Στο American Nightmare η αλήθεια είναι αυτή που δεν υποψιάζεται κανείς

Η Denise Huskins αφηγείται πως όταν την άφησε ελεύθερη στις 25 Μαρτίου του 2015 ένας από τους άνδρες που την είχαν απαγάγει δύο ημέρες νωρίτερα, το τελευταίο πράγμα που σκεφτόταν ήταν αν όλα όσα είχε περάσει θα ακούγονταν πιστευτά στον έξω κόσμο. Μόλις όμως ελευθερώθηκε και ένιωσε ασφαλής, η Huskins, 29 χρονών τότε, βρέθηκε απέναντι σε μια καταιγίδα από δημοσιεύματα των μέσων μαζικής ενημέρωσης που αμφισβητούσαν την ιστορία της και μια αστυνομία που είχε βάλθει σώνει και καλά να αποδείξει ότι απλά ήταν ένα Gone Girl.

Το Gone Girl – Το Κορίτσι που Εξαφανίστηκε είναι το best seller βιβλίο της Τζίλιαν Φλιν, το οποίο μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο με πρωταγωνιστές τους Ρόζαμουντ Πάικ και τον Μπεν Άφλεκ, το οποίο και αφηγείται την περιπέτεια μιας γυναίκας που σκηνοθετεί την εξαφάνιση της για να θεωρηθεί ύποπτος για το φόνο της ο σύζυγος της που την είχε απατήσει με μια πολύ νεότερη φοιτήτρια του.

Στο American Nightmare του Netflix, που παρουσιάζει την πραγματική ιστορία της Denise Huskins και του σήμερα πια συζύγου της Aaron Quinn, όλα ξεκινούν με την αρπαγή της πρώτης από το σπίτι του δεύτερου στο Βαλέχο της Καλιφόρνιας τις πρώτες πρωινές ώρες της 23ης Μαρτίου 2015. Τις επόμενες 48 ώρες, η αστυνομία πέρασε από το να προσπαθεί να φορτώσει την εξαφάνιση της Huskins στον Quinn, στην ενοχοποίηση της ίδιας για σκηνοθετημένη απαγωγή με δόλιους σκοπούς στα πρότυπα της προαναφερόμενης ταινίας που είχε βγει μερικούς μήνες νωρίτερα, δυο χρόνια μετά την κυκλοφορία του βιβλίου. Το ντοκιμαντέρ των τριών επεισοδίων, από τις σκηνοθέτριες του The Tinder Swindler, Felicity Morris και Bernadette Higgins, συνδυάζει συνεντεύξεις, υλικό από ανακρίσεις και ηχογραφήσεις προκειμένου να αποδείξει πώς η ιστορία της Huskins και του Quinn αποτελεί ένα συγκλονιστικό παράδειγμα του τι μπορεί να συμβεί όταν το σύστημα δικαιοσύνης απογοητεύει τα θύματα ενός εγκλήματος, γράφει το Time.

Τι συνέβη στην Denise Huskins;

Τα δύο πρώτα επεισόδια του American Nightmare αφηγούνται την ιστορία, από την πλευρά του Quinn και της Huskins αντίστοιχα, με επίκεντρο όσα συνέβησαν τη νύχτα της απαγωγής και τις επόμενες ημέρες. Αμφότεροι θυμούνται ότι ξύπνησαν μέσα στη νύχτα από ένα εκτυφλωτικό φως που έπεφτε κατά πάνω τους και τη φωνή ενός άνδρα που τους ειδοποίησε για την παρουσία τουλάχιστον ενός εισβολέα στο σπίτι του Quinn. «Θυμάμαι ότι κοιμόμουν και άκουσα μια φωνή και νόμιζα ότι ήταν όνειρο», δήλωσε η Huskins στο ABC News. «Αλλά η φωνή συνέχισε να μιλάει και θυμάμαι ότι τα μάτια μου άνοιξαν και είδα τους τοίχους να φωτίζονται με ένα λευκό φως που αναβόσβηνε και μετά είδα μερικές κόκκινες κουκίδες λέιζερ να τρέχουν πάνω τον τοίχο και άκουσα να μας λένε: «Ξυπνήστε, πρόκειται για ληστεία. Δεν είμαστε εδώ για να σας πειράξουμε». Και εκείνη τη στιγμή, σκέφτηκα, «Ω, Θεέ μου. Αυτό δεν είναι όνειρο»».

Το ζευγάρι είχε δεμένα τα χέρια και τα πόδια του, τα μάτια του ήταν καλυμμένα και είχε ολοφάνερα ναρκωθεί, ενόσω η Huskins μεταφερόταν από το σπίτι στο πορτμπαγκάζ του αυτοκινήτου του Quinn, ενώ εκείνος έμεινε μέσα στο σπίτι, όπως του είπαν για περιμένει περαιτέρω οδηγίες σχετικά με το πως θα παραδώσει τα λύτρα. Τον είχαν προειδοποιήσει εξάλλου  ότι υπήρχε κάμερα που παρακολουθούσε τις κινήσεις του και ότι αν επικοινωνούσε με την αστυνομία, οι απαγωγείς θα σκότωναν την Huskins.

