Όλες τους «κυβέρνησαν» στα box office εν μέρει λόγω της γοητείας τους. Ορισμένες κατόρθωσαν να ενδυναμώσουν την καριέρα τους και να ξεπεράσουν τους ρόλους των sex bombs και να αποσπάσουν βραβεία με κύρος.

«Στο τέλος της ταινίας, σηκώθηκα, πήγα στον Πολ και του έριξα ένα χαστούκι»

Άλλες παραιτήθηκαν από τη μάχη με μια σεξιστική και μισογυνική βιομηχανία που τις υποβάθμισε σε «κομμάτια κρέατος». Το Χόλιγουντ τις καταδίκασε να παίζουν ρόλους γιαγιάδων μόλις έκλειναν τα 40, ενώ άφηνε τους Πατσίνο, τους Ίστγουντ και τους Νίκολσον να εξακολουθούν να παίζουν ως πρωταγωνιστές και μετά τα 70 τους χρόνια.

Ανάμεσα σε αυτές τις θρυλικές ηθοποιούς παρατηρούνται πολλά κοινά σημεία. Σχεδόν όλες τους πρωταγωνίστησαν σε ερωτικά θρίλερ – το λατρεμένο είδος της δεκαετίας του 1980 – και σχεδόν όλες τους, κάποια στιγμή, χαρακτηρίστηκαν ως «δύσκολες» διότι απλώς ζήτησαν να έχουν λόγο, όχι επί του σεναρίου, αλλά επί της ίδιας τους της «γύμνιας».

Σάρον Στόουν

Η σκηνή που την έκανε σύμβολο του σεξ είναι το γνωστότερο σταυροπόδι στην ιστορία – και το πιο επίμαχο. Συνέβη στην ταινία Βασικό ένστικτο (1992). Η Σάρον Στόουν ισχυρίζεται ότι ο Πολ Βερχόφεν της ζήτησε να βγάλει το εσώρουχο της, δίνοντας την υπόσχεση ότι δεν θα φαινόταν τίποτα. Όμως, όταν είδε την ταινία στη μεγάλη οθόνη, διαπίστωσε ότι κάτι τέτοιο δεν συνέβη. «Έπαθα σοκ», εξομολογήθηκε.

«Στο τέλος της ταινίας, σηκώθηκα, πήγα στον Πολ και του έριξα ένα χαστούκι».

Τι της συνέβη; Ο ρόλος της Κάθριν Τραμέλ -μιας bisexual συγγραφέως που παράλληλα με τη δουλειά της μεταμορφώνεται σε ψυχρή και ανήθικη κατά συρροή δολοφόνο- είναι ένας από τους ρόλους που προκύπτουν μόνο μια φορά στη ζωή μιας ηθοποιού. Η Μεγκ Ράιαν, η Τζούλια Ρόμπερτς και η Μισέλ Φάιφερ αρνήθηκαν τον ρόλο, φοβούμενες ότι θα μπορούσε να βλάψει την καριέρα τους. Η Στόουν δέχτηκε, αλλά ανέκαθεν λυπόταν που η δόξα που τόσο λαχταρούσε έφτασε όταν ήταν ήδη στα τριάντα της.

Φωτογραφία: Βασικό Ένστικτο

Αρχικά εμφανίστηκε στον κινηματογράφο με έναν μικρό ρόλο στην ταινία του Γούντι Άλεν «Stardust Memories» και πέρασε από όλες τις τηλεοπτικές σειρές της δεκαετίας του 1980. Στην ταινία Total Recall, επέδειξε ένα χάρισμα ισάξιο του Σβαρτσενέγκερ, αλλά το Βασικό Ένστικτο – η τέταρτη πιο εμπορική ταινία παγκοσμίως το 1992 – ήταν αυτή που την έκανε ευρέως γνωστή και της εξασφάλισε μια υποψηφιότητα για Όσκαρ.

Οι κλινικές αποτοξίνωσης είναι τόσο συνηθισμένες στις βιογραφίες των σταρ όσο και οι βόλτες στο κομμωτήριο

Μόνο στο Καζίνο του Σκορτσέζε (1995) κατόρθωσε να αποδείξει το ταλέντο της ως δραματική ηθοποιός, αποσπώντας άλλη μια υποψηφιότητα για Όσκαρ. Κατόπιν ακολούθησαν ταινίες που εστίαζαν περισσότερο στη «σιλουέτα» της και λιγότερο στις υποκριτικές της ικανότητες, όπως το Gloria ή το The Muse. Κοινώς, η βιομηχανία του θεάματος, παρέμενε βαθιά σεξιστική. Το 2001 υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο, το οποίο φρέναρε την καριέρα της.  «Αναγκάστηκα να ξαναβάλω υποθήκη το σπίτι μου και όλες μου οι οικονομίες είχαν εξανεμιστεί», δήλωσε η ίδια.

Καθλίν Τέρνερ

Η σκηνή που έκανε την Κάθλιν Τέρνερ σύμβολο του σεξ περιλαμβάνει τον εξής διάλογο:

«Ίσως δεν θα έπρεπε να ντύνεσαι έτσι».

