Τέταρτο Τουρκοκυπριακό Σύνταγμα
Η πρόσθετη ενίσχυση του παράνομου στρατού των Τουρκοκυπρίων αποτυπώνεται και σε κάτι άλλο: Στο πλαίσιο της αναδιάταξης δυνάμεων, μια Μοίρα ρυμουλκούμενων πυροβόλων των 155 χιλιοστών (18 στο σύνολο) βρίσκονται πλέον στο Κέντρο Εκπαίδευσης του Καράολου στην Αμμόχωστο, όπου εδρεύει το Τέταρτο Τουρκοκυπριακό Σύνταγμα.
Τα πυροβόλα αυτά στοχεύουν προς την ελεύθερη επαρχία Αμμοχώστου. Η δε τάξη τους, σε περίπτωση κρίσης, είναι συναφής με τις επί του εδάφους νέες «τομές» που προσφάτως έχουν γίνει στην περιοχή Αμμοχώστου – Δερύνειας.
Τι σημαίνει η ενίσχυση
Η ενίσχυση του πυροβολικού και δη με μηχανοκίνητα πυροβόλα των 155 χιλιοστών, των οποίων το βεληνεκές φτάνει ως τα 40 χιλιόμετρα, δείχνει:
Πρώτο: Μεγάλο βάθος πυρός. Η δε γενικότερη επιθετική διάταξη των τουρκικών δυνάμεων μαρτυρεί ότι δεν έχουν σε μεγάλη εκτίμηση τις δυνάμεις της Εθνικής Φρουράς, άρα προσδοκούν σε γρήγορη προέλαση, αφού πρώτα χρησιμοποιηθούν μαζικά και για μεγάλο χρονικό διάστημα πυρά πυροβολικού και αεροπορίας.
Δεύτερο: Το μεγάλο βάθος πυρός προσφέρει τη δυνατότητα να πληγούν περισσότεροι ζωτικοί στρατηγικοί στόχοι. Τρίτο, το μεγάλο και μαζικό βάθος πυρός προσφέρει αποφόρτιση των αποστολών της αεροπορίας, που μπορεί να διατεθεί σε άλλα πολεμικά μέτωπα.
Επί του εδάφους πολιτική των Τούρκων
Υπό αυτές τις συνθήκες, και άλλες, στέλνεται το μήνυμα της στρατιωτικής υπεροχής που μεταφέρεται στο διπλωματικό πεδίο και δη στις όποιες συνομιλίες, στην εξής λογική: Ή αποδέχεστε τη λύση των δύο κρατών και την ισότιμη κυριαρχία ή δεν έχει λύση. Η αποβίβαση βαρέος στρατιωτικού υλικού είναι η κορυφή του παγόβουνου, που σχετίζεται:
1) Με την κατάληψη τμημάτων της «νεκρής ζώνης».
2) Με την αξίωση της τουρκικής πλευράς για χωριστή συμφωνία με τα Ηνωμένα Εθνη ως προς το καθεστώς της ΟΥΝΦΙΚΥΠ, για να καταργηθεί το ψήφισμα 186 του ’64 επί τη βάσει του οποίου αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά μετά την τουρκική ανταρσία η Κυπριακή Δημοκρατία ως η μόνη νόμιμη Αρχή.
Επί αυτού στηρίζονται τα ψηφίσματα 541 και 550 του Συμβουλίου Ασφαλείας, που ρητώς καθορίζουν ότι δεν μπορεί ν’ αναγνωριστεί το ψευδοκράτος ως προϊόν της χρήσης και της βίας των όπλων (άρθρο 2, παράγραφος 4 του Χάρτη του ΟΗΕ).
Η πολιτική αυτή είναι συναφής με την προσπάθεια για την αναγνώριση χωριστής κυριαρχίας και δη μέσω των Ην. Εθνών. Υπακούει στη στρατηγική αρχή του ρεαλισμού, ότι διπλωματία και ισχύς πάνε χέρι – χέρι.
Εδαφικό και περιουσιακό
3) Με την έξαρση του σφετερισμού των ελληνοκυπριακών περιουσιών στα κατεχόμενα για τη δημιουργία τετελεσμένων επί του εδάφους.
Και πού οφείλεται αυτό; Είναι αποτέλεσμα του γεγονότος ότι η ελληνοκυπριακή πλευρά έχει αποδεχθεί την πλειοψηφία στον βορρά επί του πληθυσμού, στο πλαίσιο των δύο ισότιμων συνιστώντων κρατών, και τώρα οι Τούρκοι επιδιώκουν ν’ αποκτήσουν πλειοψηφία επί του εδάφους. Κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί έστω και μερικώς:
Α) Με την παράνομη πώληση ελληνοκυπριακών περιουσιών σε ξένους και την προσδοκία της νομιμοποίησης με τη λύση. Οσο περισσότερες περιουσίες πωληθούν, τόσο μεγαλύτερα είναι τα κέρδη για το ψευδοκράτος και μεγαλύτερο και οξύτερο το πρόβλημα για το εδαφικό και το περιουσιακό, ειδικώς όταν πλέον δεν θα σχετίζεται μόνο με Τούρκους αλλά και με υπηκόους άλλων τρίτων και δη χωρών της ΕΕ.