Στο «Part One: The Boyfriend», ο Quinn αναλύει πώς έφτασε να θεωρείται ύποπτος στην υπόθεση, εξηγώντας πώς η αστυνομία δεν πίστεψε την εξήγησή του για την εξαφάνιση της Denise. Πλάνα από την ώρα που ο Quinn μίλησε με τον ντετέκτιβ Mathew Mustard του Βαλέχο δείχνουν τον δεύτερο να λέει στον πρώτο ότι δεν πιστεύει την ιστορία του και να υπονοεί ότι ο Quinn σκότωσε τη Huskins σε ένα επεισόδιο ενδοοικογενειακής βίας, πριν πετάξει το πτώμα της. Μετά από 18 ώρες αστυνομικής ανάκρισης, ο αδελφός του Quinn, Ethan, προσέλαβε έναν δικηγόρο, τον Dan Russo, για να εξασφαλίσει την απελευθέρωσή του από την αστυνομική κράτηση και να τον εκπροσωπήσει στο μέλλον. Κατά τη διάρκεια της κράτησης του Κουίν, όπως είχε πει στην αστυνομία ότι θα συνέβαινε, οι απαγωγείς προσπάθησαν να επικοινωνήσουν μαζί του τόσο μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου όσο και μέσω τηλεφώνου για τα λύτρα. Η αστυνομία, όμως, είχε θέσει το τηλέφωνό του σε λειτουργία αεροπλάνου.

Το κορίτσι που εξαφανίστηκε

Εν τω μεταξύ, όπως αφηγείται στο «Part Two: Gone Girl», η Huskins κρατούνταν σε μια απομακρυσμένη τοποθεσία από τους απαγωγείς της. Ο μοναδικός άνδρας με τον οποίο είπε δυο κουβέντες παραπάνω της είπε ότι ήταν πρώην στρατιωτικός και άνηκε σε μια εγκληματικής ομάδα που περιλάμβανε άλλα τρία μέλη. Της αποκάλυψε επίσης ότι στόχος της απαγωγής ήταν στην πραγματικότητα η πρώην αρραβωνιαστικιά της Quinn, η Andrea Roberts, η οποία ζούσε στο σπίτι του προαναφερόμενου μέχρι τον προηγούμενο Σεπτέμβριο και έμοιαζε αρκετά με την ίδια. Μέσα στις επόμενες 48 ώρες, η Huskins βιάστηκε δύο φορές από τον απαγωγέα της, ενώ εκείνος βιντεοσκοπούσε την πράξη του.

Τελικά απελευθερώθηκε 400 μίλια μακριά από το Βαλέχο, κοντά στη γειτονιά Χάντικτον Μπιτς στην οποία μεγάλωσε, χωρίς προηγουμένως να καταβληθούν λύτρα. Στη συνέχεια πήρε το δρόμο για το σπίτι του πατέρα της και όταν διαπίστωσε ότι εκείνος έλειπε χτύπησε σε έναν γείτονα που τη γνώριζε από μικρή. Την ίδια ημέρα που απελευθερώθηκε, η αστυνομία του Βαλέχο ανακοίνωσε ότι η απαγωγή της φαινόταν να είναι ένα «ενορχηστρωμένο γεγονός και όχι απαγωγή», οπότε και η Huskins αναγκάστηκε να προσλάβει τον δικό της δικηγόρο, τον συνήγορο υπεράσπισης Doug Rappaport. «Ο κ. Quinn και η κ. Huskins έχουν σπαταλήσει πολύτιμους πόρους από την κοινότητά μας και έχουν αποσπάσει την προσοχή από τα πραγματικά θύματα της κοινότητάς μας, ενώ έχουν ενσταλάξει φόβο στα μέλη της», δήλωσε τότε ο εκπρόσωπος της αστυνομίας του Βαλέχο, υπαστυνόμος Kenny Park, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου. «Έτσι, αν μη τι άλλο, ο κ. Quinn και η κ. Huskins είναι αυτοί που οφείλουν σε αυτή την κοινότητα μια συγγνώμη», κατέληξε.