«Αυτό είναι μια μπλούζα και μια φούστα. Δεν ξέρω για τι πράγμα μιλάς».

@fallingteaars Body Heat, 1981, Lawrence Kasdan #cinema #film #cinematok #cinematography #fyp #fypシ #pourtoi #filmtok #filmclips #bodyheat #80s #lawrencekasdan #williamhurt #kathleenturner ♬ suono originale – rebecca 💋

Ο Λόρενς Κάσνταν έγραψε το σενάριο για το Body Heat (1981), αλλά η Τέρνερ χάρισε στη νεο-νουάρ ταινία μια εσανς αισθησιασμού που ξεπερνούσε την οθόνη. Ο ιδρωμένος και σαστισμένος William Hurt σωριάστηκε μπροστά της όπως ακριβώς και οι θεατές.

Τι απέγινε λοιπόν η Τέρνερ; Ήταν μια από τις πιο καταξιωμένες ηθοποιούς της δεκαετίας του 1980. Έδειξε το ταλέντο της στο δράμα στο Prizzi’s Honor δίπλα στον Jack Nicholson και η χημεία της με τον Μάικλ Ντάγκλας στο Jewel Of The Nile (1985) ήταν εμφανής.

Η ταινία Peggy Sue Got Married, του Francis Ford Coppola, της απέφερε μια υποψηφιότητα για Όσκαρ.

Ήταν ακόμη και η φωνή της Jessica Rabbit – του sex symbol των κινουμένων σχεδίων. Η ακάθεκτη πορεία της ανακόπηκε από τη ρευματοειδή αρθρίτιδα. Για να το αποκρύψει, άφησε τον Τύπο να πιστέψει ότι ήταν αλκοολική. Δεν την ένοιαζε: γνώριζε ότι οι κλινικές αποτοξίνωσης είναι τόσο συνηθισμένες στις βιογραφίες των σταρ όσο και οι βόλτες στο κομμωτήριο αλλά καμία ασφαλιστική εταιρεία δεν θα εγγυόταν το συμβόλαιο μιας ηθοποιού με αναπηρική ασθένεια.

«Οι παραγωγοί ξέρουν τι είναι οι εθισμοί και έχουν μάθει να τους διαχειρίζονται», εξομολογήθηκε στο Vulture το 2018. «Αλλά αν είχα πει «έχω μια μυστηριώδη ανίατη ασθένεια και δεν ξέρω αν θα μπορώ να περπατήσω αύριο», κανείς δεν θα με προσλάμβανε».

Ωστόσο, μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, από σύμβολο του σεξ έγινε θύμα της πιο ντροπιαστικής διαπόμπευσης για το σώμα της. Το τηλέφωνο σταμάτησε να χτυπάει. Βρήκε μια θέση στον πολυπληθή θίασο του John Waters, με τον οποίο γύρισε το ξεκαρδιστικό Serial Mom (1994).

Αλλά όσο η ασθένεια επιδεινωνόταν, το ίδιο συνέβαινε και με τους εθισμούς με τους οποίους προσπαθούσε να αντιμετωπίσει τον πόνο. Οι εμφανίσεις της γίνονταν όλο και πιο αραιές, αλλά πάντοτε με ταλέντο.

Ήταν καταπληκτική ως η φανατική «μητριάρχης» της οικογένειας Lisbon στο The Virgin Suicides και διασκεδαστικότατη ως τρανς γονιός – ο συνδημιουργός των Friends παραδέχτηκε ότι το να αποκαλέσει τον τρανς γονέα του Τσάντλερ πατέρα του ήταν λάθος –  του Μάθιου Πέρι στο Friends, ένας ρόλος για τον οποίο δεν μετανιώνει, αλλά που δεν θα ξαναέκανε. «Δεν υπήρχε καμία σκέψη να βάλουμε ένα τρανς άτομο ή μια drag queen – δεν το σκεφτήκαμε ποτέ. Ποτέ δεν πέρασε από το μυαλό μου ότι θα έπαιρνα έναν ρόλο από κάποιον. Αλλά σίγουρα δεν μετανιώνω που τον ανέλαβα. Ήταν μια πρόκληση!» δήλωσε στον Guardian.

Κιμ Μπάσιντζερ

Η σκηνή που την έκανε σύμβολο του σεξ ήταν ένα ερασιτεχνικό στριπτίζ υπό τους ρυθμούς του You Can Leave Your Hat On του Joe Cocker. Στο 9½ εβδομάδες (1986), μια σεμνή γκαλερίστρια που ονομάζεται Elizabeth ανακάλυψε τη σεξουαλικότητα της  και οι θεατές ανακάλυψαν την Κιμ Μπάσιντζερ. Τα γυρίσματα όμως ήταν τόσο έντονα που παραλίγο να καταλήξουν να ενταφιάσουν την καριέρα της, αντί να την εκτοξεύσουν.

