Τοκετός στα χαλάσματα της Γάζας: «Χωρίς τον πόλεμο δεν θα είχα χάσει το μωρό μου»

Δεν μπορούσε να επιλέξει τι ήταν χειρότερο: οι συνεχείς βομβαρδισμοί ή οι πόνοι του τοκετού που αναγκάστηκε να τους «εκτονώσει» στις τουαλέτες δίπλα από τη σκηνή της. Το παιδί που γέννησε πέθανε.

Το μόνο που της επέμεινε ήταν ένας βαθύς πόνος και μια ανάγκη να κλάψει για την αδικία που βίωσε. Χωρίς τον πόλεμο στη Γάζα, δεν θα είχε χάσει τον γιο της.

Εκτιμάται ότι υπάρχουν περίπου 50.000 έγγυες γυναίκες στην Γάζα. Πάνω από το 10% αυτών, περίπου 5.500 γέννησαν μέχρι το τέλος του 2023 ενώ η κατάσταση στην περιοχή γίνεται ολοένα και πιο δραματική εξαιτίας τις έλλειψης των απαραίτητων αγαθών, όπως φαρμάκων, νερού και ηλεκτρισμού.

Τα νοσοκομεία έχουν γεμίσει και έτσι οι συνθήκες διαβίωσης για τις λεχώνες είναι εξαιρετικά δύσκολες.

Η Pascale Coissard Rogeret είναι συντονίστρια επείγουσας παρέμβασης των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στη Γάζα από τις 20 Δεκεμβρίου 2023. Αυτή την εβδομάδα, συνάντησα μερικούς από τους ασθενείς μας στο νοσοκομείο Emirati στη Rafah.

Η Παλαιστίνια Shimaa Abu Khater, 23 ετών, με το κοριτσάκι της, την Kinda, που γεννήθηκε πρόωρα

Άγχος, εκτοπισμός και τοκετός

Σε αυτή την δομή των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στα νότια της Λωρίδας της Γάζας, οι γυναίκες λαμβάνουν φροντίδα μετά τον τοκετό. Εκτός από την εξάντληση του τοκετού, αυτές οι γυναίκες πρέπει να αντιμετωπίσουν το συνεχές άγχος των βομβαρδισμών, του εκτοπισμού, των συνθηκών διαβίωσης στη Rafah και την αβεβαιότητα για το τι επιφυλάσσει το αύριο.

Αυτές οι γυναίκες είναι εκτοπισμένες. Επιβιώνουν σε πλαστικές σκηνές που έστησαν με τις οικογένειές τους όσο καλύτερα μπορούσαν, όπου μπορούσαν, σε μια πόλη που γεμίζει καθημερινά από τη συνεχή ροή προσφύγων που μετακινούνται εξαιτίας των αεροπορικών επιδρομών και των μαχών που γίνονται σε όλη τη Γάζα.

«Βρισκόμαστε στα μέσα του χειμώνα- οι μέρες είναι κρύες και κάποιες βροχερές. Τρεις από αυτές τις γυναίκες μου έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση» περιγράφει η Pascale.

Η Maha* είναι από τη βόρεια Γάζα. Πήγε σε ένα νοσοκομείο όταν ένιωσε τους πρώτους πόνους, αλλά δεν μπορούσε να νοσηλευτεί. Όλες οι αίθουσες τοκετού ήταν γεμάτες. Ήξερε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, ότι έπρεπε να εισαχθεί- είχε κάνει καισαρική τομή στο παρελθόν. Αλλά χωρίς να έχει άλλη επιλογή, έπρεπε να επιστρέψει στη σκηνή της.

Ο γιος της πέθανε. Τον γέννησε στις τουαλέτες που βρίσκονταν πιο κοντά στη σκηνή της

«Όταν μπήκα στη δομή μας, η Maha καθόταν στο κρεβάτι της, αφού είχε λάβει φροντίδα μετά τον τοκετό. Εκείνη ήταν που με κάλεσε να της μιλήσω. Είχε ανάγκη να εκφράσει τον βαθύ πόνο της σε όλους μας- είχε ανάγκη να κλάψει για την αδικία που βίωσε. Χωρίς αυτόν τον πόλεμο, δεν θα είχε χάσει τον γιο της».

Η «Ειρήνη» δεν ήταν ποτέ πιο αναγκαία

Η Noor είχε ένα κοριτσάκι, ένα πολύ όμορφο κοριτσάκι. Αφού γέννησε, ήταν ευτυχισμένη αλλά κουρασμένη, μισοκοιμισμένη και λίγο χλωμή.

