Δάκρυα που συνδέουν δύο γενιές

Τέτοιο δάκρυ, στην Εθνική γυναικών δεν είχαμε δει ούτε το 2004 όταν το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα έγινε το πρώτο στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού που πήρε μετάλλιο σε Ολυμπιακούς Αγώνες σε ομαδικό άθλημα.

Η ήττα από την Ιταλία στην Αθήνα έφερε το ασημένιο μετάλλιο τότε με τον Κούλη Ιωσηφίδη στον πάγκο και την νυν αρχηγό αποστολή στην Ολλανδία, Εύη Μωραϊτίδου να είναι μέσα στο νερό και να παίρνει το μετάλλιο μαζί με τις συμπαίκτριές της. Τέσσερα χρόνια αργότερα στο Πεκίνο στο κύκνειο άσμα αρκετών παικτριών η πορεία ήταν κακή και το ραντεβού δόθηκε από τις ίδιες τις παίκτριες και τον κόουτς για το 2012 στο Λονδίνο, όμως κανείς δεν φανταζόταν τότε ότι για μια από τις καλύτερες Εθνικές ομάδες στην Ευρώπη αλλά και στον κόσμο, οι Ολυμπιακοί Αγώνες θα μετατρέπονταν σε…εφιάλτη.

Από το μακρινό 2008 η Εθνική γυναικών, Πρωταθλήτρια Κόσμου το 2011 στη Σαγκάη, δευτεραθλήτρια Ευρώπης το 2012 στο Αϊντχόφεν, το 2018 στη Βαρκελώνη και το 2022 στο Σπλίτ, μπορεί να σάρωνε τα μετάλλια σε μεγάλες διοργανώσεις αλλά του πέντε Ολυμπιακούς κύκλους και το Ολυμπιακό χωριό τα έβλεπε (δυστυχώς) από την τηλεόραση.

Μετά από 16 χρόνια οι γυναίκες της Αλεξίας Καμμένου ξόρκισαν την κατάρα και προπονήτρια και παίκτες ήταν δύσκολο να κρατήσουν τη συγκίνησή τους με το δάκρυ να πέφτει (δικαιολογημένα) κορόμηλο !

Ακόμα και η έμπειρη Αλεξάνδρα Ασημάκη δεν άντεξε και πως να το κάνει καθώς στα 35 της μετά τη δημιουργία οικογένειας, και ένα δύσκολο χειρουργείο επέστρεψε στην αγαπημένη της Εθνική ομάδα. Ένα πρόβλημα τραυματισμού που αντιμετώπιζε η φουνταριστή του Ολυμπιακού, Μαρία Μυριοκεφαλιτάκη, και αποδείχθηκε πιο σοβαρό απ΄όσο είχε αρχικά εκτιμηθεί, άνοιξε ξανά την πόρτα του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος στην Αλεξάνδρα Ασημάκη κορυφαία παίκτρια του κόσμου το 2011, και έχοντας ζήσει από κοντά και στο χρυσό στο Παγκόσμιο και τα τρία ασημένια στα Ευρωπαϊκά αλλά και την τελευταία συμμετοχή σε Ολυμπιακούς δεν θα μπορούσε να φανταστεί καλύτερη επιστροφή.

Η άλλοτε αρχηγός της εθνικής το 2020 αποχώρησε από την ενεργό δράση, έγινε μητέρα, έκανε ένα πολύ δύσκολο χειρουργείο αλλά στη συνέχεια επέστρεψε στις πισίνες για να βοηθήσει το σωματείο του Αλίμου, το οποίο δημιούργησε η ίδια μαζί με τον σύζυγό της. Με την ομάδα της να κερδίζει από την πρώτη χρονιά την άνοδο στην Α1, και την Ασημάκη να ανεβάζει στροφές (πρώτη σκόρερ του φετινού πρωταθλήματος) με σπουδαίες εμφανίσεις και φτάνοντας μέχρι και τους ομίλους του Τσάμπιονς Λίγκ με την ομάδα της.

Η εθνική προπονήτρια Αλεξία Καμμένου ήταν επί σειρά ετών προπονήτριά της στη Βουλιαγμένη και έτσι όταν η Μυριοκεφαλιτάκη βγήκε off δεν το σκέφτηκε για πολύ.

Το βράδυ του Σαββάτου τις βρήκε στο κολυμβητήριο του Αϊντχόφεν να κλαίνε παρέα και με τα υπόλοιπα κορίτσια για το χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό με τη νίκη θρίλερ (στο τέλος) επί της Ιταλίας με 7-6 που το 2012 και πάλι στο Αίτχόφεν μας είχε στερήσει το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό (13-10 είχε νικήσει στον τελικό) όπως είχε κάνει και στο Μαρούσι το 2004 στον δραματικό τελικό του Ολυμπιακού τουρνουά (10-9 χάσαμε το χρυσό στην παράταση).

Αυτή τη φορά η ρεβάνς ήταν γλυκιά με την Ιταλία να συνεχίζει το σαφάρι για την ολυμπιακή πρόκριση στη Ντόχα του Κατάρ τον άλλο μήνα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα.

Χρυσές γενιές των κοριτσιών από το 2008 και μετά έχαναν με δραματικό τρόπο συνήθως την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες και μια από τις πιο χαρισματικές γενιές όπως η τωρινή είχε μπροστά της μια ακόμα μεγάλη ευκαιρία.

Για τρία (και κάτι παραπάνω) οκτάλεπτα οι Ελληνίδες είχαν «καταπιεί» την Ιταλία στην άμυνα δεχόμενες μόλις δύο γκόλ σε 27 λεπτά (ο αγώνας στο πόλο διαρκεί συνολικά 32).

Το όνειρο γινόταν πραγματικότητα και είχε ξεπροβάλλει το Παρίσι στο βάθος και εκεί η πίεση ξανάρθε. Οι Ιταλίδες ισοφάρισαν με ένα σερί 4-1 σε λιγότερα από 4 λεπτά αλλά το πανέξυπνο (και τεχνικό) σούτ της Νικόλ Ελυθεριάδου λύτρωσε όχι μόνο την ομάδα αλλά και τις κοπέλες που είχαν χάσει στο παρελθόν την ευκαιρία να ζήσουν τη μαγεία των Ολυμπιακών Αγώνων. Αυτή τη φορά οι ιταλίδες δεν γύρισαν τον αγώνα όπως το 2004.

«Θα έχουμε για πάντα το Παρίσι» ήταν η κλασσική ατάκα του Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ (ως Ρικ) στην Ινγκριντ Μπέργκμαν (ως Ισλα) στη περίφημη «Καζαμπλάνκα».

Στο Παρίσι όπου θα γίνουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες, αλλά κάλλιστα η Αλεξάνδρα Ασημάκη μπορεί να αναφωνεί πλέον «Θα έχουμε για πάντα το Αϊντχόφεν» καθώς εκεί πριν από 12 χρόνια είχε κατακτήσει το ασημένιο μετάλλιο με την Εθνική του Γιώργου Μορφέση και τώρα η Εθνική εκτός από το χάλκινο μετάλλιο πήρε και την ολυμπιακή πρόκριση με την 35χρονη παίκτρια και πάλι παρούσα.