Και τι συνέβη στην καριέρα της; Πριν κατακτήσει τον κόσμο με την αμφιλεγόμενη ταινία του Adrian Lyne, ήταν το κορίτσι του Bond στο «Never Say Never Again», 1983, την «άτυπη» επιστροφή του Sean Connery στο έπος του 007. Αφού έγινε σταρ, εξακολούθησε να συντηρεί τον ερωτισμό της στο καυτό και ιδρωμένο Final Analysis στο πλευρό του Richard Gere, ενώ παράλληλα φανέρωσε το ταλέντο της στην κωμωδία στο Blind Date, στο πλευρό του Μπρους Γουίλις.

Θέλοντας να αποδείξει ότι είναι πολυτάλαντη, η Μπάσιντζερ καταπιάστηκε με το είδος των υπερηρώων στο Batman και ήταν μια απίθανη εξωγήινη στο My Stepmother Is An Alien. Μαζί με τον τότε σύζυγο της, Alec Baldwin, πρωταγωνίστησε σε ένα αποτυχημένο ριμέικ του The Getaway. Και, πριν κάνει ένα μικρό διάλειμμα από τον κινηματογράφο, εξέπληξε το κοινό με τον ρόλο της ως μια κουρασμένη δημοσιογράφος στο αδικημένο Prêt-à-Porter του Ρόμπερτ Όλτμαν.

Δεν σημείωσε ξανά αξιόλογες επιτυχίες μέχρι που υποδύθηκε τη σύντροφο και πρώην ερωμένη του Κρίστιαν Γκρέι στη συνέχεια του «Πενήντα αποχρώσεις του γκρι» – αν και κανείς δεν το γνώριζε τότε- αποτέλεσε το αποχαιρετιστήριο «φιλί» της στη μεγάλη οθόνη.

Όπως εξομολογήθηκε σε μια από τις ελάχιστες συνεντεύξεις της, το αντίο αυτό είχε ως βασικό αίτιο τα προβλήματα υγείας. Πάσχει από αγοραφοβία, η οποία την οδήγησε να βιώνει συχνά κρίσεις πανικού. «Εξακολουθώ να έχω άγχος μερικές φορές, αλλά έχω δουλέψει πολύ σκληρά πάνω σε αυτό, ώστε να μην με παραλύει όπως παλιά… Έχω διαπιστώσει ότι με βοηθάει αν απομακρύνω την προσοχή από τον εαυτό μου – ειρωνεία για μια ηθοποιό, το ξέρω!».

Απέχοντας οικειοθελώς από το Χόλιγουντ, η Κιμ Μπάσιντζερ παραμένει προσηλωμένη στον ακτιβισμό υπέρ των ζώων, όπως φαίνεται στον λογαριασμό της στο Instagram, όπου αυτοπροσδιορίζεται ως «ηθοποιός που ελπίζει ότι όλη η ανθρωπότητα θα συμπεριφέρεται μια μέρα στα ζώα με τον σεβασμό που τους αξίζει».

Μέλανι Γκρίφιθ

Η Μέλανι Γκρίφιθ έγινε σύμβολο του σεξ στο Body Double (1984) του Μπράιαν ντε Πάλμα. Υποδύθηκε την Holly Body, που φιγουράριζε αισθησιακά πίσω από ένα παράθυρο, φορώντας διχτυωτές κάλτσες. Η ταινία αποτελούσε έναν ξεκάθαρο φόρο τιμής στα Rear Window (1954) και Vertigo (1958).

Πώς εξελίχθηκε η καριέρα της; Πριν βρεθεί με τον Ντε Πάλμα -του μεγαλύτερου θαυμαστή του Χίτσκοκ- η Γκρίφιθ είχε συμμετάσχει με τη μητέρα της στην ταινία Roar (1981), την πιο επικίνδυνη παραγωγή στην ιστορία του κινηματογράφου, στην οποία πολλοί από τους ηθοποιούς τραυματίστηκαν από επιθέσεις ζώων. Παρόλα αυτά, αυτό δεν ήταν το χειρότερο πράγμα που επρόκειτο να αντιμετωπίσει στη ζωή της.

Ενσάρκωσε μια επικίνδυνη και παράξενη ξανθιά στην ταινία Something Wild (1986), αλλά ο ρόλος της στην ταινία Working Girl (1988) ήταν αυτός που την έκανε διάσημη καθώς όπως φάνηκε είχε υπερφυσικό ταλέντο στην κωμωδία. Πήρε μια Χρυσή Σφαίρα και μια υποψηφιότητα για Όσκαρ. Όμως, οι γάμοι της με τον Ντον Τζόνσον και τον Αντόνιο Μπαντέρας ξεκίνησαν να κεντρίζουν περισσότερο το ενδιαφέρον από τις εξαιρετικές ταινίες της.

Οι εθισμοί της Γκρίφιθ στα ναρκωτικά και το αλκοόλ, που είναι ευρέως γνωστοί, ανέκοψαν πρόσκαιρα την καριέρα της σε διάφορες περιόδους. Τον Αύγουστο του 2018, εξομολογήθηκε ότι είχε ξεπεράσει τον καρκίνο του δέρματος. Είναι πολύ ενεργή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπου της αρέσει να ποστάρει σχετικά με τη διάσημη οικογένειά της.

Με πληροφορίες από Elpais

Headlines