Η μεγάλη επιστροφή του Μοχάμεντ Άλι

Στις 17 Ιανουαρίου 1942 γεννιέται στο Λούισβιλ του Κεντάκι, στον νότο των ΗΠΑ, ο Κάσιους Κλέι, μετέπειτα Μοχάμεντ Άλι. Ο μικρός Κάσιους ξεκίνησε να ασχολείται με την πυγμαχία στα 12 του χρόνια και λίγα χρόνια αργότερα θα γινόταν ο παγκόσμιος θρύλος του αθλήματος.

Το 1964 κατακτά για πρώτη φορά τον τίτλο του πρωταθλητή και έκτοτε ακολουθεί μια εντυπωσιακή πορεία. Όμως ο Κάσιους Κλέι δεν απασχόλησε την αμερικανική και διεθνή κοινή γνώμη μόνο για τα επιτεύγματα του εντός του ρίνγκ.

Λίγες ημέρες αφότου στέφθηκε πρωταθλητής, το 1964, ο Κάσιους Κλέι ανακοίνωσε πως ασπάστηκε τον ισλαμισμό και πως υιοθετεί το όνομα, Μοχάμεντ Άλι, που του δόθηκε από τον πνευματικό καθοδηγητή του, Ελάιτζα Μοχάμεντ.

Πολιτική ταυτότητα και αποκλεισμός

Η πορεία του στην πυγμαχία συνέχισε να είναι ανοδική και το 1966 στέφεται παγκόσμιος πρωταθλητής βαρέων βαρών. Παράλληλα αξιοποιώντας τη δημοσιότητα και τη δημοτικότητά του δεν διστάζει, σε καιρούς που μόνο αυτονόητο δεν ήταν, να εκφράζει τις πολιτικές του απόψεις, στηλιτεύοντας τη συμμετοχή των ΗΠΑ στον πόλεμο του Βιετνάμ, τις φυλετικές διακρίσεις και τη στέρηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των μαύρων από τους λευκούς.

Η άρνησή του να καταταγεί στον αμερικανικό στρατό, προκαλεί την βαριά τιμωρία του. Του αφαιρείται ο τίτλος του πρωταθλητή και του επιβάλλεται ποινή αποκλεισμού από οποιαδήποτε αθλητική διοργάνωση των ΗΠΑ για τρεισήμισι χρόνια.

Επέστρεψε στην ενεργό δράση στα τέλη του 1970, και σαφώς επηρεασμένος από την πολυετή αποχή χάνει, το 1971 και το 1973, τον τίτλο του πρωταθλητή.

Ο Μοχάμεντ Άλι όμως δεν τα παρατάει και το 1974, σε ηλικία 32 ετών, διεκδικεί τον παγκόσμιο τίτλο από τον φοβερό και τρομερό Τζόρτζ Φόρμαν. Ο μεταξύ τους αγώνας, που έμελλε να μείνει στην Ιστορία, διεξήχθη στο Ζαΐρ και έμεινε γνωστός ως «η Βροντή στη ζούγκλα» (Rumble in the Jungle).

Η μεγάλη μάχη

Ο Μοχάμεντ Άλι δεν ήταν φυσικά ο πυγμάχος που ήταν πριν την τιμωρία του, όμως θα ήταν μεγάλο λάθος για οποιονδήποτε αντίπαλό του να τον υποτιμήσει.

Όπως γράφει η Τζίνα Κωνσταντοπούλου στο «ΒΗΜΑ» της 26 Σεπτεμβρίου 1999 «Ο προπονητής του, Αντζελο Ντάντι, εν έτει 1974 οκτώ ώρες προτού λάβει χώρα η θρυλική αναμέτρηση μποξ στην Κινσάσα του Ζαΐρ, έλεγε:

«Μόνο όποιος κατέχει καλά τα πράγματα περί αγώνων πυγμαχίας είναι σε θέση να μην υποτιμήσει τις δυνατότητές του. Ενα είναι σίγουρο. Ο Μοχάμεντ Αλι δεν σκοπεύει να καταλήξει στο νοσοκομείο»

»Την ίδια στιγμή, ο συγγραφέας Μπαντ Σούλμπεργκ ­ένας από τους διάσημους αμερικανούς υποστηρικτές του πυγμάχου το διάστημα όπου ο Αλι αρνιόταν να εκπληρώσει τη στρατιωτική θητεία του ­διακατεχόταν από μεγάλη ανησυχία για την επερχόμενη μάχη. Για τον απλό λόγο ότι στο μυαλό του Σούλμπεργκ, όπως και αρκετών άλλων, ο Τζορτζ Φόρμαν φάνταζε αήττητος. Εξάλλου είχε κερδίσει δικαίως τη φήμη του μποξέρ με την “τεράστια δύναμη” του οποίου οι γροθιές παρομοιάζονταν πολλάκις με χτύπημα από σιδερένια μπάλα.