Προφανώς νιώθοντας ένοχοι για τον τρόπο με τον οποίο η Huskins αντιμετωπίστηκε από τις αστυνομικές αρχές και τον Τύπο, οι απαγωγείς (!) έστειλαν μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου πολλές φορές δηλώσεις  τους στην εφημερίδα San Francisco Chronicle ξεκαθαρίζοντας κάθε φορά ότι το ζευγάρι έλεγε την αλήθεια. Μάλιστα, τα μηνύματα του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου περιλάμβαναν και φωτογραφίες που επιβεβαίωναν τις λεπτομέρειες της ιστορίας της Huskins «Δεν αντέχουμε να βλέπουμε δύο καλούς ανθρώπους να ποδοπατούνται από την αστυνομία και τα μέσα ενημέρωσης, όταν η κυρία Victim F (Huskins) και ο κύριος Victim M (Quinn) θα έπρεπε να έχουν λάβει μόνο υποστήριξη και συμπάθεια», έγραφε χαρακτηριστικά ένα email. «Είμαστε υπεύθυνοι για τον πόνο των θυμάτων και το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να βγούμε μπροστά για να αποδείξουμε ότι δεν λένε ψέματα», πρόσθετε.

Πώς εξιχνιάστηκε η υπόθεση;

Μετά από πολλούς μήνες στη διάρκεια των οποίων κατηγορούνταν πανταχόθεν ότι ο ένας ή και οι δύο μαζί είχαν σκηνοθετήσει την απαγωγή και τη σεξουαλική επίθεση κατά της Huskins, μια απόπειρα απαγωγής στο Δουβλίνο της Καλιφόρνια, περίπου 40 μίλια νότια του Βαλέχο, έδωσε τη λύση στην υπόθεση. Το περιστατικό της 5ης Ιουνίου του 2015 είχε εντυπωσιακές ομοιότητες με την ιστορία της Huskins και του Quinn, μόνο που αυτή τη φορά το απειλούμενο ζευγάρι είχε καταφέρει να αποτρέψει τον εισβολέα, ο οποίος έριξε το τηλέφωνό του μέσα στο σπίτι τους κατά τη διάρκεια της συμπλοκής. Η αστυνομία του Δουβλίνου εντόπισε ότι το τηλέφωνο άνηκε σε μια γυναίκα που τους είπε ότι το χρησιμοποιούσε ο γιο της, Matthew Muller, πρώην πεζοναύτης των ΗΠΑ και απόφοιτος της Νομικής Σχολής του Χάρβαρντ. Αφού ερεύνησε την καλύβα του Muller στη Νότια Λίμνη Tahoe, η Misty Carausu, μία από τους αστυνομικούς που συμμετείχαν στη σύλληψη του, άρχισε να συνθέτει τα κομμάτια του παζλ.

«’’Διαβάζοντας’’ όλα α αποδεικτικά στοιχεία, δεν υπήρχε καμία αμφιβολία ότι δεν ήταν η πρώτη φορά που διέπραττε έγκλημα ο Muller», δήλωσε η Carausu στο ABC News. «Έπρεπε απλώς να καταλάβω πού συνέβησαν τα άλλα εγκλήματα», τόνισε. Ο Muller, ο οποίος είχε διαπράξει στο παρελθόν παρόμοιες εισβολές σε σπίτια και επιθέσεις σε διάφορες περιοχές της Μπέι Bay, κατηγορήθηκε τελικά στο ομοσπονδιακό δικαστήριο του Σακραμέντο για απαγωγή με σκοπό την καταβολή λύτρων. Αν και δεν αποκάλυψε ποτέ, γιατί η Roberts ήταν ο στόχος του, δήλωσε ένοχος και καταδικάστηκε σε 40 χρόνια φυλάκισης. Αργότερα κατηγορήθηκε στην κομητεία Σολάνο για τη σεξουαλική επίθεση κατά της Huskins, καθώς και για τη ληστεία και τη διάρρηξη στο σπίτι του Quinn και καταδικάστηκε σε 31 χρόνια φυλάκισης στην πολιτεία. Ενώ η Huskins και ο Quinn υποστηρίζουν ότι υπήρχαν περισσότεροι από ένας δράστες, κανείς άλλος εκτός από τον Muller δεν κατηγορήθηκε ποτέ για την υπόθεση.

Τον Μάρτιο του 2016, οι Huskins και Quinn κατέθεσαν μήνυση για δυσφήμιση εναντίον της πόλης Βαλέχο και του αστυνομικού της τμήματος, που κατηγόρησαν για «μια μοχθηρή και σοκαριστική επίθεση» που «κατέστρεψε άδικα τη φήμη τους μέσω μιας εξωφρενικής και εντελώς αβάσιμης εκστρατείας απαξίωσης τους». Συμβιβάστηκαν εξωδικαστικά έναντι 2.5 εκατομμυρίων δολαρίων, με τον αρχηγό της αστυνομίας, Shawny Williams, να δηλώνει το 2021, πριν παραιτηθεί τον επόμενο χρόνο, ότι αυτό που συνέβη στην Huskins και τον Quinn ήταν «φρικτό και κακό». Το ζευγάρι παντρεύτηκε το 2018 και απέκτησε δύο κόρες.