Στην προτελευταία θέση της ΕΕ η αγοραστική δύναμη των Ελλήνων

Έχει γίνει πλέον μανιέρα, ή κάτι σαν μονότονο δοξαστικό τροπάριο, η μονομερής προβολή από ορισμένα τηλεοπτικά κανάλια ως «πρώτη είδηση», ο υψηλός ρυθμός ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας, την ίδια περίοδο μακράς διάρκειας, κατά την οποία το ευρύ καταναλωτικό κοινό των ελλήνων βιοπαλαιστών προσπαθεί να γλυτώσει μερικά εκατοστά του ευρώ αναζητώντας κάτι το φθηνότερο στην αυτοκρατορία της αγοραίας ακρίβειας. Ή με λιγότερα λόγια, το πουγκί με τα όβολα του μέσου έλληνα δεν βροντάει τόσο από το χρήμα, όσο περισσότερο από αέρα κοπανιστό!

Είναι να απορεί κανείς πώς και γιατί δεν μεταδίδονται και μάλιστα με την ένδειξη alarme (συναγερμός) από κάποια ΜΜΕ οι πιστοποιημένες ειδήσεις της EUROSTAT σύμφωνα με τις οποίες:

• Η Ελλάδα εμφάνισε το τρίτο χειρότερο κατά κεφαλήν ακαθάριστο εθνικό προϊόν σε επίπεδο Ευρωζώνης, με το αιτιολογικό ή πρόσχημα της ενεργειακής κρίσης και του υψηλού πληθωρισμού.
• Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ εκφρασμένο σε όρους αγοραστικής δύναμης κυμαινόταν στο 59% του μέσου όρου της ΕΕ στη Βουλγαρία και 261% στο Λουξεμβούργο, ενώ η χώρα μας καταγράφει την τρίτη χειρότερη επίδοση μετά τη Βουλγαρία και τη Σλοβακία.
• Απεναντίας, το 2022 το Λουξεμβούργο και η Ιρλανδία κατέγραψαν τα μεγαλύτερα επίπεδα κατά κεφαλήν ΑΕΠ δηλαδή αντιστοίχως 161% και 134% πάνω από τον μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σε ανάλογα ικανοποιητικά επίπεδα εντός της Ε.Ε. κινήθηκαν και οι Δανία με 36%, Ολλανδία 30%, Αυστρία 25%, Βέλγιο 21%, Σουηδία 19%, Γερμανία 17%.
• Το ρεκόρ στην χαμηλότερη κατηγορία του ΑΕΠ κατέγραψαν οι Βουλγαρία 41%, Σλοβακία 33% και Ελλάδα 32%.

Ο στραγγαλισμός των συνταξιούχων

Ο μονομερής πανηγυρισμός των υψηλών ρυθμών ανάπτυξης από τα γνωστά φιλοκυβερνητικά ενημερωτικά εξαπτέρυγα, ενισχύεται και από την απόλυτη σιωπή τους, ως προς τα αίτια της μειωμένης αγοραστικής δύναμης της πλειονότητας των ελλήνων βιοπαλαιστών και κυρίως των συνταξιούχων, οι οποίοι με την περιφρονητική συμπεριφορά των κυβερνήσεων του ΣΥΡΙΖΑ και της Ν.Δ. στερήθηκαν από την αρπακτική βουλιμία των δύο κυβερνήσεων το 45% των συντάξεών τους, με τα κυβερνητικά προσχήματα της αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης.

Οι αρπακτικές αυτές κρατήσεις συμποσούμενες φτάνουν τα 70 δισ ευρώ! Τα ποσά αυτά κατακρατούνται παρανόμως, ενώ θα έπρεπε να έχουν επιστραφεί και μάλιστα εντόκως στους συνταξιούχους. Κατά συνέπειαν, αυτή η μακρόχρονη κατακράτηση θα μπορούσε μετά από ενδελεχή έρευνα της Δικαιοσύνης να συγκροτήσει την αντικειμενική υπόσταση του αδικήματος της υπεξαίρεσης και μάλιστα σε βαθμό κακουργήματος.

Μετά από όλα αυτά προκύπτει το αμείλικτο ερώτημα: Γιατί ο κύριος Κυριάκος Μητσοτάκης δεν περιέλαβε στην καρατόμηση των κ.κ. Γιάννη Οικονόμου και Κώστα Κατσαφάδο, τους υπεύθυνους των οικονομικών υπουργείων για τις λεηλατημένες συντάξεις των συνταξιούχων;

Το περίεργο σε όλη αυτή την κυβερνητική σιωπή, για την επιστροφή των λεηλατημένων συντάξεων στους δικαιούχους, είναι ότι δεν δραστηριοποιείται δεόντως και η Αντιπολίτευση. Αυτό το θέμα νομιμοποιεί το Κοινοβούλιο να ενεργοποιήσει το νόμο περί ευθύνης υπουργών και να επισπεύσει τη συγκρότηση του Ειδικού Δικαστηρίου για τη δίκη και καταδίκη των υπευθύνων. Διαφορετικά θα προκύψουν στοιχεία για πιθανή σιωπηρή συμπαιγνία των πολιτικών δυνάμεων.

Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα…