Ο «άλλος» Καρβαλιάλ, ο τσαμπουκάς του Μασούρα και οι… καταρρίψεις

Δεν είναι πρόβλημα που προέκυψε ξαφνικά. Το βλέπουμε από την αρχή της σεζόν. Ότι πάει ψηλά είναι «θέμα» για τον Ολυμπιακό. Το καλοκαίρι βλέπετε Μαρτίνεθ και Κορδόν αποφάσισαν πως δεν παίζει ρόλο το ύψος στο ποδόσφαιρο. Ο Ιμπόρα και ο Πορόζο είναι τα ψηλά κορμιά που έχει ο Ολυμπιακός αλλά κανείς από τους δύο δεν παίζει για διάφορους λόγους. Όπως και να έχει; Ότι πάει ψηλά… γράφει. Έχει πρόβλημα στην «αεροπορία» ο Ολυμπιακός και οι… καταρρίψεις τον κρατάνε πίσω. Ο Ιωαννίδης χθες, όπως ο Γκαρσία την Κυριακή, όπως οι Γερμανοί στο Φράιμπουργκ και έχει και άλλα.

Σε κάθε κόρνερ, κάθε στημένη φάση σκέφτεσαι το «μοιραίο». Και όταν αυτό συμβαίνει δύο φορές με την ΑΕΚ και μια χθες στην Λεωφόρο; Και όταν έχει συμβεί πολλάκις στην σεζόν έως τώρα; Τότε την λύση πρέπει να την βρεις… χθες που έλεγε και ο Κάρλος Καρβαλιάλ για τις αλλαγές στον Ολυμπιακό στην συνέντευξη Τύπου της παρουσίασης του. Μια παρουσίαση που έγινε στις 5 Δεκεμβρίου αλλά τελικά τις αλλαγές που ο ίδιος μπορεί να κάνει τις είδαμε επί της ουσίας χθες, ένα μήνα και κάτι μετά.

Ήταν η πρώτη φορά που ο Πορτογάλος τεχνικός «ανακάτεψε την τράπουλα», άλλαξε το αγωνιστικό πλάνο, έβαλε 4-3-3, πόνταρε στο πρέσινγκ που θα του βγάλουν και από τα άκρα ο Μασούρας με τον Ρίτσαρντς και εμπιστεύεται περισσότερους παίκτες από το ρόστερ του. Ο Μασούρας που παρεμπιπτόντως έβγαλε τσαμπουκά, πάθος και θέληση όσο έπαιξε. Και έδειξε πως δεν μένει στα λόγια (σ.σ. είχε πει μετά την ΑΕΚ πως όσοι νομίζουν ότι θα σταματήσουν τον Ολυμπιακό με τον τρόπο που το έκαναν στο ντέρμπι είναι γελασμένοι) αλλά «απαντάει» με πράξεις. Και είναι αλήθεια πως ο Ολυμπιακός έχει ανάγκη από παίκτες με την λογική και την νοοτροπία του Μασούρα.

Ας γυρίσουμε όμως στον Καρβαλιάλ. Μέχρι να παίξει στην Λεωφόρο πήγαινε με τους ίδιους, με 4-4-2 που στα τελευταία δύο ματς έγινε 4-2-3-1 με τον Φορτούνη πίσω από τον επιθετικό αλλά δεν έφερε αποτέλεσμα στην ομάδα. Μέχρι τώρα ο Πορτογάλος απλά άλλαζε πρόσωπα, πηγαίνοντας στην λογική του να μην ταράξω τα νερά. Κάλλιο αργά παρά ποτέ θα πω εγώ. Όχι πως ο Ολυμπιακός έκανε κάτι τρομερό χθες. Αλλοίμονο να αντιμετωπίζεται μια ισοπαλία ως κάτι τρομερό. Ήταν όμως ένα κλικ καλύτερη η εικόνα από τα τελευταία ματς που έχει δώσει, με εξαίρεση το δεύτερο ημίχρονο με την ΑΕΚ όπου γκολ έβαζε, πέναλτι κέρδιζε αλλά ο Σλοβάκος του «συστήματος» έβαζε στοπ.

Στην Λεωφόρο όμως είδαμε έναν άλλο Καρβαλιάλ. Δεν επέμενε στους ίδιους 11 ξανά. Δεν θα μπορούσε να το κάνει θα πείτε καθώς ήταν το τρίτο σερί ματς μέσα σε μια εβδομάδα και έρχονται και άλλα τρία «καπάκι». Ναι, αλλά το σημαντικό είναι πως εμπιστεύτηκε παίκτες που μέχρι τώρα δεν τους «έβλεπε». Θυμίζω πως στο Περιστέρι ο Πορτογάλος έκανε το απίθανο. Μόλις μια αλλαγή τον Γιόβετιτς στην ανάπαυλα. Τώρα το άλλαξε, άνοιξε το ροτέισον και είδε πράγματα. Ίσως μάλιστα να βιάστηκε να κάνει αλλαγές στην επανάληψη. Αλλαγές που δεν βοήθησαν στην εικόνα της ομάδας, ειδικά ο Μαντί Καμαρά που ήταν για ένα ακόμη παιχνίδι κατώτερος των περιστάσεων. Το ότι δεν βγήκαν οι αλλαγές σε συνδυασμό με την πίεση που έβγαλε στο πρώτο 20λεπτο της επανάληψης ο ΠΑΟ οδήγησε στην ισοφάριση. Ένα 1-1 που θα μπορούσε να είναι 1-2, θα μπορούσε όμως να γίνει και 2-1 με τις δύο μεγάλες ευκαιρίες των πρασίνων στο φινάλε. Όπως και να έχει το σημαντικό είναι πως αυτή την φορά, ξεκίνησε και τελείωσε στο χορτάρι το ντέρμπι. Ας ελπίσουμε πως και στο Καραϊσκάκη θα συμβεί το ίδιο, δεν θα φύγει ο ΠΑΟ από το γήπεδο αν δει τα σκούρα…