«Οι συνάδελφοί μου της έκαναν ένα τεστ αιμοσφαιρίνης: χρειαζόταν να πάρει κάποια συμπληρώματα σιδήρου και βιταμίνης C. Η πεθερά της τη συνόδευε και μου είπε ότι η οικογένειά τους κατάγεται από την Jabalia, στη βόρεια Λωρίδα της Γάζας. Το σπίτι της, ο δρόμος της, έχουν γίνει πλέον συντρίμμια. Ρώτησα ποιο θα ήταν το όνομα του κοριτσιού της. Η Noor δεν έχει αποφασίσει ακόμα. Αλλά η πεθερά της θα ήθελε το όνομά της να είναι Salam (Ειρήνη): ποτέ δεν ήταν πιο αναγκαίο.

Οι μητέρες που θηλάζουν συμβουλεύονται να πίνουν τουλάχιστον τρία λίτρα (πάνω από έξι πίντες) νερό την ημέρα και να τρώνε καλά για να παράγουν επαρκές γάλα — αλλά η εύρεση καθαρού νερού και τροφής στη Γάζα γίνεται όλο και πιο δύσκολη μέρα με τη μέρα.

Η ήδη πληγείσα από τη φτώχεια και εδώ και καιρό αποκλεισμένη παλαιστινιακή επικράτεια βυθίστηκε στον χειρότερο πόλεμο όλων των εποχών, αφού οι ηγέτες της Χαμάς εξαπέλυσαν την επίθεσή τους στις 7 Οκτωβρίου στο Ισραήλ.

Σχεδόν τα δύο τρίτα των 36 νοσοκομείων της Γάζας, που έχουν ήδη κατακλυστεί από τραυματίες πολέμου, έχουν τεθεί εκτός λειτουργίας λόγω έλλειψης καυσίμων για την τροφοδοσία των γεννήτριών τους.

Εφιαλτικές συνθήκες

Ανώτατος αξιωματούχος του ΟΗΕ για τα παλαιστινιακά εδάφη, Ντόμινικ Άλεν, δήλωσε ότι οι έγκυες γυναίκες στη Γάζα «δεν έχουν πού να πάνε, δεν είναι πουθενά ασφαλές».

Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, εκτιμούνται κατά μέσο όρο 180 γεννήσεις την ημέρα στη Γάζα, με πληθυσμό 2,4 εκατομμύρια.

Ο πόλεμος δημιουργεί ένα περιβάλλον υψηλού στρες που πιθανόν να προκαλέσει επιπλοκές κατά τη γέννηση και μπορεί να οδηγήσει σε αποβολές.

Η υπηρεσία του ΟΗΕ ανέφερε την «εφιαλτική» περίπτωση μιας γυναίκας που πήρε εξιτήριο μόλις τρεις ώρες μετά τον τοκετό.

Ένα από τα παιδιά που γεννήθηκαν κατά τη διάρκεια του πολέμου στη Γάζα σε μια σκηνή

Οι χειρούργοι έχουν αποκαλύψει κάνουν καισαρικές τομές χωρίς αναισθητικό ή άλλα κρίσιμα εφόδια. Υπάρχει έλλειψη αίματος για τη θεραπεία της αιμορραγίας μετά τον τοκετό και αντισηπτικού για ράμματα και θεραπεία μετά την κοπή του ομφάλιου λώρου.

Όπως είχε περιγράψει στο in ο Νικόλας Παπαχρυσοστόμου, επικεφαλής σε επείγουσες αποστολές των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, που βρίσκεται στη Ράφα, η πόλη της Ράφα βρίσκεται παντού. Οι σκηνές και τα αυτοσχέδια αντίσκηνα έχουν φτάσει μέχρι την κλινική, τα οποία τοποθετούνται με άναρχο τρόπο και φιλοξενούν εκατοντάδες ανθρώπους και οικογένειες με παιδιά. Στη Ράφα υπολογίζεται πως υπάρχει ενάμιση εκατομμύριο κόσμος, σε μια πόλη που παλιότερα ήταν 100.000.

Τα νοσοκομεία έχουν πάψει πλέον να είναι νοσοκομεία. Τα νοσοκομεία έχουν μετατραπεί πλέον σε «χωριά». Δεν υπάρχει πλέον ιδιωτικός χώρος ασθενούς. Μέσα σε ένα δωμάτιο μπορεί να μένουν οικογένειες των ασθενών.

Η Reham έχει μόλις γεννήσει ένα κοριτσάκι. Και οι δύο είναι καλά. Θέλει να μου δείξει το πρόσωπο του νεογέννητου παιδιού και μου λέει με χαμόγελο ότι το όνομά της είναι Amal (Ελπίδα), γιατί η ελπίδα είναι αυτό που ενθαρρύνει τους Παλαιστίνιους, παρά τις φρικαλεότητες που έχουν ζήσει τις τελευταίες μέρες. Και η ελπίδα είναι το τελευταίο πράγμα που θέλει να χάσει η Reham.

* Τα ονόματα έχουν αλλάξει για λόγους ασφαλείας.