Η Αναστασία Μουτσάτσου δημιουργεί τις «Γυναίκες on the rocks»
Όταν η ανθρωπότητα εμπιστευτεί την θηλυκή αρχή που είναι η βάση για μια κοινωνία με αγάπη και ενσυναίσθηση, ίσως καταφέρουμε να ζήσουμε σ’ έναν καλύτερο και πιο δίκαιο κόσμο.
Η προφητική μουσικοθεατρική παράσταση «Γυναίκες» που μας άφησε το δικό της ξεχωριστό στίγμα πριν από μερικά χρόνια όταν το κίνημα metoo, δεν είχε καν ξεκινήσει και ο όρος «γυναικοκτονία» δεν συμπεριλαμβανόταν στον δημόσιο λόγο, επιστρέφει στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο από τη Δευτέρα 29 Ιανουαρίου και κάθε Δευτέρα στις 21:00, για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων.
Τρείς γυναίκες, η Φωτεινή Βελεσιώτου, η Αναστασία Μουτσάτσου και η Παρθενόπη Μπουζούρη, με την σκηνοθετική καθοδήγηση της Ελένης Γκασούκα, αποκαλύπτουν ανομολόγητα συναισθήματα και ιστορίες σκοτεινές, μέσα από σχέσεις κακοποιητικές για γυναίκες και παιδιά ανυπεράσπιστα σε μια κοινωνία που αρνείται να απαγκιστρωθεί από τα έμφυλα στερεότυπα και τον σεξισμό, προσποιείται άγνοια και επιλέγει να προστατέψει τον θύτη, καταδικάζοντας στην ντροπή τον φόβο και την απόγνωση το θύμα.
Συναντήσαμε την Αναστασία Μουτσάτσου και μας μίλησε για την παράσταση, λίγες ημέρες πριν την πρεμιέρα της.
«Γυναίκες on the rocks», μια μουσικοθεατρική παράσταση όπου ο λόγος αγκαλιάζει μαγικά τη μουσική και τα τραγούδια.
Τι σας ώθησε να γράψετε το κείμενο της παράστασης; Περιγράφει αληθινό περιστατικό;
«Υπάρχουν πολλά βιωματικά στοιχεία στο κείμενό μου. Κυρίως το κοινωνικό περιβάλλον και η εποχή, που έχουν να κάνουν με τα παιδικά μου χρόνια. Αυτό όμως που με ώθησε να το γράψω και ενίσχυσε την φαντασία μου είναι η βία και η σκληρότητα με την οποία ακόμα και σήμερα αντιμετωπίζονται οι γυναίκες και τα παιδιά και πόσο βασανιστικά τελικά, οι άνθρωποι συνολικά, καταπιεζόμαστε από τα στερεότυπα και τις συμβάσεις δίνοντας εξαιρετική βαρύτητα στους έμφυλους ρόλους και στον διαχωρισμό.»
Η Φωτεινή Βελεσιώτου, η Αναστασία Μουτσάτσου και η Παρθενόπη Μπουζούρη
Οι γυναικοκτονίες είναι πια μια καθημερινότητα, όλο και πιο άγρια. Πως πιστεύετε ότι μπορεί να αντιμετωπιστεί η βία κατά των γυναικών;
«Έχει μεγάλη σημασία ο τρόπος που κάθε άνθρωπος μεγαλώνει και από ποιους. Συνήθως εκείνοι που εκφράζονται βίαια, είναι αυτοί που έχουν βιώσει τη βία από μικρή ηλικία και έχουν μεγαλώσει σε αυστηρά πατριαρχικά περιβάλλοντα.
Όταν η ανθρωπότητα εμπιστευτεί την θηλυκή αρχή που είναι η βάση για μια κοινωνία με αγάπη και ενσυναίσθηση, ίσως καταφέρουμε να ζήσουμε σ’ έναν καλύτερο και πιο δίκαιο κόσμο.»
Πείτε μας για το νέο ανέβασμα του έργου και την συνεργασία σας με τις υπόλοιπες της παρέας
«Με την Ελένη Γκασούκα που μεταμόρφωσε αυτό το κείμενο με το ταλέντο και την εμπειρία της και την Φωτεινή Βελεσιώτου, αισθανθήκαμε ότι η παράστασή μας, μπορεί ακόμα περισσότερο σήμερα, να μιλήσει στις καρδιές των γυναικών και όχι μόνο και να δημιουργήσει κάποια λυτρωτική ταύτιση με εκείνους που θα αναγνωρίσουν κομμάτια από τα δικά τους βιώματα μέσα σ’ αυτό. Καλέσαμε και την Παρθενόπη Μπουζούρη που είναι ένας άνθρωπος ζυμωμένος με το θέατρο να αναλάβει το κείμενο και σας περιμένουμε. Τα υπόλοιπα στη σκηνή…»
Τα τραγούδια της παράστασης είναι αποκλειστικά δικά σας και της Βελεσιώτου ή υπάρχουν και άλλες επιλογές;
«Τα τραγούδια της παράστασης έχουν επιλεγεί με σκοπό να αναδείξουν, κάποια σημεία του κειμένου, εντείνοντας το συναίσθημα. Δεν είναι όλα δικά μας.
Το έντονο χρώμα του προσώπου του Ντόναλντ Τραμ έχει αποτελέσει αρκετές φορές αντικείμενο χλευασμού, ωστόσο ειδικός στην επεξεργασία φωτογραφιών εξηγεί πως το ζήτημα «δεν είναι για γέλια».
Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Το έντονο χρώμα του προσώπου του Ντόναλντ Τραμ έχει αποτελέσει αρκετές φορές αντικείμενο χλευασμού, ωστόσο ειδικός στην επεξεργασία φωτογραφιών εξηγεί πως το ζήτημα «δεν είναι για γέλια».
Στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ, οι δύο πλευρές έχουν συμφωνήσει μόνο στο ότι διαφωνούν και έχουν επίσης συμφωνήσει- και δημόσια πλέον- ότι δεν χωρούν κάτω από την ίδια κομματική στέγη.
Εκτός από την κ. Τζάκρη και άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ εκφράζουν την δυσαρέσκεια τους για όσα συμβαίνουν και λένε ότι κάποιοι «οργάνωσαν και υλοποίησαν τη μαύρη σελίδα στην Αριστερά»
Το All We Imagine As Light της Payal Kapadia εντυπωσίασε τις Κάννες με την απεικόνιση των αγώνων των γυναικών στη Βομβάη. Μιλάει για την ανισότητα, τον μισογυνισμό - και το «στοιχειωμένο πρόσωπο» των γυναικών.