»Γεγονός που γνώρισε από πρώτο χέρι και ο Τζο Φρέιζερ στις 22 Ιανουαρίου 1973 στην Τζαμάικα όταν βγήκε νοκ άουτ από τον Τεξανό Φόρμαν, ακριβώς αφού πέρασαν 95 δευτερόλεπτα από την έναρξη του δεύτερου γύρου.

Ο 5ος γύρος

»Ως τον τέταρτο γύρο δεν είχε σημειωθεί καμία ιδιαίτερη έκπληξη από τους Αλι και Φόρμαν. Ηταν κατά τη διάρκεια του πέμπτου γύρου όπου μια φρικτή αριστερή μπουνιά έπεσε στο κεφάλι του Μοχάμεντ για να συνοδευτεί αμέσως μετά από ανάλογη διαδοχική κίνηση.

»Προκειμένου να αντέξει τα εν λόγω χτυπήματα, ο Αλι άρχισε να γυρίζει συνεχώς γύρω από τον αντίπαλό του. Οταν δε κατάλαβε ότι είχε καταφέρει να εξαντλήσει τον Φόρμαν, δεν έχασε την ευκαιρία και πήρε την πρωτοβουλία.

»Ξεκινούσε μόλις ο όγδοος γύρος και ο Τζορτζ Φόρμαν ρίχνει τρεις γροθιές στο κεφάλι του Αλι. Στη συνέχεια δέχεται πίσω δύο χτυπήματα. Η πρώτη γροθιά προσγειώθηκε στο αριστερό πλευρό του αλλά η επόμενη στα δεξιά ήταν εκείνη η οποία προκάλεσε τη μεγάλη ζημιά. Με κομμένη την ανάσα ο Τζορτζ Φόρμαν γονάτισε στο καναβάτσο. Προσπάθησε να σηκωθεί αλλά χωρίς να τα καταφέρει. Ολα είχαν τελειώσει. Ο διαιτητής Ζακ Κλέιτον μετρώντας αντίστροφα επισημοποίησε το νοκ ντάουν. Ο Αλι ήταν ο νέος παγκόσμιος πρωταθλητής πυγμαχίας».

Κρίσιμες στρατηγικές

»Λέγεται ότι ο Φόρμαν έχασε τον αγώνα για έναν απλούστατο λόγο: όντας βαρύτερος από τον Αλι περί τα 15 κιλά, βάλθηκε να αδυνατίσει λίγες ημέρες προτού συναντήσει στο ρινγκ τον άλλο διεκδικητή του πρωταθλήματος.

»Ο Μοχάμεντ από την πλευρά του είχε δηλώσει ότι θα “χόρευε” γύρω του, ώστε με αυτό τον τρόπο να εξουθενώσει τον τεξανό πυγμάχο, που τότε εθεωρείτο το μεγάλο αστέρι του αθλήματος.

»Πράγματι, ο Φόρμαν έχασε τα περιττά κιλά αλλά και το παιχνίδι. Εκεί όπου περίμενε να αντιμετωπίσει την υπερκινητική αγωνιστική συμπεριφορά του Αλι, έπεσε έξω.

»Ο τελευταίος άλλαξε σοφά τη στρατηγική του. Μπήκε μέσα στο ρινγκ, κάθισε στο κέντρο και άρχισε να τρώει τη μια μπουνιά μετά την άλλη. Υπάρχει μάλιστα μια σκηνή όπου ο Αλι βρίσκεται οριζοντιωμένος στα σχοινιά και ο Φόρμαν τον χτυπάει αλλεπάλληλα. Το μόνο που κάνει τότε ο Αλι είναι να επαναλαμβάνει στον αντίπαλό του ότι δεν έχει τη δύναμη, ότι δεν πρόκειται να τον βγάλει νοκ άουτ.

»Μερικές ώρες μετά τον αγώνα, ο βασιλιάς του ρινγκ ήρεμος στο καθιστικό του σπιτιού του, με τα πόδια απλωμένα στο χαμηλό τραπέζι, είχε όλο τον χρόνο και τη διάθεση να εκφράσει τη δική του άποψη για το αποτέλεσμα:

«Ολοι αυτοί που ισχυρίζονταν ότι έχω ξοφλήσει, όλοι εκείνοι που νόμιζαν ότι δεν μου έχει απομείνει τίποτε άλλο παρά το στόμα μου, όλοι όσοι περίμεναν να έχω τη μεγαλύτερη ήττα στην αθλητική ζωή μου, πίστευαν ότι ο Τζορτζ θα τα κατάφερνε για πάρτι τους ­ τώρα ξέρουν καλύτερα».