Β) Με τη δημιουργία οικισμών για Τουρκοκύπριους και εποίκους και με την εκμετάλλευση τουριστικών περιοχών μέσω εταιρειών, στις οποίες εμπλέκονται Τουρκοκύπριοι, Τούρκοι και άλλοι πολίτες και εταιρείες τρίτων χωρών.
Επί τη βάσει 22 με 24 κριτηρίων που έχουν συμφωνηθεί στις συγκλίσεις στο περιουσιακό και με τη συζήτηση για να έχει ο υφιστάμενος χρήστης τον πρώτο λόγο σε ορισμένες των περιπτώσεων, καθώς και με την αδυναμία εξεύρεσης δωρητών με επαρκή ποσά για τις αποζημιώσεις, το εδαφικό και το περιουσιακό γίνονται ακόμη πιο δύσκολα ζητήματα ως προς την επίλυσή τους.
Εφόσον, μάλιστα, η κυπριακή κυβέρνηση δεν λαμβάνει αποτρεπτικά μέτρα στη γραμμή της απόφασης Αποστολίδης Vs Οραμς, που αποτελεί μοντέλο για την έκδοση ενταλμάτων σε ανάλογες περιπτώσεις σε όλη την ΕΕ, το πρόβλημα γίνεται ακόμη χειρότερο. Και η κυβέρνηση έχει ευθύνη διότι επιτρέπει διά των ελλειμματικών της πολιτικών τη δημιουργία τετελεσμένων.
Κεκτημένο και θέσεις αρχής
Εφόσον οι Τούρκοι συνεχίζουν να ενισχύουν την κατοχή και αξιώνουν αναγνώριση του ψευδοκράτους, γιατί ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας – ως ευρωπαϊστής που είναι – δεν προβάλλει ως θέσεις αρχής το κεκτημένο. Δηλαδή:
Α) Την αντιδήλωση της 21ης Σεπτεμβρίου, που καθορίζει ότι, για να προχωρήσει η ενταξιακή διαδικασία της Τουρκίας στην ΕΕ, θα πρέπει η Αγκυρα ν’ αναγνωρίσει το ενιαίο κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας, που εντάχθηκε στην Ενωση επί τη βάσει του Πρωτοκόλλου 10.
Β) Την εφαρμογή του κεκτημένου στο βόρειο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου με την αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την αλλαγή του Συντάγματος επί τη βάσει των διατάξεων εκείνων που θα βελτιώνουν και δεν θα διαλύουν το κράτος, αντικαθιστώντας το από άλλα δύο ή τρία!
Ενα κεντρικό και άλλα δύο – ένα συνιστών, εάν είναι ομοσπονδία συνομοσπονδιακού χαρακτήρα, και άλλα δυο χωριστά κρατίδια, εάν είναι καθαρή διχοτόμηση η συνομοσπονδία.
Γ) Τον τερματισμό της κατοχής εδάφους της ΕΕ από την Τουρκία και την επιβολή στρατιωτικού εμπάργκο ενόσω υπάρχει τουρκικός στρατός στο νησί και απειλή. Υπάρχουν στοιχεία για την κατοχή και την απειλή που μπορούν να χρησιμοποιηθούν.
Δ) Την καταγραφή πληθυσμού από το Συμβούλιο της Ευρώπης σε συνεργασία με τον ΟΗΕ και την ΕΕ σ’ ολόκληρη την Κύπρο, για να διαπιστωθεί πόσοι είναι οι έποικοι.
Ε) Σύνδεση του βέτο της Κυπριακής Δημοκρατίας για τα κονδύλια που η ΕΕ εγκρίνει στην Τουρκία για το προσφυγικό, μέχρι η Αγκυρα να εφαρμόσει τη Συμφωνία της Επανεισδοχής.
Η άλλη πολιτική
Για να υιοθετηθεί μια τέτοια πολιτική θα πρέπει ν’ αντικατασταθεί από την υφιστάμενη αποτυχημένη, η οποία επί 50 χρόνια μάς οδηγεί στην εμπέδωση της διχοτόμησης στη λογική διαφόρων ομοσπονδιακών και συνομοσπονδιακών διχοτομικών αποχρώσεων. Πού τέτοια τύχη… παρότι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.
Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις