Πάντα ντυνόμουν μοντέρνα. Εξακολουθώ να το θέλω, αλλά, καθώς μεγαλώνω, δεν θέλω να φαίνομαι ανόητη με ένα ρούχο για μια 20χρονη. Αυτή τη στιγμή αναρωτιέμαι για τα παντελόνια. Η τάση προτείνει πολύ, πολύ φαρδιά παντελόνια, με έξτρα όγκο. Μου αρέσουν, αλλά δεν είναι και τα πιο κολακευτικά. Τι γίνεται με τα στενά παντελόνια; Πρέπει να είναι μακριά ή κοντά; Υπάρχουν κανόνες για το ντύσιμο καθώς μεγαλώνουμε; – Liz, Akron, Ohio

Αυτή την ερώτηση έστειλε μια αναγνώστρια των New York Times στην ανάλογη Q&A στήλη της εφημερίδας και έλαβε την εξής απάντηση για ένα θέμα που μας αφορά όλους, κυρίως όμως τις γυναίκες, οι οποίες δέχονται και την σκληρή κριτική.

«Το γεγονός ότι η μόδα επιμένει ακόμα να δείχνει ρούχα σε σώματα κάτω των 25 ετών δεν σημαίνει ότι αυτά τα ρούχα δεν προορίζονται για γυναίκες διπλάσιες σε ηλικία»

H απάντηση των New York Times 

«Αυτή είναι μια ερώτηση που κάνω συχνά στον εαυτό μου. Εξάλλου, το ότι μπορείτε να φορέσετε κάτι δεν σημαίνει ότι πρέπει και να το κάνετε σώνει και ντε.

Πριν από μερικά χρόνια, όταν παρακολουθούσα μια επίδειξη μόδας και είδα ένα μοντέλο με ολόσωμη φόρμα με σμόκιν και σορτς, σκέφτηκα: «Αχά! Μια ολόσωμη φόρμα με σμόκιν και σορτς. Αυτό θα λύσει πολλά από τα προβλήματα του επίσημου ντυσίματος». Στη συνέχεια, σχεδόν αμέσως, σκέφτηκα: » Ποιον κοροϊδεύεις; Δεν μπορείς να το φορέσεις αυτό».

Σωματικά, το λουκ θα μου ταίριαζε μια χαρά (ειδικά με καλσόν), αλλά ψυχολογικά θα ένιωθα σαν να φορούσα ένα πολύ φανταχτερό playsuit. Και αυτό είναι το θέμα με την υπόθεση του «ντύνομαι στην ηλικία μου». Δεν έχει να κάνει με μια λίστα ρούχων που μπορείτε ή δεν μπορείτε να φορέσετε. Έχει να κάνει με όλους τους συνειρμούς και τις βεβαιότητες που ενσωματώνονται σε αυτά τα ρούχα.

Αυστηροί κοινωνικοί ή πολιτισμικοί κανόνες σχετικά με το τι πρέπει να φοράτε καθώς μεγαλώνετε δεν υπάρχουν πια. Οι λίγοι που υπάρχουν τείνουν να είναι συγκυριακοί και θεσμικοί και έχουν να κάνουν με τους ενδυματολογικούς κώδικες στους χώρους εργασίας. Και δεν χρειάζεται να νοιάζεστε εάν είστε κομψοί στο κατώφλι, ας πούμε, των 50 ετών. Το γεγονός ότι η μόδα επιμένει ακόμα να δείχνει ρούχα σε σώματα κάτω των 25 ετών δεν σημαίνει ότι αυτά τα ρούχα δεν προορίζονται στην πραγματικότητα για γυναίκες διπλάσιες σε ηλικία».

«Αυστηροί κοινωνικοί ή πολιτισμικοί κανόνες σχετικά με το τι πρέπει να φοράτε καθώς μεγαλώνετε δεν υπάρχουν πια»

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Isabelle Huppert (@isabelle.huppert)

Ποια θέλω να είμαι; 

«Αλλά το πώς ντύνεστε είναι μια δήλωση για το ποια είστε και πώς θέλετε να σας αντιλαμβάνονται. Και αυτό αλλάζει καθώς μεγαλώνουμε – ακόμα περισσότερο, μερικές φορές, από το σώμα μας ή το μέγεθος του φορέματός μας (αν και αυτά, φυσικά, αλλάζουν επίσης).

Προσωπικά, αισθάνομαι ότι τα χρόνια μου έχουν κερδηθεί με κόπο και η εμπειρία αξίζει να φορεθεί. Πράγμα που σημαίνει ότι έχω αποχαιρετήσει τα ρούχα που γενικά συνδέω με τα νιάτα μου: Μήκος ρούχων πάνω από τα γόνατά μου, μπλούζες που αναδεικνύουν τον αφαλό μου, βολάν, slip dresses. Οτιδήποτε, πραγματικά, με οδηγεί γλιστρώντας σε μια σκουληκότρυπα, σε μια εποχή που ήμουν πολύ λιγότερο διαμορφωμένο άτομο, ή σε μια εποχή που έζησα ήδη μια φορά. Αυτό έχει να κάνει τόσο με προσωπικούς συνειρμούς όσο και με τα πραγματικά έτη.

Είναι κάπως σαν το πρόβλημα της οικογενειακής επανένωσης, όπου, όταν βρίσκεσαι κοντά σε αδέρφια και μεγαλύτερους συγγενείς, ανακαλύπτεις τον εαυτό σου να ξαναγυρίζει στον ρόλο που έπαιζες στην ηλικία των 12 ετών. Το να φοράς ρούχα από μια παλαιότερη περίοδο, ακόμη και αν η μόδα έχει αποφασίσει ότι ήρθε η ώρα να τα ανακαλύψει μια νέα γενιά, τείνει να έχει το ίδιο αποτέλεσμα. Αυτός στην πραγματικότητα μπορεί να είναι ένας κανόνας που αξίζει να εξεταστεί: Αν το φορέσατε την πρώτη φορά που ήταν τάση, ίσως να θέλετε να το αποφύγετε τη δεύτερη φορά».

«Προσωπικά, αισθάνομαι ότι τα χρόνια μου έχουν κερδηθεί με κόπο και η εμπειρία αξίζει να φορεθεί»

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Eugenia de la Torriente (@etorriente)

Σιγκούνι Γουίβερ, Ιζαμπέλ Ιπέρ, Μισέλ Γιο, Άντζελα Μπάσετ, Λορίν Χάτον, Mισέλ Λαμί

«Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, νομίζω, βρίσκω τον εαυτό μου να κλίνει προς τις μακριές φούστες – αυτές που πέφτουν κάπου μεταξύ της μέσης της γάμπας και του αστραγάλου – και τα φαρδύτερα παντελόνια, τα οποία μου δίνουν ένα είδος swishy αίσθησης καθώς περπατάω. Επίσης, μανίκια τριών τετάρτων ή μακριά μανίκια. Και να βάζω τα top μέσα από το παντελόνι ή τη φούστα. Μια ζώνη επίσης πάντα κολακεύει. Το να είμαι πιο καλυμμένη μου φαίνεται πιο πρακτικό και πιο κομψό, και οι δύο αυτές λέξεις (μαζί με την επακόλουθη λέξη «συμμαζεμένη») υποδηλώνουν αξίες που έχω αρχίσει να εκτιμώ.

Ακριβώς όπως δεν το κάνουν τα kitten heels και τα mules, κυρίως λόγω των ονομάτων τους. Αλλά έτσι είμαι εγώ. Και αυτό είναι το θέμα!

Όταν σκέφτομαι τις γυναίκες μιας ορισμένης ηλικίας των οποίων το στυλ θαυμάζω, σκέφτομαι τις γυναίκες που μοιάζουν σαν να ξέρουν ποιες είναι και αισθάνονται άνετα να το τηλεγραφούν στον κόσμο: Σιγκούνι Γουίβερ, Ιζαμπέλ Ιπέρ, Μισέλ Γιο, Άντζελα Μπάσετ, Λορίν Χάτον, Mισέλ Λαμί (η πολύ goth σύντροφος-σύζυγος-μνημείο του σχεδιαστή μόδας Rick Owens).

Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να πάρεις τις δικές σου αποφάσεις για το τι σε κάνει να αισθάνεσαι καλά, με φαρδιά παντελόνια ή με στενά. Με μίνι ή με μάξι; Κάτι που είναι, πραγματικά, ο απόλυτα ενήλικος τρόπος να σκέφτεσαι και να ντύνεσαι».

*Με στοιχεία από nytimes.com

Headlines